SKI-OEFENINGEN IN DE DUINEN
De avontuurlijke
opdracht
3)e Êeicbdie Sou^ant
ten leddmgsb'igade bij haar droeven arbeid op de plaats van de spoorweg-
ramp te Castlecaiy in Schotland, waarbij vele slachtoffers te betreuren
zijn
Alle begin Is moeilijk Dat ondervonden de deelnemers aan de ski oefeningen
voor cursisten der Ned Reisve'eemgmg. welke Zondag in de duinen te
Overveen werden gehouden
Een bevederde microfoon debutante op de internationale Koning Gustaat van Zweden heeft te Stockholm wederom persoonlijk de
pluim veetentoonstelling «Avieomi» te Amsterdam tijdens de Nobelprijzen aan de winnaars uitgereikt De Fransehe auteur Roger Martin
speciale uitzending naar Ned Indië welke Zaterdag via de du Gard ontvangt uit handen van den Koning den prijs voor literatuur
Phohizender plaats had
Mr. O Ph. ba>on van Harinxma thoe
Slooten. wiens benoeming tot buiten
gewoon gezant en gevolmachtigd mi
nister, te'Brussel, tevens geaccrediteerd
bij het hot van Luxemburg, te ver
wachten is
Koeien in de sneeuw. Een wlntersch
tafreel op den weg van Guilford naar
Londen
FEUILLETON
Naai het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
55)
Hij verschoof de ladenkast. Niets te zien.
Toen ging hij op een stoel staan en schud
de de lange, donkere gordijnen heen en
weer. Er waren er vier en terwijl hij de
derde aanraakte, floepte de slang er uit.
Lindsay's stok kwam suizend op het dier
neer. Hij nam de doode karait voorzichtig
met zijn stok op en legde hem naast de an
dere slang.
Het was nu de vraag of Ibrahim nog
meer pijlen op zijn boog had. Lindsay ver
onderstelde van niet, maar voor niets ter
wereld zou hij in de kamer, waar mis
schien nog een derde slang van haar vrij
heid genoot, slapen.
Hij begaf zich weer naar zijn zitkamer,
deed het haardvuur hoog vlammen en
ging in een stoel zitten.
Hij las een poos en werd slaperig. Hij
legde het boek neer en besteedde zijn aan
dacht aan de deur, die naar de slaapka
mer voerde. Deze sloot zoo precies op het
karpet, dat het onmogelijk scheen dat zich
er een reptiel onder door kon werken. Hij
deed de deur dicht, legde zijn voeten op
een anderen stoel en knipte de leeskamp
naast zich uit.
Hij had geen idee hoe lang daarna hij
ontwaakte door het opengaan van een
deur. In een oogwenk was hij klaar wak
ker, maar tegelijk dadelijk op zijn hoede;
hij bleef doodstil liggen en opende zijn'
oogen maar even; zoodat het den indruk
maakte dat ze gesloten waren. Wat hij zag,
deed zijn hart feller kloppen. De deur tus-
schen zijn slaap- en zitkamer stond wijd
open. De slaapkamer was helde verlicht
en in de deuropening stond tegen den hel
len achtergrond de forsche gestalte van
Algerius Restow.
Zulk een mengeling van gevoelens woel
de in Lindsay omhoog, zoo verward, dat
geen van allen voldoende domineerde om
hem zijn houding te doen bepalen. Bran
dende teleurstelling heftige verbazing
een warm gevoel van opluchting een
schok van niet begrijpen, van iets dat on
gerijmd was.
Restow stond stil en keek in de scheme
rige zitkamer. Zelfs met het licht achter
zich moest hij Lindsay kunnen zien zitten.
Toen viel een blok en lekte een vlam om
hoog, die de kamer helder als de dag
maakte. Restow liep met een paar groo-
te passen het vertrek door en legde een
hand op Lindsay's schouder. Was hy ge
komen om zich te vergewissen of zijn
werk goed gedaan was? Hij had "de doode
karaits gezien. Had hij
Lindsay hield zich slapende. De hand op
zijn schouder bleef licht rusten en ging
toen naar zyn pols, dien hij met een
zachten druk omvatte, de vingers zoe
kend naar het kloppen. Lindsay onder
vond de vreemdste gewaarwordingen. De
ze aanraking verschrikte hem niet, stelde
hem veel meer gerust. Hij voelde dat be
zorgdheid spanning en een groote
mate van vriendelijkheid van Restow uit
gingen. Was dit de Gier? Was het moge
lijk, dat een man zoo voortreffelijk come-
die speelde, dat hij onuitgesproken gevoe
lens kon laten blijken die volkomen in
strijd waren met zijn werkelijke natuur?
