Groote dagen voor de Welpen
WOENSDAG 4 AUGUSTUS 1937
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
Duizenden groenpetjes ln pure verrukking. - Doofstom
men spelen voetbal. - Onverwachts stond de Chiei voor
hen. - Waar is het gras van het Marktplein gebleven?
Gisteren was het de eerste groote dag
der jongste leden van de padvindersfami
lie: de welpen!
De Jamboree is eigenlijk niet voor hen
bestemd, maar natuurlijk leven zij even
geestdriftig mee met de gebeurtenissen in
Vogelenzang als de padvinders. Daarom
zijn er voor hen drie dagen gereserveerd.
Gisteren, vandaag en morgen zullen zij
het terrein opmarcheeren en het kamp be
zoeken. Gisteren kwam de eerste groote
groote troep van 2500, jongens uit alle
deelen des lands, die des nachts zullen
worden ondergebracht, in zes openbare en
katholieke scholen te Haarlem, die in de
zen vacantie-tijd speciaal voor deze a.s.
padvinders zijn ingericht.
De welpen treffen het. Voor het
eerst sedert de opening van het
Jamboree-terrein schijnt de zon en
-zet de bosschen en weiden van Teij-
lingerbosch in gloed. Het is bijna
windstil en de rook uit de veld-
keukentjes krinkelt recht omhoog
uit de witte tentendorpen.
Nog is het betrekkelijk rustig op het
marktterein, en in het restaurant, want
eerst om twaalf uur gaan de poorten weer
voor het publiek open. Maar in de bank,
in het postkantoor, in de kapperszaak en
voor de winkeltjes verdringen de groepen
padvinders zich en koopen souvenirs. En
ruilen! Want dat is een attractie van alle
internationale padvindersbijeenkomsten: er
wordt geruild. Alles wordt geruild. Een
Hollander ruilt zijn mes met een Canadees
voor een halsdoek. Een Hongaar geeft zijn
bepluimden hoed graag aan een Fin voor
zijn grappig blauwe petje. „Change" is 't
internationale woord, dat het kamp re
geert en dat iedereen, ook al verstaat hij
overigens geen woord Engelsch, begrijpt,
wat daarmede wordt bedoeld.
Na een bezoek aan de arena en na een
kampmaaltijd te hebben genuttigd, be
zichtigden de welpen verder het kamp,
waarop zij zich om half acht aan een wel
penkampvuur vereenigden.
Het was een bijzonder aardig gezicht,
die 2500 welpen met hun groene petjes
rondom de lekkende vlammen te zien ge
schaard. Met jeugdig enthousiasme volg
den zij aandachtig het programma.
De jonge wolven huilden
En toen het kampvuur met het Wilhel
mus was beëindigd, erkenden de jonge
wolven als uit één mond, dat het een fijne
dag was geweest. Maar daarmede was hun
rijk op het jamboree-terrein nog niet ten
einde.
Demonstratie voor de Koningin.
Vandaag herhaalden de welpen him be
zoek aan Vogelenzang, maar nu hadden ze
versterking laten aanrukken van nog 2500
jongens.
Van drie uur tot half vier zullen zij be
slag leggen op de geheele arena, om voor
de koninklijke familie demonstraties te
houden. Een dag voor dé welpen om nooit
te vergeten.
En voor de opgeroepen versterkings
troepjes is er dan vanavond een heerlijk
kampvuur, waarbij zij de behaalde over
winning kunnen vieren.
Morgen is er voor deze welpen weer een
rustdag, waarop zij in de gelegenheid zul
len worden gesteld het kamp te bezichti
gen.
GROOTE DEMONSTRATIES IN DE
ARENA
De groote demonstraties in de arena
werd gistermiddag bijgewoond door de
Belgische ministers, De Schrijver, van
Binnenlandsche Zaken en Rübbens van
Koloniën, den hoofdverkenner, Staatsraad
Rambonnet, den Belgischen hoofdverken
ner De Coninck en generaal Behrens.
