Het 25-jarig bestaan van het N.O.C.
Om een Kind
S)e £^icbcHe Goii^ant
Nida Sentf en haar verloofde Stan Scheffer, die bij de
internationale zwemwedstrijden te Kopenhagen Zondag
zulke fraaie successen behaalden, tijdens een wandeling
in de Deensche hoofdstad
De nieuwe motor-reddingboot .Abraham Fock van de N. Z. H. Redding Mij
welke op Ameland gestationneerd zal worden, is Zaterdag te Warmond te
water gelaten. Genoodigden maken een tocht in de nieuwe boot
Op kasteel Fredensborg in de omgeving van Kopenhagen vond dezer dagen
.•■et huwelijk plaats van Prinses Feodora, een nicht van den Deenschen
'oning en Prins Christiaan van Schaumburg-Lippe. Het Prinselijk bruidspaar
Een fraaie opname tijdens de wed
strijden om het Nederlandsch kampioen
schap 1 2-voetsjollen op de Kagerplassen,
waarbij D. Kagchelland als eerste door
de finish ging
,-ens de lecepne welke het NOC Zaterdag ter gelegenheid van het
5-jarig bestaan te Scheveningen hield, feliciteert de heer M W. Tonlet het
estuur namens de K N.A U. V.l.n.r.: de heeren K. Lotsy, G. van Rossum
en mr A baron Schimmeloenninck van der Ove
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GAR AI.
22)
De chauffeur zat achter het stuur, ver
diept in de lectuur van een krant. De bei
de andere inzittenden van den wagen wa
ren niet te zien. Ongetwijfeld hadden zij
zich naar het huis begeven.
Mr. C. M. sprong uit zijn auto en schreef
haastig een paaT regels op een, slechts aan
een kant bedrukte bladzijde, welke hij
uit den gids voor Londen scheurde.
Daarna sloop hij, alsof hij zich midden
in de Australische bosschen bevond, naar
de Cadillac, vloog met een geweldigen
sprong den niets vermoedenden chauffeur
naar den keel, trok hem uit de auto en
slingerde hem op den grond, waar hij het
gezicht van den man voorover in het nat
te mos drukte, zoodat deze zijn geheim-
zinnigen aanvaller niet kon zien.
De chauffeur, een onmacht nabij, voel
de een krachtigen greep van twee handen
in zijn nek.
„Geen kik!" hoorde hij een gedempte
stem zeggen. „Anders schiet ik je neer.
Hier breng dit briefje aan dien schurk van
een chef van je, meneer den directeur-ge
neraal, Gordon!"
De twee ijzersterke handen grepen hem
nu bij de schouders en trokken hem om
hoog, zoodat hij tuimelend op zijn voeten
kwam te staan. Hij voelde de koude loop
van een browning in zijn nek.
,Als je het waagt je om te keeren, is
het met je gedaan! Vooruit! Hard loo-
pen!"
En de chauffeur liep weg, liep wat hij
loopen kon. Want achter hem klonk plot
seling een ratelend geluid als van een ma
chinegeweer. Hij meende de kogels om
zijn hoofd te hooren fluiten.
In werkelijkheid echter had mr. C. M.
met revolverschoten de banden van de Ca-
dilla doorboord. Da klonk, alsof hij acht
schoten afvurde, want op elk schot volgde
de detonatie van den springenden band.
Daarop rende mr. C. M. naar zijn cabrio
let, sprong er in en een oogenblik later
was hij uit het gezicht verdwenen.
„Ik heb u al eens gewaarschuwd", leest
Gordon ontzet. „Laat Maud met rust! Voor
ditmaal slechts een kleine straf. Morgen
noteeren aandeelen Estna-fabrieken aan de
beurs tien punten lager. Oorzaak: nieuw
wagentype der Estna-fabrieken. Verkeer
de constructie. Miserabel confectiewerk."
En daaronder staat groot en duidelijk,
alsof de schrijver van deze regels zich bij
zondere moeite had gegeven orn de onder-
teekening zoo opvallend mogelijk te ma
ken:
CONRAD COVERLEY.
„Pardon, mag ik dat briefje misschien
even lezen?" vraagt Benett, terwijl Kay-
nes en Brownell met den chauffeur naar
den Cadillac in het bosch snellen.
„Ongelooflijk!" zegt Gordon, terwijl hij
het stuk papier tot een bal ineenfrom-
melt. „Weet u van wien dit hier is? Van
Coverley! Dat zijn toestanden als in de
Wild-West! Een door de politie gezochte
misdadiger houdt zich rustig midden in
Londen op, doet, wat hem belieft, bespion-
neert me en ontziet zich niet mijn chauf
feur op klaarlichtendag neer te slaan. Al
les onder de oogen van de politie!"
