3)e £eic:bclie6oii4cm{
NEDERLAND-SCHOTLAND
Tot chef van het veterinair hospitaal
te Amersfoort met den rang van majoor
is benoemd dr. P. A. van Driest, diri-
geerend paardenarts
Eén der beide doelpunten van D.O.S.
in den te Hilversum gespeelden be
slissingswedstrijd D. O. S. D. W. V.,
waarin de Utrechtenaren door een
2—1 overwinning naar de eerste klasse
promoveerden
Keeper Van Male ziet zijn heiligdom bedreigd. Een der vele spannende
momenten voor het Nederlandsche doel tijdens den wedstrijd tegen Schot
land in het Olympisch stadion te Amsterdam
De onthulling van één der fraaie beelden, welke ter herinnering aan het
100-jarig bestaan van Artis te Amsterdam door het personeel zijn'aangeboden
Z. K. H. Prins Bernhard bij aankomst aan het Spaarne te
Haarlem ter bijwoning der algemeene vergadering van de
Hollandsche Mij. der Wetenschappen, waarvan Z. K. H.
het beschermheerschap op Zich heeft genomen
Het Nederlandsche team tijdens het spelen van het Wilhelmus voor den
aanvang van den wedstrijd tegen Schotland in het Olympisch stadion te
Amsterdam
De finish van het nummer 100 meter hardloopen tijdens de te Rotterdam gehouden atletiek
wedstrijden, waarin Osendarp (links) eerste werd, terwijl H. Baumgarten (rechts) de tweede plaats
bezette
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
381
Virginia klemde zich aan haar vast als
iemand, die op het punt is te verdrinken
aan een goeden zwemmer. Zij vertelde van
Michael!
Ik heb hem uit mijn leven gebannen.
Kunt u mij niet zeggen waarom?
O, Virginia's oogen waren somber, ik
geloof, dat het vooral mijn trots is, die
mij er toe heeft gedwongen. Er is iets moei
lijks in mijn leven en ik kan hem daar niet
mee lastig vallen.
En weet u zeker, dat hij het u mis
schien niet veel liever zou helpen dragen?
Hoe kan ik dat weten?
Zeg hem dan alles.
Maar Virginia had het wanhopige gevoel
dat zij hem nooit zou kunnen vejtellen wat
zij dien avond achter het scherm had ge
hoord, niet vóór dat zij hem alles kon terug
geven wat Rickey hem schuldig was of ten
minste, in Rickey's naam, een boek waar hij
trotsch op kon zijn.
Zij staarde naar het gloeiende kacheltje.
Ik geloof, dat ik hem dat pas veel la
ter zal kunnen zeggen. Denkt u, als hij
mij werkelijk liefheeft dat hij op mij
zal wachten?
Als hij van u houdt, wel ja. Maar
niet alle mannen kennen de liefde zooals
wij vrouwen die kennen. Wij kunnen een
eeuwigheid wachten.
Januari en Februari gingen voorbij. Brie
ven brachten Virginia gelukkige oogenblik-
ken in haar eenzaamheid: brieven van haar
moeder het ging niet zoo goed met va
der brieven van Tony, die eischte, dat
zij haar schuilplaats bekend zou maken. Hij
was aan het huis geweest, maar de hospita
had gezegd, dat zij niets van haar afwist.
Maar ik zal je toch wel vinden, lieve
ling, schreef hij vol vertrouwen.
Ook brieven van Mary Lee, die door
ziekte van haar moeder naar huis was ge
roepen.
Ik zal wel niet voor half Maart terug
kunnen komen, schreef zij, maar zend mij
intusschen ieder korreltje nieuws dat je van
Rickey hoort.
Virginia werkte met al haar wilskracht
door aan het boek. Zij vroeg zich af of zij
slagen zou. Zou het anderen even goed be
vallen als haarzelf? Want zij vond het goed.
Toen zij het voltooide gedeelte herlas, wist
zij, dat zij Rickey's houten figuren gloed
en leven had gegeven. Zij zou zich niet hoe
ven te schamen, als zij het boek aan Mi
chael gaf, en zij moest het hem geven om
zóó Rickey's schuld af te betalen.
Voor zichzelf zou zij niets vragen. Als
hij werkelijk van haar gehouden had zou hij
haar toch geschreven hebben .Was het niet
het recht van den man om over alle hin
derpalen heen tot zijn geliefde te komen,
om alle hindernissen uit den weg te rui
men?
Op 'n stormachtige morgen in Maart
kwam er een telegram van Rickey:
Zend mij geld.
Zij stuurde onmiddelijk wat hij vroeg
maar haar hart stond stil, als zij aan zijn
uitgaven dacht. Wat moesten zij doen als
het geld op was nu vader en moeder juist
zelf weer zooveel extra-uitgaven hadden
met specialisten en extra-verpleging? Maar
wat hielp het of zij Rickey al waarschuw
de? Hij wilde naar geen rede luisteren.