Na het gebruikelijke défilé, dat aan deze
demonstraties voorafgaat, voerde het Bel
gische contingent het vermakelijke oud-
Vlaamsche „De Vos Reinaerde" op. Tij
dens dit van kostelijke humor tintelende
spel van den sluwen Reinaerd, verschenen
lord en Lady Baden Powell op de eere
tribune.
Het was jammer, dat het volgende num
mer rythmische gymnastiek oefeningen
van Belgische padvinders, herhaaldelijk
tengevolge van storingen in de luidspre
ker-installatie onderbroken moest worden.
Niettemin werd het nummer keurig afge
werkt.
Vervolgens gaf Engeland spelen in groot
verband, terwijl Hongarije een demonstra
tie met „paarden" hield.
Het slotnummer van de Polen was bij
zonder goed geslaagd. In verschillende
spelen brachten zij een weergave, hoe de
verschillende jamboree's zijn geweest. Naar
de eerste ging slechts een jonge padvin
der, omdat de anderen onder de wapenen
waren opgeroepen. Ter illustratie hiervan
overhandigde een Pioolsche boy een buf
felhoorn aan den chief scout om de naties
der wereld bijeen te roepen. De tweede in
Kopenhagen werd verregend, evenals de
derde in Arrow Park. Dit werd uitgebeeld
door het maken van een denkbeeldige plas
water, waar overheen in allerijl planken en
bruggen werden geslagen.
In Gödöllö was het warm met vele zon
neschijn, een zon werd opgelaten en in
Poolsch costuum dansten de jongens vroo-
lijk in het rond.
En ten slotte deze jamboree op
komische wijze werd weergegeven,
hoe de padvinders hier door koeien
in hun tenten werden verrast, ter
wijl het feit, dat de Nederlandsche
jamboree in het teeken staat van de
broederschap tusschen alle scouts
ter wereld, een driedubbele kring
van dansende padvinders werd ge
vormd, hand in hand, die tenslotte
naar het middelpunt op elkaar in
liepen en eindigden met een drie
werf: „Leve Holland".
Het was een waardige hulde voor de or
ganisatie van „onze" jamboree.
Ter eere van de demonstratie der Polen
kwamen de Poolsche padvinders-vliegers
met hun toestellen en zweefvliegtuigen bo
ven de arena cirkelen, waarbij zij uitbun
dig werden toegejuicht.
Ook werden door de polen nog demon
straties met model-zweefvliegtuigen gege
ven, welke prachtig over het terrein
scheerden.
PADVINDERS UIT JAMAICA
AANGEKOMEN
In het kamp is gisteren een nieuwe groep
van 14 padvinders uit Jamaica aangeko
men.
DE INDISCHE PENDOPPO
De pendoppo in het Indische kamp is
thans voltooid en wordt voor het publiek
toegankelijk gesteld.
De Chief-scout heeft gisterochtend een
bezoek aan het Indische kamp gebracht,
terwijl de hoofdverkenner Maandag het
kampement heeft geinspecteerd.
Beiden uitten hun groote tevredenheid
over de fraaie inrichting van het kamp.
Welpen onSmoelen B. P.
De welpen hebben gisteren hun chief
gezien, de meesten uit de verte, verhaalt
de „Tel". Een kleine troep uit Amster
dam, die iets later dan de anderen de
Beckslaan opmarcheerde onder aanvoe
ring van een akela, was zoo gelukkig hem
van zeer nabij te zien en persoonlijk ken
nis met hem te maken. En dit gebeurde
zoo onverwacht, dat de kinderen er wat
beduusd van waren. Natuurlijk hadden zij
daarna de grootste praats, maar wie gunt
hun dat niet van harte?
Het was zoo'n kleine intieme ontmoeting
op de stille laan, die afgesloten is voor het
publiek. Aan beide kanten, op het Markt
terrein en om de Arena golfde de breede
stroom bezoekers. Op de tribunes zat men
te wachten op het groote oogenblik, dat
Lord Baden Powell zou aankomen om even
als Maandag een deel van de demonstra
ties bij te wonen. Maar de chief bleef
langer weg dan men gedacht had. De lei
ders op de eeretribune staken de hoofden
bij elkaar; zou er iets met hem gebeurd
zijn, had hij plotseling hoog bezoek gekre
gen of moest hij nog noodzakelijk iemand
spreken?
