De avontuurlijke
opdracht
EEN STEENBERG STAAT IN BRAND.
3)e SciobcHe 6ou/fccmt
FEUILLETON
/aar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
31)
Vertel het me, drong ze.
Hij kwam naar haar toe en bleef naast
haar staan.
Het was wat we dachten.
Wat gaan ze doen, John?
Dal zal mij benieuwen, sprak hij en
keek wenkbrauwfronsend omlaag,
Waarmee dreigen ze?
Ze dreigen de inschrijving in het re
gister met andere bswijzen naar den offi
cier van justitie te sturen.
Lady Gladisloe klemde de handen vaster
ineen en werd nog bleeker dan ze was.
Denk je heusch, dat ze dat zullen
doen?
De rimpels op zijn voorhoofd werden
dieper.
Ik weet het niet.
Ze keek naar hem op. In haar oogen was
meer blauw dan op het schilderij.
Wat verlangen ze van je?
Ik moet een staking forceeren door
de loonen te verlagen.
Een zwakke uitroep ontsnapte haar.
Wat door en door slecht! Toen na een
pauze: Wat ben je van plan?
Ik weet nog niet, antwoordde John
Gladisloe. Hy knielde naast haar neer en
legde zijn armen om haar heen. Ik kan
het niet dragen ter wille van jou, zuchtte
hij.
John, liefste! Je hebt toch niets
verkeerds gedaan. Je dacht immers dat ze
dood was.
Ik hoopte het. Ik dacht o ja, ik
verkeerde in de heilige overtuiging dat
ze dood was. Evans schreef het me, maar
ik heb den brief niet bewaard. Met moeite
hield hij zijn stem in bedwang. Ik ge
loof niet, dat de officier van justitie een
vervolging instelt. En als hij het doet, loop
he+ op niets uit. Hij lachte bitter. Alleen
dat onze vuile wasch voor de oogen van
het publiek wordt uitgestald.
Als het er van komt moeten we het
aanvaarden, John.
Het zal jouw dood zijn.
Ze schudde he hoofd.
Neen, dat zal het niet, was het
energieke antwoord.
Hij stond op en liep naar het andere eind
van de kamer. Van den schoorsteenmantel
lachte het portret van een blond, jong
meisje in een luchtig baltoilet hen toe. Ze
had heldere oogen en haar heele wezen
drukte vroolijk zelfvertrouwen uit.
En Cynthia? vroeg John Gladisloe.
Een smartelijke trek kwam op Mary Gla-
disloe's gezicht.
Met sir John's rug naar haar toegekeerd
kon ze een oogenblik de zelfbeheersching,
die een glimlach op haar lippen gehouden
had, laten varen. Toen ze weer sprak,
klonk haar stem rustig en vriendelijk.
Cynthia is niet van porcelein.
Van het standpunt van het recht zal
ze onwettig zijn.
Mary Gladisloe stond op en ging naar
hem toe. Haar shawl gleed af en ze nam
die met haar gewone, lieve bedaardheid
op. Ze leunde tegen hem aan en zei zacht:
John, wij zijn maar één familie. Als
die loonsverlagingen doorgaan en een
staking komt, zal er verdriet en zorgen
voor honderden voor kinderen en men-
schen op leeftijd zijn. Ik wil onze moeilijk
heden niet op hen afschuiven. Ik wil onze
veiligheid en die van Cynthia niet koopen
ten koste van hen.
Hij liet zijn hoofd op haar schouder rus
ten en ze bleven langen tijd zoo staan zon
der te spreken. Toen hij zijn hoofd weer
oprichtte, zag hij er uit als een man, die
een zware taak op zich genomen heeft.
Weet je goed, Mary?
Ja, ik weet het goed. Ze hief haar kin
op. We zullen vechten, Misschien win
nen we en als we niet winnen, zullen
we in ieder geval ons zelfrespect behouden
hebben. En dan, als we nu zouden toege
ven waarmee zouden ze daarna aankomen
en wat zou het einde zijn? Als het niet om
mij was, zou je toch nooit en nimmer toer
geven.
John Gladisloe liep naar de telefoon en
nam den hoorn van het toestel.
Wat ga je doen, John?
Benbow Smith de heele geschiedenis
vertellen.
HOOFDSTUK XXI:
Lindsay bracht Drayton rapport uit. Het
was maar een kort onderhoud. Drayton
zat aan zijn schrijftafel, de schouders ge
bogen, het hoofd vooruitgestoken en luis
terend zonder een woord er tusschen te
zeggen, naar wat hij te vertellen had. Hij
keek Lindsay zelfs niet aan. De zware
neerhangende oogleden waren bijna geslo
ten.
