ENGELSCHE LUCHTMACHT IN EGYPTE
VIRGINIA'S KEUZE
3)e£cidóohdSou/ta^t
De vruchtboomen komen nu allerwege
in bloei. De bloesemweelde zal weder
om duizenden bewonderaars trekken
De .overdekte" was goed bezet tijdens de jaarlijksche school- D? .gomels-vuren". op den dag voorafgaande aan het Jood-
wedstrijden te Amsterdam SC paaschfeest, werden Vrijdag weer op het Waterlooplein te Amsterdam
Hore Belisha, de populaire Engelsche minister van Oorlog,
op het vliegveld Le Bourget te Parijs op zijn doorreis per
vliegtuig naar Malta
Uiteinden der historie ontmoeten elkaar. Een zeldzaam snapshot tijdens de
patrouille-vluchten, welke door de Engelsche luchtmacht thans voortdurend
in Egypte worden gehouden. Een der machines passeert de pyramide van Gizeh
FEUILLETON
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
8)
Vee! te gezellig, Midget. Neen, ik
blyf hier, om er voor te zorgen, dat jij miss
Farquhar niet ompraat om je dien merk
lap te verkoopen. Ik ken al je trucs.
Tony bleef dus met zijn moeder en Vir
ginia op de oude sofa bij den open haard
zitten.
Hoe meer Virginia praatte, des te meer
werd mrs. Bleecker zich bewast van haar
charme en zij zag ook heel goed, hoezeer
Tony er van onder den indruk was. Hij
schpen niets liever te willen dan in haar
gezelschap te zijn. En mrs. Bleecker wilde
niet, dat hij liever in het gezelschap was
van iemand anders dan van harzelve. Ja,
later was het nog tijd genoeg om zyn mil-
lioenen te vereenigen met die van een
vrouw, even gefortuneerd als hijzelf. Mar
ty van Duyne bijvoorbeeld. Maar niet voor
dal zij het hem in den mond gaf. ALs hy een
maal getrouwd was, zou hij nooit meer haar
attente cavalier zijn, in dien zin als hij het
nu was en die gedachte was haar voorloo-
pig onverdraaglijk.
En nu gaf hij zich zonder slag of stool
gewonnen aan dit mooie meisje in haar
kale, groene jumper en haar oudarwetsche
hoedje! Er was geen twijfel mogelijk. Tony
de anders zoo geblaseerde' en verveelde
Tony, deed zijn uiterste best om zich aan
genaam te maken in de oogen van Vir-
gina Farquhar.
Wat bent u van plan te gaan doen,
als u uw huis verkocht heb? vroeg hij.
Wy gaan in New York wonen, mijn
broer en ik. Hij wilde een boek schrij
ven.
Meent u het heusch? Daar moet u
met McMillan over spreken, hij is uitge
ver.
Tony noemde den naam van het tijd
schrift.
Virginia kleurde diep.
Uitgever, o, wat heerlijk.
Tony lachte.
Dat mag u niet zoo zeggen, anders
word ik jaloersch. McMillan is maar een
heel gewoon mensch, net als ik en de rest
Hy wendde zich tot zijn moeder.
Midget, hoor je het, miss Farquhar
gaat in New York wonen. Wij moeten haar
ast eens op Derekdale inviteeren, om
haar te laten zien hoe haar eigendommen
daar tot hun recht komen.
Ik weet nog niet, of ik ze naar Derek
dale zal laten opsturen.
O, waarom niet? Ik zal het wel tegen
Grogan zeggen. Ik zal u wel komen ha-
leii met de auto voor een week-end, dan
kunt u nog eens met uw eigen lepels eten,
truss Farquhar.
Zijn moeder herhaalde de invitatie niet.
Zij keek op haar polshorloge.
Tony, 't is al over drieën. En we di-
neeren in Baltimore.
Zy stond op en stak Virginia haar hand
toe.
U neemt het ons toch niet kwalijk als
wij nu afscheid van u nemen?
Virginia begreep, dat dit het sein was
om te vertrekken. Op miss Bleecker oefen
de Virginia niet de minste aantrekkings
kracht uit. En als een gewenschte gast
scheen zij haar ook niet te beschouwen.
En wie waren de Bleeckers eigenlijk?
