BOSKOOP EXPOSEERT.
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het Engelsch
door
N THEA BLOEMERS.
-3
HU draaide zich boos om, maar zy hield
hem tegen.
Ik heb je niet willen kwetsen.
Dat denk ik cok niet.
Zij stak hem haar hand toe.
Als ik je niet meer zie kom je me
in New York dan eens opzoeken?
Ga je al weg?
Vanavond.
Er lag een schaduw over haar, zij was
niet meer zoo vroolijk en overmoedig als
daarstraks. Zij gaf Rickey haar adres. Hij
noteerd het, schudde haar de hand en
was haar oogenblikkelijk vergeten.
Grogan kwam met een stalen doos naar
hem toe.
Voor ik het vergeet, mr. Farquhar,
zei hij, ik heb hier een massa contanten.
Ik zal u die maar meteen overhandigen,
de chèques krijgt u morgen uitbetaald.
Hij telde de bankbiljetten na, de som
liep over de duizend dollar.
Berg het veilig weg, waarschuwde hij.
Rickey lachte.
Maak u maar niet bezorgd ik kan er
wel oppassen. Hij stak het geld in zijn
binnenzak en sprong op van 't podium. Een
man, die klaarblijkelijk op hem had staan
wachten, sprak hem aan, een lang, onguur
individu.
Kom vanavond in de schuur, Far
quhar. 't Zal er vroolijk toegaan.
Vanavond kan ik niet, Lute.
Morgen dan?
Ik zal nog wel eens zien.
IV.
Virginia beantwoordt een beleediging.
Het kleine restaurant waar mrs. Bleecker
haar gasten heen bracht, was een gezel
lige gelegenheid en de lunch ws uitstekend.
Virginia zat naast mrs. Bleecker, met
Michael aan haar linkerhand. Daarnaast
Marty en daarnaast Tony Bleecker. Eigen
lijk had mevrouw Bleecker haar zoon niet
naast zich mogen plaatsen, maar zij had
hem instinctief van Virginia gescheiden.
Jane handelde altijd naar haar instinct. De
maanden, die volgden, zouden bewijzen,
dat het haar ook ditmaal niet misleid had!
Marty was op haar best tusschen de
twee mannen. Zij leidde het gesprek in een
richting die absoluut buiten het wereldje
van Virginia lag. Zij praatte over sport in
Florida en in Engeland, over de laatste
tooneelstukken en revues, over de men-
schen, die zij had ontvangen en die haar
hadden ontvangen.
Virginia zat maar glimlachend en vol be-
langsteling te luisteren. Michael vond haar
allerliefst zoo, en Tony had geen oogen
voor Marty.
Het was Michael, die de conversatie ten
slotte in banen leidde, zoodat Virginia er
aan kon deelnemen.
Op een goeden dag kom ik naar De-
rekdale om uw oud-Hollandsche lepels te
stelen, zei hij tegen de gastvrouw.
Komen moet u zeker, maar niet om
te stelen.
Jane bemerkte tot haar verbazing dat
zij Michael wel mocht. Ernstige mannen
hadden over het algemeen haar sympathie
niet. Zij besloot hem van naderbij te lee-
ren kennen, vandaar de invitatie.
En hoe is nu de historie van die le
pels? vroeg Michael aan Virginia, want
een historie hebben ze toch, is 't niet?
Ja zeker. Ik weet niet, of het heele-
maal waar is, zooals het tot ons is geko
men, maar het is wel aardig. Ziet u, er
was eens een zekere Richard Farquhar
Vertel het ons zóó, dat we het alle
maal kunnen verstaan, onderbrak Jane
Bleecker haar.
Virginia vertelde het verhaal en zij ver
telde het goed.
Het ging over een voorvader, die aan
het spel verslaafd was, een zekere Ri
chard Farquhar. Op zekeren nacht, dat hij
alles bij het spel verloren had kwam hij
zonder geld voor logies in een kleine her
berg. Door zijn geest en zijn galant optre
den lokte hij echter een invitatie van een
jonge Hollandsche dame uit, om met haar
te soupeeren. Deze buitenlandsche schoon
heid werd aan een apart tafeltje door haar
eigen meisje bediend, ook het linr-n en
het tafelzilver waren haar eigendom. Toen
du jonge Richard mee aanzat, gaf men hem
een zwaren zilveren lepei om zijn soep
mee te eten.
Eén van de lepels, die u hebt mrs.
Bleecker, verklaarde Virginia.
Hy kende de waarde er van en wist,
dat hij er zijn nachtrust mee zou kunnen
betalen. Hij vroeg om een pen en schreef
een gedicht, dat hij de jongedame aanbood,
in ruil voor den lepel, dien hij, naar hij
zeide, als 'n souvenir aan haar schoonheid
wilde bewaren.