Met een kort, onverschillig knikje liet
Drayton hem. gaan en Lindsay vertrok op
gelucht. Halverwege de hoofdtrap met de
vergulde pilaren en beelden, ontmoette hij
Restow ook dit was een opluchting. Als
hij met twee schavu'ten te doen had, gaf
hij toch duizendmaal de voorkeur aan
Restow. Restow was een stier, en Drayton
een venijnige slang. Wanneer hij met een
van beiden in botsing moest komen, streed
hij liever tegen brute kracht dan tegen
vergif.
Restow klampte hem aan!
Aha, Fothering! Waar ben je geweest?
Enfin, dat komt er ook niets op aan. Hij
sloeg een arm om Lindsay's schouders.
Je bent er en het kan me geen klap schelen
waar je gezeten hebt.
Hebt u mij noodig?
Restow klopte hem op den rug.
Zou ik anders naar je uitzien? Zou ik
als een eekhoorn de trap op én af rennen,
als ik jou niet noodig had?
De idee van Restow als een eekhoorn
was werkelijk in hooge mate amusant.
Lindsay lachte.
Restow lachte eveneens.
Mooi geproportionneerd eekhoorntje
ben ik, hè?
Zijn enorme wangen trokken in rimpels,
de kleine varkensoogjes verdwenen haast
en aan beide zijden van den grooten mond
werden de kromme konijnachtige tanden
zichtbaar. Lindsay werd weer op den rug
geklopt. Ga naar je kamer en pak je
koffer.
Eén angstig oogenblik dacht Lindsay, dat
hij verraden was en zijn gezicht verried
het.
Restow bulderde van het lachen.
Dacht je, dat ik je de bons gaf? Waar
achtig, dat dacht-ie! Heb je soms een
kwaad geweten, hè? Hij pakte Lindsay bij
den arm en liep met hem bij twee treden
tegelijk de trap verder op. Haast je!
wat je noodig hebt voor een week
tien dagen een maand! Misschien zijn
we er maar voor vier en twintig uur
misschien komen we nooit meer terug!
Ze waren bovenaan en hij liet Lindsay
plotseling los.
Waar gaan we heen? wilde Lindsay
weten
Naar Parijs, antwoordde Restow. Hij
blies zijn wangen op en trok een gezicht
als een schooljongen, die onverwacht vrij
heeft. Parijs.... waarom? Haha! Ik zal
het je vertellen. Omdat we er niet ver
wacht worden. Of dacht je dat ze me ver
wachtte dat ze het expres gedaan heeft?
Wat zeg jij, Fothering?
Ik begrijp absoluut niet, wat u be
doelt, meneer.
Restow voelde met de hand door zijn dik,
zwart haar.
Heb ik het je niet verteld? Och man,
het lijkt wel of je kop van hout is! Als je
hersens of een hart had, zou je weten, dat
ik naar Parijs ga, omdat Gloria er is. Hoor
je het goed? Val je niet ondersteboven als
ik je vertel, dat je Gloria Paravicini zult
zien haar zult ontmoeten. mijn be
middelaar afgezant zult zijn? Een com
plete vredesconferentie! Deksels, aan den
eenen kant spijt het me voor je beste Fo
thering, wam Gloria is niet wat je noemt
gemakkelijk. Heb ik je verteld, wat ze ge
daan heeft?
Neen, zei Lindsay, zoo droog als hij
durfde. (Wordt vervolgd).
Bij de staatsmijn Maurits te Lutterade is een enorme berg steenen, bestaande
uit afval uit de mijnen, door broeien aan het branden geraakt Het
blusschingswerk op den brandenden berg
De voetbalwedstrijd tusschen het Rotterdamsch elftal en het Bondselttal,
welke Zondag in de Maasstad werd gespeeld, eindigde in een 0-6 neder
laag voor het Bondselftal. Een moment voor het Rotterdamsch doel
Namens het Ned Tooneelverbond werd door den voor- Wethouder Boekman tijdens zijn welkomstiede op de Vondeltentoonstelling
zitter, prof dr. J. van Ebbenhorst Tengbergen, Zaterdag welke Zaterdag in het museum Fodor te Amsterdam in tegenwoordigheid van
een krans gelegd aan den voet van het Vondelmonument minister-president dr. H. Colijn en vele andere autoriteiten geopend is
in het Vondelpark te Amsterdam
Het 16000 ton groote Japansche pas
sagiersschip «Asama Maru», dat drie
maanden geleden tijdens een storm op
de rotsen der Sai Wan Bau strandde,
bevindt zich nog steeds in zijn benarde
positie.
De jeugdige Spaansche violist José
Barniol, die kort voor het uitbreken
van den burgeroorlog in zijn land den
Sarasate-prijs verwierf en van zijn
regeering een oude meester-viool ten
geschenke kreeg, zal een tournee door
land maken
