De avontuurlijke
opdracht
FEUILLETON
Naai het EngeLch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
61)
Hardop zei hij met een stem en een ge
zicht, die aBenei uit hout gesneden konden
zijn.
Ik weet het niet, miss; ik kan het niet
zeggen
Marian boog zieh naar voren; de blos
werd dieper.
"Poole, sprak ze, weet je, dat hij
leeft?
Poole ontving een schok, zooals de ex
plosie van een bom voor zijn voeten hem
een scrok gegeven zou hebben. De situa
tie vere.schte al zijn zelfbeheersching, want
terwijl de echte, menschelijke Poole inwen
dig j ibelde en "overdrachtelijk gespro
ken een kwajongensachtigen rondedans
uitvoerde, bewaarde de goed-trainde, me
thodische en systematische kamerdienaar
een volmaakt expressie- en emotieloos mas
ker en op een toon, die daaraan geheel ge-
evenredigd was, kwam het over zijn lip
pen*
Ik weet het niet; ik kan het niet zeg
gen,
Marian sprong op.
Maar het is zoo, Poole; hij leeft! Is
het is het niet wonderbaarlijk? Hij leeft
maar hij is in gevaar. Hij heeft eh
een opdracht, waaraan groot gevaar ver
bonden is. O, Poole heb jij het dan al
dien tijd geweten?
Poole had nog voldoende zelf-contróle
om zich bewust te zijn dat hij den rand
van dé tafel vastgreep. Snel nam hij zijn
hand weg, keek er naar, alsof hij ver
wachtte dat er iets aan de palm zou zijn
blijven zitten en zei toen:
Neemt u mij niet kwalijk, miss; maar
het staat niet aan mij over mr. Trevor's
zaken te spreken.
Maar je wist het toch? Hij heeft het je
zeker verteld?
Ik moet u nogmaals excuus vragen,
miss; mr. Trevor heeft me niets verteld,
nóch in bevestigenden, nóch in ontkennen-
den zin.
De conventioneele Poole werd voor een
oogenblik terzijde geschoven. Zijn geeste
lijke dubbelganger wenschte eens-en-voor
al duidelijk te maken, dat het voor zijn
kennis van bepaalde zaken niet vereischt
was, dat deze hem verteld waren,
Maar je wist het!
Poole haalde de schouders op.
Het was niet noodig, dat mr. Trevor
het mij vertelde als hij op een apdracht
uitging, en hij wist, dat het niet noodig
was.
Een schittering van triumf kwam in
Marians oogen.
Ik heb hem gezien en gesproken
gisteren.
Ze wachtte heel even eer ze „gisteren"
zei, omdat het zoo onwezenlijk leek, dat het
pas zóó kort geleden was. Je kon je het
haast niet indenken
Poole's hart sprong op. Maar in Poole's
houten gezicht vertrok geen spier.
HOOFDSTUK XLI.
Marian ontwaakte den volgenden mor
gen in Lindsay's kleine logeerkamer, een
echte kamer van een man, met boeken van
Lindsay op den schoorsteenmantel, met
zijn schoenen in rijen langs den muur en
een deel van zijn garderobe in de kleeren-
kast. Ze had niet gedacht, dat ze zou kun
nen slapen, maar ze sliep uren achtereen,
vast en droomloos.
Gisteravond had ze nog geen idee wat ze
zou gaan doen, maar nu wist ze het. Ze
zou trachten haar zuster te vinden. Als ze
naar Santa ging en aan de overzijde van
de straat heen en weer liep, zou ze Elsie
wel zien, als ze naar haar werk ging
Ineens bedacht ze, dat Lindsay, haar ge
zegd had, geen pogingen te doen met Elsie
in aanraking te komen. Maar Lin wist niet,
dat er gisteravond geprcbe.erd was haar
te ontvoeren. Ze kón niet naar huis gaan.
Ze moest zien Lin te bereiken en hem vra
gen, welke gedragslijn ze te volgen had.
Elsie zou weten hoe dat mogelijk was, zon
der Lin in gevaar te brengen: Ze kon
moeilijk regelrecht naar hem toegaan, en
toch moest hij weten hoe de zaken stonden.
Met een schok schoot het haar te binnen
dat Elsie wel eens hetzelfde kon zijn over
komen, wat haar overkomen was. Lin had
gezegd, dat Elsie in gevaar verkeerde. Er
kon van alles wat met Elsie gebeuren, ter
wijl zij hier kalm in haar bed lag.
Vlug maakte ze toilet en bedacht toen
dat Elsie niet voor negenen naar haar werk
ging.
