DE VERKIEZINGEN
IN RUSLAND.
De avontuurlijke
opdracht
De echtgenoote van den burgemeester van Amsterdam, mevrouw C.
de Vlugt-»Flentrop. bezichtigde Woensdag de tentoonstelling van
luiermand-uitzetten, door leerlingen van een der scholen in de hoofd
stad vervaardigd
H
Het voor Zuid-Amenkaansche rekening op de werf .De Klop* te Sliedreeht
gebouwde ms .Farrapo" heett Woensdag zijn technische proefvaart gemaakt
op de Noordzee Een kijkje aan boord tijdens het nemen van de snelheidspioef
vanwege het seheeobouwkundig proefstation uit Wagemngen
Yvon De'bos, de Fransche minister van Buifenlandsche Zaken met zijn
Jugoslavischen collega Stoyadmoviteh tijdens het bezoek van eerst
genoemde aan Belgrado
Te Soerabaja brak brand uit op Wonokiomo. in de petroleum installatie van
de B P M De astaitplant had vuur gevat, dat een dreigend aanzien kreeg door
de aanwezigheid m de nabijheid van benzine Met groote moeite kon de brand
geblucht worden, waarbij een tropische regenbui meehielp
De verkiezingen In Rusland. Een kijkje in een der
stemlokalen te Moskou tijdens den verkiezingsdag
Er was te Belgrado aan het station een geestdriftige menigte
tegenwoordig, om de aankomst van den Franschen minister van
Buifenlandsche Zaken, Yvon Deibos bij te wonen
FEUILLETON
Naar het Engeisch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
58)
Een uur later viel Lindsay een kamer
binnen, waar Garratt reeds ongeduldig
heen en weer liep. Hij vond hem nogal bits.
Verre van verstandig van je. Lin, ten
zij je haast gerechtvaardigd is.
Die is gerechtvaardigd. Wilt u me
alles vertellen wat u van Marian weet?
Eerst jouw rapport. Ik heb je toch ge
schreven, dat we niets van haar afweten.
Ik ben benieuwd waarom je me hier hebt
laten komen.
Lindsay gaf een relaas van de gebeur
tenissen sinds hun samenzijn den vorigen
avond; Dilling's dronken gewauwel, de
karaits in zijn kamer, het gesprek met
Restow. Wat leek dat alles lang geleden
nu
Garratt luisterde, zijn scherpe oogen op
Lindsay gezicht gericht. Na een uitwisse
ling van vragen en antwoorden liep hy
naar het eind van de kamer en terug.
Nou, dat is me een lief nachtje ge
weest! verklaarde hij met een grimmigen
lach. En wat wil je nu over dat meisje
van je weten?
Ik wil weten waar ze is, klonk het
kort-afgebeten.
Ik ook. Ik ben by de politie in Ealing
geweest en die heeft een bezoek gebracht
aan de Mersons. De Mersons zeiden, dat ze
direct na hun aankomst aan Victoria af
scheid van miss Rayne hebben genomen.
Ze zagen haar weggaan met een witkiel
die haar bagage droeg. We hebben den wit
kiel gevonden. Hij vertelde, dat hij haar
in de drukte uit het oog heeft verloren en
niet heeft teruggezien.
En de bagage?
Is nog aan het station. De chauffeur
van de Rayne's wachtte, tot de laatste boot
trein binnen was en heeft, toen hij het
meisje niet heeft gezien, zyn patroon opge
beld. Die telefoneerde naar het hotel in
Parijs en daarna naar de politie hier. De
Rayne's schijnen erg van streek te zijn.
En Elsie Manning?
Ging vanmorgen als gewoonlijk naar
haar werk en is niet in den hoedenwinkel
verschenen. Zeker een dagje vrijaf geno
men om tegen theetijd te komen opduiken!
Garratt lachte scherp
Nu, je hebt tenminste interessant
nieuws meegebracht, vervolgde hij toen,
We zullen dien meneer Ibrahim bij zijn
kladden pakken en Dillir g opsnorren. Die
zal vermoedelijk wel niet al te veel weten,
dat de moeite waard is, maar we zullen
hem in èlk geval uithooren tot op zijn ge
beente. Wij houden het huis in Blensheim
Square in de gaten. Drayton zal gevolgd
worden, als hij probeert weg te komen. Ik
heb werk voor je, als je je verveelt. Ik geef
je de vrije hand en je kunt opbellen of ko
men wanneer je wilt. Ik geloof niet, dat er
veel over je te weten is, wat de Gier op het
oogen blik niet weet. Pas op voor slangen
en houd je oogen open!
In de kamer, waar ze hun onderhoud
hadden, rinkelde de telefoonbel. Garratt
nam den hoorn op. Zijn spaarzame rose
haren stonden overeind en hy riep met
schelle stem:
Wat is er?
