Mysteries rondom
„Vredelust"
In vollen galop bij de repetitie voor In de Trèves-zaal van het departement van Waterstaat te Den Haag had Dinsdag de bespreking omtrent De burgemeester van Huizen, de heer J. W. Egberts, tijdens zijn toe-
het jaarlijksche militaire feestte Worm- spoorwegkwesties plaats tusschen de Belgische delegatie onder leiding van den minister Marck (4de van spraak tot het lie bataljon van het 16e regiment infanterie, dat Dinsdag
wood Scrubs (Eng.) rechts) en minister mr. dr. ir. J. A. M. van Buuren (3de van rechts) zijn intrek in de hofstede Oud-Bussum heeft genomen
3)e
Op Plein 1813 te Den Haag defileerden Dinsdag de grena
diers, die van Waalsdorp naar hun nieuwe kazerne, de voor
malige H.B.S. aan het Bleyenburg in de residentie verhuisden,
voor den brigade-commandant, kolonel A. R. van den Bent
Ook het regiment wielrijders te s Hertogenbosch is Dinsdag uitgebreid met een
nieuw bataljon. Tijdens de inspectie door de autoriteiten. Op den voorgrond de
commandant van het veldleger, luit generaal baron van Voorst tot Voorst
De nieuwe garnizoenen zijn Dinsdag door de desbetreffende troepen
betrokken. Het 2de bataljon van het regiment jagers bij aankomst te
Tilburg tijdens de plechtigheid voor het stadhuis, waarbij de comman
dant van het veldleger, luitenant-generaal J. J. G. baron van Voorst
tot Voorst, tegenwoordig was
Het 6250 ton metende motor-tankschip
-Onoba", bij v. d. Giessen Zn. te
Krimpen aan den IJsel voor rekening
van de Kon. Shell gebouwd, heeft
Dinsdag op de Noordzee proefgevaren,
waarna de officieele overdracht plaats
vond
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale
Recherche).
door
UDO VAN EWOXJD.
38)
Dr. Jurrians onderzocht de laden van zijn
schrijfbureau en deelde den inspecteur
mede, dat, voorzoover hij het in de haast
kon vaststellen, slechts een ijzeren kistje
met het reeds genoemde bedrag aan geld
was ontvreemd. Andere voorwerpen van
waarde had hij in deze kamer niet.
,En dat dan?" vroeg Sanders, op een
gouden sigarettenétui wijzend, dat op een
hoek van het schrijftafelblad lag. „Mij
dunkt, dat die koker ook nog wel eenige
waarde vertegenwoordigt!"
Dr. Jurrians staarde verbaasd naar het
voorwerp, dat onmiddellijk de aandacht
van den inspecteur had getrokken. Daar
na nam hij het op.
„Die die is niet van mij", zei hij, het
étui bestarend, alsof het een zeldzaam re-
liguie was. „Hoe komt dat ding hier in 's
hemelsnaam.
„Inderdaad, die is niet van u", bevestig
de Sanders, die over den schouder van dr.
Jurrians heen, het voorwerp eveneens had
bekeken. „In den rechterbovenhoek is, als
ik mij niet bedrieg, een „L" gegraveerd...
De „L" van Leo.
Ook de beide rechercheurs waren nader
bij gekomen.
„De „L" van „Leo"?" herhaalde dr. Jur
rians vragend, terwijl hij zich half omkeer
de. „Wat beteekent dat?"
„Dat waren de laatste woorden van den
man, die vanavond van dit toestel opbelde
naar het hoofdbureau en die dacht, dat hij
met u sprak. Pas op het allerlaatste oogen-
blik noemde hij als een soort waarschuwing
zijn naam. Mijn naam is L., zei hij, de L.
van Leo Hij had ook kunnen zeggen: de
L. van Loucheur.
„Loucheur? Denk je, dat die Loucheur
hier vanavond heeft ingebroken? Wat
heeft die vent hier te zoeken?"
Sanders gaf echter geen antwoord. Hij
staarde eenigen tijd peinzend voor zich uit
en haalde daarop plotseling zijn horloge te
voorschijn.
„Kwart over twaalf 't Is al laat, dok
ter, maar ik moet u toch dringend verzoe
ken mij nog even tc vergezellen. Ik vrees,
dat onze tocht tevergeefs zal zijn, maar dat
moeten we riskeeren. Onderweg zal ik u
wel meedeelen, wat die L. van Leo mij al
lemaal verteld heeft, hoewel het eigenlijk
voor u bestemd was. We moeten nu onmid
dellijk gaan, anders is het te laat."
Hij gaf den beiden rechercheurs opdracht
het onderzoek verder alleen voort te zetten
en naar eventueele stille getuigen te zoe
ken. Met het oog op het nachtelijk uur ried
hij hun echter wat spoed te maken. Dr.
Jurrians zou den volgenden ochtend nog
wel eens nagaan, of er nog meer vermist
werd. Dat moest eerst maar eens rustig
worden bekeken.
Toen de beide mannen de trap afkwa
men, werden zij in de gang opgewacht door
Bartelink, die hen met een stralend ge
zicht ontving.
„Bekijkt u die afdrukken eens, inspec
teur". zei hij, op een nauw verborgen juich
toon. „Komen ze u ook zoo bekend voor?
