DE AARDBEVING
Om een Kind
Een particulier landhuis aan den weg van Solo naar Djokjakarta werd door de hevige aardbeving,
die kortelings in de Vorstenlanden heeft gewoed, bijna geheel verwoest
Op het traject Maarn-Arnhem, waarvan de electrificatie thans gereed is gekomen, werd Maandag proef gereden met een nieuwen
electrischen gestroomlijnden trein. De trein bij het verlaten van Arnhem
Dr. H. J. W. Droogleever Fortuyn te
Amsterdam zal 9 October a s. afscheid
nemen als secretaris der Ned. Maat
schappij tot bevordering der Genees
kunde
Z. Exc. minister prof. dr. J. R. Slotemaker de Bruine heeft Maandagavond in hotel De
Witte Brug te Den Haag de officieele opening van den wedstrijd Euwe-Aljechin om het
wereldkampioenschap schaken verricht Geheel links, dr. Aljechin
De aardbeving in de Vorstenlanden. - In de omgeving van Djokjakarta werden tientallen woningen vernield. De
daklooze bewoners van een verwoest dessahuis wachten met Oostersche gelatenheid op de dingen, die zullen
komen
Het opleidingsschip .Prinses Juliana' in de Amsterdamsche haven was Maandag
feestelijk gepavoiseerd ter gelegenheid van de opening der eerste dagnijverheids
school voor schippersjongens in ons land te Amsterdam
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GAR AI.
41)
Huizen, menschen, lichtsignalen en he
vig gebarende verkeersagenten trekken in
razende opeenvolging aan Danny voorbij,.
Het schijnt, dat in de geweldige verkeers
drukte van de binnenstad, het handige mo
torrijwiel, dat zich overal doorheen kan
wringen, belangrijke voordeelen biedt bo
ven den grooten wagen. De afstand tus-
schen beiden is kleiner geworden. Maar nu
verandert de situatie.
Zij zijn op den breeden snelverkeersweg
in een der buitenwijken gekomen. Hier
staan nog slechts eenige huurkazernes, dan
volgen vila's, tuinen, buitenverblijven, wei
landen en bosschen.
De grijze wagen suist weg.
Hemel is dat een tempo.... het is
niet houden. Neen, dat redt de motor niet.
Steeds verder werkt de grijze limousine
zich naar voren, steeds grooter wordt de af
stand. Reeds wil Danny de achtervolging
opgeven, als een duw in zijn ribben hem
dwingt de wilde jacht voort te zetten.
Danny weet niet, dat hij met zijn klei
nen motor den grooten wagen in een net
jaagt, dat steeds nauwer wordt toegehaald.
Benett is door den agent op de hoogte ge
bracht van het nummer van de limousine
en deze heeft het aan verschillende posten
doorgegeven.
Twee uur, tien minuten.telefonische
mededeeling uit Belgravia: Grijze limou
sine No. B 1753, achtervolgd door motorrij
wiel, straatweg richting Tonbridge.
Telefonische waarschuwing aan de poli-
tie-autoriteiten: Aanhouden, grijze limou
sine B. 1753, komend van Belgravia!
De grijze limousine stopt, draait naar
rechts, rijdt terug en verliest daardoor tien
kostbare seconden. Dan verdwijnt de wa
gen in het bosch.
De rechercheur buigt zich tot Danny
over, roept hem wat in het oor en wijst
met beide handen naar rechts op het bosch.
Danny slaat de aangeduide richting in.
Beiden ziten zij nu op den motor als op
een paard.
Heuvel op, heuvel af gaat het. 't Is maar
goed dat de boomen zoover ven elkaar
staan. Over gras, mos en varens bereiken
zij een vrij smal boschpad, dat links om een
zwart, cirkelrond meertje loopt.
Hemel, wat is de grond hier drassig. De
motor raast en knettert, alsof hij" aan zijn
laatste krachten toe is.
Verdraaid, het water spat hen om de bee-
nen. Als taai deeg is hier de grond.
Dan geeft de motor het op. Hij kan hier
werkelijk niet verder; de cylinders staan
bijna gloeiend.
De rechercheur springt van de duo. Hij
luistert.... Ja, daar rechts, niet ver weg
dreunt een motor. Af en toe schijnt hü op
volle kracht te draaien, dan echter sterft
het geluid weer weg.
Met groote sprongen rent de rechercheur
over den drassigen bodem. Danny zet haas
tig zijn motor op den standaard en snelt
hem na.
Daar zien zij ook reeds de grijze limou
sine, idyllisch overdekt door de diepen rij
hangende takken van eenige jonge ber
ken. De voorwielen zitten muurvast in den
weeken grond, terwijl de achterwielen bij
elk nieuw aanzetten van den zwaren mo
tor als dol in het rond draaien.
Gordon springt uit ten wagen en doet nog
een zwakke poging om zijn achtervolgers
te ontkomen. Maar als hij bemerkt, dat de
rechercheur en Danny hem spoedig zullen
hebben ingehaald, blijft het met gebogen
hoofd staan.
Een drinker blijft een drinker.
