Om een Kind FEUILLETON ROMAN VAN NORBERT GAR AI. 2») En een hem zelf onverklaarbare inge ving laat Danny de woorden zeggen, die voor zijn geheele verdere leven beslissend zullen zijn: „Dank je, Bigs. Verdraaid aardig van je, dat je me wilt helpen, maar voorloopig zal ik van je vriendelijk aanbod geen gebruik maken. Ik heb ook een kleinigheid ge spaard en mijn moeder heeft een lijfrente. Maar ik zou het op prijs stellen, als je me daarbuiten aan de Theems eens een keer kwam opzoeken. Als je van visschen houdt, gaan wij er samen een keer op uit!" „Afgesproken!" zegt Bigs enthousiast. „Als u het goed vindt, breng ik m'n vrouw die ik in Weenen aan den haak heb gesla gen mee. Ik heb allang beloofd haar de omgeving van Londen eens te zullen la ten zien. Als Danny de fabriek verlaat, wordt hij buiten opgewacht door een monteur van den motorhandel Philip Poole, die 't nieu we motorrijwiel komt afleveren. „Eindelijk, mr. Ward; ik dacht al, dat u niet meer kwam", begroet de monteur hem. „Hier hebt v het karretje. Zóó van de fa briek. Eerui schitterende machine...." Drtnfgeestig staart Danny naar het mo- torrij v leL Er zat nu niet veel anders op dan naar mr. Poole te gaan en hem te zeggen: „Het spijt me, mr. Poole, maar ik ben ontslagen. Geeft u mij alsjeblieft de tien pond terug, die ik vooruit betaald heb. Voorloopig zie ik geen kans de overige termijnen te vol doen. Ja, mr. Poole het is werkelijk om te huilen!" Maar als hij de fonkelnieuwe motor wat nauwkeuriger bekijkt, kan hij de verlei ding toch niet weerstaan er even op te gaan zitten. En als hij eenmaal op het zadel heeft plaats genomen en de handen om het scherp gebogen stuur heeft geklemd, dan is hij op hetzelfde oogenblik mr. Poole ver geten, de 10 pond vooruitbetaling en de ter mijnen, die nóg voldaan moeten worden. Hij wuift den monteur vriendelijk toe, zet den motor aan, buigt zich voorover en luistert. Ja, dat is muziek! Die geeft den mensch weer nielwe kracht en energie! Vooruit! Een breede, rechte straat ligt voor hem. Tempo, tempo! groen licht, alles veilig. De een na den ander wordt ingehaald: voetgangers, wielrijders, trams, autobus sen en auto's. Het gelijkt een symbool! Ja, als je maar eenmaal goed in het zadel zit, dan is het geen kunst meer. Dan kom je vooruit en behoef je je door niets en nie mand te laten weerhouden! Neen, mr. Gordon, ten slotte hebt u niet met een schaakstuk te doen, dat u naar wil lekeur uit het spel kunt nemen. Misschien spreken we elkaar nog wel eens nader! En dan mr. Gordon hoop ik nog eens rond uit mijn meening te kunnen zeggen.... En met deze alleenspraak bant Danny de Estnafabrieken en haar directeur-generaal voorloopig uit zijn gedachten om zich ge heel over te geven aan zijn nieuwste aan winst, den, voor een deel nog onbetaalden motor, die hem het leven weer wat zonni ger doet zien en hem nu op zijn veerenden rug in den kortst mogelijken tijd naar de groene oevers van de Theems brengt. Pan, de dog, toont zich, na Danny eens grondig besnuffeld te hebben, bereid deze in den kring der aan zijn zorg toever trouwden op te nemen. De nieuwe motor wordt, zoowel door Ni- colle als door Kitty, oprecht bewonderd, maar het proefritje, dat Danny direct met Nicolle wil ondernemen, moet op dringend verzoek van de beide meisjes tot den vol genden dag worden uitgesteld, omdat men Danny eerst van het belangrijke nieuws op de hoogte wil stellen. Coverley is plotseling opgedoken Ook Danny weet geen andere verklaring voor de verrassende gebeurtenissen te vin den. Daar zitten ze nu midden in een span nende detectivefilm. Schoten in het bosch, een chauffeur, die wordt neergeslagen en een geheimzinnige boodschap, welke den machtigen directeur-generaal der Estna fabrieken de stuipen op het lijf jaagt.... Het is alles even fantastisch. Onwillekeurig moet Danny aan de woor den van den cantinehouder denken: „Het staat nog lang niet vast, wie hier de mis dadiger is En het verslag, dat de beide meisjes over hun onderhoud met den politie-assistent Kaynes uitbrengen, lijkt hem een bevesti ging van deze woorden. Maud zal dus in be scherming moeten worden genomen tegen Gordon, haar pleegvader, wiens