DE „HISWA" GEOPEND.
Mysteries rondom
„Vredelust"
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale
Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
85)
Geërgerd begaf dr. Jurrians zich naar
de telefooncel, waar zijn ontstemming nog
toenam, toen hem van den anderen kant
van de lijn door den telefonist van het
hoofdbureau werd meegedeeld, dat San
ders hem om half twaalf bij zich ver
wachtte.
„Is dat nou noodig?" vroeg hij op een
toon, welke den ander wel duidelijk moest
overtuigen, dat dit verzoek hem zeer on
gelegen kwam.
„De inspecteur rekent stellig op u", kreeg
hij ten antwoord. „Ik moest u zeggen, dat
het een zeer belangrijke kwestie betreft,
waarin vanavond nog een beslissing moet
worden genomen en waarbij uw aanwezig
heid vereischt is".
„Ik schijn tegenwoordig nergens meer
veilig te zijn", mompelde dr. Jurrians en
plotseling schoot hem iets te binnen, dat
hij onmiddellijk onder woorden bracht:
„Hoe wist de inspecteur eigenlijk, dat ik in
„Parkzicht" ben?"
„Wij hebben uw woonhuis opgebeld en
daar werd ons meegedeeld, dat u Woens
dagsavonds in „Parkzicht" pleegt te scha
ken.
„Zoo...." Dr. Jurrians nam zich voor
zyn huishoudster morgenochtend eens en
voor altijd te verbieden nieuwsgierigen
omtrent zijn mogelijk verblijfplaats in te
lichten, wanneer hij niet thuis was. Hij
stond dag en nacht voor de politie en jus
titie klaar, maar die paar uren ontspan
ning in de week liet hij zich niet ontne
men. Hij wierp een blik op zijn horloge
Het liep al tegen half elf.
„Om half twaalf, zei u? Goed, ik zal ko
men!"
Hij haastte zich terug naar de sociëteits
zaal. Als 't meeliep, kon hij deze partij mei
den kolonel nog net beëindigen. Hij was
dien ouden ijzervreter nog een revanche
schuldig.
't Liep mee, maar niet zooals dr. Jur
rians gewenscht had. Hij speelde vanavond
bijzonder slecht, zoo slecht, dat de grijze
kolonel hem schier na eiken zet, bulderend
op den schouder klopte en deze betuiging
van deelneming vergezeld deed gaan van
een joviaal: „Nou doktertje, hoe heb ik
het met je? Wil je me per se laten win
nen?"
Reeds tegen elf uur was de partij dan
ook afgeloopen en daar het niet meer de
moeite loonde aan een tweede te beginnen,
ontbood dr. Jurrians een taxi om zich naar
het hoofdbureau te laten brengen. Daai
wachtte hem echter een nieuwe verrassing,
want toen hij met een verveeld gezicht
Sander's kamer binnentrad, ontving de in
specteur, die in eenige lijvige dossiers ver
diept was, en daaruit nauwelijks opkeek,
hem met een verwonderd: „Zoo dokter,
nog zoo laat op pad?"
„Wat zullen we nou hebben?" vroeg dr.
Jurrians, die zich nu langzamerhand ern
stig boos begon te maken. „Je hebt me
toch gevraagd om hier te komen?"
Sanders had plotseling geen belangstel
ling meer voor de papieren, welke over zijn
schrijfbureau verspreid lagen. „Wat zegt
u. dokter? I k zou u verzocht hebben hier
te komen? Maar ik heb u immers nog geen
uur geleden gesproken
„Alles goed en wil, maar ik men onge
veer drie kwartier geleden in „Parkzicht"
opgebeld door den telefonist van het hoofd
bureau, die mij meedeelde, dat ik om half
twaalf door jou, Sanders, inspecteur der
centrale recherche, op het bureau werd
verwacht!"
„Sanders was plotseling ernstig gewor
den. Hij wees zijn verboden bezoeker een
stoel en nam daarna de huistelefoon van
de haak. „Neemt u even plaats, dokter
Hallo, met de centrale? Ja, Sanders hier.
Sinds hoelang heb je dienst, Bane
Van acht uur af? Heeft er in dien tijd
iemand naar dr. Jurrians geinformeerd?
NietEn heb je zelf dr. Jurrians ook
niet opgebeld in opdracht van deze of
gene? Prachtig, dank je!"
De inspecteur legde de telefoon weer op
de haak en staarde peinzend voor zich uit.
„Daar zit meer achter, dokter. De telefo
nist heeft u niet opgebeld. Hoe wist de on
bekende, die u die valsche boodschap deed
toekomen, dat u zich in „Parkzicht" be
vond?"
„Dat heb ik mij direct als afgevraagd", ant
woordde dr. Jurrians, wiens ontstemming
nu plaats maakte voor een nauwelijks te
verbergen ongerustheid. „En ik heb er di
rect naar geinformeerd. De man zei me,
dat mijn huishoudster hem had inge
licht...."
„Dat is natuurlijk niet onmogelijk
misschien ook onder valsche voorwend
sels. Overigens kunnen wij dat onmiddel
lijk onderzoeken. Belt u uw woning eens
op!"
