FEUILLETON
l VIRGINIA'S KEUZE A
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
33)
Ik geloof, dat ik hezig ben op hem ver
liefd te worden. Hij is uniek. Op 't oogen-
blik zit hij waarschijnlijk ergens verzen op
mij te schrijven.
En vind je dat prettig?
Ik geloof van wel. Als ik jouw geld
had, trouwde ik op slag met hem.
Hij lachte.
Dat meen je niet. Je vindt het alleen
maar leuk om het te zeggen.
Neen, ik meen het heusch.
Hij is veel te jong voor je.
Het is juist zijn jeugd, die ik zoo aan
biddelijk vind.
Toen zij even later stapvoets reden sprak
Marty over Virginia.
Wat heeft haar bewogen om weg te
gaan?
De hemel weet het
Heeft ze het jou niet gezegd?
Alleen, dat er iets gebeurd was, dat
haar ertoe noodzaakte.
Heb je niet gedacht, Marty's hooge
stem klonk als een klokje in de ijle lucht,
dat het wel eens McMillan kon zijn?
Hij wendde zich heftig naar haar toe.
McMillan?
Ja. Zij is verliefd op hem. Dat wist je
toch. Tony.
Neen, dat wist ik niet, en jij evenmin.
Marty antwoordde niet. Zij dacht aan
Rickey. Als hij maar zoo rijk was als
TonyMaar dat was hij nu eenmaal
niet en daar mee uit.
Op datzelfde oogenblik zat Rickey in de
groote logeerkamer, die hem was aange
wezen een schets van Marty te maken. Hij
teekende haar, niet zooals zij in het wer
kelijk leven was, maar zooals hij haar in
zijn verbeelding zag. Zij zat op den rand
van een vijver en staarde in het water. Hij
werkte er heel lang aan en legde de schets
pas terzijde, toen het tijd was, om zich te
kleeden voor het diner.
Na het eten troonde hij Marty mee naar
de schilderijen-galerij.
Ik moet je iets laten zien, zei hij en
gaf haar de schets van de Zilveren Too-
verfee bij den vijver.
Zij keek er lang naar.
Ben ik zóó? vroeg zij toen.
Zooals je ziet.
Maar er is iets in de oogen
Dat niet in jouw oogen is? Ja, dat
weet ik. Wacht even, dan zal ik er achter
schrijven wat ik bedoel.
Hij draaide de teekening om en schreef
snel iets aan de achterzijde. Marty keek
naar hem het voorovergebogen hoofd
met de verwarde, rossige krullen, het jon
gensachtige gezicht, de gratie van zijn lan
ge, lenige gestalte.... Shelley, Keats? By
ron?
Even later hief hij zijn hoofd op en las
haar voor wat hij geschreven had.
De Zilveren Tooverfee sprak tot den
vijver: Borrel' en brand van het vuur, dat
aan uw koele hart brandt. Want ook mijn
hart is koel, maar erbinnen in gloeit een
vuur, en de rook die opstijgt komt van de
asch van mijn oude begeerten.
Zij zijn uitgebrand en hebben mijn hart
gereinigd achtergelaten.
Marty staarde hem vragend aan.
Rickey, hoe wist je dat?
Dat je anderen hebt liefgehad? Hoe
kon het anders? Maar je hebt toch altijd
meer van jezelf gehouden dan van die an
deren.
Waarom ook niet? Dan hoefde ik het
alleen maar mijzelf te verwijten als ik te
leurgesteld werd.
Hij schudde het hoofd en ging weer
door met schrijven.
Luister, zei hij even later.
En de tooverfee zei tegen den vijver:
Laat uw rook opstijgen en de oogen van
mijn beminde verblinden, zoodat hij mij
altijd in mijn schoonheid zal zien, zelfs wan
neer ik oud zal zijn geworden. Laat de be-
toovering steeds om hem blijven, dat wan
neer mijn oogen dof worden en mijn zachte
huid rimpelig, en wanneer mijn haar uit
valt.
Niet doorgaan! Je bent wreed!
Hij lachte triomfantelijk.
Ik ben niet wreed, maar ik wilde 'je
laten denken. Waarom wil je een man met
geld trouwen? Je hebt genoeg van jezelf
en ik kan meer voor je zijn dan Tnoy
Bleecker. Hij kan alleen een paar millioen
aan jouw millioenen toevoegen. Ik kan je
onsterfelijk maken in een boek!
Zij probeerde hem uit te lachen.
Wat ben je daar zeker van!
Waarom zou ik er niet zeker van zijn?
Niemand weet wat hij kan, voordat hij het
eerst bewezen heeft.
Hij wierp zijn hoofd in zijn nek, zijn oogen
schitterden.
Met jou als mijn inspiratie.
Haar stem trilde.
O, Rickey, Rickey
Zij stond er op om naar beneden te gaan,
daarna.