De chief-scout wandelde op dat oogen
blik kalm van Teylingerbosch door de
Beckslaan naar de arena, aan den arm
van zijn dochter. Heel in de verte na
derde een groepje welpen en hij wees er
naar met zijn stok, zoo'n echten knoesti-
gen padvindersstok en toen stond hij stil.
-Links was de brug naar de eere-tribune,
maar de chief scheen zich niet te willen
haasten.
What's the matter? vroeg zijn doch
ter.
De hoofdverkenne rvan alle padvinders
op de wereld zweeg en bleef rustig wach
ten; wees met zijn stok in de richting van
een aanmarcheerenden troep scouts. Zij
waren niet groot, maar stapten er dap
per op los, zongen dat het een lust was
om te hooren en het duurde niet lang of
zij waren heel dicht bij.
De chief wachtte geduldig en glimlach
te. Hij keek naar de groene petjes en deed
een paar passen naar voren. De akela, een
blonde padvindster, ging plotseling stram
in de houding staan, en fluisterde snel een
commando. „Halt, sta stil dan toch, zien
jullie niet wie daar op je wacht?!"
Zij zagen het, struikelde bijna over hun
eigen voeten en stonden toen stil. Het was
hun chief, hun Baden Powell, ja, dat zou
den ze niet zien! Natuurlijk zagen zij het
Vingers aan de pet!
Eén jongetje was gehandicapt.
Hij hield een emaille etensbord en
een kroes in de beide handen. Laten
vallen of salueeren? Maar de
lachende grijze padvinder wist er
wel raad op. De chief weet raad in
de moeilijkste gevallen en dus ook
nu. Met zijn eene hand pakte hij
het bord stevig vast, en toen was
alle narigheid voor den welp met
een weggevaagd.
In zijn verbouwereerdheid zei hij nog:
„Dank u wel" en daarna gingen de vingers
naar zijn hoofd, de hakken sloegen tegen
elkaar, kortom hij was een voorbeeld voor
zijn troep.
Zijn chief had hem geholpen uit een
hachelijke situatie. Zijn chief kan van nu
af aan, meer dan ooit, op hem rekenen.
6000 PADVINDERS NEMEN EEN FRISCH
BAD.
Een kleine 6000 padvinders van de Jam
boree brachten gisteren een bezoek aan de
gemeentelijke badinrichting Zuiderbad te
Zandvoort, om van een verfrisschend zee
bad te genieten. Het aantal van de vooraf
gaande dagen heeft tot dusver dit cijfer
nog niet bereikt. Met bussen, treinen en te
voet kwamen de jongens hierheen en in de
ruime kleedgelegenheid hadden zij spoe
dig hun uniform aan den kant gehangen,
om vervolgens met tientallen tegelijk het
zilte nat in te rennen. Vijf ervaren badlie-
den, welk aantal heden op speciaal bevel
van burgemeester Van Alphen, met het
oog op de veiligheid, uitgebreid zal wor
den tot zeven, hielden het jonge volkje
scherp in het oog en gezien het feit, dat er
op zeker moment wel vijf zeshonderd jon
gens tegelijk in het water waren, was dit
geen gemakkelijke taak. Een goede orga
nisatie droeg er zorg voor, dat zich geen
enkele stagnatie voordeed, zoodat steeds
nieuwe groepen naar de kleedgelegenheid
konden gaan. Na het bad speelden en ra
votten de jongens nog eenigen tijd op het
strand of werd met een pleizierboot een
tocht op zee gemaakt.
De badplaats wordt thans door padvin
ders van allerlei nationaliteit belegerd.
Vooral de ijsleveranciers hebben het druk,
daar de jongens bijzonder op deze lekker
nij gesteld blijken te zijn. Ook het speciale
Jamboree Lunapark achter het Casino trekt
vele padvinders.-
VERKEER WATERKAMP JAMBOREE.
