JAPANSCHE
OPMARSCH
NAAR NANKING.
De avontuurlijke
opdracht
Het koppel biaats - Peileneer» won den zesdaagsche te Kopenhagen
De twee Nede»landsche wielrenners na hun overwinning
Daar een loonende exploitatie met meer mogetijh is. wordt de
baan aan den Bodengravenschestraatweg te Gouda na een vijfjarig
bestaan afgebroken
Ook in 'ndië wo>den luchtbeschc mrngsoe'emngen gehouden Een lo*o van
een te Madioen gehouden luchibesche- mmgsdag Na den gas aanval wo'den de
straten met chloorkalk bestreken en bespoten
In de ApoMohal te Amsterdam wo.dt »en 10 lol 12 Decembe. as de inter- De He.togin »an Gloucester .e.richtte deze week de otl.creele
nationale pluimvee en konijnenten»oons'eilmg. «Avicomi», gehouden, waarvoor opening der Lady Eleanor Holles school te Hampton m Middlesex.
de eerste -gasten, reeds zijn ondergebracht waar de Hertogin voor het eerst sinds haar ziekte weer in het
openbaar ve< scheen
De Japansche troepen voor Nanking De verwoesting langs den
weg. dien de aanvallers"naar Nanking volgden, woidt ge'eekend
door vlammen en rook. waarin gioote gebouwencomplexen der
Chmeezen opgaan
Het albasten grafmonument van graaf Enge'brecht II van Nassau in de Groote
Kerk te Breda, waa-onder zich oe toegang bevindt tot den zoojuist ontdekten
gralkeider, waarin zich waarschijnlijk de stotteliike resten van de eerste graven
van Nassau bevinden
FEUILLETON
Naai het Ëngelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden)
52)
Ik dacht tegen Restow nu zou ik
het niet met zekerheid durven zeggen.
En wiens kamer grensde aan de jou
we toen je die slang in je bed vond?
De kamer van Restow, antwoordde
Lindsay.
Wat Drayton niet in Parijs?
Lindsay glimlachte.
Het ligt voor de hand, dat Restow
dat zou zeggen, als hij zijn sporen wilde
uitwisschen! Laten we nu even teruggaan.
Toen Drayton je op die afpersingsgeschie
denis afstuurde, heeft hij je toen klaar en
duidelijk gezegd, dat Restow er achter zat?
Het lijkt me niet verstandig onbe
grensd vertrouwen te stellen in wat Dray
ton beweert.
Denk eens met den anderen kant van
je hersens, Lin! Drayton ziet er zeker niet
tegen op om te lieger als het in zijn kraam
te pas komt maar hij liep toch de kans
dat je achter zijn rug naar Restcw zou
gaan en zeggen: Vertel me eens, oude
heer, hoe zit dat met dat afpersen van
Gladisloe? Dat riskeerde hij toch, niet
waar tenzij Restow er achter zit dat
wil dus zeggen, tenzij Restow de Gier is.
De laatste woorden sprak Garratt lang
zaam en op nadenkenden toon uit. Dat
is al dien tijd mijn theorie geweest. Neem
de periode, dat de Gier het drukst in actie
was van 1915 tot 1922. Drayton was toen
bij Lewindorf.
Dat ben ik niet met u eens, wierp
Lindsay snel tegen. Ik geloof niet, dat
de Drayton, die by Lewindorf was. dezelf
de is als de Drayton, die nu bij Restow is.
Garratt sloeg zich op de knie.
Je hoeft het niet te gelooven, als je
niet wilt! Luister liever maar eens. Dray
ton was boekenkurm bij Lewindorf. Waar
was Restow toen?.... Dat zal ik je vertel
len. Restow was op tournée, om het zoo
maar eens te noemen. Hij verdween in de
lente van 5-5 op een sensationeele manier,
dook in '19 weer op, was in '20 weer on
vindbaar, herrees in het voorjaar van '22
temidden van een stralenkran*- van mil-
lioenen. In de tusschenpoozen was hij in
Madrid -- Parijs Warschau Nisjni
Novgarod Sicilië weet ik waar; mis
schien wel in Timboektoe. Soms had hij
duiten en soms geen penny. Als Restow
de Gier niet is, wil ik er ik weet niet wat
om verwedden, dat het hem moeilijk zal
vallen, met een behoorlijk aübi voor den
dag te komen. Herinner je den nacht in
dat dorpje in Noord-Frankrijk, dat we
dachten den Gier zoo goed als te pakken
te hebben? Nu, vraag jy Restow eens met
mijn vriendelijke groeten hoe hij kans zag
weg te komen. Verdraaid, dat zou ik dol
graag willen weten!
HOOFDSTUK XXXIV.
