HET HUWELIJK VAN KONING ZOGU Te Utrecht zijn Donderdag uitgebreide luchtbeschermingsoefeningen ge houden. Boven: de gasmaskers speelden weer een voorname rol. Onder; de overgroote belangstelling der jeugd moest eenigszins in toom worden gehouden Wat verwoest werd. De kerk van Mitje-Aran in het Val d'Aran, thans een ruïne In de Nieuwe Kerk te Delft vond Donderdag ter gelegenheid van de plechtige herdenking van den geboortedag van Prins Willem van Oranje een kranslegging plaats Het vorstelijk huwelijk te Tirana. Een foto tijdens de plechtige voltrekking van het huwelijk van Koning Zogu met gravin Geraldine Apponyi De werkzaamheden voor den aanleg van den nieuwen snelverkeer-weg Den Haag Utrecht zijn bij Voorburg in vollen gang Een zwemstadion wordt te Naarden gebouwd, dat op 14 Mei a.s. officieel In gebruik zal worden genomen. Een overzicht van een der open bassins FEUILLETON VIRGINIA'S KEUZE Naar het Engelsch door THEA BLOEMERS. 18) Virginia was stil, toen zij door de ver lichte straten reden. Zy had niet gedacht, dat New-York zoo zou zijnoverweldi gend, dreigend, met zijn schitterende, reus achtige lichreclames, de zwarte, bewegen de menschenmassa's, het doffe gedreun van de ondergrondsche treinen, de schrille flui tjes van de verkeersagenten, het lawaai van den luchtspoorweg. Pas toen zij Fitfh Avenue hadden bereikt, kreeg de betoove- ring van de stad vat op haar. Er was een vreemde, fantastische schoonheid in de dui zenden verlichte etalages, de oneindige .rij an auto's, die als een slingerende licht processie over het asphalt gleden, de zwer men mensohen, die voortjachten naar een onbekend doel. Toen zij Washington-Square bereikten, liet Mary Lee haar auto stoppen voor een kaal, groot huis. In vroeger tijden was het de woning van rijke menschen geweest, nu diende het een heterogene massa van huur ders tot tehuis. De hal werd slecht schaarsch verlicht door de electrische toorts van een bronzen ridder op den stijl van de trap. Daarachter zette de trap zich schijnbaar eindeloos in den schemer voort Virginia huiverde even toen zij onr zich heen keek. De hospita, die gebroken En- gelsch sprak, kwam hun den sleutel van hun kamer brengen. De dame heeft een vuur laten aanleg gen, deelde ze him mee. Welke dame? vroeg Virginia. O, ik, verklaarde Mary Lee. Het leek me anders zoo'n ongezellige aankomst voor jullie. Dat is erg lief van je, zei Virginia dankbaar. De kamers waren niet kwaad, een groo- te, ouderwetsche voorkamer en 'n kleinere er achter, beide gedeeltelijk gemeubileerd en heel helder. Een paar kamerschutten maakten het mogelijk de groote kamer on der te verdeelen. Het zal huiskamer en keuken tegelijk moeten zijn, verklaarde Virginia. Rickey krijgt de kleine kamer heelemaal voor zijn gebruik, hij moet rustig kunnen werken. Toen de hospita hen verlaten had, zette Virginia het kleine mandje, dat zij droeg, op den grond en tilde het deksel op. Het goudkleurige poesje kwam er klagelijk miauwend uitgestapt. Heb je het meegebracht? riep Mary Lee uit. Het is zoo'n schatje, ik kon er niet van scheiden, zei Virginia. Mary Lee nam hen mee uit eten, naar een restaurant op den hoek. Er is een erg leuke sfeer en er ko men veel jonge artiesten. Je zult het aar dig vinden, Rickey. Zij had gelijk. Rickey was betooverd: de rookende dames en fantastisch gekleede mannen aan de kleine tafeltjes, het vreem de voedsel en de koffie in glazen, dit was het leven, zooals hij het zich altijd had gedroomd. Virginia daarentegen voelde zich niet op haar gemak. De groote menigte, de dikke rook en de goedkoope artistiekdoenerij boezemden haar weerzin in. Hoe verschil lend was dit van de kamer, waar zij den vorigen avond met Anthony gedineerd had den, het glazende tafelzilver, het kristal en het degelijk, goed toebereide voedsel. Zij vroeg zich af, of Michael dikwijls zulke gelegenheden bezocht, en of hij er van hield. Hoe zou zijn dagelijksch leven zijn? Zou hij haar komen opzoeken? Maar waar om zou zij hem verwachten? Zij had zijn brief over den zonnewijzer beantwoord en zijn dankwoord ontvangen. Sindsdien niets meer Het inrichten van htm nieuwe tehuis gaf haar nog heel wat hoofdbrekens. Langza merhand echter was het voorvertrek ge worden tot een smaakvolle en vroolijke woonkamer. Er hingen honingkleurige gor dijnen voor de ramen en de stoelen en de divan waren bekleed met een zachte lila stof met een geel bloemmotief er in. 