W groep-tweelingslussen met drie hartlij
nen
Sanders wierp een haastigen blik op de
folie, welke zijn ondergeschikte hem voor
hield. Daarna nam hij de enveloppe uit
den zak, welke hij van iet bureau had mee
genomen en die eveneens foliën met vin
gerafdrukken bleek te bevatten. Een nauw
keurige vergelijking onder een zakloupe
overtuigde hem, dat zij zeer veel oyereen-
komst vertoonden.
„Ik zou haast zeggen, precies eender als
die, welke wij op het telefoontoestel in
Vredelust hebben gevonden, Bartelink",
zei hij, terwijl hij den ander ve.elbeteeke-
nend aankeek. „De tweelingslussen zijn bij
beiden even duidelijk t~ onderscheiden. De
zelfde eilandjes en acht lijnen tusschen
het rechter-delta-punt en den rechterarm
van de linkerdeltaEn dunkt me geen
twijfel mogelijk.... Dat doet onzen man
de das om!"
„Zoo dacht ik er ook over, inspecteur",
antwoordde Bartelink „Dat doet hem de
das om!"
Verrassend nieuws van het hoofdbureau.
Terwijl de politie-auto met dr. Jurrians
en inspecteur Sanders koers zette in de
richting van het Centraal Station, bracht
laatstgenoemde den politie-deskundige
verslag uit van het telefonisch onderhoud
met den geheimzinnigen L., die waarschijn
lijk tot het laatste oogenblik in de overtui
ging had verkeerd inderdaad met dr. Jur
rians te spreken.
„Hebt u er eenig idee van", vroeg San
ders, toen hij aan het eind van zijn verhaal
was gekomen, „welkt bedoeling deze man,
die we nu maar ronduit Loucheur zullen
noemen, met dit telefoongesprek heeft ge
had en wat hij in zijn schild voert?"
„Niet het minst" antwoordde dr. Jur
rians, na een korte aarzeling. „Ik ken den
man absoluut niet, heb hem zelfs nooit ge
zien en ten slotte heb ik voor het eerst
van zijn bestaan vernomen door de zaak-
Vredelust. De eenige conclusie, waartoe ik,
mede in verband met de gevonden vinger
afdrukken kan komen, is deze, dat er alle
reden is om hem van den moord te verden
ken, hoewel ik, eerlijk gezegd, geen flauw
idee heb, welk motief hij daarvoor kan
hebben gehad."
„O, een motief is gemakkelijk genoeg aan
te wijzen", meende Sanders. Wat denkt u
b.v. van deze lezing: Het onbekende slacht
offer laten we hem X noemen heeft
er in Parijs op een of andere manier de
lucht van gekregen, dat jhr. Ubels gefin
geerde hypotheken heeft verstrekt op boer
derijen in Noord-Frankrijk. Hij is er ook
achter gekomen, dat Loucheur een lid
van dezelfde bende internationale chan
teurs daarvan een winstgevend zaakje
heeft weten te maken en om ook een
graantje mee te pikken, begeeft hij zich
naar Amsterdam. Misschien heeft hij Lou
cheur hierover wel vooruit geschreven en
heeft deze hem uitgenoodigd naar Amster
dam te komen. Het lijkt hem echter beter,
dat zij niet samen worden gezien en daar
om schrijft hij X in den Haag den trein
te verlaten. Hij zal daar op hem wach
ten.... bij het Vredespaleis. Loucheur
heeft echter geen medewerkers noodig
hij kan het zaakje best alleen opknappen
en daarom lokt hij X mee naar Vredelust,
waar hij hem eenvoudig van het leven be
rooft.
„Inderdaad, dat klink zeer aannemelijk",
moest dr. Jurrians toegeven. „Was je al zóó
ver, toen wij vanavond van villa Vrede
lust terug keerden. Je zei daar bij die
tramhalte op het Frederiksplein immers
op zoo pathetischen toon, dat je den dader
vóór de laatste sneeuw verdwenen was,
zou hebben ontmaskerd! Of heb je na dien
nog het een en ander ontdekt, wat je tot
deze reconstructie van het geval aanlei
ding heeft gegeven?"
Sanders glimlachte eenigszins raadsel
achtig. „Wij hebben nadien immers nog de
vingerafdrukken gevonden weer een
schakel in den keten, die mij nogal be
hoorlijk sluitend voorkomt.... Alleen...."
„Wat: alleen?"
„Neen, dat ben ik het nog niet met me
zelf over eens".
„Ik weet al wat je zeggen wilde", zei dr.
Jurrians triomfantelijk. „Het is je alleen
nog maar een raadsel wat Loucheur van
avond in mijn huis had te zoeken!"
„U raadt het, dokter", bekende Sanders
„Gewoonlijk praat ik liever niet over din
gen, die mij zelf nog niet geheel duidelijk
zijn, maar nu u den spijl er zoo precies op
op z'n kop slaat, moet ik het wel toege
ven. Wat dunkt u daarvan?"
„Misschien vermoedde hij, dat ik bewij
zen tegen hem in handen had en dacht hij
die door een inbraak in zijn bezit te kun
nen krijgen
„Maar waarom belde hij u dan op?"
Wordt vervolgd
I
