ITALIË's UITTREDEN UIT
DEN BOND
Waarschijnlijk zal de Duce het
Zaterdagavond bekend maken
DE SPAANSCHE
BURGEROORLOG
BUITENLAND
Nanking
antwoordde niet op
het Japansche
ultimatum
MOED
VRIJDAG 10 DECEMBER 1937
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
NA DEN GROOTEN FASCISTISCHEN RAAD
Het bericht aangaande Italië's uittreden
uit den Volkenbond wordt in politieke
kringen te Rome noch bevestigd, noch
ontkend.
In diplomatieke kringen is men er even
wel stellig van overtuigd en wordt aan het
besluit niet meer getwijfeld. Men acht het
voor zeker, dat na den grooten Fascisti-
ftchen Raad van a.s. Zaterdagavond het be
sluit tot uittreden uit den Volkenbond en
uit het internationaal arbeidsbureau gepu
bliceerd zal worden en de redenen zullen
worden uiteengezet, die tot dit besluit
hebben geleid.
In den nacht van Zaterdag op Zondag
zullen groote volksverzamelingen worden
georganiseerd om de bevolking van Ro
me gelegenheid te geven te luisteren naar
de verklaringen, die Mussolini na afloop
van de zitting van den grooten Fascisti-
schen Raad zal houden.
In over het algemeen goed ingelichte po
litieke kringen te Rome verzekert men,
óat de plechtige verklaring, die Mussoli
ni zal afleggen het logische gevolg zal zijn
van de redevoeringen, die hij te Milaan
en Palermo heeft uitgesproken.
Deze beide redevoeringen, die gehouden
zijn op 1 November 1936 en 20 Augustus
1937 stelden de Italiaansche politiek voor
als verlangend naar een formeel bondge
nootschap met Frankrijk en Groot-Brit-
tannië op voorwaade, dat de Volkenbond
hetzij zou worden hervormd of in den
steek zou worden gelaten. M.a.w., aldus
Havas, Italië gaf te verstaan, dat het
slechts tijdelijk lid van den Volkenbond
zou zijn.
Niemand twijfelt er aan, aldus Havas,
dat de Duce Zaterdagavond bekend zal
maken, dat Italië uit den Volkenbond
treedt.
Het secretariaat van den Volkenbond
verwacht mededeeling van deze uittreding
op Zondag of Maandag.
Italië heeft, met inbegrip van de laatste
twee jaren, sedert 10 Juni 1920, plen dag
waarop het Volkenbondspact van kracht
werd, dus 17 jaren, aan den Volkenbond
medegewerkt.
Waarom Italië den Volkenbond zou
veriaten
De Havas-correspondent verneemt, dat
Italië zijn besluit uit den Volkenbond te
treden, zal motiveeren met er op te wij
zen, dat het twee jaren lang gepoogd
heeft de leden van den Volkenbond, en in
het bijzonder de groote mogendheden, die
trouw aan Genève zijn gebleven, te over
tuigen van de juistheid zijner fascistische
politiek, o.a. wat de verovering van Abes-
synië en de erkenning van het Keizerrijk
betreft. Bij gelegenheid van de Volken
bondsvergadering van September j.l. hoop
te de Italiaansche regeering, dat moeilijk
heden met een weinig goeden wil hier en
daar konden worden opgeheven. Deze po
ging is tegen den wil van Rome mislukt.
De fascistische regeering heeft zich er
toen aanstonds rekenschap van gegeven,
dat haar pogingen nutteloos zouden zijn
en dat van een volgend assemblée geen
resultaat zou kunnen worden verwacht.
De gebeurtenissen hebben de Italiaan
sche regeering ten slotte genoopt, haar
politiek jegens Genève in overeenstem
ming te brengen met die harer vrienden.
WAT DE BUITENLANDSCHE PERS
ERVAN ZEGT
In Engeland is men noch verwonderd
noch bedroefd
Over het algemeen is de Britsche pers
noch verwonderd, noch bedroefd over het
vermoedelijke besluit van Italië uit den
Volkenbond te treden.
De „Daily Express" herinnert eraan, dat j
Mussolini reeds in 1923 bij het bombar- J
dement van Korfoe getoond heeft den
Bond te minachten. Hij behandelt den
Bond, zooals sommige Christenen hun
kerk, n.l. een uitstekende instelling zoolang
zij zich met niets bemoeit.
