FEEST IN WOERDEN.
S? -
Mysteries rondom
„Vredelust"
De scheepsjongen van de «Trafalgar» krijgt een tractatie
tijdens de proefvaart, welke dit motorschip op de Noordzee
maakte
Het Leger des Heils hield Donderdag aan zijn Hoofd
kwartier te Amsterdam uitdeeling van koffie in verband met
de koude
Als kinderspeelgoed wroeten de graatmachines in het bergmassiet van den
St. Pietersberg in Limburg, waar groote hoeveelheden mergel voor de
cementtabricage gewonnen worden
De burgemeester van Woerden, de heer H. G van Kempen,
die kortelings zijn zilve>en ambtsjubileum herdacht, vierde
Donderdag deze heuglijke gebeurtenis met de officieele
opening van de nieuwe Rozenbrug
Een nieuw nationaal product. In haar nieuwe fabriek te Delft zijn de
Vereenigde Glasfabrieken begonnen met de vervaardiging van zijde uit glas.
Een tweetal interessante snapshots uit het productie-proces van deze glaszijde
Schiphol breidt
zich nog steeds uit.
De voorbereiden
de werkzaamhe
den voor den bouw
van een nieuwe
vliegtuighengar.
welke 88 me'er
lang en 40 meter
breed zal worden
FEUILLETON
,(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale
Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
4)
Integendeel: Ze bleef staan, waar ze
stond en slaakte een zucht van verlich
ting ik citeer haar woordelijk want
ze dacht, dat van Op weeghen gisteren on
verwacht was thuis gekomen en na ette
lijke warme rumgrogs gebruikt te heb
ben, op den divan in slaap was gevallen.
En tenslotte was het maar gelukkig, dat
deze veronderstelling bij haar opkwam,
want dat gaf haar den moed naar den di
van te gaan om zich te overtuigen. En
daarna, Miel, gebeurde er pas, wat jij,
blijkens je antwoord op mijn vraag van
zooeven, al eerder verwacht had, want
toen ze dichterbij kwam, ontdekte ze, dat
het niet van Opweeghen was, die daar
lag, maareen vreemde. Een ha^r ten
eenenmale onbekend man, die bovendien
niet sliep, zooals zij gedacht had, maar
alle kenteekenen vertoonde vermoord te
zijn. Zijn houding, het slap neerhangen
van zyn linkerarm over den rand van den
divan, zijn gelaatskleur, die zelfs onder
het kunstlicht onmiddellijk opviel en ten
slotte wat wel het voornaamste was
een donkerroode bloedstreep, welke van
het oor tot in den nek liep, dat alles liet
geen twijfel over, of deze man, dien zy
niet kende, was dood. We zullen het juf
frouw Keizer niet ten kwade duiden,
Miel, dat het haar onder deze omstandig
heden aan tegenwoordigheid van geest
ontbrak. Het was voor het eerst in haar,
tot dat oogenblik rustig vergleden leven,
dat ze tegenover het slachtoffer van een
moord stond. Ze kwam daardoor niet eens
tot de, toch min of meer voor de hand
liggende vraag, hoe het ter wereld moge
lijk was, dat deze wild-vreemde man in
dit tijdelijk onbewoonde huis kon worden
vermoord. Zij dacht er zelfs niet aan, dat
het eerste, wat zij nu te doen had, was:
de politie van een en ander in kennis te
stellen. Op het schrijfbureau in haar on-
miiddellijke nabijheid stond 'n telefoon,
maar in plaats van daarvan gebruik te
maken, rende ze naar buiten naar de,
minstens honderd mter verder gelegen
woning van notaris Ubels, aan wiens
echtgenoote de notaris zelf was niet
thuis! zij een onsamenhangend ver
haal deed van haar bevindingen. Enfin,
de rest kan je raden. Mevrouw Ubels
had tot overmaat van ramp nog een paar
vriendinnen op bezoek, die tezamen en
in vereeniging het verwarde verhaal van
de huishoudster maar niet zoo voetstoots
als de waarheid en niets dan de waarheid
wenschten te aanvaarden en een half uur
bezig waren om de opgewonden juffrouw
tot kalmte te brengen, in de hoop, dat
het tenslotte wel niet zoo erg zou blijken
te zijn als zij het deed voorkomen, maar
te langen leste na rijpelijk overleg dan
toch maar besloten om de politie op te
bellen. Ik heb onmiddellijk opdracht ge:
geven juffrouw Keizer niet eerder te laten
vertrekken vóór wij er waren en daarna
hebben de dames zich gelukkig gehouden.
Dèt, Miel, is in groote trekken de
voorgeschiedenis en nu gaan we samen
•ik heb me zelf pas vluchtig van den toe
stand op de hoogte kunnen stellen".
De man op den divan.
