m
BRUGBOUW TE HEDEL.
De avontuurlijke
opdracht
^e£eidócli&0ou4atit
Ter opening van het seizoen hield de Kon. Ned. Jachtvereeniging Zaterdag in de omgeving van
Amersfoort een groote St. Hubertus-jacht De jagermeester met de meute op de Leusderheide
Z. Exc. minister Romme kwam niet onbeslagen ten ijs toen
hij Zondagmorgen een bezoek aan de Amsterdamsche
kunstijsbaan bracht, waar hij zijn kinderen de eerste be
ginselen van het schaatsenrijden trachtte bij te brengen
In «Stadt Eiber leid» te Amsterdam is Zaterdag een kleur-kanarletentoonstel-
ling geopend. Een der ingezonden «pietjes» ondergaat de keuring van den
keurmeester
Nederland bouwt bruggen - Aan de groote verkeersbrug over de Maas
bij Hedel wordt de laatste hand gelegd. Een interessante foto genomen op
den nok van de boog, welke de rivier overspant
De Zuid-Hollandsche Jachtvereeniging
hield Zaterdag in de omgeving van
de Residentie haar jaarlijksche St.
Hubertus-jacht. - Een toto van den
start bij het Huis ten Bosch
Eenige F.K 51 - vliegtuigen, door de
Koolhoven-tabr leken voor rekening van
het Neder landsche Leger gebouwd,
zijn te Rotterdam overgedragen. Door
militairen werden de toestellen naar
Sne«»e'bera oe^'ooen
Te 's Hertogenbosch werd Zondag door de Zuidelijke 1ste klasse van den
K N.V.B. de voetbalwedstrijd B.V.V. Longa gespeeld, welke in een 3 1
overwinning voor de Bosschenaren eindigde
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
25)
Thurloe zou denken, dat. hij door een ge
lijkenis misleid was maar als het niet zoo
gemist hadDat was het beroerde van
dat geverfde haar als je je hoed op had
zag niemand er iets van. Nu, Thurloe was
hij m ieder geval kwijt.
Hij bereikte de lantaarn, die de stoep
van Restow's huis verlichtte en stond
van aangezicht tot aangezicht met Jimmy
Thurloe! Jimmy bevond zich nog geen me
ter van hem af en staarde hem met groote
oogen aan. Lindsay keek terug, zooals men
een toevalligen onbekenden voorbijganger
aanziet. Hij liep den stoep op en hoorde
toen Jimmy's stem vlak naast zich.
Neen, maar Trevor.
Lindsay keerde zich om.
Eh.pardon?
Ik ben Thurloe. Bent u niet Trevor
Lindsay Trevor?
Mijn naam is Trevor Fothering. Hij
had zijn mond scheef getrokken, sprak met
hooge stem en terwijl hij bleef staan, nam
zijn hoed af in de hoop, dat het licht van
de lantaarn helder genoeg zou zijn om het
roode haar tot zijn recht te doen komen.
Hij stelde vast, dat dit inderdaad het ge
val was. Thurloe was zichtbaar van zijn
stuk gebracht.
Ikl... het is een verbazingwekkende
gelijkenis!
Ja, antwoordde Lindsay. We wa
ren neven mar hij had geen rood haar.
Jimmy stond met een voet op de onder
ste trede.
Werkelijk verbijsterend! Ik ik heb
een boodschap voor u neen voor hem
wel verdraaid, nu weet ik waarachtig niet
voor wien die boodschap eigenlijk is.
Mijn neeft heeft een paar dagen gele
den bij een vliegtuig-ongeval het leven ver
loren.
Ja, dat weet ik. Zij wist dat ook. Toch
is het misschien goed, dat ik u de bood
schap maar geef.
Ik denk niet, dat die voor mij bedoeld
kan zijn, meende Lindsay.
Hij liep een trede verder, maar Jimmy
was vasthoudend en volgde hem.
Ik zal het u toch maar zeggen. Dan
kunt u zelf uitmaken of de boodschap voor
u bestemd is. Ze komt van Elie Manning.
Lindsay draaie zich andermaal om. Een
boodschap van Elsie beteekende een bood
schap voor Trevor Fothering.
Wat is het?
Ze vraagt u onmiddellijk bij Santa te
komen. Ze heeft u iets heel belangrijks mee
te deelen.
Zeg haar, dat ik komen zal, antwoord
de Lindsay.
Terwijl hij sprak, liep hij de stoep weer
af en verdween zonder verder een woord
te zeggen in den mist.
HOOFDSTUK XVII.
Toen hij bij Santa's winkel kwam, vond
Lindsay het venster onverlicht en op zijn
kloppen verscheen niemand. Hij probeer
de de deur te openen, doch deze bleek ge
sloten. Hij bleef een poosje heen en weer
loopen en na een minuut of vijf passeer
de Elsie Manning hem met haastige pas
sen. Hij hoorde haar den sleutel in het slot
steken en voegde zich bij haar.