Als ik nog langer blijf, zal ik din
gen zeggen, die ik niet meen, zei ze.
Eens zul je ze meenen, had hij met
zekerheid gezegd. Je bent voor altijd de
mijne, Marty, maar je beseft het zelf nog
niet.
XVI
„Ik ben mijn eigen baas".
Na de bekentenis van Rickey te hebben
gehoord, was Virginia naar haar kamer ge
vlucht en had zich op het bed geworpen.
Niets kon meer zijn zooals het geweest was.
Het gevoel van schaamte over de wijze
waarop Rickey Michael behandeld had,
overweldigde haar. Zij voelde zich zelf er
door besmeurd en verlaagd.
Ten slotte had zij Rickey laten roepen.
Wat bedoelde je, toen je zei, dat je
Michael McMillan duizend dollar schuldig
was? vroeg zij, toen hy by haar in de
kamer was.
Wie heeft je dat verteld? vroeg hy
scherp.
Ik hoorde je met McMillan praten. Ik
zat achter het scherm in de bibliotheek.
Luistervink te spelen?
Je weet heel goed, dat het dat niet
was. Vertel mij alles, Rickey.
Je hoeft niet zoo'n toon aan te slaan;
maar hy vertelde haar toch van het spel
met Lute Carney en zyn vrienden, de ont
moeting bij de rivier en het aanbod, dat
Michael hem had gedaan.
En jy beloofde hem je manuscript?
Ja.
En nu ben je niet meer van plan het
hem te geven?
Hij wil het immers niet eens meer.
Zelfs al wilde hij het niet meer dan
had jij hem nog niet de dingen mogen zeg
gen, die je gezegd hebt, Rickey.
Waarom zou ik niet mogen zeggen, wat
ik denk? Ik ben toch zijn lakei niet, ik
hoef zyn schoenen toch niet te likken....
Rickey stond tegen den voet van het bed
geleund, verhit en opgewonden, lichtelijk
aangeschoten en het leek Virginia, alsof
ze hem nu voor 't eerst zag zooals hij wer
kelijk was: een zelfzuchtige zwakkeling,
bezeten door het abnormale gevoel van
zijn eigen belangrijkheid.
Ik vind dat je mr. McMillan een ex
cuus schuldig bent, zei ze langzaam.
Zoo, vind je dat? viel hij uit. Waar
houd je me voor?
Voor een gentleman, Rickey.
Iets in Rickey's gezicht, nadat zii dat ge
zegd had, maakte haar. bang. Zij schoof een
stoel tusschen hem en haar in.
Ik ben een gentleman, riep hij razend
uit, en ik daag ieder uit, die het tegen
deel durft beweren. Maar wat Michael Mc
Millan betreft hij maakte een gebaar
met hem heb ik afgedaan. En jy hoeft niet
te denken dat je de baas over me kunt spe
len, Jinny. Ik ben mijn eigen heer en mees
ter en ik zal precies doen wat my belieft.
En één van de dingen, waar ik mee zal be
ginnen, is de invitatie van Marty van Duy-
ue aannemen om met haar vader's jacht
naar Florida te gaan. Zij neemt een stel
vrienden mee. En ik zal er een boek over
schrijven.
(Wordt vervolgd).
Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan der luchtverbinding met Praag, werd de bemanning van het Maandag op
Waalhaven aankomende Tsjechische vliegtuig feestelijk begroet en werden den gezagvoerder bloemen aangeboden
De heer B. J. van Trotsen-
burg, voorzitter van den De internationale hockeywedstrijd Duitschland Nederland eindigde in een 3 1 overwinning voor het
Kon. Ned. Schaakbond, is Duitsche team. Een spelmoment uit de ontmoeting
overleden
De president-oprichter van de „Club Artistique et Sportif de la Publicité te Parijs, de heer
P. G. Bastide, die Woensdag a.s. voor de „Óub van Veertig" een lezing zal houden over
„geschiedenis, ontwikkeling en organisatie van het Fransche publiciteitswezen arriveerde
Maandagavond te Den Haag, waar hij door het bestuur van genoemde club werd verwelkomd.
Derde van links de heer Bastide
De Fransche wielrenner Laurent werd
winnaar van den bekenden wegwed
strijd Bordeaux Parijs. De winnaar na
aankomst in de Fransche hoofdstad
Op Buitenveldert is Maandag met militaire eer het stoffelijk overschot ter aarde
besteld van officier-vlieger W. Dusseldorp, die Donderdag bij het vliegongeluk te
Eelde om het leven kwam
Een schip op een schip. Aan boord van de „Mapia" der Stoomvaart Mij.
„Nederland" werd Maandag een olietankboot van 37'/ meter lengte, bestemd
'voor Genua, geheschen. Het gevaarte in de takels