Het blad vestigt er verder de aandacht
op, dat bijna een kwart van de wereld,
zoowel wat oppervlakte als wat bevol
kingsaantal betreft, geen lid meer is van
den Bond.
„Het stuk is uit, laten we het gordijn la
ten vallen" is de conclusie van het con
servatieve blad.
De meening der Fransche pers
Maroel Pays schrijft in de „Excelsior",
dat Rome, Berlijn en Tokio door een ge
meenschappelijke onverzoenlijke houding
tegen den Volkenbond, misschien willen
pogen een grooter prijs betaald te krij
gen voor hun eventueel terugkeeren. Men
moet evenwel afwachten of het gebaar
van Mussolini niet tot gevolg zal hebben,
dat Parijs, Londen en Washington minder
geneigd zullen zijn koloniale, politieke,
economische en financieele concessies te
doen.
Donnadieu schrijft in de „Epoque", dat
de wereld thans wordt verdeeld in twee
kampen: de landen, die de internationale
wet erkennen en de landen, die hun eigen 't
genoegen tot wet verheffen.
Verder is de Fransche pers zeer tevre
den over de reis van minister Delbos.
OVERSTROOMINGEN BEMOEILIJKEN
DE KRIJGSVERRICHTINGEN.
De onafgebroken regenval der laatste
dagen heeft ernstige overstroomingen in
Opper-Aragon en in het Ebrodal veroor
zaakt. De regeeringstroepen moesten de
ondergeloopen stellingen verlaten en naar
hooger gelegen liniën terugtrekken. Ten
Zuid-Oosten van Saragossa heeft het water
van de Ebro veel schade aangericht in het
dal, tusschen Pina en Saragossa. Vele loop
graven moesten worden ontruimd.
Franco's blokkadeplannen.
In een nota aan het Britsche ministerie
van buitenlandsche zaken deelt de Spaan-
sche regeering mede, dat ztf verwonderd
en misnoegd is over de waarschuwing der
Britsche regeering, aan de Britsche koop
vaardijschepen verstrekt na de aankondi
ging der blokkadeplannen van Franco.
In deze waarschuwing wordt gezegd, dat
de schepen, hoewel zij in volle zee door
de Britsche vloot beschermd zullen wor
den, geen bescherming in de territoriale
wateren kunnen verkrijgen. De Spaansche
regeering verklaart, dat deze waarschu
wing niet gerechtvaardigd is, omdat die
bescherming toch wordt verleend en de
waarschuwing betreurenswaardige gevol
gen voor de zeeverbindingen met de Spaan
sche havens zal hebben, bijvoorbeeld door
dat de zeeverzekeringspremies aanzienlijk
verhoogd zullen worden.
BELGIË
SENAAT SPREEKT VERTROUWEN IN DE
REGEERING UIT.
De Belgische Senaat heeft een na afloop
der debatten over de regeeringsverklaring
ingediende motie van vertrouwen aangeno
men met 112 tegen 19 stemmen en drie ont
houdingen.
STUDENTENRELLETJES TE LEUVEN.
Te Leuven hebben zich ernstige relletjes
voorgedaan tusschen Vlaamsche en Waal-
sche studenten. Politie en gendarmerie
moesten tusschenbeide komen om de orde
te herstellen.
PRINS KAREL WEER THUIS.
Prins Karei is gistermiddag om 15.10 uur
te Oostende aangekomen en per trein door
gereisd naar Brussel.
FRANKRIJK
DE JAPANNEEZEN VALLEN AAN.
De Japansche opperbevelhebber, gene
raal Matsoei, had van den Chineeschen
bevelhebber te Nanking geëischt, dat de
stad niet later dan Vrijdagochtend zou
worden overgegeven.
Aangezien de commandant van het
Chineesche garnizoen van Nanking
geen antwoord heeft gegeven op dit
ultimatum van generaal Matsoei, zijn
de Japansche troepen te half één over
gegaan tot den algemeenen aanval op
de stad.
De Chineezen zijn vastbesloten rondom
Nanking stand te houden; zij hebben
voorzorgsmaatregelen getroffen voor mo
gelijke straatgevechten in de binnenstad.