Hij kon deze vragen niet beantwoorden.
De tastende vingers drukten op zijn pols.
Het was tyd om wakker te worden.
Lindsey strekte een arm uit en kwam
met een onderdrukten kreet overeind.
Wat is er?
Verdraaid zei Algerius Restow met
een luide, verbaasde stem. Verdraaid!
herhaalde hij en deed een stap achteruit.
Toen, zonder verder een woord te zeggen,
liep hij naar de deur en liet het boven
licht aanflitsen. Hij was gekleed in een
roode zijden pyama, met een groen-en-
blauwe kamerjapon er over heen, Lind
say knipte met de oogen en zei slaperig:
Is er iets bijzonder? Hebt u mij noo-
dig?
Verdraaid, zei Restow weer, of ik
je noodig heb? Aha!
Ja, meneer, hebt u my noodig?
Hy was nu opgestaan en stond naast
zijn stoel.
Slaap je niet in bed? informeerde
Restow.
Ik moet hier in slaap gevallen zijn.
Hm Ja! Maar waarom? Ik ben toch
eigenlijk een idioot om dat te vragen,,
want je wilt me toch de waarheid niet ver
tellen, hè?
Ik weet niet, wat u bedoelt, meneer.
Met een ongeduldige beweging k,eerde
Restow zich om.
Kom mee in de slaapkamer, mijn Fo-
thering en dan zal ik je vertellen, waar
om je in een stoel slaapt.
Hij liep door de tusschendeur: Lind
say volgde. Het bed was afgehaald, een
paar schoenen stonden, een einde van el
kaar af, op den grond en op een krant
lagen naast elkaar de lichamen der doode
karaits.
Restow maakte een theatraal gebaar met
zijn machtigen arm.
Morgenochtend zal Gloria willen we
ten waarom je haar slangen hebt gedood,
verklaarde hij.
Eh het spijt mij....
Och, wat ben je een leugenaar, mijn
Fothering en voor wat voor ezel moet je
mij wel houden dat je denkt mij te kun
nen wijs maken, dat het jou spijt dat je die
slangen gedood hebt in plaats van die slan
gen jou! Nu ik zal je vertellen, hoe ik hier
kom. Ik heb gezien, dat Robert in de hall
zacht met je stond te praten toen je thuis
kwam. Robert bloost zooals de meisjes te
genwoordig niet meer blozen. Ik laat hem
bij me komen en vraag hem, wat hij tegen
jou gezegd heeft. Hij bloost als tien maag
den en ik ga door met vragen. Eindelijk
krijg ik er uit, dat hij Ibrahim Abra
ham zooals hij dien nikker noemt uit
jouw kamer heeft zien komen. Nu, ik ga
naar bed Ik slaap. Ik werd weer wakker
en kan niet meer in slaap komen Ik blijf
wakker en denk: Laat ik eens gaan kij
ken, wat er in Fothering's kamer aan de
hand is. De deur is niet gesloten. Ik kom
binnen en luister, maar hoor geen adem
haling. Dan vlamt het vuur op, en ik zie
een leeg en afgehaald bed. Ik draai het
licht aan, en ontdek twee van Gloria's slan
gen, dood, keurig naast elkaar op een
krant. En ik vraag me af, of je ze snel ge
noeg hebt doodgeslagen een karait is
deksels vlug, en vinnig. Ik begon bang te
worden en toen ik in de deur stond en je
doodstil zag zitten, dacht ik, dat je dood
was. En ik vond het beroerd! Ja, ver
draaid! Hij zweeg, keek Lindsay strak aan
en zei met dezelfde zachte stem: Je ge
looft me niet?
En het wonderlijke was dat Lindsay hem
wel geloofde. Tegen alle redelijkheid en
ervaring in, geloofde hij, dat Restow, toen
hij in de deuropening stond, angstig was
geweest. En zijn oplichting had hij ge
voeld, maar wat achter dit alles verbor
gen was kon hij slechts gissen.
Restow bukte, pakte de slangen in de
krant, nam ze toen mee naar de zitkamer,
en liel ze in het fel brandende vuur val
len. hield ze op hun plaats met de
pook, mt de kamer van een scherpen geur
vervuld was en de wapperende asch tril
lend op de roode sintels neerkwam.
Wie ben je eigenlijk, mijn vriend?
vroeg hij.
Toen sprak hy over zijn schouder.
(Wordt vervolgd).
