HET AFGRAVEN VAN DEN LEKDIJK TE
WIJK BIJ DUURSTEDE.
De avontuurlijke
opdracht
Yvon Delbos tij
dens zijn tede op
de mogendheden-
conterentie te
Brussel
De bouw van de groote verkeersbrug bij Hedel the op 18 December as.
otticieel in gebruik zal worden gesteld, vordert goed. Een overzicht van den
stand der werkzaamheden
Door de Vereemging voor Veilig Verkeer weiden Donder-
dag te Amsterdam aan beroepschauffeurs de jaardiploma's
uitgereikt
Als de mist hangt over ons land. Een typisch stemmingsbeeld van de
pont aan het Renkumsehe veer bij Heteren
De kunst-skibaan, die in het Circus te Scheveningen is aangelegd, is Don
derdagmiddag gceed gekomen, van welke gelegenheid terstond eenige
skisportliefhebbers gebruik maakten om een «proeftocht» te maken
De Lekdijk te Wijk bij Duurstede, welke onlangs ten behoeve
vbn de doortrekking van het Amsterdam - Rijnkanaal door de
genie werd opgeblazen, wordt thans ve'der afgegraven. Een
overzicht der werkzaamheden
De Amsterdamsche kunstijsbaan is Donderdag weer
voor de liefhebbers van de schaatssport geopend
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
23)
Elsie had geen idee waar dit alles over
ging. Een ding was duidelijk genoeg dat
Trevor er iets mee te maken had. Trevor
was veilig en wel in het buitenland, maar
die ander, die er als Trevor uitzag en het
niet was.... die was niet veilig, daaraan
lieten de woorden van den man geen twij
fel. En zelf was ze ook niet in een be
nijdenswaardige positie! De deur van de
kamer waarin ze zich bevond, was aan de
hallzijde afgesloten. Ieder oogenblik kon
den ze hier weer binnenkomen. En als die
man het eens in zijn hoofd kreeg, het gor
dijn op te lichten.Hoe kwam ze in vre
desnaam hier vandaan? Als ze het raam
maar durfde openenZe dorst het niet.
Ze hoorde nog steeds de stemmen in de
achterkamer, maar niets van wat er ge
sproken werd, drong meer tot haar door.
Haar heele denken was op de mogelijk
heid van ontvluchten geconcentreerd. De
stemmen leken verre geluiden te worden,
ze schonk er geen aandacht meer aan. Op
eens waren de stemmen uitgedoofd, met
een klik ging het licht in de achterkamer
uit. Ze hoorde voetstappen en het dicht
slaan van de voordeur. Toen een licht en
gezegend geluid het omdraaien van een
sleutel. Madame Ferrans had een eind ge
maakt aan haar gevangenschap!
Een seconde hield Elsie haar adem in.
Gesteld, dat ze binnenkwam.... Ze kwam
niet binnen. Ze ging naar boven. Een deur
werd geopend en gesloten.
Elsie rende de kamer door, de hall in en
met een zucht van namelooze verlichting
trok ze de voordeur open.
HOOFDSTUK XV.
Elsie Manning stond op de bovenste tre
de van de stoep en sloot de straatdeur van
mevrouw Ferrans' huis zacht en behoed
zaam achter zich. Haar handen beefden. Ze
moest ze in bedwang houden. Als ze ook
maar het minste geluid maakte, zou er
iemand kunnen komen. Ze slaagde er in,
de deur geruischloos te sluiten, maar op
het moment dat ze haar hand van de deur
knop nam, werd ze door een panischen
schrik bevangen en rende ze blindelings de
stoep af. Er was maar één gedachte, die
haar bezielde, weg te komen vóór iemand
uit het huis kwam en haar pakte. Ze had
voor het oogenblik zelfs vergeten, dat de
man, voor wien ze zoo bang was, het huis
reeds verlaten had.
Ze holde den mist in. Die was dikker dan
een uur geleden. Ze liep maar door, zon
der te weten waar ze liep Ze hoorde niets,
tot plotseling een mannenhand op haar
arm gelegd werd. Ze kon zich later niets
meer herinneren of ze gegild had of niet
het was het vreeselijkste oogenblik van
een vreeselijke nachtmerrie.
En toen wat een opluchting Jim
my's onthutste stem;
Kalm aan, Elsie! Waar moet je in vre
desnaam heen? Ik ben het maar.
De mist werd zwart voor Elsie's oogen en
ze voelde zich als een verschrikt konijntje
in Jimmy's armen gevangen! Hij moest
beide armen om haar heen slaan om haar
te steunen.
Elsie zeg, wat is er?
