DE STRIJD IN HET VERRE OOSTEN.
De
avontuurlijke
opdracht
2)c Ccicbdve 0ou4omt
De Pluimvee- en Konijnen ver eeniging te Oss neen een tentoonstelling gehouden, waarop tahijke
Drachtige exemplaren te bewonderen waren .Haantje de voorste" op de arm van den voorzitter
*e- ve eenio'no d» Sto'z
De strijd in en om Sjanghai Japansche soldaten in stelling in het plaatsje
Putung nabij Sjanghai, waar zij van de Chmeesche verdedigers grooten
tegenstand ondervonden
r'nns Har aid van Noorwegen, de negen
maanden oude zoon van het kroon
OMnselijk echtpaar, tijdens een «rijtoer»
■n het park van het buitenverblijf te
Skaugum
W
Bij het afscheid van dr. A ten Sande als adjunct-directeur
van den veeartsenijkundigen dienst werd hem door den
directeur van dezen dienst, piot dr H C L E Berger (links),
namens collega's een schilderij aangeboden
De Fiansche minister van Buitenland-
>che Zaken Yvon Deibos, tiidens zijn
oezoek aan Warschau in gespiek met
zijn Poolschen collega, minister Beek
(rechts)
«Vol ve-wacnung klopi ons hart» - it Nicoiaas - bracht Zaterdag met zijn ;en speimoment voor het Haarlem doei tijdens den voetbalwedstrijd
knecht een bezoek aan de Nieuwe School vei eeniging in de Jan Luyken* HaarlemStormvogels, welke in een overwinning voor Stormvogels
straat te Amsterdam eindigde
FEUILLETON
Kaai het Engelsch bewerkt
v door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
49)
Ze keek Jimmy heelemaal niet aan. Eerst
keek ze naar Lindsay, toen sloeg ze de
oogen neer.
Hij is een duivel, begon ze. Dit is
wel het beste bewijs acht jaar lang woon
ik niet meer bü hem en ik ben nog zoo
bang voor hem, dat ik van angst zou flauw
vallen, als ik hem van aangezicht tot
gezicht ontmoette. Ze zweeg, bracht* mei
een ruk het hoofd omhoog en zei: Hij
heeft mjjn moeder's dood op zijn geweten.
Een kreet kwam over Jimmy's lippen
Hij kwam naderbij, legde een arm om haa
heen ei keek Lindsay uitdagend aan.
Elsie nam geen notitie van hem.
Zoolang ik mij herinneren kan. zijn
we bang voor hem geweest. Ze was niet
sterk. Ze kon niet meer verdragen. Acht
jaar geleden stierf ze.
In 1922 vroeg Lindsay. Elsie knikte.
Je vroeg me over Trevor Fothering.
Hij was bü ons in pension zóó ken ik
hem. Ik was toen dertien. Toen mijn moe
der «uarf kwam hij. die man ^ray-
ton w«*r terug Hij kwam en ging, Soms
zagen we hem izi geen maanden en dan
kwam hij plotseling weer opdagen. Ze keek
Lindsay met een troebelen, haast boozen
blik in haar oogen aan. Je laat me aan
dingen denken, die ik liefst vergelen wil.
Lindsay had een scnok gekregen. Hij was
met zijn gedachten nog bij haar verklaring
dat Trevor Fothering - Froth bij de
Manning.' gewoond had. Als dat zoo was,
had hij Manning gekend. Manning was
Drayton. Drayton nad Froth acht jaar ge
leden gekend! Dat siond als een paal boven
water. Het zou kunnen beteenenen dat
Froth acht jaar geleden betrokken was ge
weest in Drayton's onaernemingen. In
ieder geval beteekende het dal wanneei
hij, Lindsay, voor Froth moest doorgaan,
hij een heel wat moeilijker taak op /ich nad
genomen dan hij gedacht had. Had hij
Drayton ooit misleid? Hij meende van wel.
Ja, nu hij het overdaent, was hij er van
overtuigd. Als Drayton achterdocht ge
koesterd had. zou hij hem niet in de Gia-
disloegeschiedenis gebruikt hebben. Maar
daarna was, door het een o 1 ander zijn arg
waan gewekt. Marian's aanwezigheid in
Parijs, was geen toeval geweest. Iemand
had de bedoeling gehad, ze daar te con-
fronteeren. Drayton? En wat dacht Dray
ton nu?
Een hevige angst voor Marian greep hem
plotseling aan. Hij fronste de wenkbrauwen
Elsie staarde iem aan.
Het spijt me, zei hij. Ik moet je
dit alles vragen. Nu over Fothering ken
de Drayton hem? Hij moest zekerheid heb
ben.
Ja, natuurlijk dat net ik je immers
al verteld? Hü woonde bij ons. Luisterde je
dan niet?
Geloof je, dat Froth hem hielp bjj
zijn ondernemingen?
Elsie werd purper.
