RECHTZAKEN
De Mijdrechtsche
Millioenenzaak
FAILLISSEMENTEN
VEENENDAAL's
DONDERDAG 20 JANUARI 1938
DE LEIDSCHE COURANT
VIERDE BLAD - PAG. 13
FINANCIËN EN ECONOMIE.
KON. NED. FABRIEK VAN WOLLEN
DEKENS v.h. J. C. ZAALBERG ZN.
Inlevering der 6 pet. Ie hyp. obligaties.
Aan houders van boligatiën in de 6 pet.
Eerste Hypothecaire^ Obligatieleening ten
laste van de N.V. Koninklijke Nederland-
sche Fabriek van wollen dekens vli. J. C.
Zaalberg Zoon, te Leiden, wordt in een
circulaire door de trustee het volgende ge
meld:
Wij hebben van de N.V. Koninklijke Ne-
derlandsche Fabriek van wollen dekens v.h.
J. C. Zaalberg Zoon ontvangen de aan u
uit te reiken contanten en verdere waar
den, in het besluit genomen op de ver
gadering van 18 Augustus j.l. genoemd,
tot welke uitreiking dus thans kan worden
overgegaan.
Ter verkrijging van het him toekomende
moeten de obligatiehouders hunne obliga-
tiën, met de coupon per 1 Augustus 1935, 1
Februari 1936 en 1 Augustus 1937 en vol
gende, inleveren ten kantore van de trustee
te Amsterdam.
Voor zooverre de coupons per 1 Augus
tus 1937 reeds afzonderlijk geïncasseerd
zijn, kunnen de stukken ook zonder deze
worden ingeleverd. In dit geval zal, wat
de betaling in geld betreft, in plaats van
15 pet. in contanten worden betaald per
obligatie van ƒ1000.120.60 en per obli
gatie van 500.60.30. (De bedragen van
60 cent en 30 cent komen uit restitutie van
geheven couponbelasting).
De afgifte der nieuwe waarden zal aan-
stand tegen inlevering der obligatiën ge
schieden.
Voor zooverre obligatiehouders gebruik
wenschen te maken van de keus, aan het
slot van sub 2, van het bovengenoemd be
sluit genoemd, gelieven zij dit bij de inle
vering duidelijk schriftelijk te kennen te
geven.
Op verzoek van de N.V. Koninklijke Ne-
derlandsche Fabriek van wollen dekens v.h.
J. C. Zaalberg Zoon wordt naar aanlei
ding van het door de directie dezer ven
nootschap ter vergadering van obligatie
houders alsnog toegezegde medegedeeld,
dat de obligatiehouders, die hunne nieuwe
aandeelen of een gedeelte daarvan tegen
contanten zouden willen aanbieden, over
leg dienaangaande met deze directie kun
nen plegen tot en met 15 Maart 1938.
Leest met aandacht
de advertenties
in Uw Dagblad!
Nieuwe onthullingen
Herziening van het vonnis
aangevraagd
Naar wij vernemen, is bij den Hoogen
Raad van de Mijdrechtsche millioenenzaak
(nalatenschap van mevr. van Wieringen),
waarin J. B. voor de tweede maal veroor
deeld is, door de verdedigers namens J. B.
revisie aangevraagd. (In October is J. B.
door den minister voorwaardelijk in vrij
heid gesteld, na ongeveer 41/2 jaar van
zijn vrijheid te zijn beroofd). De revisie is
aangevraagd in verband met het feit, dat
de schrijver van de anonieme brieven aan
de verdedigers zich aan dezen heeft bekend
gemaakt en o.m. heeft medegedeeld, dat hij
uit den mond van mevr. van Wieringen
heeft gehoord, dat al de op hun echtheid
betwiste acten echt waren, onder opgave
van redenen.
De bekentenis van een „zware
jongen".
De anonymus is, naar wij verder verne
men, een ex-zware jongen uit Amsterdam.
Zuiver op berichten van derden is hij me
vrouw v. Wieringen in 1931 gaan opzoe
ken met halve kennis omtrent de betrek
kingen tusschen mevr. v. W. en J. B. Hij
heeft het gesprek zoo kunnen leiden, dat
hij uit den mond van mevrouw v. W. zelf
vernam, wat hij noodig had. Hij heeft haar
enkel met het oogmerk op eigen belang ge
zegd en later „overtuigd", dat J. B. zeer
onbetrouwbaar was. Hij heeft haar voor
gesteld hem te nemen als vertrouwensman.
