«VOOR HET
MISDEELDE KIND».
De avontuurlijke
opdracht
De Zmd-Afrikaansche gezant, ér. H D van Broekhulzen, is Woensdag
naar zijn vaderland afgeieisd voor een vacantie van eenige maanden
Luit.-generaal jhr. W Röell (rechts) deed den vertrekkende uitgeleide
Een nieuwe verladingsmethode bij de Spoorwegen wordt thans te Eist
toegepast voor kleinere stukgoederen. Deze worden geplaatst in
houten laadbakken, gesorteerd naar de stations van bestemming
De Rijschool te Amersfoort vierde Woensdag het 80 jarig bestaan. Een
overzicht tijdens de demonstratie met jonge remonte paarden voor de talrijke
aanwezige autoriteiten en gasten
Z. Exc minister H van Boeijen heeft Woensdag te Hilversum .Huize Avondzon",
het nationaal geschenk aan het Leger des Heils bij gelegenheid van het gouden
jubileum, officieel geopend. De minister tijdens zijn rede. Geheel rechts
commandant Bouwe Vlas
Te Schoonrewoerd had Woensdag de insiaiiatie plaats van den nieuwen burge
meester, mr. A J de Wolft Een overzicht tijdens de huldiging van den
nieuwen burgervader voor het gemeentehuis
HIER VÊRKRiJGBAA!
-Voor het kind». Aan alle postkantoren in ons land worden
thans weer de weldadigheidspostzegels en prentbriefkaarten ten
bate van het misdeelde kind verkocht
De adjudant van Z K H. Prins Bernhard, kapt J K H de Roo
van Aider werelt, kwam Woensdag namens Z K H aan oveiste
D. A. Camerhng Heimont (links) Zijn ge'ukwenschen aanbieden
met he< jubileum der Rijschool te Amersfoort
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
46)
Toen vervolgde ze in ongelooflijk slecht
Fransch: Wou je soms ontkennen, dat jij
het afgrijselijke plan had mijn echtgenoot
te vermoorden? Wil je dat ontkennen? Jij
kleine apache! Denk je dat je aan de wraak
van Gloria Paravicini ontkomen kunt?
Dacht je, dat mijn Algerius niemand heeft
om hem te beschermen? Je lijkt wel niet
goed bij je verstand!
Gloria, begon het zielige schoothond-
Je stamelend.
Noem me niet Gloria! Voor moorde
naars ben ik madame Paravicini, vergeet
dat niet! Algy Restow, ben jij een man, om
daar zoo te blijven staan en mij door een
leelijken apache te laten beleedigen?
Restow maakte een diepe buiging en
ging aan den kant.
De kleine Franschman werd doodelijk
bevreesd.
Madame, ik beleedig monsieur
Restow niet. Ik wensch hier vandaan te
gaan.
Gloria Paravicini stampvoette.
Als Algy een man was, zou hy je een
pak slaag geven! zei ze met een door woe
de verstikte stem. Ze wendde zich naar
Restow. Weet je, wie me die slang ge
stuurd heeft? Neen? Nu dan, hy! Ze wees
naar den op zijn beenen trillenden Char
les. En heb je zelf niet gezegd, dat een
man een vrouw beleedigt als hij haar een
slang stuurt? En wat ga je nu doen? Dat
zou ik graag willen weten.
Charles Arèsne brak in een wild gestot
ter uit.
Maar.... je zegt, dat je van slangen
houdtZe aanbidteenzaam bent
zonder je slangen. Ik wil je een genoegen
doen en koop een mooie, dure slang ik
stuur hem jou Gloria!
Algy Restow, zei madame Paravicini
met een stem, die deed denken aan de
lage toonen van een harmonium, blyf
jij daar maar zoo staan, terwijl een andere
man my onder je oogen het hof maakt?
Restow glimlachte.
En waarom niet als het jou wel
gevallig is?
Madame Gloria sprong weg van de deur
en trok die uit alle macht wijd open. Het
volgende oogenblik had ze den rampzaligen
Charles by de schouders gepakt en in de
gang gedeponeerd.
Ga je met hem vechten? vroeg ze
met iets in haar toon en houding, dat aan
een vulkaan-in-werking herinnerde.
Neen, antwoordde Restow.
En waarom niet?
Restow wierp zijn hoorfd achterover en
lachte alleen maar.
Haar borst ging op en neer als een be
wogen zee.
Wat gaat my dat aan?
Ze zei: O! met een stem, die nau
welijks een fluistering was. Haar prachtig
lichaam scheen in elkaar te krimpen.
Lindsay zag, dat Restov/s groote harige
hand zich zoo ineenklemde, dat de knok
kels wit werden. Hij sprak echter alsof hij
zich best op zijn gemak voelde.
