Geuzen^
Het doopfeest van
Prinses Beatrix
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
Gekerstend
koningskind
Het vertrek van
Koning Leopold
Zanghulde vóór het
Kon. Paleis
Zomertijd 1938
VRIJDAG 13 MEI 1938
29ste Jaargang No. 9030
S)e Ccicbcli^Soii^mit
Telefoon: Redactie 15.
Telefoon: Administratie 935.
Adr. en Abonn.-taxieven sie pag. X
Giro 103003. Postbus 11.
DU nummer bestaat alt
vier bladen.
V Nederland een asyl
Een aantal vooraanstaande persoonlijk
heden van verscheiden godsdienstige en
staatkundige overtuiging heeft, zooals ge
meld, aan den Minister van Justitie een
verzoek gericht, om er op aan te dringen,
dat ons land hoog houde de traditie, dat
politieke vluchtelingen in ons land veilig
zijn, niet worden uitgeleverd.
Natuurlijk er kunnen speciale
redenen zijn, om de gastvrijheid te wei
geren; speciale redenen, gelegen in het
feit, dat degenen, aan wie gastvrijheid
wordt verleend, daarvan een ernstig mis
bruik maken.
Maar de algemeene regel moet, ook ons
Inziens, zijn en blijven, onver
zwakt, dat ons land politieke vluchte
lingen niet buiten zijn grenzen zet, als
zij daardoor in het eigen land worden
blootgesteld aan vervolging wegens poli
tieke vergrijpen of opvattingen, zoodat die
uitzetting in werkelijkheid neerkomt op
uitlevering.
Zeker 't is voor ons land nu moei
lijker, om die gastvrijheid te bewijzen,
dan het in het verleden was.
Maar- dat is nu juist het essentieele, het
wezenlijke in de gastvrijheid: zij
wordt beoefend, óók als 't voor dengene, die
haar in practijk brengt, niet gemakkelijk
is, óók als die beoefening een offer eischt.
Gastvrij wil zeggen, dat men in zijn huis
op aangename wijze ontvangt degenen, die
er binnenkomen, óók als men b.v. dien
tijd voor zichzelf anders en prettiger had
willen gebruiken, óók als men van de uit
gaven, aan de ontvangst verbonden, liever
voor zichzelf alleen had willen profitee
red
Nederland blijve ook in dezen moeilijken
tijd een gastvrij land. Zeker in die ge
vallen, waarin wij door die gastvrijheid
kunnen beschermen de menschelijke vrij
heid, zooals deze naar onze begrippen be
stemd moét worden, in tegenstelling tot
het land, waarheen de uitwijzing zou
plaats hebben.
Nederland leverè geen socialist over aan
de Duitsche en geen nationaal-socialist
aan de Russische regeering! Tenzij die so
cialist of die nationaal-socialist door zijn
gedragingen onze regeering daartoe zou
nopen.
Neen wij willen Nederland niet ma
ken tot het armenhuis van Europa. Maar
wel zijn wij er trotsch op, als Nederland
in werkelijkheid kan worden beschouwd
als een asyl, een toevluchtsoord voor de,
naar onze begrippen van recht en men-
schelykheid, ontrechten uit andere
landen!
DE WERELD IN
VOGELVLUCHT
GENèVE: De Negus van Abessinië is
weer eens voor de zooveelste maal met
een teleurstelling uit Genève vertrokken.
Men had hem ter elfder ure uitgenoodigd
om aan de discussies van den Volken
bondsraad over het Abessijnsche pro
bleem deel te nemen en hij heeft er een
redevoering laten voorlezen. Daarin deed
hij beroep op de leden van den Raad om
Abessinië in zijn strijd om de herwinning
van de eeuwenoude onafhankelijkheid niet
los te laten. Vergeefs betoogde hij, dat de
Italianen geenszins de heerschappij had
den over het land, doch dat slechts een
betrekkelijk klein gedeelte in hun macht
was.