Dat heeft hij niet bereikt, wèl dat mevrouw
hem aanstelde als toezichthouder op J. B.
Uit den mond van mevrouw v. W. heeft hij
toen gehoord, dat al de litigieuze acten echt
waren. Hijzelf heeft op verzoek van me
vrouw de acte van afkoop van 1 millioen
geredigeerd en geschreven met verdraaid
Handschrift. Dit schrift deed hij na voor de
verdediging. Van deze acte, die sinds 1932
berust in de dossiers, is geen foto-copie aan
wezig. Mevrouw heeft twee leden van haar
personeel binnengeroepen tijdens een der
gesprekken en hun gezegd, dat zij dien
man na haar dood moesten herkennen.
Allestukken, betrekking hebbende op
haar relatie met J. B., zoo is nu verder aan
de verdedigers medegedeeld, zou mevrouw
in een pak doen en dat ter hand stellen aan
den super-vertrouwensman, den anonymus,
met geld om de eerste moeilijkheden te
overkomen. Na het vierde bezoek in Sep
tember/October 1931 gaf mevrouw het pak
nog niet over. De anonymus moet het toen
samen mei een vriend „gehaald" hebben.
In het pak bleken zich te bevinden 30.000
<lie verbruikt zijn, en o.m. de stukken, die
de verdedigers anoniem toegestuurd kregen.
Uit augst zich schuil gehouden.
De anonymus heeft zich schuil gehouden
uit angst en omdat hij hoopte, dat J. B. ook
zonder hem vrij zou komen. Hij verklaart
r.u, dat de zaak hem geen rust laat, Geld,
vraagt hij ten minste niet.
Aanvankelijk deed hij zijn verklaring aan
de verdedigers op hun ambtsgeheim en
vroeg hun voor hem een vrijgeleide te vra
gen bij den procureur-generaal van den
Hoogen Raad. Toen deze weigerde, heeft
hij drie weken gewacht en de verdedigers
daarna gemachtigd zijn naam te noemen,
wat er ook van kwam. Met zijn handlanger
hebben de verdedigers ook gesproken. Deze
wenscht echter nog onbekend 'te blijven.
Waarom Mevrouw van Wieringen
bang was.
Uit dit verhaal zou nu blijken, waar
om mevrouw van Wieringen in het
laatst van haar leven zeer bang was
voor J. B. (de verpleegsters vertelden,
dat zij iedereen verdacht met J. B. te
heulen). Zij heeft den diefstal natuur
lijk ontdekt èn van den super-ver
trouwensman gehoord wat een „schurk"
naar zeggen van den anonymus J. B.
was. Aangifte kon zij niet doen, daar
de contracten geheim moesten blijven
voor den notaris. Haar woede op J. B.
was duidelijk in haar laatste levens
maanden, enz. enz.
J. B. moet de knoeierijen al in 1933 in
het Huis van Bewaring te Amsterdam ge
signaleerd hebben. Hij kreeg f 50 van een
bewaarder en alle lekkernijen, die hij ver
koos. De super-vertrouwensman, de anony
mus, bood hem toen voor 500.000 aan 'te
zullen praten, wat hij dan ook nu eerst
heeft gedaan zonder daarvoor geld te vra
gen.
J. B. en de nieuwe getuigen kenden el
kaar in het geheel niet, d.w.z. de anonymus
heeft later een zitting bijgewoond van het
Hof en heeft J, B. daar in het vorige jaar
voor het eerst gezien.
Hierop komen in het kort de mededee-
lingen, die aanleiding hebben gegeven tot
de revisie-aanvraag, neer.
Nog een nieuwe getuige en
een aanvullend revisie-request.
Wij vernemen, dat zich een nieuw feit
heeft voorgedaan, dat den rechtsgeleerden
raadslieden van den beklaagde en veroor
deelde J. B. aanleiding heeft gegeven, gis
termiddag nog een aanvullend revisie-
request tot den Hoogen Raad te richten.
