Valsch spel
GEBEURTENISSEN ROND SOESTDUK.
O
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ANNIE S. SWAN.
13)
Stil maar, miss Lucy. Laat ons er niet
verder over praten! We zullen alles gereed
maken; over enkele oogenblikken komen
de meisjes. Vanmiddag was Mrs. Safford
bij mij met wat werk, miss Lucy, maar ik
heb het niet aangenomen.
Waarom niet? Mrs. Safford is een
vrouw, die hier veel invloed heeft. Zij kan
je van nut zijn.
Ik wil van haar geen werk aannemen,
miss Lucy. Liever ga ik dood. Ik hem een
voudig gezegd, dat het mij speet, maar
dat ik het te druk had.
Miss Lucy keek weer naar het zachte
lieve gezichtje met de uitdagende oogen en
loosde een diepen zucht. Annabel was een
raadsel, het grootste dat er voor haar be
stond en zij kon niets bedenken, waardoor
het meisje dadelijk geholpen kon worden.
Ik vind het toch jammer, dat je het
werk voor Mrs. Safford weigerde. Het gaf
wellicht weer uitzicht op iets beters, zei
zij bezorgd.
Ik kan en wil geen werk van Mrs.
Safford aannemen, antwoordde Annabel
trotsch.
Waarom niet, lieve? Ik begrijp niet
wat je tegen haar kunt hebben. Zij kan
zoo aardig zijn als zij wil. Er zijn mij
goede daden van haar bekend.
Zij is alleen maar vriendelijk als het
haar te pas komt, zei Annabel op denzelf
den bitteren toon. Tegenover ons is zij niet
aardig geweest en zij had dit best kunnen'
zijn. Moeder is met haar op school ge
weest en toen beweerde zij altijd, dat zij
haar beste vriendin was. Het was uitslui
tend ter wille van Mrs. Safford, dat wij in
Slains kwamen wonen. Moeder dacht, als
wij bij haar in de buurt woonden, dat zij
ons dan indirect zou kunnen helpen. En
wat is het geworden? Wij woonden al vijf
maanden op Rose Cottage voor zij ons
kwam bezoeken! Toen vroeg zij ons op een
middag op Hardacres thee te komen drin
ken, terwijl zij er wel voor zorgde, dat nie
mand anders aanwezig was! Ik denk, dat
wij in die vijf jaren niet meer dan een
half dozijn keeren op Hardacres geweest
zijn. Ik begrijp niet, dat moeder er nog
heen wil gaan.
Miss Lucy luisterde naar dit verhaal met
gemengde gevoelens. Het ging haar door
het hoofd, dat Mrs. Safford, die wel wist
dat haar zoon van een lief gezichtje hield,
zoo voorzichtig zou zijn in haar eigen be
lang de bezoeken van Annabel Colwyn op
Hardacres zooveel mogelijk te beperken.
Mr. Safford is druk en erg in be
slag genomen, Annabel, zeide zij vergoe
lijkend; ik denk werkelijk, dat je alles een
beetje overdrijft.
Na den dood van sir Christopher
bracht moeder haar een bezoek en zij wil
de haar zelfs niet ontvangen, terwijl zjj
sindsdien geen woord geschrefven heeft.
Toen zij vandaag bij ons kwam, was ik blij,
dat moeder uit was en ik hield mij op een
afstand.
Had zij geen spijt, dat je moeder er
niet was?
Ja, dat zei zij wel, maar ik geloof het
niet. Zij bleef maar een paar minuten. Er
was iemand bij haar in 't rijtuig. Ik keek
over het gordijn, nadat ik de deur geslo
ten had. Er was een meisje bij haar, een
vreemde. Ik had haar nog nooit in deze
streek of in het rijtuig van Hardacres ge
zien.
Daar Lucy in het algemeen alle gehei
men, wanneer het privé-zaken betrof, goed
kon bewaren, vertelde haar broer haar nog
al veel. Men zou verwonderd opgekeken
hebben, als men geweten had, welke gehei
men dat zacht-oogige vrouwtje kende. Zij
had het in haar gestelde vertrouwen nog
nooit beschaamd. Hoe kwam het dan, dat
zij plotseling bezweek onder den heftigen
drang het romantische testament van sir
Christopher aan Annabel mee te deelen?
Dat zal miss Hamlyn geweest zijn.
Als je mij belooft er met geen sterveling
over te spreken, zal ik (e iets vermakelijks
over Hardacres en de Saffords vertellen.
O, ik vertel nooit iets, zei Annabel.
Het gaat over de jongens, Hugo en
Jack.
Ja? zei Annabel, terwijl zij zich die
per over haar werk boog alsof het haar
volle aandacht vereischte.
Hugo heeft altijd verwacht Hardacres
te erven Hij is er voor groot gebracht.
Ja, natuurlijk en hij krijgt het land
goed toch zeker ook?
Slechts voorwaardelijk! Denzelfden
dag, dat sir Kit stierf, liet hij mijn broer
nog bij zich komen en voegde aan zijn
testament een bepaling toe. Wat denk je,
dat het was? 1
Ik heb er geen flauw idee van, ant
woordde Annabel en haar stem klonk zoo
gemaakt onverschillig, dat miss Lucy ver
rast opkeek.
