3)e£cicbcHe6omo4it
Te Wassenaar vond Zaterdag de onthulling plaats van het monument, dat is opgericht ter herinnering aan de geboorte
van Prinses Beatrix. Tijdens de plechtigheid, welke verricht werd door den. kamerheer van H. M. de Koningin, Ph. J.
Graaf van Zuylen van Nijevelt
Dr. L. T. V. Schey. Rijkszuivelconsuient
voor Noord Holland, heeft afscheid
genomen uit zijn functie, wegens het
bereiken van den pensioengerechtigden
leeftijd
Een fraai staaltje paarden-
dressuur tijdens het concours
hippique, dat te Baam werd
gehouden ter gelegenheid van
den verjaardag van H. K. H.
Prinses Juliana
Tijdens de zanguitvoering der schoolkinderen te Castrieum na de onthulling
van het Beatrix-monument, welke Zaterdag plaats vond
Koning George van Engeland, die met zijn gemalin Zaterdag te Wembley de
Cup-final tusschen Preston North End en Huddersfield Town bijwoonden, liet
voor den aanvang der match de spelers aan zich voorstellen
De .Ronde van Purmerend*. welke Zaterdag in de Beemster
is verreden, werd gewonnen door G. Schulte, dien wij hier
boven de finish zien passeeren
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZF
Naai het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
20)
Even later kwam Rickey binnen. Hij zag
er bleek en zenuwachtig uit. De laatste da
gen wilde zijn verhaal niet vlotten. Hij
begroette Tony enthousiast.
Waarom heb je me niet eerder ge
zegd, dat Tony hier was?
Ik was bang, dat ik je gedachtengang
zou onderbreken.
Ik heb absoluut geen gedachtengang.
Ik kan toch niet m'n heele leven op een
typewriter zitten hameren.
Virginia deed alsof zij zijn humeurigheid
niet bemerkte.
Tony en jij moeten je eigen brood roos
teren, hier is de marmelade.
Rickey stak een broodje aan de lange,
koperen toastvork en knielde voor den
haard.
Deze zal ik voor Tony doen en de vol
gende voor mijzelf.
Anthony viel in één van de gemakkelijke
stoelen neer en trok het poesje op zijn knie.
Je zuster zegt, dat jullie niet naar De-
rekdale kunt komen met Kerstmis, Rickey.
Rickey draaide zich heftig om, zoodat het
broodje van de vork in het vuur vieL
Waarom niet, Jinny?
Dat heb ik je toch al gezegd.
Nou, maar al ga jij niet, ik vel, ant
woordde Rickey woedend en in de stilte,
die daarop volgde, vischte hij het verkool
de broodje uit het vuur en gooide het in
den kolenbak.
Toen stak hij een nieuw broodje aan
zijn vork en verklaarde beslist:
Jij kunt je heele leven op deze kamer
blijven zitten als je dat wilt. Maar ik be
dank daar voor. Ik heb 'verandering noo-
dig, mijn boek wil niet vlotten.
Toen Anthony weg was, kwam Virginia
op het onderwerp terug.
We kunnen ons die uitgaven onmo
gelijk veroorloven, zei ze, en wij hooren
niet bij Tony's millionnairs.
Ik ben niet bang voor Tony's million
nairs. Je kon wel eens een beetje aan mij
denken. Ik word gek, als ik nog langer zoo
moet blyven modderen. Het gaat absoluut
niet meer.
Virginia sloeg haar arm om zijn schou
ders.
Is het zoo erg, Rickey?
Ja. Wat ik af heb, is heel goed, maar
ik ben op het doode punt gekomen. Ik
moet er absoluut een tijdje uit. En dit zou
juist een prachtige gelegenheid zijn, maar
nou kom jij met je gezanik! Hij trok zich
van haar los. Er is heelemaal geen reden
waarom we niet zouden kunnen gaan.
Die is er wel Rickey. Je weet toch
Ik weet alleen, dat jij je aanstelt als
een idioot....
Rickey! Hoe kun je zooiets zeggen!
Je weet heel goed, wat ik bedoel. To
ny is verliefd op je. Maar wat maakt dat
voor verschil? Je hoeft hem toch niets te
beloven? We zullen een paar heerlijke da
gen hebben en misschien als je hem beter
kent. Nu was hij het die zijn arm om haar
heensloeg. Toe Jinny, wees nu eens lief,
en ga.
Het was hard om hem te weerstaan als
hij zoo begon en ten slotte gaf Virginia dan
ook toe. Toen zij eenmaal besloten had, om
toch maar te gaan, verheugde zij zich er
zelfs op. Zij was nog jong en hield van vroo-
lijkheid.
Je moet wat nieuwe kleeren koopen,
zei Rickey. We kunnen wel voor een keer
ons kapitaal aanspreken, Jinny. Later, als
ik mijn boek afheb, zal ik het weer aanzui
veren.