Zelf leefde zij zoo zuinig mogelijk. Zij
ging nooit meer uit en kookte op haar gas
stelletje haar eigen maaltje. Nu en dan ver-
eenigde zij haar uitgaven met die van mrs.
Barlow en dan aten zij met hun drietjes.
's Zaterdags gingen Roger en zij naar de
groentemarkt en het was op een Zaterdag
morgen, dat Tony haar vond.
Zij wist niet dat hij zich in haar onmid
dellijke nabijheid bevond.
We moeten soepgroenten hebben, Ro
ger, en tomaten voor sla en de sinaasappe
len zijn ook goedkoop, zei ze tegen het
jongetje.
Toen hoorde zij Tony's stem:
Wij zullen alles koopen, wat er op de
markt te krijgen is. Er zijn al aardbeien
uit Florida, en jonge erwtjes. Kom hier
Virginia, laat mij je mandje vullen.
Met een ruk draaide zij zich om.
Tony! riep zij uit.
Hij lachte opgewonden.
Ik wist wel, dat ik je ééns vinden
zou. Ik had er een voorgevoel van, dat je
nog hier in de buurt zat, daarom slenterde
ik hier maar eens rond.
En nu je me gevonden hebt, wat nu?
Laat mij bij je komen.
Zij keek lachend naar hem op, haar
oogen straalden, want zij was blij hem te
zien. Hij wist het en hield haar hand vast
in zijn sterken greep.
Mag ik?
Tony het kan niet.
Waarom niet?
Ik heb geen kamer om menschen te
ontvangen. Ik woon op twee zolderkamer
tjes op de bovenste verdieping.
Op de bovenste verdieping? Waarom?
Haar stem klonk koel.
Omdat mij dat het beste leek. Dat is
alles wat ik je kan zeggen.
Kleine Roger, ongeduldig over het op
onthoud, klaagde:
Waarom koopen wij niets, miss Vir
ginia?
Het was Tony die hem antwoord gaf:
Wij gaan al, Roger, wat zullen wij het
eerste koopen?
Koekjes, zei Roger hoopvol, en een
pot honing en een vette kip.
Waarom een vette kip? vroeg Tony.
Omdat je daar veel meer van krijgt
als ze kookt, legde Roger uit, veel saus
en zoo.
Roger kreeg zijn koekjes en zijn ho
ning en zijn vette kip en nog veel meer
lekkers en Tony liet alles in een taxi naar
huis brengen. En toen de taxi-chauffeur ach
ter Roger aan de trap op ging had Tony
een onderhoud met Virginia.
Je hoeft er niet aan te denken, dat ik
wegga zonder met je gepraat te hebben.
Zij glimlachte.
Je kunt hier naast me op de trap ko
men zitten.
Dank je wel. Mijn auto staat een blok
verder. Kom mee, dan gaan we samen lun
chen.
Ik zou het natuurlijk wel kunnen
doen, als
Als je niet zoo koppig was? Dat ge
loof ik niet!
Tony zag, dat zij heel veel zin had, en
benutte deze gunstige stemming.
Goed, maar dan ga ik even een ande
ren hoed opzetten.
Die je nu op hebt is anders een
droom.
Een droom, die honderd jaar oud is!
Zij rende licht de duistere trap op en hij
wachtte met zijn hand aan den trapstijl.
Zijn oogen rustte op den bronzen ridder,
maar hij zag hem niet als een kruisvaarder
die een kleine wereld verlichtte, maar als
een tamelijk kaal overblijfsel van vergane
grootheid. Tony had niet veel fantasie en
hij vond dit huis absoluut geen omgeving
voor Virginia. Hij zou haar het liefst voor
goed er uit weghalen.
Toen hij Riverside op reed, zei hij:
Ik breng je naar buiten. Dan kunnen
we een grooteren tocht maken.
Niet te lang, waarschuwde zij hem.
Maar zij vond het heerlijk om in Tony's
mooien wagen langs de blauwe zonnige ri
vier te rijden. Zij sloeg geen acht op den
weg, dien zij volgden en schrok er van toen
zij ongeveer een uur later de poort van De-
rekdale binnen reden
Je had me niet hierheen moeten bren
gen Tony.
Waarom niet? Ik heb je geschaakt Vir
ginia.
Zij was een beetje angstig.
Wat bedoel je?
Maar zijn lachje stelde haar gerust.
Ik bedoel alleen maar, dat we hier
gaan lunchen. Mrs. Fiels, de huishoudster,
zal de honneurs waarnemen en het fatsoen
vertegenwoordigen.
Virginia vergat haar angst, toen de oudé
dame haar verwelkomde en Tony tegen
haar zei:
U wilt zeker wel voor Virginia zor
gen? En maken dat wij onmiddellijk kun
nen lunchen? Virginia, zet je hoed af, ik wil
je haar zien. (Wordt vervolgd).