J. B., die zooals men weet in October, na
41/2 jaar van zijn vrijheid beroofd te zijn
geweest, voorwaardelijk in vrijheid is ge
steld, ontmoette j.l. Maandag te Amsterdam
een man, die hem vertelde, op 31 December
1922 getuige te zijn geweest van een feit,
dat den grondslag vormde van een der op
hun echtheid betwiste acten, de zgn. acte
van décharge van denzelfden datum, waar
van J. B. de echtheid beweerde en die vol
gens hem door mevr. mevr. van Wieringen
en door hemzelf geteekend was in het huisje
van een landarbeider te Mijdrecht.
Men herinnert zich wellicht uit de behan
deling van de zaak, dat J. B. daaromtrent
nog eenige bijzonderheden vertelde, o.m.
dat er geen pen en inkt was en dat hij die
teno moest gaan halen. Mevrouw van Wie
ringen en de landarbeider, aan wien het
huis toebehoorde, waren echter, toen de
zaak voor het gerecht aanhangig was, reeds
overleden en zoo kon J. B. die getuigen
niet laten hooren.
Nu heeft de man, dien J. B. Maandag te
Amsterdam is tegengekomen, hem medege
deeld, dat hij in het huisje binnengekomen,
behalve J. B., ook mevr. van Wieringen
heeft gezien, te midden van een hoop pa
pieren en schrijvende. Het is mogelijk, dat
hij dat van een zijkamer uit heeft gadege
slagen. J. B. herinnerde zich in elk geval de
aanwezigheid van dien man niet.
Met betrekking tot de authenticiteit der
van valscbheid betwiste acte van décharge
is hierdoor een nieuw feit gerezen, waar
van J. B. zijn rechtsgeleerde raadslieden
gisteren in kennis heeft gesteld.
Surséance van betaling:
Voorloopig verleend aan Albertus Eduard
Maria van der Loo, wonende te Rotter
dam, Mecklenburglaan 55. Tot bewind
voerder is benoemd Mr. P. A. N. Houwing
te Rotterdam. Verhoor Dinsdag, 15 Febr.
1938 des nam. 2 uur ter raadkamer der
arr. rechtbank te Rotterdam. (Br is geen
cntwerp-accoord tèr griffie nedergelegd).
Uitgesproken
V/ de Vries, handelsagent, Den Haag,
Regentesseplein 29a. cur. Mr. P. J. M.
Aalberse, Den Haag.
J. Linschoten, caféhouder te Leiden,
en J. W. Boerma, caféhouder te Leiden,
te zamen handelende onder den naam de
firma Libotaria te Leiden, Haarlemmerstr.
70.; cur. mr. G. H. Wissenburg, Leiden.
J. J. M. Hendriks, houder eener wassche
tij. Den Haag, Obrechtstraat 481; cur. mr.
C. W de Visser, Den Haag.
N.V. Parapluiefabriek „Pluvius", ge
vestigd en kantoorhoudende te Leiden,
Kraaijerstraat 11; cur. mr. F. H. van der
Tas, Leiden.
J. Eijl, koopman, Den Haag, Weimar-
straat 26, cur. mr. C. Roeper Bosch, Den
Haag.
J. Schouten te Leiden, Nieuwsteeg 25;
cur. mr. E. J. M. H. Bolsius, Leiden.
H. Jager, Scheveningen, Harstenhoek-
straat 54; cur. mr. P. W. Steen, Den Haag.
P. Finke, kruidenier; Koog aan de Zaan,
Leliestraat 41; cur. mr. L. S. Römelingh,
Haarlem.
Johan Joseph Hoogewerf, veehouder, te
Heemskerk, Hoflanderweg 1; cur. mr. J.
E. Gcuasmit, Hoofddorp Haarlemmermeer.
J. L. M. van der Wijst, bloemist, Wijk
aan Zee, +hans Beverwijk, Kleine Hout
weg C 236; cur. mr. J. E. Goudsmit, Hoofd
dorp, Haarlemmermeer.
Nalatenschap van wijlen H. A. van Em
merik, <aféhouder en aannemer, Haarlem,
Spaarne 37; cur. mr. P. J. Prinsen Geer-
ligs, Haarlem.
W. H. Kemper, beddenmaker, Zand-
voort, Vondelstraat 10; cur. mr. D. de
Haan, Haartem.
Opgeheven:
W. F. Kruyver, Bentveld, Zandvoort.
D. van der Jagt, Hillegom.
Mej. C. van Hage wed. L. Bakker, Hil
legom.