Wel, wel, zei hij, dat schoothondje
van jou houdt er een eigenaardige manier
van cadeaux geven op na. Ik doe het an
ders, als ik een dame mijn eerbiedige hulde
aanbied. Ik stuur geen reptielen, foei, neen!
Ik bied haar ja, ik bied haar bloemen
aan.
Hij keerde zich zwierig naar de doos van
den bloemist, trok het deksel er af en nam
er een groote bouquet fluweelige roode ro
zen uit. De geur vulde het vertrek.
Dat is beter, nietwaar?
Madame keek naar de rozen en vervol
gens naar Restow. Toen zei ze:
Algy, zijn die rozen voor mij?
Een duivelsche glimlach krulde Restow's
lippen. Hij hield de bloemen omhoog en
loenschte er met zijn kleine oogjes naar.
Wis en waarachtig niet! Die zijn voor
'n snoes van een jong meisje, dat met me
gaat dineeren. Je hebt haar gezien, niet
waar? Een blond engeltje! Vind je haar
geen schat? Een rozeknop ze is te jong
om een roos te zyn. Wat heb je daarop te
zeggen, Gloria Paravicini?
Een zuigeling! spotte madame Gloria
zelfverzekerd. Als je denkt, dat je me
jaloersch kunt maken met een zuigeling,
ken je me nog slecht!
De onberekenbare dame keek naar hem
met een eigenaardigen, lckkenden blik;
haar lange, donkere wimpels als een sluier
over haar sprekende, donkere oogen.
Algy, ik vermoed, dat die rozen voor
mij zijn.
Restow begroef zyn neus in de bloemen
en snoof.
Ze ruiken heerlijk nietwaar? Je wilt
zeker wel met mij dineeren en myn rozen
dragen, die zoo schitterend bij je japon
kleuren en daarna met me naar de Folies
Bergère gan. O, we zullen het kolossaal
naar onzen zin hebben.
Ik geloof van wel, Algy.
Hij rook weer aan de rozen. Op zijn ge
zicht was een boosaardige grijns.
Wat jammer, dat ik al een afspraak
heb!
Lindsay was zich bewust, dat hij te veel
werd. Aan den anderen kant voelde hij dat
er ieder oogenblik een explosie kon plaats
hebben. En terwijl deze gedachte vorm
aannam in zijn geest, greep Gloria Para
vicini naar de rozen.
Restow sprong achteruit maar te laat.
Haar hand pakte de stelen, pakte en
miste.
Restow trok de bloemen weg en madame
Gloria zonk met een doordringenden kreet
op den vloer neer, een gewonde hand
wringend. De rozen hadden als alle
rozen haar doornen gehad en een doorn
had een lange schram op den pols en den
arm van madame Paravicini getrokken.
Groote bloeddruppels kwamen naar bui
ten, precies de kleur van de rozen. Gloria
Paravicini keek er ontzet naar. Toen begon
ze te schreien alsof ze een kind van vyf
jaar was. Ze wreef zich in de oogen, ver
trok haar gezicht en snikte hartbrekend,
terwyl dikke tranen over haar wangen rol
den
In een onderdeel van een sponde had
Restow de rozen weggeworpen en was op
zyn knieën naast haar.
Mijn engel! Myn kleintje! Mijn
Gloria! Ik houd enkel en alleen van jou!
Carissimal
Jij houdt van die bleeke baby! snikte
Gloria.
Restow, met zijn arm om haar heen, hield
zich nog in bedwang, maar toen de schrei
ende vrouw haar hoofd op zijn schouder
liet rusten en een forsche, blanke arm om
zijn hals werd geslagen, was het met zijn
zelfbeheersching gedaan.
Lindsay glipte de kamer uit. Hij sloot de
deur voor een romantisch duet in een half
dozijn talen.
HOOFDSTUK XXX.
Toen Lindsay dien avond naar bed ging,
vond hy. dat hij zyn salaris verdiend had.
Hij had alleen met madame Grandier en
mademoiselle Ursule gedineerd en met haar
geconverseerd in den trant van de eerste
lesjes uit een Fransch themaboek. Wanneer
men een taal vlot spreekt, is het niet ge
makkelijk te doen, alsof men er nagenoeg
niets van kent.
Madame Grandier, die in normale om
standigheden buitengewoon spraakzaam
was. slaade er aardig in, dit te ver
bergen. Ze deed het voortreffelijk diner
alle eer aan en wierp discreet-coquette
blikken naar Restow's afgezant. Haar voet
beroerde Lindsay's voet onder de tafel.
Haar hand rustte tegen de zijne puur
toevallig. Ze slaagde er in hem zeer op zijn
hoede te doen zyn. Alles bij elkaar, een
vermoeiende avond.
CVordt vervolgd).