's Nachts maakte Virginia een bed van den divan en trok de schermen er om heen tot een klein vertrekje. Zij miste de ruim te van het oude huis in het begin heel erg, maar er zat niets anders op dan zich blij moedig aan de nieuwe omstandigheden aan te passen. „Het is net een boek van Balzac", schreef zij aan haar moeder, „welvaart op de bene denverdieping, en armoede daarboven. Rickey en ik zijn rijk in de oogen van de andere huurders. Op de bovenste verdie ping woont een klein jongetje, dat dik wijls de trap af komt, om te kijken of onze' deur open staat. Ik laat hem wel eens voor het vuur met het poesje spelen, dat vindt hij heerlijk. Onze kamer is een sprookjes paleis voor hem. Zijn moeder is weduwe en gaat overdag uit werken. Er zyn hier allerlei soorten van men schen, maar over 't algemeen heel fatsoen lijk, daar zorgt onze hospita wel voor. Zy is een Italiaansche en heel vriendelijk. Gis teren kwam zij ons verrassen met een scho tel stoomende spaghetti met knoflook, Ric key vond het heerlijk. Hij went gemakke lijker aan nieuwigheden dan ik. U moest hem eens kunnen zien! Hij draagt een blau we blouse en rookt sigaretten in een heel lang pijpje. Hij vindt mij hopeloos ouder- wetsch, omdat ik mijn haar niet wel afknip pen en rooken! Maar maak u er niet bezorgd over, moe der, het is maar een bevlieging van hem, en hij gaat bijna uitsluitend om met Mary Lee Logan, die heel goed voor hem is. Zij doet net, alsof zij hem altijd toegeeft, en toch is het niet zoo. En u kent Rickey. Heusch, zij springt beter met hem om, dan ik ooit zou kunnen. Zij is vreeselijk mo dern, koopt plaatsen voor concerten en too- neelstukken en neemt Rickey met zich mee. Ir het begin wilde hij niet. Hij zei, dat hy voor zichzelf zou betalen of heelemaal niet gaan. Dat beteekent dus dat je niet gaat, is 't niet? vroeg ze hem en toen hij dat toe gaf zei ze: O, doe toch niet zoo dwaas, je doet er mij een veel grooter pleizier mee, dan ik jou. Als je wist wat 't voor mij betee kent jou en Virginia tot vrienden te heb ben en hier zoo veel te mogen komen als ik wil. Zij meende clat, dat weet ik. Rickey be handelt haar net als een jongen, en zoo als ik al heb gezegd, ik geloof dat zij hem veel goed doet. Hij is ook beste vrienden met luitenant Bleecker, die af en toe uit Annapolis over komt. Dan gaan we met z'n vieren uit en amuseeren ons uitstekend. We zyn al naar verschillende mooie concerten en tooneel- stukken geweest U ziet dus moedertje, dat uw kinderen het heel goed hebben en dat u zich geen zorg over hen heeft te maken.". Virginia repte niet van Michael McMil lan in haar brief. Er was ook geen reden om haar moeder van hem te vertellen. Hij was een oogenblik in haar leven gekomen en er weer uitgetreden. Zij waren nu al een maand in New York en hij was nog niet gekomen, In haar hart voelde zij daar een diepe schrijnende pijn over. Hoe had hij haar na die scène in den tuin zoo geheel kunnen loslaten? Maar hoe kon Virginia ook weten, dat Michael zich geweld moest aandoen om niet naar haar toe te gaan? Sinds hij uit Annapolis weg was, dacht hij onophoudelijk aan haar. Hij had zich dien nacht in den tuin te ver laten dry- ven door zijn emotie. Zou hij by een nieu we ontmoeting zichzelf kunnen meester blijven? Alleen reeds de gedachte aan haar ontroerde hem tot in het diepst van zijn zieL Hij wist nu, dat hij haar liefhad. Maar wie was hij, dat zij zijn liefde zou beant woorden? En hy vreesde vor een tweede teleurstelling, nogmaals dat te moeten on dervinden. Dat kón hy geen tweede maal doormaken. Maar toch was de drang in hem sterker dan zijn angst. Op een goeden dag belde hy Virginia op en vroeg of hij haar een boek mocht komen brengen. Zij hart bonsde, toen hij haar stem door de telefoon hoor de en hij wist niet dat zy even ontroerd was, toen zij, schijnbaar onverschillig, „ja" (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1938 | | pagina 9