Nicolle en Cocerley zitten in een kamer
van de politiepost in Bond Street. Het is
him verboden met elkaar te praten en een
politie-agent zorgt er voor, dat aan dit ver
bod strikt de hand wordt gehouden. Na
tuurlijk kan hij niet voorkomen, dat Co-
verley en Nicolle elkaar af en toe vroolyk
lachend aankijken.
Zoo gaat een half uur in zwijgen voor
bij. Maar het is het welsprekende stilzwij
gen van twee menschen, die elkaar veel te
vertellen hebben als maar eenmaal het
eerste, verlossende woord is gesproken.
Twee, rechercheurs treden het vertrek
binnen. Zij hebben opdracht Nicolle en
Cover ley naar Scotland Yard te escortee
ren. Coverley's cabriolet wordt als „trans
portmiddel" gebruikt. Een der beide re
chercheurs neemt plaats achter het stuur;
de ander gaat tegenover de beide arrestan
ten zitten en ook hij let nauwkeurig op,
dat het tweetal niet met elkaar spreekt.
Nicolle zit naast Coverley. Zij maakt den
indruk van een stralende bruid, die naar
het stadhuis rijdt. Plotseling begint zij har
telijk te lachen en zich tot den rechercheur
overbuigend fluistert ze dezen iets toe. De
man staatr haar eerst even verbaasd aan,
maar dan met zin voor humor de rol van
postillon d'amour op zich nemend, wendt
hij zich tot Coverley: „Miss Devine laat u
zeggen, dat zij voornemens is spoedig in het
huwelijk te treden".
„In het huwelijk te treden?" vraagt Co
verley vergenoegd en blijkbaar allerminst
verrast door deze merkwaardige mededee
ling. „Trouwen, dat is een heele stap. Dat
moet rijpelijk overwogen worden...."
,,'t Is al rijpelijk overwogen", hoort hij
Nicolle zeggen. „Trouwen? Een afgemaak
te zaakt! Wanneer althans een zekere Con-
ny Coverley mijn huwelijksaanzien aan
neemt!"
„Meisje...." Met goed gespeelde onver
schilligheid steekt Coverley een sigaret op.
„Ik ben buitengewoon vereerd, dat je....
werkelijk ik kan niet zeggen, hoe verheugd
ik benmaar, nog gisteren zei iemand te
gen mij, iemand, die me zeer na aan het
hart ligt, dat het niet te pas komt een an
der z'n verloofde af te nemen, vooral dan
niet, wanneer het zoo'n patente kerel be
treft als Danny Ward...."
„Danny. Haar gezicht betrekt. „Dan
ny moet de waarheid vernemen, hij moet
weten dat...."
Maar de postillon d'amour van de re
cherche legt vermanende den vinger op
den mond, daarmee zwijgend gebiedend.
In Scotland Yard worden Nicolle en Co
verley gescheiden.
Nicolle brengt drie lange uren van ze-
nuwsloopend wachten door in een ruim
vertrek, waarin langs de muren banken
zyn geplaatst.
Eindelijk wordt zij voor Benett geleid.
Met welgekozen woorden maakt hij haar
zfjn compliment, dat zij zich zoo dapper
en verstandig, heeft gedragen. Daarna
deelt hij haar mede, dat er voor de poli
tie geen reden meer is haar niet nog lan
ger vast te houden, daar mr. Gordon, de
directeur-generaal der Estna-fabrieken
reeds een volledige bekentenis heeft af
gelegd. Uit Reeves is weliswaar geen woord
te krijgen, maar diens houding is na de
bekentenis van Gordon van minder be
lang. Coverley's onschuld schijnt voorloo-
pig wel vast te staan, zij het dan, dat
uiteraard naar deze oude zaak nog offi
cieel een hernieuwd onderzoek zal moeten
worden ingesteld. Op z'n laatst overmor
gen zal Coverley echter wel in vrijheid
worden gesteld.
De volgende dag is voor de kleine Maud
rijk een sensaties. Zij krijgt een mooie,
nieuwe jurk aan, die tante Nicolle voor
haar heeft meegebracht en dan mag ze
met Kitty, Nicolle en Danny in een mooie,
blauwe auto mee naar Londen. Zij wordt
in een groot huis gebracht met vele gan
gen, deuren en vensters met dikke tralies.
En een oogenblik later tsaat zij tegen
over een grijzen man met een diep ge
bruind gelaat, die zich met een grappige
grandezza als haar langgezochte „pappa"
voorstelt.
Zonder eenige verlegenheid neemt Maud
haar „pappa" van het hoofd tot de voeten
op. Hij schijnt in de smaak te vallen, want
zij heeft er niets tegen, dat hij haar op
den arm neemt en haar op beide wangen
kust. Zij heeft slechts één vraag. Eén
vraag, die niemand op het eerste oogenblik
vermag te beantwoorden. Namelijk deze:
of mamma en daarbij wijst ze op Kitty
nu met pappa en Maud op het groote
schip gaat om heel ver weg te varen, naar
Merika.... (Wordt vervolgd).
