Begrafenis slachtoffers
van den bom-aanslag
Om een Kind
De filmacteur William Powell werd bij zijn aankomst met de .Staten
dam" te Rotterdam bestormd om handteekeningen
H M de Koningin in gezelschap van den kapitein van den generalen
stat Forbes-Wels, adjunct-chef van den stat der Lichte Brigade,
tijdens het bezoek, dat de Vorstin Donderdag aan de manoeuvres
in den Achterhoek bracht
De begrafenis der twee politie-agenten, slachtoffers der bom
aanslagen te Parijs, heeft met groote plechtigheid plaats gehad.
Een overzicht op het plein van de préfecture van politie
Z K. H. Prins Bernhard in gezelschap der officieren van den generalen
staf bij het bezoek, dat Donderdag door hem gebracht werd aan de
manoeuvres, welke de Lichte Brigade in den Achterhoek houdt
Het gedenkteeken op de Moerdijkbrug. aangeboden door het comité van actie
voor de overbrugging van het Hollandsch Diep uit verschillende Kamers van
Koophandel, is Donderdag door den minister van Waterstaat, Z. Exc. mr.
dr. ir. J. A. M. van Buuren onthuld. Vele belangstellenden woonden de
plechtigheid bij
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GARAI.
25)
„Uitstekend! 't Is een geweldig bedrijf,
met schitterende promotiekansen",
antwoordt Danny enthousiast, zonder een
oogenblik te aarzelen. „Maar toch is de
mogelijkheid niet uitgesloten, dat ik bin
nenkort verander. Ik heb van andere zijde
een pracht aanbod ontvangen...."
„Wat zegt je?" valt Nicolle hem ver
baasd in de rede. „Daar heb je me nog niets
van verteld
„Ach, je weet Nicolle, dat ik er niet van
houd vooruit te loopen op dingen, die nog
niet vaststaan."
Hij slaakt een -nicht van verlichting, als
vader en dochter eindelijk in de fraaie ca
briolet plaats nemen. De motor wordt aan
gezet, een paar afscheidswoorden, gewuif
wederzijds, dan suist de wagen weg. Lang
kijkt Danny hem na.
Dat er nog menschen zijn, die vijftig dol
lar per week voor een secretaresse beta
len. Wat moet dit Amerikaan wel verdie
nen om zich een dergelijk salaris te kun
nen veroorloven? M'n hemel er moet
toch iets gebeuren. Hij kan toch niet ten
eeuwigen dage zoo blijven rondloopen
Als Nicolle eenmaal den smaak van geld
verdienen beet heeft, wat dan? Dan zal ze
hem natuurlijk ontglippen, gaat haar be
langstelling allicht naar andere dingen uit
dan.
„Er moet iets gebeuren!" zegt hij hard
op, zich met geweld van zijn pessimistische
gedaohten losscheurend.
Als Danny na eenige uren van doelloos
rondslenteren in zijn buitenverblijf terug
keert, vindt hij daar alles in de grootste
opwinding.
Kitty, Kaynes en Brownell maken hem
haastig deelgenoot van den inhoud van een
expressebrief, welke de postbode tegen den
middag heeft afgeleverd.
Het ambtelijke schrijven, door inspec
teur Benett onderteekend, deelt miss De-
vine en miss Osborn mee, dat de kleine
Maud Gordon den volgenden dag om vijf
uur door eenige rechercheurs zal worden
afgehaald, zulks overeenkomstig den
wensch van haar pleegvader. In verband
met de bijzondere omstandigheden worden
de beide meisjes verzooht er voor te wil
len zorgen, dat het kind op den aangege
ven tijd gereed is.
„Waar is uw verloofde?" vraagt Kaynes.
„Ik zou deze kwestie graag eens met haar
willen bespreken".
„Mijn verloofde? Die telt hierin niet
meer mee", geeft Danny ten antwoord. „Zij
zal voor deze geschiedenis geen tijd meer
hebben, want zij heeft juist vandaag een
schitterende betrekking gekregen bij een
Amerikaan, die walgelijk veel geld ver
dient. Vijftig...."
....Dollar per week?", wilde hij zeggen,
maar hij zwijgt plotseling, als hij bemerkt
met welk een intense belangsteling de jon
ge rechercheur naar hem luistert.
Op hetzelfde moment gaat hem een ge
dachte door het hoofd, welke hem het bloed
naar de wangen doet stijgen.
Als deze vrijgevige Amerikaan eens de
lang gezochte Coverley was, die een gun
stige gelegenheid zoekt om onopvallend
met het kind in contact te kunnen ko
men?
„Waar ontmoet miss Osborn dien Ameri
kaan" vraagt Kaynes, hevig geinteresseerd.
„Hoe heet hij?"
Ja, dat zal ik aan jou neus hangen,
denkt Danny, maar hard op zegt hij, dat hij
er niets aan gedacht heeft daarnaar te in-
formeeren.
Hij voelt, dat hij op een keerpunt van
zijn leven staat.
