STERRENWACHT TE EINDHOVEN
Valsch spel
3)e Êcidiolie0ou4cmi
Het nieuwe sterrenkundige observatorium te Eindhoven is Zaterdag door
Z. Exc. minister prof dr. J R Slotemaker de Bruine ottiaeei geopend
Achter den minister onderscheidt men dr. A F. Philips, den schenker van
deze sterrenwacht
Meviouw Romme echtgenoote van, den minister van Sociale
Zaken, heett Zate> dag te Vught het nieuwe sportgebouw,
dat door jeugdige we>kloozen werd gebouwd, officieel in
gebruik gesteld. Mevr Romme - Wiegman hijscht de vlag
iJe gevet van een oankinsiemng te
Den Haag bood een traaien aanblik
tijdens het p«oetbranaen der illuminatie
voor de komende feestdagen
Üe Ridderzaal m Den Haag leverde
een tantastischen aanblik op tijdens
het proetb'anden der ve> lichting in
verband met de komende feestdagen
Het meuwe stedelijk Gymnasium te Leiden is Zaterdag officieel geopend.
In feestelijken optocht trokken de leerlingen van het oude- naar het meuwe
gebouw De aankomst
De internationale rugby-wedstrijd Nede>land Roemenië, welke Zondag te
Alkmaar werd gespeeld, eindigde m gelijk spel (3-3) - Een spelmoment
uit deze ontmoeting
FEUILLETON
Naar het Engelsch van. 1
ANNIE S. SWAN.
14)
Dit was reeds de derde dag van haar
verblijf op Hardacres en het beviel haar
buitengewoon. Haar gastheer, de man in
wiens handen nu de heele macht over en
de verantwoordelijkheid voor een groot
landgoed lag, had tot nu toe een gunstigen
indruk op haar gemaakt. Zij vond hem
niet aanmatigend of heerschzuchtig, maar
hij deed dan ook zijn uiterste best zich
zoo aangenaam mogelijk voor te doen! Jes
sie verwonderde er zich over, waarom hij
zoo graag met haar sprak en blijkbaar
een goeden indruk op haar wenschte te
maken. Zij was immers onbelangrijk en
heelemaal niet de vrouw, die de bewonde
ring van Hugo Safford kon opwekken. Zij
hadden tezamen reeds een paar uren door
de velden geloopen en nu stonden zij een
oogenblik uit te rusten op het hoogste
punt, zoodat hij haar de grenzen van het
landgoed kon aanduiden.
Het is een groote verantwoordelijkheid
niet waar, zulk een landgoed? vervolgde
Jessie tot Hugo. Hoeveel hoeven zijn er
wel?
Achttien in het geheel, maar daar zijn
enkele heel kleine bij. Ik zou die graag
wegdoen en er twee of drie groote boer
derijen van maken. Dat zou voor iedereen
beter zijn.
Behalve voor de kleine pachters,
waagde Jessie op te merken. Houden zij
niet van dit leven of kunnen zij het niet
betalen?
Ja, zou houden wel van hun werk,
maar oom Kit was heusch veel te edel
moedig en het bestuur van Hardacres ten
gevolge daarvan veel te kostbaar. A pro
pos, miss Hamlyn, ik hoop dat u van Har
dacres houdt en dat u zich hier thuis
voelt?
Ik vind het hier onbeschrijfelijk;
het is de mooiste plaats, die ik ooit ge
zien heb! Maar de verantwoordelijkheid
zou mij toch drukken. Die kleine pachters
bijvoorbeeld ik geloof niet, dat het mij
mogelijk zou zijn, hen uit hun boerderij
tjes te verdrijven.
Verdrijven is het juiste woord niet,
legde Hugo uit, in zijn ijver om bij Jessie
Mamlyn in een goed blaadje te komen en
trachtend zijn woorden goed te maken. Als
wij hun het land ontnemen, zouden wij
vanzelfsprekend iets anders voor hen zoe
ken
Maar ais zij nu eens graag in hun
huisjes willen blijven, dan zoudt u hen
toch niet dwingen te gaan?
Er is nog niets definitiefs bepaald.
Maar als u zoo voor die kleine huurders
opkomt, zal ik mij natuurlijk doof houden
voor Fagg, mijn rentmeester, die de ver
andering wil doordrijven, zei Hugo galant.
Zij keek hem vlak in het gelaat, haar
wenkbrauwen samentrekkend alsof zij die
woorden niet begreep.
Wat heb ik er mee te maken?
U zoudt er heel wat mee te maken
kunnen hebben. Ik zou wel eens willen
weten wat u zoudt doen als u meester
of laat ons zeggen: meesteres op Har
dacres was.
Als Hardacres van mij was, zei Jessie,
zonder eenige persoonlijke beteekenis aan
zijn woorden te geven, zou ik willen, dat
ieder tevreden was en het naar den zin
had. Er is al zoo veel onaangenaams in de
wereld, dat te voorkomen zou zijn Ik zou
trachten hun grieven weg te nemen.