De wereld geloofde hem niet en de mees
te landen kozen de partij van Engeland,
dat het volgende dilemma opstelde: wij
hebben de keuze tusschen vasthouden aan
de integriteit der Volkenbondsbeginselen
en het terugwinnen van den vrede in
Europa. Engeland meende het laatste te
moeten kiezen. En de meeste landen, de
nutteloosheid van verder verzet inziende,
sloten zich bij die keus aan. De voorzitter
Mutters vatte de conclusie der beraadsla
gingen aldus samen, dat het duidelijk was
gebleken dat de groote meerderheid der
raadsleden ten spijt van net uitgedrukte
leedwezen, van meening is dat het de
plicht der Volkenbondsstaten is, ieder in
dividueel in het licht van den huidigen
toestand en de thans afgelegde verklarin
gen hun eigen houding vast te stellen.
Zoo ging de Negus heen. Als hij nog een
rest hoop had overgehouden, heeft hij dat
thans verloren.
HANKAU: De twee raadsleden, die vast
hielden aan het Volkenbondsbeginsel wa-
Een treffende en ontroerende plechtig
heid.
Dat zeiden wij allen, die tegenwoordig
geweest zijn bij de doopplechtigheid van
de kleine prinses Beatrix in de Groote
Kerk ten Den Haag.
Wat deze kerkelijke ceremonie zoo tref
fend maakte was niet de praal en statie
oer hoogwaardigheidsbekleeders; het was
riet de schittering van gouden tressen of
de gloed van fonkelende decoraties op de
gala-uniformen der autoriteiten; het was
de kleurenweelde niet der damestoiletten
noch de stemmige statigheid van toga's en
zwarte jacquetten de ontroering van
deze plechtigheid was het innige geluk van
een ouderpaar, dat een klein kindje liet
opnemen in de groote gemeenschap der
christenheid, en wier geluk doorstraalde
tot in de harten van alle aanwezigen.
„God is liefde".
Prachtig thema voor een predikant, om
te ontwikkelen tijdens deze bijeenkomst.
Liefde was het en eerbied, die allen
deed opstaan en het oog gericht houden op
H. M. de Koningin, die aan den arm van
koning Leopold het kerkgebouw binnen
schreed. Dacht men op dit oogenblik aan
haar vorstelijke waardigheid en aan haar
constitutioneele taak in het Koninkrijk
oer Nederlanden? Of was zij niet veeleer
de blijde moeder van een gelukkig paar;
was zij niet veeleer de liefdevolle groot
moeder van een heel klein prinsesje? De
lach, waarmede de Koningin het kleine
wat angstig rondkijkende doopelingetje
toeknikte, was in dit opzicht overtuigend
genoeg. En welk een lieflijkheid omring
de het tafereel, toen na de preek prinses
Beatrix op de armen van mevr. Snouck
Hurgronje werd binnengedragen, een teer
blank menschenkindje, nu reeds omringd
door de liefde van een koningshuis, door
de liefde van een heel volk.
Geen stem in het wydsche kerkgebouw,
vol autoriteiten en gezagsdragers, had zoo
c'e verteederde aandacht van allen als het
zwakke huilen van het verschrikte ko
ningskindje, dal zich in deze wonderlijke
omgeving niet op haar gemak wilde laten
brengen.
Moederweelde en moederliefde zij
zijn even sterk en even ontroerend diep,
of zij worden gevonden in een daglooners-
huisje dan wel in een koninklijk paleis.
Maar toen in deze omgeving prinses Ju
liana haar kleine schat in de armen nam,
zich diep over het schreiende wichtje boog,
de kleine handjes kuste en met zoete
fluisterwoordjes haar meisje wilde sussen,
was dat een schouwspel van groote tee-
derheid en onvergetelijke innigheid.
Wat zal er zijn omgegaan in het hart van
koning Leopold, dien ernstigen jongeman
in Belgische generaals-uniform, die recht
op en slank, met lichtelijk gebruind ge
laat, als peter bij den doop assisteerde?
