De avontuurlijke
opdracht
3)e Zcidtehz 0ou4omt
Door het winnen van de 25ste partij behaalde dr. Aljechin (met krans)
Dinsdagavond in den Haagsehen Dierentuin een voor dr. Max Euwe
(links) onbereikbaar aantal punten en veroverde hiermede ten tweeden
male het wereldkampioenschap schaken
Een bijna Midde'eeuwschen Indruk
maakt bovenstaande opname van de
veroveiing eener Chineesche stad in
de nabijheid van Taiyuan door een
afdeeling der Japansche infanterie
De kampioen van de groote vee tentoonstelling, welke deze
week in Agricultural Hall te Londen is gehouden
Mr dr. J. W Ver our gt heett met
ingang van 1 Januari a s eervol ontslag
gevraagd als archivaris der gemeente
Leiden
De staftrompetters van het Korps Rijdende Artillerie, die aan de beide BVL-avonden te Amsterdam
hun medewerking verleenden, brachten Dinsdag een bezoek aan Artis
In het depöt van de vereenigmg «Tesselschade» te Amste>dam is het
geschenk te bezichtigen, dat in samenwerking met de ve<eeniging
«Arbeid Adelt» aan H K H. Prinses Juliana ter gelegenheid van de
as bliide gebeu'tenis ter uitdeelmg zal worden aangeboden
FEUILLETON
Naai het Engeisch bewerkt
door
j J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
51)
En dat Is het doel van al dat gewroet en
gekruip, nietwaar? Als afpersing daarbij
een handje kan helpen schrikken ze er niet
voor terug; integendeel, ik wil wel toege
ven, dat dit juist iets in de lijn van de
Gier is. Hij verzamelt schandalen som
migen er van zet hij in geld om en koopt
weer nieuwe schandalen er zijn altijd
genoeg schandalen te koop, als je je den
prijs kunt permitteeren. Wel, hij verkoopt
sommigen vor geld en andere voor sta
kingen en dergelijke, weer anderen voor
artikelen in de Parijsche pers, die er toe
kunnen bijdragen, het wantrouwen tus-
schen de volken te vergrooten, of voor
sluw-berekende indiscreties in de Fran-
sche Kamer of een ander Parlement. En
als ik me niet héél erg vergis, verkoopt
hij een deel van zijn schandalen ook voor
oppositie tegen dingen als internationale
overeenkomsten tegen den handel in ver-
doovende middelen of blanke slavinnen en
zoo. Neem onze vriend Ferdinant
Schreck! Waarom denk je, dat hij schat
ting betaalde aan de Gier? Er kwam een
droge lach over Garratt's lippen, die veel
had van het grommen van een terrier.
heb je jezelf die vraag wel eens gesteld?
Ik heb het gedaan en ben tot de conclu
sie gekomen dat het de moeite loonde! De
Gier perst de staatslieden af, die de wet
ten maken en de autoriteiten, die ze moe
ten uitvoeren, en het is beter schatting te
betalen aan den Gier, dan den winkel te
moeten sluiten ten gevolge van internatio
nale verdragen of de gevangenis in te gaan.
Lindsay stond op den eenen voet en
warmde den anderen.
U begint bij Drayton en eindigt bij
den Gier, merkte hy een tikje ondeugend
op.
Die zet is voor Trevor, constateerde
mr. Smith effen.
Garratt maakte een ongeduldige hand
beweging.
Hij is hem van harte gegund! Hij kan
ernstig aannemen, dat Drayton de Gier is
en ik dat de Gier Drayton is, maar we
schieten er geen steek mee op, als we geen
bewijzen hebben waar geen speld tusschen
kan. Nou jij, Lin?
Lindsay knikte.
Wij moeten de bewijzen in handen
zien te krijgen.
Garratt glimlachte.
Ga je gang. Mijn zegen heb je. We
zullen Lewindorf's huishoudelijk personeel
zien op te sporen en Drayton's gangen on
der den naam Manning nagaan maar
acht jaar is een heele tijd. En als iemand
het weer op je leven gemunt heeft, zie, dat
je hem te pakken krijgt. Eerlijk gezegd,
is dat onze beste kans op een bewijs.
Zonder zijn oogen op te slaan, vroeg mr.
Smith eensklaps:
Wat was de voornaam van mrs. Man
ning?
-= Bt weet het niet, antwoordde Lindsay.
Maar miss Rayne, haar oudste doch
ter, ik had den indruk, dat zij Marian
heette?
Ja, meneer.
Mischien heet ze naar haar moeder,
Ik weet het niet.
Het is mogelijk. En mrs. Manning
praatte gedurende haar ziekte over Lee
een kunstschilder meen ik dat je zei.