Dr. Jurrians ging direct op het voorstel
in en liet zich door de centrale met zijn
woonhuis verbinden. Na twee minuten van
gespannen wachten deelde de telefonist
hem echter mee, dat hij geen gehoor kreeg.
„Geen gehoor? Mogelijk, dat mijn huis
houdster al naar bed is en de telefoon niet
hoort. Gewonlijk schakelt ze die des avonds
over naar mijn kamer. Probeert u het nog
eens!"
De telefonist voldeed aan de opdracht,
maar meldde na vijf minuten, die dr. Jur
rians een eeuw schenen, dat hij driemaal
achtereen had gebeld, maar geen gehoor
kreeg.
„Wonderlijk", zei de criminalist, terwijl
hij de telefoon op de haak legde en San
ders vragend aankeek. „Geen gehoor; daar
moet iets niet in orde zijn!"
De inspecteur was een man van beslui
ten. „Ik zal u twee rechercheurs meege
ven dokter", zei hij, op hetzelfde oogenblik
reeds op den knop op zijn schrijfbureau
drukend. „Het beste is, dat u onmiddellijk
naar huis gaat om u op de hoogte te stel
len. Als u mij noodig mocht hebben, ik ben
zeker nog tot 12 uur hier. Daarna kunt u
mij thuis bereiken".
Den binnentredenden agent verzocht
zocht Sanders twee dienstdoende recher
cheurs te ontbieden en een oogenblik later
verliet dr. Jurrians, wien alles te lang
duurde, met hen het hoofdbureau om in een
politie-auto naar zijn woning te rijden.
Nauwelijks echter was hij vertrokken, of
de telefoon op Sanders' schrijfbureau rin
kelde en op het, door deze nieuwe storing
ietwat ongeduldig klinkende „Hallo, cen
trale recherche" verzocht een sleepende
mannenstem om dr. Jurrians te spreken.
In situaties als deze was het steeds weer
interessant te constateeren hoe voortreffe
lijk zich deze geroutineerde speurder zich
wist te beheerschen en hoe hij elke kans,
die hem geboden werd, op de juiste wijze
wist uit te buiten. Hardop, hoewel er nie
mand in de kamer was, doch slechts met
het doel, dat de man, die opbelde, het zou
hooren, zei hij: „Dr. Jurrians, telefoon voor
u!" Tegelijkertijd nam hij een blocnota,
waarop hij haastig de volgende woorden
schreef:
Laat teleofnist over andere Rjn onder
zoeken met wien ik verbonden ben.
En terwijl zijn rechterhand de telefoon
weer opnam, greep hij met zijn linker naar
de schelknop, welke den dienstdoenden
agent alarmeerde. Op hetzelfde moment
klonk zijn geheel veranderde stem in de
telefoon: „Met dr. Jurrians. Wie is daar?"
En dezelfde sleepende stem antwoordde na
een korte aarzeling: „Mijn naam doet niet
ter zake. Ik zal van 12 uur tot half één op
u wachten in de 2de klas wachtkamer van
het Centraal station. Ik reken er op u daar
te zullen ontmoeten!"
De agent trad binnen en Sanders wees
op zijn blocnote, terwijl hij antwoordde:
„Bent u misschien dezelfde onbekende,
die mij onder valsche voorwendsels naar
het hoofdbureau heeft gelokt? Wat zijn
dat voor grappen
Zijn stem klonk dreigend, maar de an
der scheen zich daardoor niet in het minst
te laten imponeeren. Op denzelfden lijzi-
gen toon, welke op den duur onuitstaan
baar moest zijn om aan te hooren, ant
woordde hij:
W
3)e ÊeicbeW (Bou^ant
Ue oceaan-vliegbooten „Cambria" en „Caledonia" worden te Hamble nabij Southampton omge
bouwd voor passagiers-accomodatie. Beide toestellen maakten in het afgeloopen jaar reeds vijf
retourvluchten tusschen Engeland en Amerika
De 5de „Hiswa'-watersporttentoonstelling is Vrijdag in de Apollohal te
Amsterdam geopend. Een overzicht der expositie, welke georganiseerd
is door de Ned. Vereeniging voor Handel en Industrie op het gebied van
Scheepsbouw en Watersport
Aardappels jassen aan boord van Hr. Ms. kruiser „Java" in
de Amsterdamsche haven
Voorde inkwartiering der 300 militairen,
die Dinsdag a.s. te Roermond zullen
arriveeren, wordt een voormalige meel-
molen tot kazerne ingericht. De bedden
worden naar de komende verblijfplaats
der manschappen gebracht
Hr. Ms. kruiser „Java", die op de Noordzee een oefenreis
gemaakt heeft, is Vrijdag in de haven van Amsterdam
aangekomen, waar het schip ligplaats nam aan den steiger
der Holland - Amerika Lijn
Na aankomst van Hr. Ms. „Java" >n
de haven van Amsterdam wordt de
kruiser gemeerd aan den steiger der
Holland Amerika Lijn
De gouvernementsstoomer „Rigel" vertrekt uit Belawan met aan boord den
gouverneur-generaal op zijn rondreis door Ned. Indië