Lindsay liep terug naai Bleinhem Squa
re. De avond was guur en koud Er was
<?een mist. Het schijnsel van de lantaarns
I viel helder, op de donkere natte straten.
De theaters waren uit en de straten wer
den leeg. Hij stak door een smalle dwars-
straat naar Lesnard Street over, toen hy
voetstappen achter zich hoorde.
Het idee geschaduwd te worden was al-
I lesbehalve aangenaam. Terwijl hy zyn
pas versnelde, hoorde hy de voetstappen
.ook vlugger gaan en iemand riep hem na
met „Fothering". Hij keek over zijn schou
der en zag een jonge man langs de laat
ste lantaarn loopen. Hij liep hard. Het
schijnsel viel op een bleek, scherp gezicht
ep op een hooge hoed, die achter op het
hoofd hing, op een witte das en een don
kere overjas, die hoog toegeknoopt was
Lindsay had den man nooit eerder gezien.
Hij bleef op hem wachten.
Het straatje, dat nog geen honderd me
ter lang was. lag geheel verlaten. Lichten
brandden in de bovenvensters van de hui-
I zen, maar de benedenvei diepingen waren
in duisternis gehuld.
De jongeman kwam hijgend naar Lind
say toe.
-Ik ik zag je vanuit mijn taxi.
Je je loopt zoo deksels vlug, mopperde
hü.
Ja. 't is al laat en ik moet tydig bin
nen zijn, antwoordde Lindsay vriendelijk.
We kunnen beter voortloopen, her
nam de jongeman. Ben je niet gescha
duwd?
Waarom zou ik geschaduwd worden?
Het antwoord kwam met een zenuwach-
tigen lach.
Dat zijn zoo zyn manieren. Alsof je
dat niet weet!
Misschien is het niet verstandig na
men te noemen, opperde Lindsay, bij wijze
van wenk.
Ja ja. Zeg mijn zenuwen zijn
gewoon op. Je denkt toch niet, dat
iemand ons in de gaten heeft?
Weineen.
Ja, mijn zenuwen zyn kapot. Mis
schien heb ik te veel gehad. Dacht jij dat
ook?
Hy verspreidde een geur van alcohol om
zich heen. Terwijl ze verder liepen wilde
hij Lindsay een arm geven.
Ja, ik heb te veel gehad, herhaalde
hij, zwaar leunend op den arm, dien hij
vasthield. Je moest kunnen weten,,
wanneer je er mee moet uitscheiden. Hij
bleef staan en zijn beverige hand poogde
een gebaar van nadruk te maken. Ja,
dat moest je!
Je deed beter naar huis te gaan, ried
Lindsay.
Neen, sprak de jongeman beslist.
Niet naar huis kan thuis niet slapen.
Met beide handen omvatte hy Lindsay's
arm. Worden wy niet geschaduwd?
Neen. Waarom in vredesnaam?
Dat weet je wel. Maar ik moet me
beheerschen. Beroerd, als je je zoo ellen
dig voelt.
Hoe komt dat dan?
Dat hoef ik jou toch niet te vertel
len! Het is immers niet zoo lang geleden,
dat je in hetzelfde schuitje zat. Smerig
baantje om aan iemand te geven, wat? Ik
bedoel.... Hy richtte zich op en maakte
weer een onzekere handbeweging. Ik be
doel het is toch geen baantje voor een
fatsoenlijk mensch. Nou jy?
Och, ik weet het niet, antwoordde
Lindsay. Hy wist het ook niet. maar
brandde van nieuwsgierigheid om het te
weten.
De jongeman ging op het trottoir zit
ten, verzorg zijn hoofd in de handen en
barstte in tranen uit.
Lindsay keek de straat af. Er was geen
sterveling te bekennen. Hij ging naast den
jongeman op het trottoir zitten en klopte
hem op de schokkende schouders.
Men wil ten slotte toch graag gentle
man blijven, niet waar, Froth?
Natuurlijk gaf de man, die als zijn
dubbelganger werd aangesproken, toe.
En het is geen werk van een gentle
man een ander zyn papieren af te stelen,
wat?
Dat hangt van de omstandigheden af,
verklaarde Lindsay voorzichtig.
De jongeman hield op met snikken. Hy
duwde zijn hoed nog verder naar achteren
en kwam wat overeind.
Om-stan-di-heden. Hij sprak het
woord langzaam en plechtig uit. Ver
draaid. Froth, die arme Ferdinand niet
dat het een vriend van mij was neen.
Maar dat doet er ook niet toe. Als een
beste kerel doodgeschoten is, is het dan fat
soenlijk om zijn papieren te stelen? Zeg nu
zelf?
Hij klopte Lindsay op diens borst en
schudde met dronkemans aandoenlijkheid
het hoofd.
Lindsay tintelde van het hoofd tot de
voeten.
(Word! vervolgd).