Elsie Manning heeft een aquarel van
hem.
Een aquarel maakt iemand niet tot
kunstschilder, zei mr. Smith op vagen, af
wezigen toon: Neen neen zeker niet.
Maar ik meen dat je zei dat het schilderij
L A. gesigneerd was.
Ja dat zei Elsie.
Mr. Smith stond langzaam op, liep de
kamer door en kwam terug met een groo
te portefeuille in zijn hand. Toen hij weer
gezeten was, haalde hij met bedaarde be
wegingen een bril uit zijn vestzak, zette die
op en begon de bladen van de portefeuille
om te slaan.
Garratt zat aandachtig naar hem te kij
ken.
Vermoedelijk, merkte mr. Smith op,
zijn er duizenden personen, die de initia
len L. A. hebben en ten minste één schil
derij kunnen maken. Ik heb er een ge
kend, zoo, een jaar of twintig geleden. Ja,
laat me eens zienhij- dacht enkele
oogenblikken met gefronst voorhoofd na.
Ja, het zal twintig jaar geleden zijn.
Daarop nam hij den schets uit de porte
feuille en overhandigde die aan Lindsay.
Je zult de initialen in den hoek zien
staan.
Lindsay keek naar de schets. Het stelde
stroomend water voor en boomen, die
wuifden in den wind, Het water stroomde
en de boomen waaiden werkelijk. Er zat
leven en beweging in de voorstelling.
Een jonge Amerikaan, vertelde mr.
Smith. Een oude vriend schreef me over
hem en zijn vrouw. Het waren sympa
thieke jongelui. Ze hadden geen geld en
kenden niemand. Er waren twee babies.
Zyn naam was Lee Abinger. De vrouw
heette Marian. Dank je. Hij pakte de schets
aan en deed de portefeuille weer dicht.
Lindsay voelde het bloed naar zijn ge
zicht stroomen.
Meneer! barstte hij uit.
Mr. Smith knikte.
Misschien toeval misschien niet.
Wij zullen er meer van hooren als Gar
ratt ontdekt heeft wanneer mrs. Manning
den naam mrs. Manning gekregen heeft.
Wat is er van de Abingers geworden?
vroeg Lindsay nerveus.
Mr Smith legde de portfeuille naast
zyn stoel op den grond.
Ik ben daaromtrent niet voldoende in
gelicht. Ik was destijds in het buitenland
ehin Rusland. Toen ik terug
keerde, werd mij verteld, dat Lee Abinger
dood en zijn vrouw hertrouwd was. In die
omstandigheden leek het beter, niet te
schrijven. Trouwens, ik wist ook geen adres.
Garratt vischte een notitieboekje uit een
zijner opgepropte zakken.
Waar woonden zij, toen u hen kende?
Earl's Court, antwoordde mr. Smith.
Op kamers.
Hij sloot de oogen. De pensionhoud
ster, die altijd aan de deur kwam, had
rood haar Iersch ze heette Carroll,
mrs. Carroll, Frederick Street, Earl's
Court.
Hij opende zijn oogen weer en staarde in
het vuur.
Ik ben bang, dat ik het nummer niet
meer weet.
Het notitieboekje verdween weer in den
zak met den fel gekleurden zakdoek.
Nu, dat is dan de eerste keer in de
geschiedenis, meende Garratt. Ik heb
totnogtoe nooit meegemaakt, dat u iets
vergeten was. Als het nummer u te bin
nenschiet, haal me dan niet midden in den
nacht uit mijn bed, ik kan wachten. Hij
draaide zich op de leuning van den stoel
om en keek Lindsay aan. En nu, mijn
jongen, tot nu hebben we onzen tijd ver
beuzeld. Laten we tot zaken komen! We
zullen Drayton en de dames voorlooopig,
laten rusten; hoe staat het met Restow?
Mr. Smith vlijde zich weer in zijn stoel,
als om in te sluimeren.
Lindsay ontmoette den staalglans van
Garratt's oogen met zijn vriendelijksten
glimlach.
Ik weet het niet, zei hij.
Garratt snoof.
Je bent naar dat vervloekte huis ge
gaan om Restow in de gaten te houden en
komt me hier aanzetten met een klets
praatje van „ik weet het niet". Luister
naar me, dan zal ik je op weg helpen.
Iemand geeft madame Ferrans instructies.
Dat meisje Manning van jouw kordate luis
tervink, hoort alles. Vertel me nu eens
precies was het Drayton of Restow?
Drayton.
Weet je het zeker?
Ja, eerst twijfelde ik. maar nu weet ik
het zeker.
Toen die madame Ferrans je op de
boot waarschuwde waarschuwde ze je
tegen Drayton of tegen Restow?
(Wordt vervolgd).