Den volgenden dag ging Virginia haar
inkoopen doen. Eerst probeerde zij het in
de goedkoopere zaken, maar ten slotte ging
zij toch maar, een beetje angstig, een fijn
modemagazijn binnen. Haar keus viel op
een snoezig, goudkanten avondtoilet. Toen
zij zichzelf ermee in den spiegel f zag,
schrok zij, zoo mooi als zij erin was.
Maar de prijs!
Mag ik deze voor u opzij leggen? vroeg
het meisje, dat haar geholpen had. Vir
ginia schudde het hoofd.
Het is mij heusch te duur.
Maar den heelen weg zag zij zichzelf in
die jurk, dansend met Tony Bleecker, on
der de^oogen van z;jn moeder.
Toerf zij uit den bus stapte, sneeuwde
het; een trage Novembersneeuw en het was
nijpend koud. Virginia haastte zich door
één van de zijstraten en verzon ondertus-
schen wat zij nog meer moest doen.
Plotseling ontwaakte zij uit haar gedach
ten. zij zag voor zich op het trottoir een
kleinen hond draven. Hij was vuil. maar
scheen toch van goed ras te zijn, een Schot-
sche terrier. Hij liep telkens vol verwach
ting naar een voorbijganger toe, maar
iederen keer bleef hij teleurgesteld staan.
Virginia's hart werd getroffen door zijn
eenzaamheid en toen zij een winkel binnen
trad, hoopte zij vurig, dat het arme dier
zijn meester in de menigte terug zou vin
den.
Toen zij echter naar buiten kwam, was
de kleine hond er nog. Hij zat voor een
kraampje, waar Frankforter worstje en war
me broodjes werden verkocht. De man in
het kraampje was door een raam voor de
kou beschut. Telkens als er een liefhebber
voor het raam stilstond, school hij het op
stak een vork in een van de pruttelende
worstjes, schoof het tusschen een broodje,
nam het geld in ontvangst en sloot zijn
venster weer.
Iederen keer als het raam openging,
kwam er een heerlijke geur naar buiten.
Het hondje snoof die geuren gretig op, maar
zijn buikje konden zij niet vullen. Telkens
als er een klant kwam en de heerlijke
broodjes overhandigd werden, klopte het
korte staartje heftig tegen de straatstee-
nen.
Virginia kon het niet langer aanzien. Zij
stak de straat over, kocht twee saucijzen
broodjes en voerde ze aan het hongerige
dier. De menschen bleven staan kijken
naar het aardige tafereeltje, dat frkiche
meisje met haar roode wangen en haar
groene hoedje, dat een straathond voerde.
Toen Virginia ten slotte haar weg ver
volgde, bleef het hondje op een afstandje
achter haar aandraven. Hij klom met zijn
korte pooten achter haar aan de trap op van
het oude huis op Washington Square en
keek haar smeekend aan, toen zij zich
voor haar deur naar hem omdraaide.
Maar m'n lieve kleine hond, wat moet
ik met jou aanvangen? vroeg ze.
Het korte staartje zwaaide weer heftig.
Toen zij de deur van de kamer opende en
achter zich sloot, stond het echter plotse
ling stil. Uitgesloten van het pararijs bleef
het hondje wachten op de gang, die
schaarsch verlicht werd door de toorts van
den bronzen ridder. De bronzen ridder op
den trapstijl was een herinnering aan de
betere dagen van het oude huis. Op zijn
schild stond een leuze gegrift, waarschijn
lijk de wapenleus van de aristocratische
familie, die er eertijds had gewoond. „Vé-
rité sans peur". Waarheid zonder vrees.
Het licht van den bronden ridder scheen
op Virginia's haar, toen zij even later de
deur opende en naar buiten kwam, met
haar broer en Mary Lee Logan.
We moeten hem maar houden, zei Vir
ginia. Ik zou niet kunnen slapen, als ik
wist, dat hij vannacht in die kou op straat
zwierf.
Door de open deur zag de kleine hond
de verlichte kamer, het vuur en het kleine
gele katje.
Het korte straatje zwaaide alweer en
met een diepen zucht liet het moede dier
zich aan Virginia's voeten vallen, zijn kop
op haar schoenen.
Och, die arme staker.... Rickey, kijk
hem eens!
Het was Rickey, die het hondje later een
warm had gaf en daarna een schoteltje
brood, in melk gebrokt. Toen hij de kamer
uitging, verklaarde Mary Lee:
Ik inviteer mijzelf bij jullie ten eten.
Heb je genoeg? Anders ga ik wel naar
een restaurant. Ik heb kaarten genomen
voor den schouwburg en ik neem Rickey
mee. Je vindt het toch niet vervelend, om
alleen thuis te blijven, hè?
Virginia wist, dat ze die vraag maar voor
het fatsoen stelde. Mary Lee wilde Rickey
voor zich alleen hebben. Zij antwoordde er
dus maar zoo blijmoedig mogelijk op.
(Wordt vervolgd).
