De avontuurlijke
opdracht
3)e Êcidódve(2ou^cmt
Dr. A. Coeit, die eind dezer maand zal aftreden als directeur
van het Stedelijk Museum De Lakenhal te Leiden
Onder leiding van het NedeHandsch Genootschap voor Landbouw
wetenschap is Dinsdag te Wageningen een Indische Landbouwweek
begonnen welke tot Vrijdag as zal duren. Een overzicht tijdens de
voordracht van prot. mr. A. Neytzell de Wilde
Op Zoigvlied te Amsie»dam had Dinsdag de begiatenis plaats van jhr. mr. L H van Lenneo. in leven
kamerheer i.b.d. van H M de Koningin Leerlingen van de Kweekschool voor de Zeevaart te Amsterdam,
waarvan de overledene voorzitter was, fungeerden ais shppendragers
De Oosten* ijksche ministerraad besloot de sedert jeren geconlisceerde
kasteeien en landgoederen van het Huis Habsburg - Lotharingen weder
aan de rechtmatige eigenaars terug te geven. Hierboven twee dezer
kasteelen
Een g>oote boschbrand woedde op de
hellingen van den Tafelberg bij Kaap
stad m Zuid Afrika Ondanks de
kr achtige blussehmgsmc atr egelen r ichtte.
het vuur groote verwoestingen aan
De Fransche staatsspoorwegen hebben
een me.uwe electrisehe trein als proef
in dienst gesteld, welke een snelheid
van 155 KM per uur kan 'iiden
FEUILLETON
Maai het Engelsch bewerkt
door i
J. VAM DER SLUYS. v
(Nadruk verboden).
57) -
Het bloed kroop tot aan Restow's haar
wortels. Hij wendde zich af. Zijn stem
klonk alsof hij dreigde te stikken.
Lindsay wachtte. Hy was niet voorbereid
op de woede, waarmee Restow zich weer
naar hem toekeerde.
Hy perst mij af mij! Hij heeft iets
ontdekt iets, dat mijn hart breekt,
O, mijn jongen, het is Gloria, die hij dreigt
te martelen, in het publiek te schande te
maken te.... te.... kun jij je voorstel
len, dat er iets van dien aard in haar le
ven is? Ach, ja! Ze stond alleen op de
wereld geen ouders, geen vrienden, geen
familieleden of tehuis. Vergeet dat niet. Die
Gier heeft rondgeaasd, tot hij iets gevon
den heeft. Hij perst me af; als het mezelf be
trof, kon hij voor mijn part stikken mij
kan het niet schelen. Maar het is mijn
Gloria en ik sterf liever, dan dat ik hem
haar zijn vergif in het gezicht laat spu
wen. Ik vertel je, dat ik op de pijnbank
lig, dat ik in een hel leef. Die man maakt
mijn huis tot zijn schuilplaats hier
broedt hij zijn verfoeilijke plannen uit
hier knapt hij zijn vuile zaakjes op en
om Gloria kan ik hem niet bij zijn strot
pakken. Hij tart my. hy perst mij het bloed
uit de nagels en ik moet me koest houden.
Hij zegt, dat de dag na zijn dood alles in
banden zal zijn van personen, die nog min
der genade kennen dan hij. Mijn handen
zijn gebonden. Jij vindt mij natuurlijk een
dwaas! En ik ben ook een dwaas om
Gloria en een lafaard om Gloria. En
jij bent de eerste met wie ik er over pra
ten kan tegenover wien ik mijn hart
kan uitstorten; ja, verdraaid!
Waarmee dreigt hy madame Gloria?
vroeg Lindsay. Hebt u bezwaar het mij
te vertellen?
Ik zal je alles vertellen. Het is een
brief, dien hy heeft een brief, dien ze
heeft geschreven, toen ze heel jong was en
alleen op de wereld stond. Een trotsch
meisje was ze. Het is een brief, dien je
niet met droge oogen kunt lezen. Als ze
wist, dat ik hem gelezen heb ik, haar
man, die haar verafgoodt, zou ze er nooit
overheen komen.
Weet ze het niet? vroeg Lindsay vol
verbazing.
Neen, ze weet het niet. Voor dien prijs
krygt Drayton hier zijn schuilhoek. Als
hij het haar zou vertellen, zou ik hem het
huis uittrappen en dat weet hy drom
mels goed. Ik heb hem de helft van mijn
vermogen aangeboden voor dien brief.
Maar hij is niet te koop tenminste niet
op die manier hij wil er geen geld voor
hebben alleen een veilig toevluchtsoord.
Wat moet ik doen?
Lindsay gaf geen antwoord en Restow
staarde met saamgetrokken wenkbrauwen
voor zich uit.
Toen maakte hy een bruuske beweging
met de schouders, als wilde hy zich ver
manen en vervolgde:
Kom, laten we het nog eens over die
Marian Rayne van je hebben. Ik heb haar
gezien, een knap, aantrekkelijk jong meis
je, goed opgevoed. Wat is er nog meer van
haar te vertellen? Wie is ze eigenlijk?