motieven voor de adoptie van zeer bedenkelijken aard schijnen te zijn.... Het drietal zit langen tijd bijeen, beraad slagend wat hun te doen staat. „Enfin", zegt Danny eindelijk op vader lijken toon, „nu kan jullie in ieder geval niets meer gebeuren. Ik zal hier voorloo pig een paar dagen blijven en in dien tijd de heele geschiedenis eens onder de loupe nemen. „Hé ja", plaagt Kitty, „Danny als be schermer van weduwen en weezen...." „Hoe wil je dat klaar spelen om hier te blijven?" vraagt Nicolle verwonderd. „Heb je dan vacantie?" Danny knikt. Waarheid en fantasie be denkelijk door elkaar haspelend, hangt hij een verhaal op over een bezoek bij mr. Gordon, die hem op zijn privé-kantoor zou hebben ontboden en bij die gelegenheid van zijn erkentelijkheid zou hebben blijk gegeven in den vorm van een onverwacht verlof en een belofte voor een aanzienlijke salarisverhooging. „Neemt u de zaak zelf ter hand, mr. Ward, heeft hij gezegd. „Dan pas zal ik ge rust zijn". „Zooals u wilt, mr. Gordon", heb ik geantwoord, „ik ben geheel tot uw dienst. Ik was trouwens zelf al van plan u voor te stellen de bewaking daarbuiten aan mij over te laten, want, onder ons ge zegd, mr. Gordon, zei ik, die politie-assis tent Kaynes lijkt me niet zoo'n licht...." De volgende dag gaat voorbij, zonder dat er iets bijzonders gebeurt. Danny levert zich geheel over aan zijn zor- gelooze stemming, die niet naar vandaag of morgen vraagt. Er is niet zoo heel veel intellect voor noodig om te begrijpen, dat de strijd tusschen Gordon en Coverley niet geheel langs hem heen kan gaan en hij heeft zich vast voorgenomen om de kans, die hem daarbij geboden word,t tot de laatste consequentie uit te buiten. In de beste stemming musiceert hij den geheelen ochtend op zijn banjo. Kitty as sisteert hem op haar luit, maar elk lied, dat zij inzet is doortrokken van eenige me lancholie. Al haar vriendschap voor Nicolle ten spijt, is het voor Kitty toch verre van aan genaam, „dat verliefde gedaas" van Danny te moeten aanhooren. Na het middagmaal verdwijnt Danny plotseling spoorloos om een uur later even onverwachts weer te komen opdagen met een dik touw, een stel ijzeren haken en een korte, dikke plank. Dan verdwijnt hij voor de tweede en der de maal om telkens met een paar dikke pa len terug te keeren en 's middags, kort voor het thee-uurtje, wordt dan plechtig de door Danny voor „het pleegkind" vervaardigde schommel in gebruik genomen. Kaynes blijft intusschen onzichtbaar, doch als Danny eenigen tijd later zijn boot uit de schuur haalt om met Maud en Ni colle de Theems op te roeien, komt hij haastig uit zijn woning naar buiten om Danny, hevig gesticuleerend, te beduiden, dat hij onmiddellijk moet terukeeren. Verwijtend roept hij Danny toe, da' het kind zich noch te water, noch te land van het weekeind-huisje mag verwijderen. Danny mompelt weliswaar iets van „over dreven nonsens" en „dwaze politievoor- schriften", waaraan hij zich niet kan sto ren, maar er zit toch niet veel anders voor hem op dan M? id onmiddellijk aan land te zetten. Terwijl hij dan allen met Nicolle zijn onderbroken roeitocht voortzet, tracht Kit ty de kleine Maud te troosten door met haar samen een eenvoudlf kinderliedje op de luit te spelen. (Wordt vervol ad t De inname van Belchite door de Spaansche regeeringstroepen. Republikeinsche soldaten trekken over een der pleinen van de zwaar gehavende stad Hoogstaande belangstelling voor de versnaperingen, welke ouden van dagen uit Amsterdam-Noord, die Dinsdag Artis te Amsterdam be zochten, voor de diergaarde bewoners hadden meegebracht Vanaf het dak van een gebouw in Sjanghai slaan Japansche officieren de uitwerking van een bombardement door hun eigen luchtstrijdkrachten gade Hore Belisha, de Engelsche minister van Oorlog, in gezelschap der Fransche legerleiding te Alengon ter bijwoning van de hertstmanoeuvres in Normandië De Volkenbond te Genève bijeen. Een overzicht van de zaal tijdens een der zittingen ren oogenoiiKie ust in net oivak tijdens oe tngeische leger- manoeuvres, welke in de nabijheid van Ashtord in Kent ge houden worden

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1937 | | pagina 12