Ten Zuiden van Nanking, aan den spoor
weg naar Kiagan vallen de Japanneezen
Hsoentsjen aan, dat krachtig verdedigd
wordt.
De speciale adviseur van Tsang Kai
Sjek, Hoesjih, heeft verklaard, dat China
den strijd zal voortzetten, wat er ook met
Nanking zal gebeuren, en zelfs als er twee
of drie jaar gevochten moet worden.
Alle Chineesche kunstschatten zijn uit
Nanking verwijderd. Zij zijn in 15.000 kis
ten verpakt aan boord gebracht van een
paar schepen, die naar Tsjoenking zijn
vertrokken.
DE STORMLOOP DER JAPANNEEZEN.
Niettegenstaande het kruisvuur van de
Chineesche voorposten en hun krachtigen
tegenstand bij de versperringen, zijn de Ja
pansche troepen erin geslaagd den gehee-
len „Purperen Heuvel" te bezetten. De
troepen rukken thans op naar den Ooste
lijken muur. De Japansche genie heeft
de Hoeng Woe-poort in den Zuidoostelijken
muur ondermijnd en Japansche tanks met
infanterie trekken op naar de Taiping-
poort in den Noordoostelijken muur.
Het Chineesche garnizoen te Nanking
wordt op honderdduizend man geschat.
De Chineesche commandant te Nanking,
generaal Tang Sjeng Tsji, heeft de buiten
landsche diplomatieke vertegenwoordigers
verzocht, hun landgenooten mede te dee-
len, dat zij de stad onmiddellijk moesten
verlaten in de richting van Haikwan. Alle
wegen worden door de Chineezen versperd
en versterkt met zandzakken. Ook de poor
ten worden gebarricadeerd, terwijl talloo-
ze huizen met springstoffen en petroleum
worden vernield.
De Japansche troepen hebben Tangtoe
tusschen Nanking en Woehoe ingenomen.
De yen als betaalmiddel in Sjanghai?
Een te Sjanghai verschijnend Japansch
dagblad eischt in een hoofdartikel de in
voering van de Japansche valuta in de door
de Japanneezen bewoonde deelen van de
stad. Dit vormt de eerste aanval op de va-
lutasouvereiniteit van China. De Chineesche
minister van financiën had het aannemen
van Japansch geld echter verboden. Tot
dusver was de invoering van de yen door
het gevaar van disagio voor de Japannee
zen nauwelijks loonend, daar op de beurs
te Sjanghai de yen niet verhandeld werd.
Door de jongste ontwikkeling zijn echter
de voorwaarden hiervoor gunstiger gewor
den.
Van beslissende beteekenis is daarbij, in
hoeverre de Chineezen bereid zijn buiten
de door de Japanneezen bewoonde gedeel
ten der stad, Japansch geld aan te nemen.
Eveneens hangt hiervan het lot van den
Chineeschen dollar af, welke tot dusver
nog steeds stabiel gebleven is.
De CSAR-AFFAIRE.
Generaal Duseigneur zegt de Csar niet te
kennen. De rechter van instructie heeft de
voorloopige hechtenis van generaal Du-
seigneur, Henri de l'Oncle, den sergeant
vlieger Cheron en de drie Arabieren Amar
Hamoen, Kaddoer Faci en Mohammed
Maadi, die gearresteerd zijn in verband
met de affaire van de Csar met een maand
verlengd.
Generaal Duseigneur, is van 3 uur gister
middag tot 10 uur gisteravond door den
rechter van instructie verhoord.
De genereel verklaarde, dat zijn organi
satie, het comité voor defensieve actie, vol
gens voorschrift was geregistreerd en ten
doel had leger en politie te steunen in ge
val van een communistischen opstand. Hij
zeide de Csar in het geheel niet te ken
nen, doch wel Eugène Délonois, een van
zijn oude wapenbroeders.
Hem werden nadere inlichtingen ge
vraagd over het wapendepot in de Rue Ri
bera, waar wapens werden gevonden met
etiketten, waarop de letters van het co
mité voorkwamen. De generaal zeide van
die opslagplaats niets te weten. Zijn orga
nisatie had nooit oorlogsmaterieel bezeten.
Rumoer In de Kamer.