Ik zou zeggen, ürayion's stiefdochter.
Ze verbrak onze verloving, omdat ze meen
de, dat ze zijn dochter was.
En dat andere meisje, Elsie neen,
Elsie Manning aan wie Fothering liefdes
brieven schreef of misschien geen lief
desbrieven, Joost mag het weten
Zij is Marian's r.uster en ook een stief
dochter van Drayton. Ik weet niet waarom
hij zich uitgeeft voor hun vader vermoe
delijk een truc om een tweede indentiteit
te fingeeren. Ik geloof, dat Marian en Elsie
de dochters zijn van een jongen Ameri-
kaanschen kunstschilder, Lee Abinger.
Hun moeder is, na den dood van hun vader,
met Drayton hertrouwd, toen ze nog te
jong waren om er zich iets van te herinne
ren. Toen heette hij Manning.
Toe maar! Restow zweeg even en
legde een hand op Lindsay's arm En
denk jij dat ze veilig zijn, die twee meisjes,
die weten, dat Drayton eens Manning heet
te? Denk jij, dat ze veilig zijn?
HOOFDSTUK XXXVIII.
Den volgenden morgen om tien uur werd
Lindsay aan de telefoon faeroepen. Een da
messtem vroeg of ze met mr. Restow's se
cretaris sprak.
O ik ben de secretaresse van deze
afdeeling der „S. P. C. A." u weet wel,
de Dierenbescherming en ik wilde u
vragen of het mogelijk is mr. Restow te
interesseeren voor een jaarlijksche bij
drage.
Lindsay's hart klopte sneller. Garratt
had gezegd als het noodig was, inlichtingen
of waarschuwingen te zullen geven onder
deze code. Hij vroeg zich af wat- er .sedert
hun afscheid gisterenavond gebeurd kon
zyn.
Mr. Restow houdt heel veel van
dieren, antwoordde Lindsay, maar hy
ontvangt niemand zonder voorafgaande
afspraak.
Zou ik u dan misschien te spreken
kunnen krijgen?
Lindsay zei: Ja. Er moest iets gebeurd
zyn, hij voelde zich hevig ongerust.
Kunt u zoo aanstonds komen?
O, dadelijk was het bescheid.
De zaak was dus dringend.
Hij belde af en wachtte ongeduldig, tot
een bediende miss Dorrington aandiende.
Een dame op leeftijd trad binnen in armoe
dig zwart, met spichtig grijs haar en een
gouden lorgnet op den neus.
Toen de deur gesloten was, liep ze zoo
ver mogelijk de kamer in en overhandigde
Lindsay een briefje.
Als u onze propaganda-brochure eens
zoudt willen inzien? begon ze met een be
deesde stem.
Lindsay scheurde het briefje open, met
Garratt's hanepooten geschreven.
„Beste Lin,
Door Manning hebben we een aan
wijzing over de Gier. Dit maakt die
twee meisjes van je tot hoogst be
langrijke getuigen; we hebben ze noo
dig om vast te stellen dat Manning en
Drayton één-en-dezelfde persoon is.
Weet jij waar miss Rayne zich op het
oogenblik bevindt? Ze is onvindbaar.
IZe is gisteren met de Mersons uit Pa
rijs vertrokken. Ze zijn om acht uur
aan Victoria-Station gearriveerd. De
Mersons hebben den eerstvolgenden
trein naar Ealing genomen. Miss Rayne
zou naar het huis van haar oom in
Surrey gaan hun auto wachtte haar
voor het station. Ze is niet bij haar oom
aangekomen. Miss Manning is ook
zoek. Thurloe weet niet waar ze is
en is buiten zichzelf. Wie hebben het
schilderij, waarover je gespreken hebt,
van haar kamer gehaald. Er waren pa
pieren achterin verborgen huwe-
lijksacte van Marian Carr en Lee
Abinger geboorteacten van twee
dochters, Marian en Elsie. Dat is alles.
Stuur bericht door middel van miss
Dorrington".
De slag maakte hem een moment sprake^
loos. Met het briefje ni de hand staarde hij
als verwezen voor zich uit. Miss Dorring
ton babbelde over „onze lievelingen" en
dierenverstand over een bazar, dien ze
zouden houden „maar de menschen wa
ren zoo onverschillig".
Met al zijn geestkracht dwong Lindsay
zich rustig en helder te denken. Hij moest
Garratt spreken en direct. Hij zei dat fluis
terend by na.
Ik moet hem spreken, miss Dorrington.
Ik zou het u niet aanraden, tenzij
het heel dringend is:
Het is heel dringend.
Dan kunt u beter oij my thuis komen.
Ik zal het hem laten weten.
Ze gaf hem het aóres en ging heen; de
S P. C. A.-boekjes liet ze op tafel liggen.
(Wordt vervolgd).