Zonder zich om te keeren verzocht ze:
Zeg niets maar kom direct binnen.
Hij volgde haar den winkel door, naar
de kleine achterkamer waar ze al eerder
dien avond samen gepraat hadden.
Ze knipte het licht aan, ging zitten en
verzocht hem hetzelfde te doen.
U wilde mij spreken?
Ze klemde de lippen een oogenblik opeen.
Tja.... Toen, ra een pauze: U
hoeft alleen maar te luisteren.
Lindsay knikte. Hij was benieuwd wat er
komen zou.
Ze begon te praten.
Mabel Walace en ik moesten met een
collectie hoeden bij een zekere madame
Ferrans, 3 Cannington Place komen....
Lindsay haalde een notitieboekje en een
potlood uit zijn zak. Ze zweeg onmiddel
lijk. Dat adres mag niet blijven slingeren.
Daar hoeft u niet bang voor zijn. Ik
maak voor mezelf graag notities, maar u
zult zien, dat ik ze weer verscheur voor ik
hier vandaan ga. Vertelt u alstublieft ver
der.
Ze nam hem critisch op, fronste de wenk
brauwen en vervolgde:
Madame Ferrans was uit. We moesten
in de hall wachten. Mabel viel in slaap.
Toen de voordeur openging, hoorde ik de
stem van een man. Het was de man, van
wien ik u vertelde.
Degeen, die u tot Restow's huis volg-
i de?
Ze knikte heftig.
Ja. Restow's huis maar acht jaar
geleden noemde hij zich niet Restow. Zoo
als ik zei, ik hoorde zyn stem en vloog de
eetkamer binnen.
Waarom?
Omdat ik liever dood ben, dan hem te
ontmoeten.
Lindsay dacht na. Er lagen heel wat vra
gen op zijn tong. maar hij kon haar beter
eerst laten vertellen wat ze op het hart
had.
Er was een andere kamer, die aan de
eetkamer grensde. H ij die man ging
daar binnen. Madame Ferrans stuurde
Mabel naar boven om te wachten. Daarna
ging ze naar hem toe. Ik stond achter de
gordijnen. Ik kon niet weg, omdat madame
Ferrans de deur aan de zijde van de hall
op slot had gedaan. De eenige manier om
weg te komen was door de kamer, waar
zij aan het praten waren.
Kon u hooren, wat ze zeiden?
Ja. Er waren schuifdeuren en ze wa
ren niet heelemaal dicht. Ik luisterde. Ik
dacht, dat u misschien wilde weten, wat
ze bespraken.
Ongetwijfeld.
Hij zei haar, naar Parijs terug te gaan.
Waarom denkt u, dat ze vijftien hoeden
op zicht wilde hebben, als ze op het punt
staat naar Parijs te vertrekken? Onze hoe
den zijn heel aardig, maar het zijn geen Pa-
rijsche modellen.
Misschien wist ze niet, dat ze naar
Parijs zou gaan, toen ze de hoeden bestel
de.
Elsie knikte.
I Misschien niet misschien ook wel.
I— En wat zeiden ze?
Ze zou naar Parijs teruggaan en ze
moest ik geloof, dat het F. was hij
noemde geen namen, alleen letters F. en
J. en ik geloof N., maar dat weet ik niet
precies meer.
Spraken ze Engelsch?
O, ja.
Ga voort, als u wilt.
Ze moest F. zeggen dat hij niet vol
deed zijn artikelen waren niet scherp
genoeg. Neen wacht even.... Elsie hield
haar vingetroppen voor de oogen als een
kind, dat zich inspant om iets in zijn her
innering terug te roepen. Hij zei: F.
voldoet niet voert zijn opdracht niet
naar behooren uit En verder: Hij krijgt
geen tweede waarschuwing. Een een be
slist provoceerend artikel moet de volgen
de week verschijnen dat was alles over
F. Hij zei, dat J. zeer voldeed, maar hij
moest meer dan nadruk leggen op de Ita-
liaansche kwestie. Toen vervolgde hij:
Hier zijn een paar notities voor N. N. moet
ze voor zijn eerstvolgende rede in de Ka
mer gebruiken. Hij moest een vijandige
rede houden, zoo prikkelend dat alle bui-
tenlandsche bladen er aandacht aan zou
den wijden.
Elsie liet de handen in den schoot zak
ken en slaakje een zucht van verlichting.
Dat was alles.
Meer hebt u niet gehoord?
Daarover niet. Ik hoorde iets over u
Dat wil.... Ze zweeg plotseling.
(Wordt vervolgd).