De Fransche Kamer is gisteren begonnen
met de bespreking van de begrooting van
justitie. De links-republikein Berenger, die
onder veel tumult toespelingen maakte op
personen, die in verband met de Csar-af-
faire gearresteerd zijn, verklaarde er over
verontwaardigd te zijn, dat men oorlogs
helden de behandeling van moordenaars en
boosdoeners doet ondergaan. Toen Beren
ger over generaal Duseigneur wilde spre
ken, schreeuwde de communist Cornavin:
„Dat is een schavuit". Het rumoer bedaarde
pas, toen de voorzitter de Kamer tot de
orde riep. Berenger werd aan het einde
van zijn toespraak langdurig door rechts
en centrum toegejuicht, terwijl de com
munisten opnieuw lawaai maakten.
Vincent Auriol antwoordde op de inter
pellatie van Berenger.
Hij zeide, dat het niet aan hem, doch aan
den rechter van onderzoek staat, te beslis
sen over voorlopige invrijheidstelling. Ove
rigens moet de gelijkheid van alle burgers
in acht genomen worden. Degenen, die in
verband met de Csar-affaire in staat van
beschuldiging gesteld zijn, worden ver
volgd wegens vereeniging met kwaadwil-
1 lige bedoelingen en het in bezit hebben van
wapenen voor een burgeroorlog. Het par-
I ket moet de verhooren voortzetten en de
minister kan geen pressie op den rechter
door
MARTIN DEVIÉE
„Hoe de directie er toe gekomen is, jou
een plaats te geven als assistent-reporter
bij de Nieuws-afdeeling, bij den hemel,
Kirby, ik begrijp het niet. Hier, lees je ver,-
slag nog eens na, en beken dan, dat er
juist genoeg sensatie inzit, om van een
advertentie voor een meubel-veiling op
windende lectuur te maken. Maar dat is
niet voldoende, jongen."
Jenks, hoofd-redacteur van de „New
Star" schoof Kirby een vel papier toe.
„Je stijl kan er mee door, ofschoon....
enfin, laat ik je nou niet alles gaan ver
wijten, en sta niet te kijken als een
schooljongen, die een standje krijgt."
De telefoonbel rinkelde en onderbrak
hem. „Hallo, hier Jenks.... Ja stuur
Creems er op af, twee kolom, 't Is 'm toe
vertrouwd. Hij kan juist op tijd terug zijn
voor de avond-editie. Laat-ie goed op bij
zonderheden letten."
Jenks belde af, en richtte zich weer tot
Kirby, die bleek en bevend had staan luis
teren.
„Dat was een reportage, die jij op had
moeten knappen. Daar had je ten minste
voor in staat moeten zijn. Creems gaat
naar een vechtpartij kijken, een botsing
tusschen politie en.... wat was het ook
weer. Enfin, komt er niet op aan. Die ke
rel heeft moed. Hij dringt zich overal tus
schen, zonder zelf kleerscheuren op te loo-
pen, en je kunt er van verzekerd zijn, dat
de vechtpartij nog niet goed en wel is af-
geloopen, of Creems levert een verslag, dat
je doet trillen van sensatie. Hij slingert
met woorden, die je doen ijzen, en fabri
ceert volzinnen, waarbij de tranen in je
oogen komen. Zoo gevoelvol, zoo span
nend, zooenfin je begrijpt me wel,
juist zooals de lezers van de „New Star"
het wenschen. Maar die vent, die Creems,
die heeft moed, zie je, en dat ontbreekt
jou".
„Ja Sir", antwoordde Kirby, om iets te
zeggen op den nerveuzen woordenvloed
van Jenks.
„Met menschen als jij er een van bent,
zou de „New Star" failliet gaan, als we
geen Creems hadden, en geen Black's en al
die lui, die weten wat reportage is. Maar
die hebben moed, zie je...."
„Juist Sir", beefde Kirby.
„En als jij die had, zou je vanzelf be
tere verslagen geven. Moed! Moed! Moed!
Je moet de bijzonderheden opmerken, en
er over schrijven alsof het je eigen bloed
was, dat vergoten werd, en alsof.... en
fin, je begrijpt me wel.
„Ja Sir". Kirby was bleeker geworden
van onderzoek uitoefenen. De zaak met de
oud-strijders is pijnlijk, aldus Auriol. De
gezondheidstoestand van Duseigneur zal
door dokters onderzocht worden.