Heeft hij teruggedacht aan den doop van
zijn eigen kinderen in de dagen, dat ko
ningin Astrid nog leefde en een even ge
lukkige moeder was als nu onze prinses?
Toen stond hij in de plaats van prins
Bernhard, die nu fier in zijn blauwe gala
uniform achter de prinses bij de doopvont
stond.
Wie zal de gedachten raden, welke er
omgaan in de hoofden van hen, die toe
schouwers zijn in deze plechtige ure? On
willekeurig herleven herinneringen aan
gelukkige momenten van denzelfden aard
uit eigen leven en deze herinneringen we
ven een bijzondere charme rondom het
sobere ritueel van de heilige handeling.
En zoo komt de doopplechtigheid van dit
kleine prinsesje te staan tegen den achter
grond van ieders eigen leven en omgeven
de teederste gevoelens van ons allen dit
jonge middelpunt der Oranje-dynastie met
den nimbus van liefdevolle toewijding.
„Dat 's Heeren zegen op U daal."
Al zoovele malen heeft dit gezang weer
klonken in de gewelven van het kerkge-
rouw, doch zelden zullen de woorden meer
weerklank hebben gevonden in de harten
van hen, die het aanhoorden als op dezen
zonnigen en blijden lentedag, die als een
symbool was van de mildheid Gods.
Gods zegen over U, klein gekerstend
prinsesje.
Mr. H. F. A. GEISE.
ren Nieuw Zeeland en China. Dat China
dat deed, is volkomen begrijpelijk; het ver
keert in een soortgelijke positie als Abes
sinië eertijds Eenigen tijd lang heeft het
er gunstig voor China uitgezien, maar
thans wordt de horizont weer duisterder.
De Japanners zijn een nieuw offensief be
gonnen en willen blijkbaar snel en door
tastend doorslaan. Een groote slag langs
den Loenghai-spoorweg wordt verwacht.
Daverend gejuich van een enthousiast
publiek
Tegen het uur van het vertrek van Ko
ning Leopold waren Donderdag op het
vliegveld Ypenburg haast nog meer men-
schen aanwezig dan bij de aankomst van
den Belgischen vorst. Nadat de plechtig
heid in de binnenstad geëindigd was, had
den velen zich naar het vliegveld begeven.
Drie zilveren één-motorige tweedekkers
stonden nog in dezelfde volgorde klaar en
vleugels en romp schitterden in het felle
zonlicht.
Over het vertrek vernemen we nog het
volgende.
Te half vier precies arriveerde de hof
stoet bij Ypenburg. Het gejuich van het
publiek, dat langs den weg stond ge
schaard, kondigde reeds van verre de na
dering van den koninklijken auto aan.
Evenals 's ochtends reden de auto's om
de hangars heen en stopten voor het ter
ras van de Aero-club. Onder het gejuich
van de menigte verliet Koning Leopold het
eerst den auto en reikte daarna aan onze
Koningin dï-*hand om-haar behulpzaam te
zijn bij het uitstappen*
Eenige oogenblikken onderhield Koning
Leopold zich met den Commissaris der Ko
ningin in Zuidholland, jhr. van Karne-
beek. Ondertusschen werden de motoren
der vliegtuigen aangeslagen en draaiden
even warm. De hof auto's keerden op het
vliegveld om gereed te staan voor het weg
rijden.
De heer Reynders toonde aan Z. M. het
eere-register van het vliegveld Ypenburg
en Koning Leopold plaatste welwillend
daarin zijn handteekening.
Na van de andere autoriteiten afscheid
te hebben genomei^ hegaf de Koning zich
met Koningin Wilhëlmina en Prins Bern
hard naar het vliegtuig. De Koning kuste
H. M. ten afscheid de hand en wisselde
met Prins Bernhard een hartelijken hand
druk, na den militairen groet te hebben
gebracht. Het afscheid van den charman-
ten sportieven vorst maakte op het pu
bliek een diepen indruk, dat even daarna
aan zijn sympathie uiting gaf door een
daverend gejuich.