Ik weet het niet soms dacht ik van
wel o, ik weet het niet
Dus een jaar of acht had Froth getracht
beide partijen te vriend te houden. Een ge
vaarlijk spel. Geen wonder, dat zijn zenu
wen op waren.
Lindsay vroeg: Wil j° verder gaan?
Wat wil je nog meer weten? Mijn
moeder stierf en Tievo-- hielp me om weg
te komen. Hij stuurde me naar kostschool.
Trevor?
ja hij hield veel van me. Hij liet
me tot mijn achttiende jat op school. Toen
wilde hij met mij trouwe... Ik kar het je
gerust vertellen omdat hij het zeil tegen
iedereen zei. Hij zei, dat hij mij had opge
voed om later met mij te trouwen.
Jimmy s arm viel van haar schouders.
Ze had er tegen aan geleund. Ze keek rond
en zei met een trillende st» m:
Wees geen idioot, Jimmy.
Ga je met hem trouwen? vroeg Jim
my met een bleek gezicht. Geen van twee
ën scheen te beseffen, dat Lindsay er bij
was.
Elsie sprak niet. Ze hiel haar oogen op
en keek hem strak aan. Toen wendde ze
haar blik af.
Lindsay wachtte even en zei toen:
Hij noemde zich Manning. Hoe was
zijn voornaam?
Robert.
Geloof je, dat Manning zijn echte
naam was?
Ik weet het niet.
Heeft je moeder wel eens verteld hoe
ze hem ontmoet heeft of iets anders van
hem? Had hij een beroep?
Ze heeft me noit jets verteld. Ze was
aldoor bang. We praatten nooit over hem.
Als hij er was bleef ik uit de buurt en als
hy er niet was, probeerde ik niet aan hem
te denken.
Was hij veel weg?
Haast altijd. Soms zagen we hem in
geen maanden en dan kwam hij voor een
nacht twee nachten een week en
dan verdween hij wear.
Maar je hebt hem sedert 1922 niet
meer gezien?
Neen tot onlangs. Ze leunde op
nieuw achteruit Jimmy's arm was er
weer. Zijn hand rustte een moment op haar
schouder.
Heeft je moeder je nooit verteld dal
je een zuster had? vroeg Lindsay na een
pauze.
Hij zag haar een kleur krijgen.
Ze zei: O! met een verschrikte stem;
en toen: Een zuster?
Ja?
Ik geloof van wel.
Je gelooft het?
Ja. toen ze ziek was, praatte ze veel.
Meestal kon ik er niet veel uit wijs worden.
Ze praatte over een zekeren Lee, maar
soms zei ze steeds maar „Marian Ma
rian" telkens weer. Een keer hoorde ik
haar zeggen: ..Marian is veilig" en: „die
kleine schat is er ten minste voor goed
uit". En dan pakte ze myn pols en zei: „Ik
heb er nooit spijt van gehad, maar hart
gebroken. Marian is veilig ze had er niet
tegen gekund jij bent sterker ze had
het niet kunnen dragen.
Wat denk jij, dat ze bedoelde? vroeg
Lindsay.
Elsie keek hem vragend aan.
Ik dacht, dat ze praatte over een zus
je, dat gestorven was. Tc. vertel me, wat
ze bedoelde, toe.
Ze bedoelde, dat je een zuster hebt,
die leeft, zei hij vriendelijk.
Ze sprong op van de tafel en kwam naar
hem toe.
Wet je het zeker?
Ja, meisje.
Ze keerde zich ha.lf om.
O, Jimmy!
Wil je me als zwager accepteeren?
vroeg Lindsay lachend.
Elsie pakte Jimmy bij den arm.
Als zwager?
Lindsay zag, dat Jimmy Thurloe opvroo-
1 ijk te.
Marian en ik zijn verloofd.
Hij vertelde Marian's geschiedenis zoo
beknopt mogelijk. En gelijk besefte hü,
hoe groot het gevaar was, waarin Marian
verkeerde.
Weet hy dat ze in leven is? Elsie's
stem klonk angstig.
Ja. Je moet geen pogingen doen om
haar te zien, te spreken of te schrijven.
Het zou voor jullie beiden gevaarly'k zün.
Waar is ze?
Op het oogenblik in Parijs, maar daar
blüft ze. denk ik, niet lang. Ik geloof, dat
ze daar gekomen is, om haar met mij sa
men te brengen, om te zien of ze mü her
kennen zou.
Weten ze dus. wie je bent?
Ze zün nog niet overtuigd ten
minste dat geloof ik.
Dan is het ook gevaarlijk voor jou
heel gevaarlük.
Lindsay liet een ;ort lachje hooren.
Tamelyk. Toen kortaf: Wie is Lee?
Lee?
Je zei, dat je moeder over Lee sprak,
toen ze ziek was. Weet jü wie ze bedoelde?
(Wordt vervolgd).