Ze antwoordde: Het is al weer over,
met een stem, die zoo ver weg klonk, dat hij
die nauwelijks als de hare herkende.
Hij klopte haar op den schouder.
Wat is er toch, Elsie?
Elsie haalde diep adem en kwam een
beetje tot zichzelf.
Ik o, Jimmy, heb je wel eens ooit
een geest gezien?
Jimmy grinnikte.
Ja zoo juist!
Ze dacht, dat het plagerij aan haar adres
was.
Jimmy, je bent onuitstaanbaar!
Zoo mag ik het hooren. Nu herken ik
je weer. Vertel me nu nog maar eens, wat
er aan de hand was.
O, ik stelde me aan als een idioot!
Ja, kindje, dat kan ik helaas niet ont
kennen. Maar wat zei je eigenlijk over een
geest?
Elsie dacht even na.
Ik zag iemand waar ik altijd
doodsbang voor ben geweest. En toen raak
te ik mijn hoofd kwijt!
Dan kunnen we elkaar de hand rei
ken, verklaarde hij ernstig. Als jij een
geest gezien heb dan heb ik er ook een ge
zien.
Wat zag jy dan? vroeg ze ademloos.
Jimmy kon hem toch niet kennen?
Jimmy legde zijn arm vaster om haar
schouders.
Wat sta je toch te bibberen, arm kind!
Tien tegen een, dat mijn geest niets met
de jouwe te maken heeft.
Wie was het? klonk het beverig.
Dat zal ik je vertellen. Ik was bij
Santa en hoorde van dat kind met haar
geperoxyde haar....
Gladys.
Goed van Gladys dan dat je er met
een paar hoeden op uitgetrokken was
en ook, waarheen jij je schreden had ge
richt, dus ging ik dezen kant uit om je niet
mis te loopen en vond mijn moeite be
loond.
En je geest?
Luister verder. Ik sloeg juist den hoek
van het plein om, toen een windvlaag den
mist uiteen dreef en ik even den straat kon
zien.
Wat zag je?
Een geest.
Wien?
Iemand, dien ik heel goed kende.
Aardige kerel, die gisteren bij een vliegon
geluk omgekomen is!
O! Het was een zucht van verlich
ting.
Hij stond op den rand van het trottoir
en zag er heel gewoon uit.
Zeker iemand, die erg veel op hem
leek.
Hm ik weet het niet. Ik zag, dat hij
mij herkend had. Hij keerde zich om en
ging er vandoor en het volgende oogenblik
werd de mist weer net zoo dik als hij ge
weest was. Gekke geschiedenis, hè? Bijzon
der bevriend waren we niet, maar toch
mocht ik hem graag, 'n rustige, sympa
thieke kerel.
Hoe heette hij?
Lindsay Trevor.
Elsie Manning zei: O! Een wild# .40»
dedans van gedachten warrelden door
haar hoofd. Lindsay Trevor Trevor
Trevor Fothering Trevor. Wien had
Jimmy gezien? Ze voelde zich duizelig
worden. Hij was in den mist voorbijgegaan
de man, dien ze nooit vrijwillig een
naam gaf de eenige man ter wereld die
in staat was haar te doen sidderen van
angst. hij was voorbijgegaan. En om
streeks denzelfden tijd had Jimmy een ge
storvene in den mist zien wandelen: Lind
say Trevor. Ze had een idee dat zij Lindsay
Trevor ook ontmoet en gesproken had. Ze
was er niet zeker van, maar ze meende, dat
de man, die zich Trevor Fothering noem
de, best Lindsay Trevor kon zijn. Als ze
hem weer zag..,.
De herinnering aan wat ze had afge
luisterd drong scherp in haar bewustzijn
naar voren. Ze moest hem weerzien.
Ze kwam dicht bij Jimmy en fluisterde:
Jimmy, denk niet, dat ik gek ben,
maar ik zou joüw geest dolgraag zien.
Je schijnt den smaak te pakken te
hebben van geest-verschijningen!
Neen ik maakt geen grapje. Jim
my, je weet niet, hoe ernstig het is. Ik kan
je er niet meer van vertellen, maar ik ge
loof, dat ik weet waar we hem kunnen ont
moeten. Wil je met me mee gaan zonder
iets te vragen?
Maar, kindjelief.
Toe Jimmy, laten we geen tijd verlo
ren laten gaan. Wil je meegaan7
Goed waarheen?
Naar Blensheim Square.
Jimmy Thurloe barstte in lachen uit.
Dat bolwerk van eerbiedwaardigheid!
Meisjelief, wat een eigenaardig avontuur.
Vooruit dan maar! (Wordt vervolgd).