Voordat hij in het vliegtuig plaats nam,
trek Zijne Majesteit een blauw linnen
vliegpak aan en nam daarna plaats in de
machine, achter den bestuurder van het
vliegtuig.
Intusschen hadden ook de andere vlieg-
officieren hun plaatsen in de machines in
genomen.
De motoren ronkten sterker en de ma
chines startten.
Het eerste vertrok het toestel, waarin de
Koning zat, de beide andere volgden.
In keurige formatie taxiden de drie ma
chines naar het eind van het veld, om
daarna met een korten start het luchtruim
te kiezen.
Tweemaal cirkelde de escadrille, waar
van het toestel met den Koning in het
midden vloog, over het veld. De Koningin
en Prins Bernhard en alle aanwezigen
wuifden ten afscheid, Prins Bernhard nam
zelfs zijn kepie af om de vliegtuigen beter
te kunnen volgen.
Na enkele oogenblikken waren de ma
chines uit het gezicht verdwenen.
De Koningin en de Prins onderhielden
zich nog enkele oogenblikken met de aan
wezige autoriteiten en namen daarna
plaas in den hofauto. Onder luid gejuich
van het publiek keerden zij weer naar het
Paleis Noordeinde.
Het vliegtuig, waarmede Z. M. Koning
Leopold de reis naar Den Haag heeft ge
maakt, is om 17.09 uur (16.29 uur Ned.
tijd) op het vliegveld van Brussel ge
land.
PRINSES ALICE NAAR ENGELAND
TERUG.
Vertrok koning Leopold gisteren van
Ypenburg met het moderne verkeersmid
del van dezen tijd: het vliegtuig, en werd
hij daarbij uitgeleide gedaan door H. M.
de Koningin en prins Bernhard, ook prin
ses Alice is vandaag per vliegmachine naar
Engeland teruggekeerd en ook nu was
H. M. de Koningin, thans vergezeld door
enkele dames en heeren van haar gevolg,
bij het vertrek tegenwoordig.
De Amsterdamsche vliegweide blakerde
dezen prachtigen voorjaarsmorgen in een
helder zonlicht. Hoog in de blauwe lucht
cirkelden de vliegers van de jachtvlieg
tuig afdeeling, die hun oefeningen voor
een oogenblik staakten tegen den tijd, dat
de «koningin en haar hooge gast op Schip
hol werden verwacht.
In een open hofauto arriveerden de ko
ningin en prinses Alice enkele minuten
voor half twaalf op SchiphoL Hier bevon-
c'en zich reeds de Engelsche gezant, sir
Hubert Montgommery en Lady Montgom-
mery, die door H. M. de Koningin en Prin
ses Alice hartelijk werden begroet.
Het afscheid van H. M. de Koningin en
prinses Alice, die vergezeld was van lady
Catherine Meade, was zeer hartelijk.
Tien minuten over half twaalf stegen
prinses Alice en Lady Meade in het ge
reedstaande toestel der K. L. M., de D.C.
2 Haan, welke werd bestuurd door den ge
zagvoerder Gravis. Terwijl het toestel naar
ae startplaats taxede, wuifden de konin
gin en prinses Alice elkaar vriendelijk
toe. Tien minuten voor twaalf is H. M. de
Koningin wederom naar de residentie
vertrokken.
Meer dan 10.000 jonge kinderen zingen de
Koninklijke Familie toe
De Haagsche schooljeugd heeft gistermid
dag er gelegenheid van de Doopplechtig
heid van Prinsesje Beatrix aan de Ko
ninklijke Familie een zanghulde gebracht
voor het Koninklijk Paleis aan het Noord
einde. Tien k elfduizend Haagsche leerlin
gen der 6e en 7e klasse van de openbare
en bijzondere lagere scholen namen aan
deze zanghulde deel.