Er zijn vijfduizend pond te verdienen
Hij moet dat zaakjes echter alleen op
knappen. Dit is de groote kans van zijn le
ven.
Hij zal het signalement van Coverley,
dat binnen in de lade van den tafel ligt,
heimelijk bij zich steken om zich daarna,
zonder dat die „pottenkijker" Kaynes het
bemerkt, uit de voeten te maken en dien
rijken Amerikaan eens wat nader in oogen-
schouw te nemen. Blijkt de man inderdaad
Coverley te zijn, dan zal hij Nicolle een
wenk geven en hem onmiddelijk laten ar
resteeren.
En een half uur later suist Danny op zijn
nieuwe motor in een ontoelaatbaar tempo
over den weg langs de Theems in de rich
ting van Londen
Mr. Osborn en zijn dochter worden bij
hun aankomst in het Carlton Hotel direct
allerminzaamst begroet door een heer, die
blijkbaar reeds vol ongeduld op hen heeft
gewacht.
Mr. Mitchell....
In het karakteristieke idioom van den
Amerikaan verzekert hij, dat het hem ver
heugt met miss Osborn kennis te maken.
Ondanks hun protest laat hij vader en
dochter in de hall van het hotel een opulent
ontbijt serveeren.
Al spoedig bemerkt Nicolle, dat mr. Mit-
chel haar af en toe onderzoekend aan
kijkt. Dat maakt haar eenigszins terugge
trokken. Zij weet zelf niet, waarom zij z'n
vragen zoo kort beantwoordt; ze is toch an
ders heusch niet op haar mondje gevallen
en verlegenheid ligt zeker wel allerminst
in haar aard.
Nicolle pleegt de menschen reeds kort na
de eerste kennismaking te registreeren en
in een bepaalde categorie onder te bren
gen. Onbeteekenende lieden zijn voor haar
„taboe".
Ditmaal heeft zij de minder aangename
gewaarwording zelfs op haar voorkomen,
beteekenis en karakter te worden ge
taxeerd. Dat maakt haar steeds onzeker
der. Zij zou het niet te boven komen, als
mr. Mitchell zich met een paar vriende
lijke woorden van haar zou afmaken om
daarmee te kennen te geven, dat hij haar
gewogen, maar te licht bevonden had. En
dat waarlijk niet uitsluitend om die vijftig
dollar salaris.
Het vooruitzicht de medewerkster te'
worden van dezen Amerikaan lokt haar in
hooge mate aan. Hij heeft natuurlijk veel
gezien en veel beleefd. Maar wat deze, on
getwijfeld zeer interessante man voor zijn
beroep doet, kan Nicolle niet raden. Zijn
gelaat wisselt verrasend snel van uitdruk
king. Soms, voor enkele seconden, gelijkt
hij een asketische monnik, die de geheele
wereld heeft rondgezworven, maar het
zorgvuldig gescheiden grijze haar, zijn
heldere, trouwhartige maar toch energieke
oogopslag en de fijne, spottende plooien
om de mondhoeken verraden, dat mr. Mit
chell ook de genoegens van deze wereld
niet onbekend zijn.
Hij heeft nu mr. Osborn in een gesprek
over films betrokken, maar zijn belang
stelling voor de ijverige explicaties van den
ouden heer is zoo gering, dat het Nicolle
ten slotte ergert.
Het is maar goed, dat haar vader zelf
blijkbaar niet bemerkt hoe weinig hij den
Amerikaan weet te boeien. Zij slaakt een
zucht van verlichting, als de oude heer zijn
horloge te voorschijn haalt en dan haastig
opstaat. Hij moet noodig naar de city om,
nog vóór het kantoor sluit, de voor mr.
Mitchell eventueel in aanmerking komen
de films uit te zoeken. Zij spreken af, dat
zij elkaar voor de lunch in een restaurant
in Hydepark zullen ontmoeten.
Als mr. Osborn vertrokken is, wendt de
Amerikan zich tot Nicolle en informeert
belangstellend hoever zij met haar studie
is. Hij verneemt, dat zij over een jaar haar
doctoraal examen hoopt te doen en dat
geeft hem na een korte pauze aanleiding
tot de opmerking, dat zij dan wel voldoen
de juridisch onderlegd zal zijn om hem in
een vrij lastige kwestie te adviseeren.
Nicolle vraagt eenige opheldering met
betrekking tot deze kwestie, maar mr. Mit
chell schijnt daarvoor den tijd nog niet
gekomen te achten en begint plotseling over
zichzelf te praten.
Merkwaardige dingen heeft hij beleefd,
daar in Australië. Een interessant land.
Het Amerika van de toekomst. -Wie ge
doemd is in de Australische bosschen te le
ven, verwenscht ze duizendmaal per dag.
En toch, als men weg is, bemerkt men
pas hoe men gehecht is aan dat gigantische
eiland, welks ziel slechts hij kent, die beze
ten is van de zeldzam? verlatenheid van
het woud.
(Worat vervolgd)
