KRANSLEGGING TE DEN HELDER.
De avontuurlijke
opdracht
3)e &2icbcli&0ou/fccmt
Ter herinnering aan de demobilisatie in November 1918 werd Zaterdag
te Den Helder door den voorzitter van de plaatselijke atdeeling van «Het
Mobilisatiekruis» een krans gelegd bij het «Voor hen die vielen»-gedenkteeken
.Voor de jury* Een aardig snapshot van de in het Tolhuis
te Amsterdam gehouden hondententoonstelling, waaraan
uitsluitend door bouvier honden werd deelgenomen
De be<angrijke voetbalwedstrijd in de Oos'eiijke atdeeiing tusschen He>acles
en Go Ahead leverde een 4-0 overwinning voor He<ades op Een spel
moment voor het doel van Go Ahead
Lord Halifax bij aankomst te Berchtesgaden. waar hij verschillende be
sprekingen met Adolf Hitler voerde Rechts: de Duitsche minister van
Buitenlandsche Zaken, Von Neurath
Z. K. H. hnns Bemhard bij het ver
laten der internationale jachttentoon-
stelling te Berlijn, waar Z K H. tijdens
zijn verblijf in de Duitsche hoofdstad
een bezoek bracht
«Hooge» militaire beiangsieliing voor
den hockeywedstr ijd H H Y.C. H O C.,
welke Zondag op Waalsdorp werd
oesDeeld
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
37
Vooruit mijn beste Fothering! Met
een sierlijke buiging overhandigde hij de
vrucht aan Lindsay, we gaan Willem
Teil opvoeren met een kleine variatie. In-
plaats van den klassieken appel een ba
naan neen je hoeft hem niet op je
hoofd te leggen; alleen maar tegen dan
muur houden ja, op armslengte. En als
je hand beeft, schiet ik misschien mis en
krijg je een kogel in je knokkels, hè! Vlug
vriendlief, vlug! Deze heeren zijn natuur
lijk ongeduldig ze staan natuurlijk te
springen om hun vriend te gaan vertellen
dat ik humanitaire bezwaren heb tegen het
in koelen bloede afmaken van schoothond
jes.
Hij keerde zich een weinig om en her
haalde zijn opmerking in het Fraansch.
Mijn secretaris is een halve barbaar,
verduidelijkte hij, hy spreekt alleen zijn
moedertaal. En daarop: Kom, beste Fo
thering. we beginnen!
Lindsay liep de kamer door met de ba
naan in zijn hand. Hij vroeg zich af, wat
Restow in ziin schild voerde. Zou zich een
„betreurenswaardig incident" voordoen
misschien een noodlottig ongeluk?"
Hij herinnerde madame Ferran's waar
schuwing op de boot, hij dacht aan Froth's
autobotsing. Natuurlijk kon hij weigeren
de banaan als schietschijf voor Restow op
te houden.
De spottende oogen van den millionair
tartten hem toen hij zich omdraaide.
Als je bang bent hang ik mijn banaan
aan een touwtje, hoor, klonk het plagend.
Ha, ha, mijn beste Fothering, ben je be
nauwd spreken de zenuwen een woordje
mee? Last van koude voeten? Begint het
angstzweet uit te breken?
Lindsay was zich volkomen bewust, dat
als hij moest doen wat de echte Forthering
onder deze omstandigheden zou hebben
gedaan, hij nerveus en angstig weigeren
moest zich voor deze grappenmakerij van
Restow te leenen. En toch, wat hij dééd
was de banaan op armslengte van zich af
houden, lachend.
Monsieur Aresne's twee vrienden keken
onwillekeurig naar hem. Maar noch zij,
noch Lindsay zagen Restow een pistool te
voorschijn halen, zoo bliksemsnel was de
beweging. Er klonk een scherpe knal en
de groene punt van de banaan was ver
dwenen.
Een! riep Restow opgewekt. Hij had
van zyn heup af gevuurd. Nu hief hy zyn
automatisch pistool op en telde:
Twee.
Het tweede schot boorde een keurig
gaatje in de vrucht; op ongeveer een hal
ven centimeter van de zooeven wegge-
mikte punt.
Drie, klonk het en Restow's wapen
priemde een tweede gat wéér een halve
centimeter dichter bij Lindsay's vinger.
Vier; vijf en zes volgden in vlugge reeks.
Restow's hand dook in zijn zak terug.
Bravo, mijn beste Fothering! Je zenu
wen zyn er beslist op vooruitgegaan. Die
hebben ze in die inrichting prachtig opge
knapt!
Lindsay ging naar de tafel en legde de
banaan neer. Restow had een stevig, onrijp
exemplaar uitgezocht. De vijf gaatjes zaten
allen op precies gelijken afstand van el
kaar.