De woonkamer in villa „Vredelust"
was, zooals inspecteur Sanders reeds had
opgemerkt, inderdaad tevens ingericht als
werkkamer. Het vertrek was er trouwens
groot genoeg voor. Behalve voor een zwa
re eikenhouten tafel tvan zeer behoorlijke
afmetingen, daarbij behoorende stoelen
en een dressoir, was er nog voldoende ruim
te voor een fraai gebeeldhouwde boeken
kast, welke aan de andere zijde van de ka
mer, tegenover het dressoir stond. Het
achterste gedeelte van het vertrek, dat door
openslaande deuren op den tuin en hel
daarachter gelegen weiland uitzag, was
kennelijk het speciale domein van den heer
des huises. In den eenen hoek stond een
zwaar bureau-ministre, in kleur en hout
soort overeenstemmend met het overige
meubilair, in den anderen hoek by het
raam, rond de oude Engelsche haard, de
divan en een groote fcuteuil, waarin van
Opweeghen als hy thuis was zeker
wel het grootste del van zijn avonden zou
doorbrengen.
Nu bevond zich in het vetrek slechts
een rechercheur, dien Wils als de nog jon
ge, maar veelbelovende Bartelink kende
en de politie-fotograaf. een reeds eenigs-
zins bejaard man met weeldererige gryze
lokken, welke nog herinnerden aan een
tijdperk uit lang vervlogen dagen, waar
in dezelver eigenaar, behept met -vele
kunstzinnige neigingen en nog meer jeug
dig idealisme aan het hoofd had gestaan
van een bescheiden foto-atelier ergens op
een bovenhuis aan den Overtoom, waar
stralende bruidsparen en gelukkige gezin
nen zich raïson van zes gulden per do
zijn, in cabinet-formaat op de gevoelige
plaat lieten vereeuwigen. In dien tijd,
waaraan hy in verloren oogenblikken nog
wel eens met een gevoel van weemoed
terugdacht, had „de kiekkast" zooals hy
aan het hoofdbureau vrij algemeen werd
genoemd in de registers van den bur
gerlijken stand stond hij ingeschreven als
Gotliep Amadeus Smulders het preadi-
caat „Hofleverancier gevoerd. Nu leverde
hij nog slechts aan de justitie, maar de ja
ren èn het vaste maandelijksche salaris
hadden hem geleerd met dezelfde ambi
tie onder de meest gunstige omstandig
heden lijken, voet- en vingerafdruken te
fotografeeren als eens de feestelijk uitge
doste clientèle in het lichte atelier aan den
Overtoom.
„Ben je klaar, Smulders?" vroeg San
ders, zich tot den fotograaf wendend, die
zijn toestel juist weer i.an de andere zijde
van den divan had opgesteld en, als vluch
tend zoo schielijk onder den grooten, zwar
ten doek kroop.
„Direct, inspecteur dit is de laatste"
antwoordde het, thans vrijwel onzichtbare
mannetje, nerveus met de groote earner?
manoeuvreerend.
„Mooi, haast je maar niet, dan zullen wij
intusschen den toestand buiten eens ever
opnemen." Bartelink en Wils volgden den
inspecteur door de hall naar den voortuin,
waar de sneeuw op de plaatsen, waar niet
geloopen werd, nog vrij dik lag. Op het
overdekte bordes bleef Sanders staan en de
anderen volgden zijn voorbeeld.
„Juffrouw Keizer heeft mij meegedeeld,
dat ook de sneeuw in de oprijlaan vanmor
gen nog ongerept was, toen zij terugkeer
de. Het was haar opgevallen, omdat ze bij
het zien daarvan onmiddellijk bij zichzelf
vaststelde, dat het wegruimen weer extra
werk eischte, waar ze niet op gerekend
had.
Het is gisteravond begonnen te sneeuwen;
vóór dien moet de man op den divan dus
hier in huis zyn geweest.
De huishoudster is Zaterdagmiddag ver
trokken, zoodat de misdaad tusschen dat
tijdstip en Zondagavond moet hebben
plaats gehad. Ik geloof ,dat we niet van op
pervlakkigheid beschuldigd zullen wor
den, wanner we voorloopig aannemen, dat
men zich Zaterdagavond toegang tot de
woning heeft verschaft. Voor die veronder
stelling pleit zoowel het electrisch licht in
de woonkamer, als 'de omstandigheid, dat
zelfs in deze vrij verlaten omgeving geen
vreemde het zou wagen op klaarlichten
dag de woning binnen te dringen."
„Vermoedelijk zijn het zelfs twee per
sonen geweest," meende Bartelink te
moeten opmerken. „De toestand, waar
in het slachtoffer gevonden is, wekt wel
iswaar vermoedens van zelfmoord, maar
ik kan me niet indenken, dat iemand
voor een dergelijke wanhoopsdaad deze
verlaten villa zou uitkiezen."
„Wij zullen binnen eens gaan kijken",
besloot Sanders, die gewend was bij een
onderzoek als dit de leiding op zich te
nemen en daarbij geen acht placht te
slaan op opmerkingen, welke niet direct
verband hielden met hetgeen op dat
o-igenblik z'n gedachten bezig hield.
„Smulders zal nu wel klaar zijn".
(Wordt vervolgd).