Nu vertelde Lucy aan Annabel alles van
het bezoek van miss Hamlyn en Jessie op
Hardacres, terwijl zij, er een dramatisch
tintje aan willende geven, er bij voegde:
Dienzelfden middag moest Herbert voor-
sir Kit een codicil opmaken, waarbij be
paald werd, dat Hardacres zou toebehooren
aan dien neef, die met mrs. Hamlyn's doch
ter zou trouwen!
Annabel Colwyn keek zelfs niet op en
miss Lucy was zoo in beslag genomen door
haar eigen verhaal, dat zij niet bemerkte,
hoe Annabel's gelaat een weinig bleeker
was geworden en hoe zij haar lippen stijf
op elkaar klemde.
Jack is op het oogenblik naar Austra
lië vertrokken, ging Lucy voort, en heeft
het terrein aan Hugo vrijgelaten. Er is
dus geen twijfel of Mrs. Safford heeft de
Hamlyn's op Hardacres uitgenoodigd met
het doel de zaak af te werken.
Ik begrijp het. En daarom ook moest
Jack vertrekken waarschijnlijk? Wist hij
iets van dit kostbare codecil?
Neen! Hij moest plotseling naar
Australië. Er moest natuurlijk een copie
van het testament van zijn oom aan hem
opgezonden worden, maar voor hij het
ontvangen heeft, zal hier de zaak door
Hugo wel geregeld zijn!
Dat is een mooi complot. En miss
Hamlyn? Vindt zij dat goed, deze wijze
van geven en nemen?Maar daar ko
men de meisjes, miss Lucy, en wij zijn nog
niet half klaar!
Alvorens zij naar de deur ging, boog
miss Lucy, die plotseling een angstig ver
moeden kreeg, zich tot het meisje over.
Beloof mij, lieve, dat je er geen woord
van zult zeggen. Het zou verschrikkelijk
zijn als het uitkwam. Mijn broer zou het
mij nooit, neen, nooit vergeven, want hij
mocht mij zulke geheimen natuurijk niet
toevertrouwen. Ik begrijp niet wat mij be
zielde het je te vertellen. Maar ik weet
dat ik je kan vertrouwen.
Moeder, zei Annabel dien avond, toen
zij weer thuis was, ik heb nog eens over
Mrs. Safford nagedacht en ik geloof, dat
ik niet erg beleefd tegenover haar ben
geweest. Ik zou morgen graag naar Har
dacres gaan. Mag ik met u mee?
Mrs Colwyn keek aangenaam verrast op.
Het had haar altijd moeite gekost Annabel
mee naar Hardacres te krijgen.
Een onaangename ontmoeting.
Bedoelt u, dat de grens zich uitstrekt
tot deze boomengroep? vroeg Jessie belang
stellend, haar hand boven de oogen hou
dend, opdat de laatste stralen der onder
gaande najaarszon het uitzicht niet zou
den belemmeren. Zij leunde tegen het hek
bij den ingang van het bosch, dat tegen de
helling van een heuvel lag een hoogte,
vanwaar men het prachtigste gezicht
over den omtrek had. Het was een schitte
rende, heldere namiddag, ofschoon aan den
horizon een lichte nevel begon op te ko
men, die als een sluier over veld en bosch
bleef hangen.
Naast haar stond Hugo Safford, die er
op z'n best uitzag en al het mogelijk deed
om haar wenschen te voorkomen.
(Wordt vervolgd
3)e £eictoclie
MP
In gezelschap van Prins Aschwin reed H. K. H Prinses Juliana Vrijdagmiddag
uit voor het maken van een rijtoer in de omgeving van paleis Soestdijk.
Het oogenblik. waarop de auto het paleis verlaat
Den Haag maakt zich ge<eed voor de teestvie. mg bij het bekend worden
der blijde gebeurtenis aan het Hot De illuminatie van de Gevangenpoort
wordt in gereedheid gebracht
De bekende Neder landsche zangeres Jo Vincent heeft, begeleid door Anton
van der Horst, voor camera en microfoon van het journaal haar filmdebuut ge
maakt met het lied «Nu juicht een volk», dat ter gelegenheid van de te
verwachten blijde gebeurtenis in het Prinselijk Gezin gecomponeerd werd
door Hans Kneg op woorden van Annie de Hoog Nooy
Wacniend op de olijde gebeurtenis In h_
te Amsterdam is een kleine barak gebouwd, waarin een
telex-apparaat is geplaatst in aansluiting op de telex centrale
te Baarn. zoodat onmiddellijk na het doorkomen van het
betreffende bericht door de batterij in het Zuiderpark de
voorgeschreven saluutschoten gelost kunnen worden
Nog steeds duurt de optuimmg^der
door de groote aardbeving van 1935
getroffen gebouwen te Quetta in Bntsch
Belutschistan voort. Een kerk woidt
door middel van schietkatoen opge
blazen
Winston Churchill, de Engelsche staats
man, ve-toett thans aan de Rivièra
De aankomst te Cannes