De telefoon zoemde.
Garratt sprak weer
Hij is hier. Hier, Fothering, het is om
jou te doen.
Toen Lindsay den hoorn aan zijn oor
hield, hoorde hij:
Mr. Trevor....
Trevor Fothering, verbeterde Lindsay.
Van den anderen kant kwam Drayton's
stem hard en krassend:
O neen.
Er volgde een pauze. Lindsay keek naar
Garratt, die heftig van ja knikte en op
een papiertje krabbelde:
Ik heb het gehoord. Draai er niet om
heen, geeft niets. Laat hem praten. En
houd hem aan de praat.
Wat is er? vroeg Lindsay.
Niets, tenzy ik met Lindsay Trevor
spreek.
En als dat zoo is?
Iets, dat hem waarschijnlijk heel erg
interesseeren zal.
Lindsay's hand balde zich tot een vuist.
Met Lindsay Trevor, zei hij en wachtte
Het antwoord kwam langzaam.
Inzake Marian Rayne
Ja?
Zoudt u graag haar adres willen
weten?
Zeker.
Ik verkóóp nieuws, ik geef het niet
weg.
Ja?
Ik ben bereid u Marian's adres te
verkoopen voor een pas om Engeland te
verlaten.
Lindsay keek om naar Garratt, maar de
kamer was leeg. Hij vermoedde, dat er
een poging werd gedaan om de plaats van
waar Drayton telefoneerde, te ontdekken.
Hij moest hem zien hem aan het toestel te
houden.
Het staat niet aan my om passen uit
te reiken.
Misschien niet persoonlijk. Maar u
hebt vrienden, nietwaar. Enkele van hen
zijn vermoedelijk op jacht naar me. Als ze
me te pakken krijgen, is dat heel droevig
voor Marian. Denk daar eens goed over na
ik geloof, dat het heusch verstandiger is
mij dien pas te bezorgen.
Lindsay zag een plotselinge straal van
hoop. Drayton moest danig in de knel zit
ten, dat hij met dergelijke voorwaarden
voor den dag kwam.
Drayton sprak weer.
Je vriend Garratt kan zoo'n kleinig
heid voor je doen. Hij hoeft alleen maar
een oogje dicht te knijpen en het zal een
prettige oplossing zijn voor alle betrokken
partyen. Jammer, dat ik niet op je bruiloft
zal kunnen komen.... ik ben dan denke
lijk in Frankrijk. Tot ziens!
De verbinding werd verbroken.
Lindsay had een heeleboel om over na
te denken. Hij vroeg zich af, of Drayton
eens eindelijk een steek had laten vallen.
Hij was benieuwd waarom hij den indruk
trachtte te wekken naar Frankrijk te wil
len vluchten. En hij pijnigde zijn hersens
met de vraag, waar Marian kon zijn.
HOOFDSTUK XXXIX.
Mr. Merson zat in de rookkamer van de
Luxe. Zijn dik, rond «zicht had een ver
schrikte en beleedigde uitdrukking. De
kleine man met het kortgeschoren snor
retje, die zich naar hem toe boog, hief een
goedverzorgde hand op en liet die weer op
zijn knie zakken.
Je hebt de orders te gehoorzamen,
zooals wij allemaal, zei hij.
De kleine man lachte.
Orders is een woord, dat ik niet graag
hoor, antwoordde rar. Merson
Dacht je, dat het iemand iets schelen
kon of je het graag hoort of niet? Ik heb
mijn orders uit te voeren, Rayne de zijne
en jij de jouwe, dat is alles.
Ik vind het niet prettig, hield mr.
Merson vol.
De ander stiet een binnensmondschen
vloek uit.
Als het je niet aanstaat, moet je het
toch maar slikken. Toen, snel: Je hebt
praktisch gesproken, niets te doen. Je gaat
met de middagboot naar Engeland terug.
Ir. Dover telegrafeer je Rayne hoe laat je
in Victoria bent en je vraagt hem, iemand
te sturen om zyn nichtje af te halen. Hij
zal zorgen, dat zijn chauffeur met den auto
aan het station is. Op het station neem je
afscheid van het meisje. Begrijp je? Op
het perron. Met wat er daarna gebeurt heb
jy niets te maken. Ze gaat met haar ba
gage weg en jij neemt den eerstvolgenden
trein naar Ealing. Heb je alles goed ge
volgd? Je stuurt Rayne een telegram
en neemt op het perron afscheid. Dat zijn
de twee punten, waar het op aan komt.
Het is alles doodeenvoudig en je bent er
verder hoegenaamd niet in betrokken.
(Wordt vervolgd).