BORDUUR-ATELIER
HAARLEMMERSTR. 27
Ajouren 8 et. p. M. Klaar terwijl U wacht
Pii3seeren, Festonneeren, Cordeneeren,
Aplicatie, Stotknoopen in elke vorm
La grande illusion
.EN ERICH VON STROHEIM.
Erich von Stroheim is Oostenrijker van
geboorte en was aanvankelijk officier,
voordat hij zich met de film ging bezig
houden. Een verblijf van bijna 30 jaar in
de Vereenigde Staten heeft hem niet ver
amerikaniseerd en zijn werk bij de Ame-
rikaansche film-industrie heeft hem geen
slachtoffer gemaakt van den waan van
Hollywood. Scherp en critisch ziet hij het
moderne Amerika en ook de moderne we
reld, en aan de machten van Hollywood
heeft hij zich in al die jaren nooit onder
worpen. Het gevolg was dan ook, dat hij
het er niet gemakkelijk heeft'gehad en er
jaren van teleurstelling heeft gekend,
waarin hij veel levenswijsheid moest ver
garen om niet verbitterd te worden.
Hij kwam in Hollywood met hooge ar
tistieke aspiraties en hoog gestemde ide
alen om die te verwezenlijken en er de
filmkunst mee te verrijken. Zijn film
„Wedding March' maakte hem in één dag
beroemd, en dus vertrouwde men hem in
.fl-ollywood verder belangrijk werk toe,
maar weldra bleken zijn artistieke iedalen
in botsing te komen met de nuchtere za
kelijkheid van Hollywood, dat vooral in
die dagen in de eerste plaats geld en. dan
pas schoonheid wilde produceeren.
Een ingrijpende gebeurtenis in zijn pri-
véleven, een ongeluk, waarbij zijn vrouw
na een langdurig lijden het leven verloor,
zette hem aan het schrijven van een scena
rio, waar hij acht maanden aan werkte en
dat hij eenigszins als zijn levenswerk be
schouwde, getiteld „General Hospital".
Met moeite vond hij ten slotte een man,
die althans bereid was het te lezen, het
hoofd van den scenariostaf van Metro,
die het scenario zeer belangrijk vond doch
niet de geschikte stof, die men op dat
oogenblik zocht, aldus vertelde hij dezer
dagen op een persconferentie.
Het valt te begrijpen, dat Erich von
Stroheim dankbaar gebruik maakte van
de gelegenheid om uit Hollywood weg te
komen toen hij uit Parijs het aanbod kreeg,
in Fransche films te komen spelen.
Zijn optreden in Frankrijk had succes,
met het gevolg, dat men kort geleden bij
Metro Goldwyn het voor 4 jaar nauwelijks
doorgelezen scenario opdiepte en het door
den regisseur Seitz liet verfilmen onder
den titel „Between two women", en von
Stroheim voegt er aan 'toe: „Wat het merk
waardigst is, men heeft mijn naam er in
laten staan."
Van de films, die hij in Frankrijk ge-
craaid heeft, vindt von Stroheim „La gran
de Illusion", die onder regie van Jean Re
noir tot stand is gekomen, "verreweg de
beste, die ooit over het onderwerp oorlog
is gemaakt. Hij schrijft dat mede hieraan
toe, dat Jean Renoir zelf aan het front is
geweest en er gewond werd. Franschen
en Duitschers worden er met dezelfde
deugden en fouten voorgesteld en niet,
zooals tijdens den wereldoorlog, toen von
Stroheim in Amerika herhaaldelijk in oor
logsfilms als Duitsch officier moest optre
den, de vijand zwarteT gemaakt om de
eigen partij er des te lichter bij te doen
afsteken. Elke scène, zegt v. Stroheim,
ademt authenticiteit en de film gaat re
gelrecht van hart tot 'hart. Von Stroheim
schijnt veel over de vraagstukken, die in
de film behandeld worden, te hebben na
gedacht. De barbaarschheid, die men vroe
ger den tegenstander in de schoenen schoof
is algemeen. Den sergeant Himmelstosz,
dien Remarque zoo meesterlijk beschreef,
vindt men niet alleen in het Duitsche maar
rn alle legers en zonder Himmelstosz krijgt
men geen goede soldaten. Een film als „La
grande Illusion" is meer waard dan alle
vredesconferenties, aldus von Stroheim.