Al hun grieven wegnemen? Dat is
een -tamelijk moeilijke opdracht! Het we
melt hier van klachten. U moest eens op
een Zaterdagmorgen komen, als Fagg zijn
wekelijksch rapport uitbrengt. Het zou u
de oogen openen! Maar Fagg maakt er
korte metten mee. Alleen van de lastigste
hoor ik iets.
Ik weet zeker, dat ik dien Fagg zou
haten; als ik meesteres op Hardacres was,
zou ik Fagg niet toestaan wetten te stel
len of zelfs maar klachten aan te hooi'en.
Ik zou het zélf 'willen doen. Bezoekt u de
pachters wel eens?
Ja, af en toe, als ik hen noodig heb
om hen gunstig te stemmen ten opzichte
van mijn jachthonden, die over hun veld
rennen. Sommigen klagen altijd over de
schade, die de jacht veroorzaakt, maar ik
laat ze praten! Wij kunnen daar niet bui
ten! Het is alles wat een buitenmensch in
den winter heeft en wij zijn zeer beschei
den. Wij doen hun geen onnodigen last
aan en wij zijn voorzichtig met hekken
en schuttingen.
Jessie begreep de klachten tegenover de
jagers niet voldoende om hierop in te
gaan, maar de toon, waarop Hugo sprak,
beviel haar niet. Het klonk egoistisch.
Ik denk, dat wij naar huis moeter
gaan, zei ze koeltjes.
Nu vindt u mij natuurlijk hard, on
gelukkige, die ik ben! Maar u hebt niet
lang genoeg buiten gewoond om dit te be
grijpen, is het wel, miss Hamlyn?
Neen, ik weet niets van het buiten
leven, behalve datgene, wat ik in boeken
gelezen heb en wat u mij nu vertelt. Maar
ik geloof bepaald, dat er veel is dat mij
niet zou bevallen.
Als u mij wilt zeggen wat u anders
zoudt wenschen, zei hij ootmoedig, zullen
wij probeeren het u naar den zin te ma
ken.
Maar bij deze vleiende woorden kwam
er zelfs geen glimlach op het gelaat van
het meisje.
Wat spreekt u toch geheel anders dan
uw broer! zei Jessie tot Hugo. Men zou
nauwelijks gelooven, dat u beiden broers
zijt.
Hebt u dan met hem over deze zaken
gesproken? vroeg Hugo geërgerd. Boven
dien hij behoeft er geen meening op na
te houden, want hij heeft niets met de
zaak te maken. Zij, die niets te verliezen
hebben, schreeuwen altijd het hardst. Niet
zoodra bezitten zij iets, dat de moeite
waard is, of zij worden als bij tooverslag
conservatief. Ik heb het meer dan eens on
dervonden.
Uw broer Jack heeft een helderen
geest en een menschlievend hart. Hij heeft
ook veel gezien. Ik kan mij best voorstel
len, dat het leven op een buitengoed den
geest niet verruimt.
Safford luisterde met misnoegen naar
deze woorden, die allesbehalve eert com
pliment waren; bovendien sprak een war
me belangstelling voor zijn broer, ja zelfs
een zekere intimiteit.
U bent hard voor my, zei Hugo be
rouwvol en hij glimlachte zoo verdrietig,
dat Jessie ondanks haarzelf eveneens glim
lachte.
Neem het niet zoo ernstig op! Wat
kan het u schelen welke gevoelens ik er
op na houd?
Daar geef ik zéér veel om veel meer
dan u denkt. Ik verlang niets ter wereld
zoo zeer dan bij u goed aangeschreven te
staan.
Onzin! U bent heel aardig tegenover
mij geweest gedurende mijn bezoek hier,
en ik onvergeeflijk brutaal, maar u drijft
mij altijd in een hoek en daardoor komt
het, dat ik zulke brutale dingen zeg. Maar
kijk daar eens: vader konijn, moeder ko
nijn en een, twee, drie, vier, vijf, zes, ze
ven jonge konijntjes! Ik heb nooit zoo iets
liefs gezien! Daar zitten ze onder de va
rens Ziet u ze niet?
Ja, ik zie ze heel goed en ik wou, dat
ik een geweer bij me had.
U zoudt ze doodschieten, hardvochtig
monster? Als ik hier woonde, zou ik nooit
zoo iets doen!
Hugo's luide, heldere lach klonk door
de stille lucht.
Dan zoudt u zelf gedood worden. U
zoudt onder den voet geloopen worden. Er
zijn ongeveer twintig konijnenbergen op
een oppervlakte van drie mijl en we moe
ten hard werken om ze de baas te blij
ven. Konijnen zijn de vraatzuchtigste
schelmen ter wereld, veel erger dan tien
troepen jachthonden, maar de pachters
willen dat niet toegeven!
(Wordt vervolgd).