Rijk geworden burgers, meer niet. Neen dan
konden de Farquhars er beter zijn, met
hun grafelijk devies op hun wapen!
Virginia hief haar hoofd fier op. Zij
voelde een onbedwingbaren lust om me
vrouw Bleecker te toonen, dat zij zich niet
op die manier liet behandelen. Maar An
thony was haar nog vóór, met zijn moe
der een lesje te geven.
Ik wandel met miss Farquhar terug,
moeder.
Toen begin mrs. Bleecker een misslag,
die haar later berouwde.
Maar ik wou je hier houden, Tony.
Het spijt mij wel, moeder.
En hij opende de deur voor Virginia
alsof zij een koningin was.
Brs. Bleecker bleef roerloos staan, toen
de twee vertrokken waren. Er glommen
scherpe lichtjes in haar oogen. En vreemd,
zooals zij daar stond, leek zij heelemaal
niet klein. Zij scheen te groeien met haar
woede.
Het was de eerste maal van zijn leven,
dat Anthony haar wenschen in den wind
sloeg voor die van een-ander!
Ik moet u nog eens terugzien, zei To
ny intusschen tegen Virginia.
Vint u dat noodïg?
Ja. Wanneer?
Virginia's hart klopte sneller. Zy wist
zeker, dat zy niet naar een tweede ont
moeting verlangde, zy wist niet eens of ze
hem eigenlijk wel aardig vond. Maar het
zou een prachtige wraak zijn op de arro
gante houding van zijn moeder! Hij zou
ihaar bezoeken in har armoedig, oud huis
en dankbaar zijn, dat zij hem dat toe
stond!
Daarom zei ze:
Waarom zoudt u morgenavond niet
bij ons komen soupeeren?
Zondag?
Ja, om zeven uur. We zullen wel in
de keuken moeten eten, maar het is een
gezellige, ouderwetsche woonkamer. De
rest van het huis is al onbewoonbaar.
Met u kan het mij niets schelen, al
zoudt u mij in den kelder laten eten.
Goed, dan verwacht ik u.
U bent eenik durf het niet zeg
gen.. Hij lachte triomfantelijk, toen zy hem
haar hand reikte. Is het geen heerlijke dag
geweest? De dag van onze eerste ontmoe
ting!
Zij gaf geen rechtstreeksch antwoord.
Het is in meer dan één opzicht een
belangrijke dag geweest.
Toen Tony haar verlaten had, liep Vir
ginia den tuin door, naar het huis toe. Gro
gan, de venduhouder stond in de open deur
met Ricky twe praten. Toen Virginia hen
naderde, hoorde zij, dat hij zei:
Ik kan u gelukwenschen met het re
sultaat van den verkoop. Ik had niet dur
ven droomen, dat we zulke prijzen zouden
maken, maar de menschen waren gewoon
gek op de dingen. Ik heb nog nooit zoo
hooren bieden als op die kandelaars.
Virginia voelde, hoe al het bloed uit haar
gezicht wegtrok. Zij keek haar broer aan.
Ricky, heb je dat gedaan?
Hij ontweek haar blik.
Ja, iedereen vroeg er om. Het zou zon
de zijn geweest, als we die kans hadden
laten voorbijgaan. Er is een reusachtige
som voor betaald.
Wie heeft ze gekregen?
Michael McMillan.
Virginia voelde een stekende pijn in
haar hart. O, en hij had haar zoo fijngevoe
lig geleken! En nu had hij haar beroofd
van datgene, dat zy had willen behouden,
térwyl hy wist, hoe ze aan die kandelaars
gehecht was, wat ze voor haar beteeken-
den!
Zij duwde haar broer opzy en ging het
huis in. Toen hij zag hoe wit zij was ge
worden, stamelde Ricky een verontschuldi
ging.
Grogan wilde het. Hy zei....
Het kan me niefs schelen, wat hij zei.
O, Ricky hoe heb je het kunnen doen!
Zij beet op haar lip en draaide zich haas
tig om, opdat hij haar tranen -niet zou
zien. Maar Richard was al naast haar.
Niet doen, Jinny, niet huilen, smeekte
hij. Ik wist niet, dat je er zóóveel om gaf.
Maar zy kon hem niet zeggen dat het
meer haar diepe teleursteling was in Mi
chael, dan het verlies van de kandelaars.
(Wordt vervolgd).