H.M. de Koningin, die ongeveer 4 uur
van het vliegveld „Ypenburg", waar Zij
met Prins Bernhard uitgeleide had gedaan
aan Koning Leopold van België,, aan het
Paleis terugkeerde, had goedgevonden dat
Haar auto langs de koninklijke stallen aan
den Hoogenwal dén Paleistuin binnenreed,
zoodat de opstelling der kinderen voor het
Paleis ongehinderd kon geschieden.
Te half 5 waren de circa 11000 kinderen
voor het Paleis bijeen.
Vol verwachting staarden de kinderen
naar het Paleis. Zouden ze nu werkelijk
de Koninklijke Familie te zien krijgen?
En het kleine Prinsesje?
Prinses Juliana met Prinses Beatrix op
den arm en Prins Bernhard verschenen
voor het raam rechts van het balcon. Een
geestdriftig gejuich klonk op uit duizenden
jonge kelen, toen H. K. H. het jonge Prin
sesje even omhoog hief om het den kinde-
len toch maar goed te laten zien. Een
oogenblik later geschiedde hetzelfde voor
het raam links. Weer een schallend gejuich
en hoera-geroep.
Dan verdwenen de Koninklijke Personen
weer van het raam.
Prins Beatrix werd nu blijkbaar naar
haar wiegje gebracht.
Dirigent J. D. van Ramshorst gebaarde
nu van zijn hoogen dirigeerstoel af stilte
en tikte even om aandacht. Een muziek
corps van de Haagsche Burgerwacht pre
ludeerde het „Wilhelmus" en toen ever
later Prinses Juliana en Prins Bernhard
gevolgd door H.M. de Koningin, Prinses
Armgard en de andere vorstelijke gasten
op het balcon verschenen, werd door de
overweldigende kinderschaar het oude
Volkslied ingezet. Twee coupletten ervan
werden gezongen en toen aan het rlot de
Vorstelijke Personen wuivend dankten,
klonk uit de kindermonden een driewerf
hoera! op.
Dan volgde de uitvoering van het voor
deze gelegenheid door mej. Dien van Cal-
steren gedichte en door den heer P. Kunst
Sr. getoonzette lied „Hulde aan het Ko
ningskind na den Doop". Met groote be
langstelling volgden de vorstelijke perso
nen dezen zang. De teksten der liedern,
die gezongen werden, waren nl. fraai ge-
calligrafeerd door de heeren D. Blok, on
derwijzer aan de Waalsche school, Z. O.
Buitensingel 234, in gothischen stijl en door
W. Rijnders, onderwijzer aan de bijzondere
school, Westeinde 68, die een moderne op
vatting in zijn calligrafie had gelegd, aan
H.M. de Koningin en oan H.K.H. Prinses
Juliana aangeboden, die deze beide kunst
werken in dank hadden aanvaard.
In den nacht van Zaterdag
14 op Zondag 15 Mei
worden de klokken te 2
uur één uur vooruit gezet
Na de uitvoering van dit lied uiten
de Vorstelijke Personen hun ingenomen
heid door applaus, waarop van de zijde der
jeugd weer een uitbundig gejuich volgde.
Vervolgens werden nog gezongen „Komt
nu met zang" en „Gelukkig Vaderland",
beiden uit „Valerius' Gedenckclanck". Ook
hiervoor dankte de Koninklijke Familie
door applaus en handgewuif, wat weer op
nieuw een enthousiast gejuich bij de kin
deren ontketende.
Met dezelfde twee coupletten van het
„Wilhelmus" waarmee de zanghulde aan
gevangen was en met een driewerf hoezee!
werd het officeele programma gesloten.
Juist toen de Koninklijke Familie zich
met haar gasten in het Paleis wilde terug
trekken, werd Hun nog een aardige ver
rassing bereid. De heer Van Ramshorst hief
nog eenmaal zijn dirigeerstok op en daar
klonk het luid en jubelend: „Al is 't Prin
sesje nog zoo klein"; aangenaam verrast
wendden de Vorstelijke Personen zich
weer tot de kinderschaar beneden en H.M.
de Koningin zeide voldaan glimlachend
iets tot Haar hooge gasten, dat wel zooiets
moet zijn geweest als: „Dat hebben ze Mij
ook toegezongen, toen ik nog klein was".