Zij las het vers, bloosde, gaf hem den
lepel ten geschenke en zette haar reis
voort. Richard sliep dien nacht heerlijk, en
gaf den waard den volgenden morgen den
lepel, als borg voor wat hij hem schuldig
was. Daarna galoppeerde hij naar een
vriend, leende een som gelds en had dien
avond geluk bij het spel, zoodat hij terug
won wat hy verloren had en den lepel kon
inlossen. Later trouwde hij met de jonge
Hollandsche schoonheid en aan haar was
het bruinroode haar in de familie te dan
ken.
Er is een heel dozijn van die lepels,
besloot Virginia, maar niemand weet wel
ke precies de bewuste is.
Zij had een kleur en was een beetje bui
ten adem, maar even mooi als de schoone
dame, van wie ze haar bruinroode haar
had gekregen. Michael glimlachte haar toe.
Ik hoop, dat ze daarna lang en ge
lukkig hebben geleefd, zei hij.
Volgens de overlevering bedronk hij
zich iederen avond en is ook aan zijn on
matigheid gestorven. En sindsdien is er in
ieder geslacht van de Farquhars één ge
weest, die speelde en dronk....
Allen lachten. Maar Michael voelde, dat
Virginia dat niet zoomaar gezegd had, doch
dat het voor haar een bittere waarheid
was.
Bestaat er misschien nog een copie
van het vers, dat ridder Richard schreef?
vroeg mrs. Bleecker.
Ja. Wij hebben nog een merklap
waar het vers met den kruissteek op gebor
duurd staat. De Hollandsche schoonheid
heeft dien waarschijnlijk in den eersten ge
lukkigen tijd van har huwelijk gemaakt.
Zoudt u het graag willen hooren?
Ze zei het allerliefst op haar kin een
beetje in de hoogte, en haar wangen bran
dend door de ongekende prettige emotie 't
middelpunt te zijn van een gezelschap.
„Al trek ik Oost- of Westwaarts,
naar 't Noorden of naar 't Zuid. "i
Het glanzen van dit zilv'ren ding
blijft steeds in mijn herinnering;
maar meer dan 't beeld erin gegrift,
het lief gezicht,
dat eens dit zilver ving",
Prachtig! applaudisseerde Tony, maar
Michael vroeg alleen:
Zoudt u het nog eens voor mij wil
len opzeggen, dat ik het kan opschrijven?
Hij haalde een notitie-boekje en zijn vul
pen voor den dag en zij herhaalde de re
gels langzaam, haar hoofd naar zyn schou
der buigend.
Michael stond op.
Ik moet nu maken, dat ik weer by de
veiling terug kom. Er is nog een stel an
tieke wandborden. Had u die ook op het
oog, mrs. Bleecker?
Ik bezit al meer wandborden dan mij
lief is, dank u. En ik wilde graag nog een
paar andere dingen van miss Farquhar ver
nemen.
Ik ga met Michael mee, verklaarde
Marty.
Ga jy ook maar, Tony, stelde zijn
moeder voor. Dan kunnen miss Farquhar
en ik gezellig samen praten.
(Wordt vervolgd).
Actie tijdens het nummer kogelstooten bij de jaarlijksche wedstrijden tusschen
cadetten en adelborsten te Amsterdam in het Olympisch stadion
Een prijzenswaardig voorbeeld. Leerlingen van de Kon. School onder leiding
van André Verhorst te 's Hertogenbosch hebben een veertigtal affiches ver
vaardigd, welke Den Bosch en omgeving moeten opwekken tot steun aan Artis
De groote Boskoopsche bloemententoonstelling werd Donder
dag door den Commissaris der Koningin in Zuid-Holland, jhr.
mr. dr. H. A. van Karnebeek (x), officieel geopend. Tijdens
de bezichtiging der expositie
De comman
dant van den
Duitschen krui
ser .Emden"
legde Donder
dag een krans
bij het graf van
Michiel de Ruy-
ter in de Nieuwe
Kerkte Amster
dam
Hooge belangstelling voor den hockeywedstrijd tusschen cadetten en adel
borsten in het Olympisch stadion te Amsterdam. V.l.n.r.vice-admiraal T. L.
Kruys; ober-leutnant Schumanski van den Duitschen kruiser .Emden"; kolonel
H. C. G. baron van Lawick, gouverneur der Kon. Militaire Academie en de
kapitein der Mariniers W. J. van Rhijn
Bijzondere staaltjes van behendigheid werden ten toon ge
spreid tijdens de generale repetitie voor de militaire demon
straties te Catterick Camp in Yorkshire
Een gevaarlijke „hobbel* in de wielerbaan van het Amster-
damsche stadion wordt verwijderd voor het komend wieier-
seizoen