ROEMENIË
DE REIS VAN DELBOS.
Roemenië Is het eens met Frankrijk.
Tijdens een gistermiddag te Boekarest
aan Delbos aangeboden dejeuner heeft
Antonescoe een rede uitgesproken, waarin
hij wees op de noodzakelijkheid van soli
dariteit in het tegenwoordige tijdsbestek,
„waarin de oorzaken van ongerustheid niet
ontbreken en de internationale toestand
niet geruststellend is". Het is een gerust
stellend teeken, dat er volkomen eenheid
van opvattingen bestaat tusschen Frank
rijk en Engeland.
Het bezoek van Delbos aan Warschau
kan Roemenië slechts verheugen, aange
zien het zelf met een hecht bondgenoot
schap aan Polen is verbonden.
Wat de Kleine Entente betreft, zeide
spr.: „Gij weet wat de Kleine Entente voor
ons beteekent. Zij vormt een belangrijk
element in onze buitenlandsche politiek.
Diep verankerd in den geest onzer volke
ren, is deze alliantie gegrondvest op een
gemeenschappelijkheid van blijvende belan
gen. Zij wordt voortdurend versterkt door
de besprekingen onzer staatshoofden, de
periodieke bijeenkomsten van onze minis
ters van buitenlandsche zaken en de eco
nomische en intellectueele samenwerking
onzer drie landen."
Roemenië is het volledig eens met Frank
rijk ten aanzien van den Volkenbond. Het
blijft voorstander van collectieve veilig
heid, maar is van meening, dat, wanneer
deze doctrine een zin heeft, zij beteekent,
dat de veiligheid van West-Europa niet ge
scheiden kan worden van de veiligheid in
Midden- en Oost-Europa. Ten slotte zeide
spreker nog: „Roemenië is een land, dat
geplaatst is op den viersprong van ver
scheidene beschavingen en, evenals Frank
rijk, vastbesloten geen enkele ideologische
discriminatie te aanvaarden ten aanzien
van zijn buitenlandsche politiek."
PALESTINA
HET TERRORISME.
Een terrorist is gevlucht, terwijl hij zijn
revolver leegschoot op hem achtervolgen
de personen.
Deze man werd betrapt op het oogen-
blik, dat hij een bom wilde werpen.
Een jonge Jood werd ernstig door kogels
gewond.
In een andere wijk is een bom ontploft
zonder evenwel schade te veroorzaken.
Bij Nazareth hebben miltairen een huis
vernield, dat door personen was bezet, die
er van verdacht werden onlangs een auto
bus te hebben aangevallen.
dan het vel papier, dat in smettelooze wit
heid wachtte op de gloeiende zinnen van
Jehks. Hij zag zijn ontslag dreigen; som
ber en grauw verdonkerde de redactie-ka
mer. Hij hoorde als in de verte nog, dat
Jenks hem toevoegde: „Je kunt nu wel
gaan, Kirby. Probeer moed te vergaren
en denk aan het faillissement van de „New
Star".
Vijf minuten later dacht Jenks in el
kaar te zakken van wanhoop. Hij kreeg te
lefonisch bericht, dat in de haven een van
de grootste passagiersschepen in brand
stond, en hij had niemand om er heen te
sturen. Niemand dan Kirby, die niet meer
moed en fantasie bezat dan noodig was om
een advertentie op te stellen. En terwijl
de sensatie voor het grijpen lag. De berich
ten stroomden binnen, hij voelde als het
ware hier de helsche vlammen, die uit het
schip opstegen, hij rook den brandenden
inhoud, hij hoorde de vertwijfelde kreten
van vrouwen en kinderen.
„Kirby!Kirby!".... De bleeke jon
geman verscheen.
„Luister! Een Oceaan-stoomer, die he
den zou uitvaren, ligt brandende in haven
No. 3. Ga er onmiddellijk heen. Maak er
wat goeds van Creems is er niet, Black is
er niet, Side is ziek. Ik kon beter de picco
lo sturen, maar die moet boodschappen
doen. Ik móet jou sturen. Toon dat je
moed hebt. Zie dat je op het schip komt,
en let op bijzonderheden. Als je hier niets
van maakt, gaat de „New Star" op de
flesch. De menschen zullen vanavond
schreeuwen om couranten. Ik zal er een
extra-editie van maken. Vooruit.... laat
zien, dat je pit hebt, en.... enfin, je
begrijpt me wel."