Het heeft von Stroheim in Amerika zeer
gedrukt, dat hij daar bijna altijd de rol
van schurk heeft moeten spelen, temeer
waar het publiek daardoor langzaam aan
de overtuiging kreeg, dat hij ook in zijn
privéleven wel een schurk zou zijn. „Toch
leefde ik als een gewoon mensch, was ge
trouwd, had kinderen, betaalde op tijd
mijn belasting en ging naar de kerk, maar
de gemiddelde mensch kan moeilijk onder
scheiden".
Voor de naaste toekomst hoopt von Stro
heim nog verschillende films in Frankrijk
te maken, alsmede de Engelsche versie
van eenige Fransche films, waaronder van
„La grande Illusion." Renoir werkt thans
hard aan de groote Fransche film „La
Marseillaise", die hem door de regeering
is opgedragen en die met staatssubsidie
tot stand komt. Ten slotte zal von Stro
heim binnenkort nog medewerken aan een
Llm onder regie van Pierre Chenal, den
regisseur van „Crime et chatiment" naar
Dostojewski's roman.
Café Metropole
IN HET LAND VAN DEN SCHOONEN
SCHIJN....
Het land van den schijn.... dat is in
de eerste plaats de film, het spel van de
flitsende schaduwen op het blanke doek,
dat is 'ten tweede het tooneel, het huis met
ae drie wanden, het tragische en komische
theatermaar daarmee houdt de schoo-
ne sohijn niet op! Hij maakt een belang
rijk, deel uit van ons leven, dat nu een
maal een samenstelling is van schijn en
werkelijkheid. Er zijn plaatsen, waar de
werkelijkheid overheerscht, maar er zijn
ook tal van plaatsen, waar juist de schoo
nt schijn veel werkelijker is, dan iets an
ders. Alles om eens een voorbeeld te
geven wat bij uitstek te doen heeft met
luxe, is bijna steeds vo] schoonen schijn,
waarachter een sluwe en inhalige werke
lijkheid, vol koude berekening loert.
Een strijd tusschen Adolphe Menjou en
Tyrone Power in het blijspel der 20th
Century-Foxfilm CAFE METROPOLE
Neem nu eens zoo'n ultra-chic restau
rant, waar in het plechtigst denkbare
zwart de kellners in gelederen staan te
wachten op de hooggeëerde cliëntèle.
v/aar zij buigen, met deemoed op het uit
gestreken gelaat, waar zij die zelf wel
prinsen en prelaten lijken zich te bui
ten gaap aan betuigingen van hevigen
eerbied.... De maitre d'hótel verschijnt
hoogst persoonlijk wendt het aangezicht
cevoot naar den klant en lispelt reeds bij
voorbaat: „ExcellentieWaarlijk,
alles is even mooi en schitterend.... in
sohijn. Maar in werkelijkheid denkt diezelf
de maitre d'hótel niets anders dan bijv.:
Zou die meneer Champagne drinken en
zou hij hét merken, als ik er drie pop te
veel voor vroeg?", of: „Gelukkig, einde
lijk een klant, maar mijn geldzorgen wor
den er niet door gestild!"
In dit land van den schijn is de ruwe
werkelijkheid een heel gewone geldkwes
tie, ook al vermomt zij zich in het bonte
kleed der huldebetuigingen. Laten wij eens
even zien naar een bijzonder voorname en
modieuze gelegenheid te Parijs, gelegen
aan het Rond-Point des Champs Elysées,
het Café Metropole.Dit Café Metro
pole bestaat niet, het is slechts'n denk
beeld, een hersenschim, een fantasie, ont
sproten aan het brein van Gregory Ratoff,
de bekende 20th Century-Foxfilm-acteur,
die tevens uitmuntende en boeiende ver
halen kan schrijven. En hij vertelt ons
van dit zoo uiterst voorname Café Metro
pole. De ziel van deze onderneming is
Monsieur Victor, zeer geliefd bij de cliën
tèle om zijn schitterende manier van op
treden maar hij laa* ons óók een kijk
je nemen achter de schermen, hij laat ons
de keerzijde van de médaille zien, hij
toont ons hoe deze zelfde monsieur Victor
tot over zijn ooren in de zorgen zit, om
dat hij er een geheime ondeugd op na
houdt: een onibluschbare liefde voor de rou
lette. En hij toont ons, hoe de Russische
Grootvorst, bij wiens verschijning het or
kest telkens weer vol grondeloozen eer
bied het Keizerlijk-Russische Volkslied
speelt, óók al niet is wat hij schijnt en zoo
maar voort.