De Koninklijke Familie dankte hierna
nogmaals hartelijk wuivend voor de schit
terend geslaagd zanghulde en trok zich
volgens onder oorverdoovend gejuich der
kinderen, die dezen, ook hun gloriedag niet
licht zullen vergeten, in het Paleis terug.
Na afloop der kinderzanghulde werden
op het paleis genoodigd: de heeren Gen.
Maj. J. C. Wagner, voorzitter en L. P.
van der Heyden, secretaris van het Haagsch
Comité voor Volksfeesten, benevens: drs.
D. G. G. van Ringelensteijn, voorzitter, J.
N. Pattist, waarn. voorz., W. P. Callier,
secretaris van de commissie voor de kin
derzanghulde, prof. ir. C. L. v. d. Bilt,
wethouder van Onderwijs en de heer J.
D. van Ramshorst.
H. M. de Koningin, Prinses Juliana en
Prins Bernhard betuigden aan de heeren
hun hooge ingenomenheid met deze zang-
hulde, welke Zij verklaardén buitenge
woon op pjrijs te hebben gesteld.
Stoffelijk en geestelijk geschenk
van „De Graal".
Na deze zanghulde werd een deputatie
van de Graalbeweging tot de Koninklijke
Hoogheden toegelaten.
Ter gelegenheid van de doopplechtighede
van Prinses Beatrix werd een album aan
geboden, waarin een fragment is opgeno
men uit het symbolisch spel „Het Ko
ningskind", dat in alle afdeelingen van
de beweging werd opgevoerd, alsmede een
geestelijk geschenk. De leidsters van de
Graalbeweging hebben nl. ieder een be
paalden tijd voor 't Prinsenkind gebeden.
De deputatie bestond uit drie hoofdleid
sters gekleed in uniform van de beweging
en wel twee leidsters in staf-uniform (oran
je blouse, bleu rok en grijze cape), terwijl
de derde 't assistent uniform droeg: tango
blouse, beide rok en bruine cape.
Het album werd vervaardigd door een
van de leidsters en was uitgevoerd in
Oranje peau de suède, terwijl de tekst ge-
teekend was op chamois-kleurig pastel pa
pier. „Msbd."
DE GENEESKUNDIGE DIENST EN DE
DOOP VAN PRINSES BEATRIX.
De geneeskundige dienst heeft gisteren
langs de route van den koninklijken stoet
driehonderd gevallen behandeld van
flauwgevallen of onwel geworden perso
nen, wien het wachten in de warmte te
lang was geworden. Ernstige gevallen wa
ren er niet bij De meesten behoorden na
5 tot 10 minuten weer tot de gezonden.
DE HAAGSCHE POLITIE OP HET
DOOPFEEST.
De Haagsche politie is over het alge
meen zeer tevreden over de resultaten van
de regelingen, welke zy gisteren in ver
band met de drukte in de residentie tij
dens het doopfeest van Prinses Beatrix
heeft moeten treffen. Wel bleek het nood^
zakelijk een grooten hoeveelheid stellage-
materiaal, dat bij dergelijke gelegenheden
niet dan met vergunning mag worden ge
plaatst, in beslag te nemen, omvattende
niet minder dan 33 stoelen, ongeveer 150
kisten, een groot aantal banken en klap-
stoeljes en de bijbehoorende vervoermid
delen. Op de extra-parkeerterreinen waren
zeer veel auto's van buiten de stad, terwijl
het aantal autobussen uit de Noordelijke
en de Zuidelijke provinciën aanzienlijk
v/as. De treinen brachten weinig meer pas
sagiers aan dan gewoonlijk, doch wel
kwam er een groot aantal extratreinen met
militairen.
Na afloop van de plechtigheid was het
geheele verkeer in de stad om half twee
weer normaal.