En terwijl Kirby in een vlaag van ener
gie het redactie-bureau uitstormde, was
Jenks reeds bezig, de extra-editie voor te
bereiden.
Drie uur later was Kirby nog niet te
rug. Jenks hoorde buiten reeds kreten van
kranten-jongens. Concurrenten! En zijn
persen stonden nog te wachten op het ver
slag dat nog niet eens binnen was. De co-
pie moet toch voor 't grijpen liggen! Die
knul was niets waard, die knul, enfin
Eindelijk kwam hij binnen strompelen.
Hij hinkte pijnlijk.
„Ben je eindelijk klaar? Waar is je ver
slag? Ben je op het schip geweest? Wat
heb je aan je voet? Waarom zet je je hoed
niet af. Hij heeft waarachtig handschoe
nen aan! Was het daar zoo koud? Toe
spreek op!" Jenks overrompelde den armen
jongeman, die moeilijk van de eene voet
op de andere leunde.
„Je ziet er nog zoo piekfijn uit, dat ik
niet kan gelooven, dat je de vlammen ook
maar hebt gezien."
„Maar u zei me, dat Creems er altijd
zonder kleerscheuren afkwam, en nu ik.."
„Waar zijn je aanteekeningen? Hoeveel
gewonden zijn er? Waren er moeder, die
hun kinderen zochten?"
„Aanteekeningen heb ik niet, Sir.Ja,
er waren moeders, die haar kinderen zoch
ten." Het was, alsof Kirby plotseling op
knapte bij dat gezegde.
„Moeders.Moeders.veel Moe
ders, SirIk heb haar angst gezien....
om haar kinderen."
„Geen sentimentaliteiten hier. Schrijf op,
schrijf op, beschrijf haar gezichten!"
Jenks draaide als een bezetene om Kirby
heen, wiens oogen wazig werden en niets
meer zagen van Jenks, noch iets hoorde
van diens gebrul
Noch ook hoorde hij iets van de schreeu
wende sternen, die vlak daarop de kamer
vulden. Hij hoorde evenmin, dat vijf of
zes vreemde menschen met blocnote's en
potlooden op hem wezen. „Hij is het! Kir
by van de „New Star". De held van den
brand!" Hij hoorde niets, hij was in elkaar
gezakt, bewusteloos.
Maar Jenks noteerde ijverig hun enthou
siast verhaal. Hij schreef vlug en spannend:
een roerend verhaal, waarin Kirby de
hoofdrol speelde. Hij beschreef den held-
haftigen moed, dien hij betoond had bij het
redden van vier kinderen, die anders ver
brand zou zijn geworden. Jenks beschreef
gezichten van moeders, die haar kinderen
zochten
Hij luisterde en noteerde het verword ver
haal van vijf of zes menschen, die zei
den, dat Kirby de electrische installatie
/an het schip had uitgeschakeld, omdat er
niemand anders was, die durfde. „En 't
moet voor hem, die dat allemaal gedaan,
heeft, een peuleschilletje geweest zijn, de
olieleidingen af te sluiten. Iemand, die zoo'n
geweldigen moed heeft.
„Maar", onderbrak Jenks, ik begrijp het
niet heelemaal. Zijn costuum is niet ver
brand, en zijn hoofdhemel", hij nam
de hoed van Kirby's hoofd, „de kerel moet
gek zijn van pijn.... Kerel, ben je naar
huis gegaan, om je eerst te verkleeden?"
De inderhaast geroepen dokter consta
teerde, dat Kirbij een en al brandwonden
was, behalve het gezicht, dat beschermd
was geweest door een masker.
,,'t Wordt toch een extra-editie, Kirby,
en jij komt op de voorpagina. Kirby van de
„New Star", de held van 't schip, de held
van de moeders.... enfin, je begrijpt me
wel".
Maar Kirby hoorde het niet. Maar er
gens in de stad baden moeders( dat hij
genezen zou.
Da arm van een
letser isgeentoo-
verstaf: vóór het
veranderen van
richting moet hij
rich ervan over-
cuigen of de ma
noeuvre VEILIG
volvoerd xal kun
nen worden!