Wij willen hier die 20th Century-Fox
film niet op den voet volgen. Zij komt
Vrijdag a.s. hier ter stede op het doek en
dan zal onze recensent haar wel bespre
ken. Thans gaat het er om, te wijzen op
het voor den buitenstaander zoo amusante
verstoppertje-spelen van schijn en werke
lijkheid in zulk een exquis milieu. Het is
een zoete taal der vleierij en wij allen zijn
nog wel zóó kinderlijk, dat wij ons ver
heugd en verheerlijkt gevoelen, wanneer
i^oa'n smettelooze Monsieur Viictor (tot
over zijn ooren in de speelschulden, maar
dat vertelt hij ei* niet bij!) eerbiedig door
midden buigt en ons „Excellentie" noemt.
Schijn en werkelijkheidzijn het
eigenlijk geen tweelingen, op een zelfden
dag geborenGaan zij bijna niet al
toos hand in hand? Toonen wij niet on
veranderlijk een aangenaam gezicht en
zeggen wij geen zoete complimentjes tot
hen van wie wij voordeel verwachten?
Zoo is het nu eenmaal, maar wij zien dat
niet altijd in. Daarom moeten er films zijn,
als de onderhavige, die het ons duidelijk
maakt. Zóó duidelijk, dat wij ons ermee
amuseeren en met een lach bekennen, dat
wij kinderen zijn. Dat was de bedoeling
van Gregory Ratoff en daarin is hij ge
slaagd.
JOE E. BROWN SELF MADE MAN!
Amper negen jaar oud, wilde Joe E.
Brown met kinderlijke vastbeslotenheid
tooneëlspèler worden. Hij hield dit doel
steeds voor oogen en als toonbeeld van vol
harding en doorzetting staat Joe E. Brown
bekend als de self-made man.
Als resultaat van zijn eerste bezoek aan
een circus kwam hij al heel jong bij een
troep reizende acrobaten. Hij had een harde
leerschool en soms was de jonge Brown
tongerig, maar hij was standvastig en
maakte gedurende een vijftal jaren deel
uit van de z.g. Five Marvellous Ashtons, een
troep acrobaten. Zijn ouders, die het niet
breed hadden, zouden hem met liefde weer
in huis terug gezien hebben, maar Joe's
trots stond niet toe, dat hij van zijn een
maal gekozen loopbaan afweek.
Zijn vroegere schoolmakkers in Toledo
zijn nu nog jaloersch op zijn succes en be
schouwen hem als een held, omdat hij lie
ver ontbering leed dan door zijn school
vrienden te worden uitgelachen.
Jarenlang werkte hij in verschillende cir
cussen en variété's. Zijn naam werd hoe
langer hoe bekender. Gedurende een tijd,
was hij zelfs beroepsrugbyspeler en ook in
dien tijd lachte het publiek hartelijk om
zijn clownachtige gelaatsuitdrukkingen.
Zijn succesweg leidde onvermijdelijk naar
de film, waar hij, zijn vrouw en vier kleine
Brown's een gélukkig gezin vormen en de
welvarende bewoners zijn van een schitte
rende villa in Beverley Hills, heel ver
schillend van het huis, waarin vader Joe
vroeger woonde. Spijt heeft hij echter in
het geheel niet van het harde leven, dat
hij geleid heeft gedurende zijn opkomst.
„Ik heb altijd gezegd", verklaarde Joe,
„dat men man zonder hard werken nooit
succes kan hebben".
David Loew is de productieleider van
zijn nieuwste RKO Radio Film: „Wh en's
Your Birthday?" (Wanneer bent U jarig?),
terwijl Marian Marsh, Fred Keating, Su
zanne Kaaren, Minor Watson, Maude El-
burne, Edgar Kennedyen Bull Montana
de andere rollen in deze film spelen, die
door Harry Beaumont geregisseerd werd.