Op de sofa stond een open kartonnen
doos. waaruit vloeipapier puilde. Restow
ging erheen en kwam bij de tafel terug
met een groot stuk in zijn hand.
Hij reikte het aan Lindsay.
Fothering, ik ben geen baas in pakjes
maken. Emballeer jij dit kleine souvenii
en geef het aan de heeren. Monsieur Al-
phonse of Charles ik ben warempel
zijn naam vergeten maar dat doet er ook
niet veel toe, kan zich dan met eigen oogen
overtuigen aan welk gevaar hij ontsnapt
is! Hij boog beleefd en vervolgde in het
Fransch: Messieurs ik bied u deze ba
naan aan en zeg u goedendag. Fothering
de heeren wenschen te vertrekken; wil jij
zoo vriendelijk zijn, ze uit te laten.
Monsieur Martel knarsetandde. Hij
open de zyn mond om iets te zeggen, maar
werd in zijn voornemen verhinderd door
monsieur Denoyer, de zich hoog oprichtte
en Restow waardig en beheerscht toesprak.
Dus u weigert pertinent, monsieur
Aresne te ontmoeten?
tk ben een humaan man.
Dan valt er verder niets te zeggen.
Monsieur Denoyer maakte een stijve
buiging en verliet de kamer. Monsieur
Marei boog niet. Hij staarde naar Restow,
aarzelde op den drempel schudde zyn
vuist naar den millionair en sloeg de deur
hard achter zich dicht.
Lindsay kwam in de kamer terug en zag
dat Restow hem scherp opnam. Even kreeg
hij een onbehagelijk gevoel, dat echter
verdween toen de ander zei:
Ik heb hier een brief van onzen bra
ven Drayton. De goeie kerel is heelemaal
van de kook, omdat hij de eerste uitgave
van een stom-vervelend boek, dat ik nooit
hoop te lezen, heeft ontdekt. Hij zegt, dat
het in de veiling komt maar dat als ik het
onderhands koop, er geen gevaar bestaat
dat het uit het land gaat. Eigenaardige
vent! Hij heeft alleen maar belangstelling
voor zijn boeken en nog niet eens voor wat
er binnenin r'^at wat ik me overigens
kan voorstellen! Bah, hij begint me te irri-
teeren. Hij wordt langzamerhand net zoo'n
lang, plat, grys, onplezierig beest, als je
in oude boeken tegenkomt. Ik heb hem ge
waarschuwd, dat hij gewoon onmenschelijk
wordt. Maar enfin, genoeg over Drayton...
Hij nam de banaan op en smeet die
met een prachtig gemikten. worp in de
prullemand aan den anderen kant van de
kamer. Vervolgens keerde hy zich met een
grijnslach naar Lindsay.
Er zitten zes gaatjes in het behang.
Je hebt een vaste hand, Fothering bijna
zoovast als de mijne.
Hij kwam vlakbij, liet beide handen op
Lindsay's schouders vallen en hield hem
op armslengte van zich af.
Hij zei niets, Lindsay zei niets. Restow's
wenkbrauwen waren samengetrokken, zijn
oogen half-gesloten. De stilte werd druk
kend.
Plotseling liet Restow hem los en even
plotseling vroeg hy:
Heb je Drayton gezien?
Lindsay schrok. Wat had dit te betee-
kenen.
Neen, antwoordde hij.
Niet?
Neen.
Zijn stem klonk ernstig, zijn oogen
waren op Restow's gezicht gevestigd.
Restow draaide zich om en ging de ka
mer uit.
HOOFDSTUK XXVI
Om kwart voor vijven verliet Lindsay
het hotel en liep, na een hoek omgeslagen
te zijn, naar het eind van de straat. Van
daar vervolgde hij snel zijn weg, wandelde
ongeveer een halve mijl, om langs tal
rijke zijstraten de plaats weer te bereiken,
waar hij met Marian had afgesproken. Het
leek hem veiliger niet rechtstreeks naar
deze plek te gaan.
Onder het loopen kwamen hem de ge
beurtenissen van den morgen weer voor
den geest. Wat had Restow bedoeld met
zijn vraag of hij Drayton gezien had? Vrij
wel op hetzelfde oogen blik dat hij hem
vertelde een brief van Drayton te hebben
ontvangen. Het zou hem een lief ding
waard zijn te weten, wat er in Restow om
ging. Madame Ferrens' woorden vielen
hem weer in: „Wees voorzichtig, hij ver
denkt u". Van wat verdacht Restow hem?
En was hij niet de grootste idioot ter
wereld geweest, om aan die Willem Teil-
vertoon ing mee te doen? Hy had moeten
weigeren de nog niet heelemaal her
stelde patiënt met de geschokte zenuwen
spelen, alles liever dan in te gaan op Re
stow's uitdagende plagerij.
'Wordt vervolgd).