,Laat u mij dat briefje toch eens zien!"
dringt Benett ongeduldig aan. „Wat schrijft
hij dan? Bedreigt hij u? Mr. Gordon
Tot zijn intense verbazing bemerkt hij,
dat Gordon de hand, waarin zich het brief
je bevindt, in de zak van zijn colbert
steekt, zich vervolgens afwendt en zonder
groet vertrekt.
Hoofdschuddend volgt hij hem.
,Mr. Gordon! Wat moet er met het kind
gebeuren?"
Het antwoord, dat hij krijgt, klinkt al
lerwonderlijkst.
„Verkeerde constructie! Hoe is hij daar
achter gekomen?"
Dan verdwijnen beide mannen in het
bosch.
Kitty en Nicolle staren hen verbluft na.
Coverley heeft zich in de nabijheid op-
gehruden! Hij heeft geweten, dat Gordon
het kind wilde meenemen! En daarom deze
overval? M'n hemel, watzal het eind zijn
van dit alles?"
Zij luisteren, of zij nog iets van het ge
sprek kunnen opvangen, doch uit het bosch
dringen slechts enkele woorden tot hen
door.
„Weg! Allemaal weg! Die booze man
nen", jubelt Maud uitgelaten. „Pan heeft
boem-boem gemaakt". Zij trekt Kitty on
geduldig aan de hand. „Pan heeft boem-
boem gemaakt. En toen zijn ze allemaal
weggeioopen!"
Zij trekt Kitty mee naar den dog.
.,Zeg toch wat! Zeg toch wat tegen hem!"
„Lieve, goeie Pan!" zegt Kitty ontroerd,
den grooten hond over den kop streelend.
„Dat met dat boem-boem heb je fijn ge-
dan, mr. Pan!"
Ontslagen!
Tien minuten voor sluitingstijd treedt
een klerk van de afdeeling „Personeel"
het constructiebureau binnen en overhan
digt Danny een brief.
In dit schrijven wordt hem beleefd, maar
zakelijk meegedeeld, dat de directie der
Estna-fabrieken zich tot haar spijt ge
noodzaakt ziet in verband met bezuini
gingsmaatregelen mr. Danny Ward tegen
1 October a.s. te ontslaan. Mr. Ward kan
met ingang van morgen tot dien datum
verlof nemen.
Mechanisch onderteekent Danny de ont
vangst bevestiging, welke de klerk hem
voorlegt.
Ontslagen! Werkloos! Uit!
En dat, terwijl hij gedacht had zich door
eerlijk en hard werken een bestaan te
kunnen verzekeren. Een vast inkomen, vry
behoorlijke vooruitzichten, die hem over
vele onaangenaamheden heenhielpen, dat
was het, wat hem tot dusver het leven vrij
zonnig had doen inzien En nu is dat alles
voorbij! Afgeloopen!
Ontslagen! Waarom?
Danny probeert alle details van zijn on
derhoud met Gordon weer in zijn herin
nering terug te roepen. Desondanks echter
vindt hij geen antwoord op de vraag, die
hy telkens weer voor zich zelf herhaalt:
„Ontslagen! Waarom?"
Zwaar leunt hij op zijn teekentafel.
„In de kantoorgebouwen is luid spre
ken verboden. De directie!", leest hij op een
bord, dat tegenover hem aan den muur
hangt.
Hij moet zich met alle geweld beheer-
schen om hier in dit vertrek, waar luid
spreken verboden is, zijn vraag uit t®
schreeuwen:
Ontslagen! Waarom?
De cantinehouder, Fred Bigs, kijkt ver
baasd op als Danny hem een, slechts ten
deele gebruikt bonboekje voor de maal
tijden, zwijgend over het buffet toe
schuift.
„Wat moet dat beteekenen, mr. Ward?"
„Ontslagen.
Verschrikt buigt Bigs zich naar hem
toe.
.Ontslagen? Bent u ontslagen? Dat spijt
meDat spijt me werkelijk."
Danny tracht zich een zoo onverschil
lig mogelijke houding te geven.
„Ja, vandaag ben ik aan de beurt, mr.
Bigs. Ach ja, ik weet wel, dat het dui
zenden menschen niet anders vergaat, maar
tochik kan je zeggen, dat het een be
roerde gewaarwording is, als je zoo plot
seling buiten de deur wordt gezet. Be
zuiniging op het personeel...."
„Bezuiniging op het personeel", herhaalt
Bigs, bedenkelijk het hoofd schuddend.
..Ik weet hetVan afdeeling C. hebben
zij er zes ontslagen, 't Is me de tijd wèl,
mr. Ward
Bigs' smal, met rimpels doorploegd ge
laat, waarin nu een paar waterige, blau
we oogen Danny eenigszins weemoedig
aanstaren, is vroeger tot ver over de gren
zen van het koninkrijk, in kringen, die
zich voor de wielersport interesseeren, be
kend geweest.
(Wordt vervolgd).