Om kwart voor negenen liep ze langs
den winkel, met „Santa" in gouden letters
op het bovenste deel van het venster. De
étalage zelf bevatte niets anders dan drie
leege standaards en een lap groen-en-
gouden brocaatstof. Ze had het adres in
het telefoonboek gevonden.
Iets verderop, aan den anderen kant van
de straat, was een boekhandel. Ze ging er
binnen en kocht een „Daily Mail". Een
lang. blond meisje kwam de straat in en
Marian's hart begon feller te kloppen. Tot
nu toe had ze er niet bij stilgestaan dat er
meer meisjes bij Santa konden zijn en dat
ze haar zuster misschien niet zou herken
nen. Ze stak de straat over, de krant onder
haar arm. Neen, dit was Elsie niet. Het
meisje kwam heelemaal niet overeen met
Lin's beschrijving.
Marian wandelde naar den hoek van de
straat en toen snel weer terug, voor het ge
val Elsie uit de andere richting zou komen
en ze haar dan wellicht zou misloopen.
Terwijl ze de grauwe straat afkeek, pas
seerde haar een meisje een meisje in
een zwarten mantel en met een klein, zwart
hoedje op. Marian keek uitvorschend naar
haar en zag een paar bruine oogen, een
frissche kleur en een rond gezicht.
Ze raakte den arm van het meisje aan
en vroeg:
Ben jij Elsie?
Het meisje bleef staan
Ik ben Elsie Manning.
Elsie ik ben Marian.
Elsie wendde zich naar haar toe en de
bruine oogen gleden monsterend langs haar
gezicht. Toen zei ze:
Je lijkt erg op moeder.
Werkelijk?
Ze bleven elkaar aankijken. Toen pakte
Elsie Marian vol schrik vast en trok haar
haastig mee om den hoek van de straat.
Laten we ergens heengaan waar we
rustig kunnen praten.
HOOFDSTUK XLÏÏ.
Poole verdroeg de komst van de twee
jongedames met volmaakte zelfbeheer
sching. Het zou ongetwijfeld mr. Trevor's
wensch zijn, dat er voor een lunch voof
miss Rayne en miss Rayne's vriendin ge
zorgd werd en even later ging hij uit om
boodschappen te doen.
De zusters, die elkaar na zooveel jaren
onder zulke dreigende omstandigheden
weergevonden hadden, hadden elkaar veel
te vertellen en zij waren gedrongen het in
korten tijd te doen. Ze hielden geen van
beiden iets achter en voelden zich onuit
sprekelijk opgelucht.
Elsie kwam met een plan voor den dag.
Ze zou Jimmy Thurloe opzoeken en Jimmy
moest in contact zien te komen met
Lindsay.
Ze zullen zich natuurlijk de haren uit
het hoofd trekken in de veronderstelling,
dat je ontvoerd bent, Marian. En nu gaan
ze mij natuurlijk ook zoeken. Het zou me
niets verbazen, als er in Jimmy's krant al
een paar vette kopen stonden! Ze zweeg
even en trok de wenkbrauwen samen.
We moeten alleen oppassen geen roet in
Lindsay's eten te gooien. Het is toch heusch
beter dat Jimmy weet dat ik veilig ben. Ik
zal maar meteen gaan.
(Wordt vervolgd).
3)e Êetctoohe Gou/fccmt
De strijd in het verre Oosten - Een Mr G Vissering, oud president ven
Japansche atdeelmg tanks in de nabij. deNede'landsche Bank isop72 jarigen
heid van Tai-yuen tijdens den doortocht leeftijd te Bloemendaal overleden
door de provincie Smjuan
Door den hoofd-ingenieur van den Rijkswaterstaat, ir. Kempees, rijn Zater
dag aan het Hinthamme>eind te 's Hertogenbosch een tweetal bruggen, n.L
over de Zuid-Willemsvaart en de Aa, officieel geopend
Een aantal Nederlandsche schaatsenrijders, die aan de
wereldkampioenschappen te Oslo op 22 en 23 Januari as.
zullen deelnemen, zijn Zaterdag van het Centraal Station
te Amsterdam derwaarts vertrokken
ie hooiawijKerhout zijn Zonaag de terreinkampioenschappen der K N.M.V.
gehouden. De winnaar in de 350 c.c.-klasse, de heer M. Holsheimer
De nieuwe gezant van Mexico. Z Exc Primo Villa Michel, is Zaterdag ter
overhandiging van zijn geloofsbrieven door H. M de Koningin ontvangen.
Rechts: jhr A. G. Sickinge, ceremoniemeester van H. M. de Koningm