De hoofdkwartiercommissaris voor zee
verkenners, Mante, en de voorzitter van
de watersportvereeniging „De Kaag" ma
ken bekend, dat de kaagsocieteit Zater
dag 7 Augustus alleen toegankelijk is
voor leden van de watersportvereeniging
van 1017 uur.
Voor booten met publiek is geen gele
genheid tot meeren bij de sociëteit.
Defile van buitenlandsche padvinders
voor Prinses Juliana.
Op 11 Augustus a.s. zullen de buiten
landsche deelnemers aan de wereldjam
boree, voorzoover zij dan nog in ons land
aanwezig zijn, een excursie ondernemen
en om kwart voor één te Soestdijk voor
Prinses Juliana defileeren. Vermoedelijk
zal Prins Bernhard mede aanwezig zijn.
De Indische en Cura?aosche padvinders
Het Indische contingent en de contin
genten Curasao en Saba van de wereld-
jamoree, zullen zich 10 Augustus per auto
bus naar het Loo begeven, waar zij door
de Koningin zullen worden ontvangen en
waar den pandvinders op het paleis een
lunch wordt aangeboden.
De contingenten zullen voor de Koningin
het Indische gedeelte opvoeren van de
groote demonstratie, welke op 6 Augustus
wordt gegeven.
Van alles en nog wat
Prins Otto van Habsburg op
bezoek.
„Kleine oorzaken, groote gevolgen, zoo
luidt de spreuk van de Jamboree. Daar
had ik gisteren ook niet aan gedacht, dat
ik zoo gauw de waarheid daarvan zou
ondervinden. Ik vertelde immers, hoe ik
als een echte Jamboreër aan het changen
van postzegels was geslagen bij de Oos
tenrijkers. Op die manier worden de
vriendschapsbanden gesmeed. Reeds de
zen middag werd ik verzocht in hun
kamp terug te komen. Dit was meer dan
een vriendelijke uitnoodiging zou ik haast
zeggen. Want Prins Otto zou op bezoek
komen. Ik heb me door den stroom van
bezoekers heengewerkt om op tijd te zijn.
Dat was daar fijn om te zien in het Oos-
tenrijksche kamp!
Een van de grootste tenten was als
ontvangzaal en diningroom ingericht. Uit
hun kamp hadden ze de beste kroesen
bijeengezocht (er was er zelfs een met
een bordje eronder voor Z. Majesteit);
de tafel was op verkennerswij ze versierd
met enkele bloemen en zoowaar men had
zelfs papieren servetjes aangeschaft voor
de gelegenheid.
De grootste zetel uit het heele kamp
was naar Oostenrijk verhuisd, het zag er
werkelijk feestelijk en toch ver'kenners-
achtig uit.
Een van de leiders was zoo vriendelijk
me aan den Prins voor te stellen, die met
eenvoudige vriendelijkheid informeerde
naar de verkennersbeweging in Neder
land en zijn bewondering uitsprak over
het systeem.
Zeer druk bezoek
Het was vandaag weer buitengewoon
druk op het Jamboree-terrein en het aan
tal bezoekers zal, ofschoon een eenigszins
ruwe schatting op het oogenblik nog on
mogelijk is, dat van Zondag, ongetwijfeld
benaderen of misschen nog wel overtref
fen. Het feit, dat heden de koningin en
prins Bernhard de Jamboree zullen be
zoeken, zal natuurlijk het drukke bezoek
wel in de hand hebben gewerkt. Reeds
van 12 uur af stroomde het terrein vol en
onophoudelijk voerden de treinen en bus
sen nieuwe stroomen bezoekers aan.
Het grastapijt van het marktterrein is
in enkele dagen tijds totaal verdwenen.
Er staat geen sprietje meer! En bezorgd
vraagt men zich af, hoe de grond er hier
uit zal zien, wanneer er een regenbuitje
zal komen.... Dan eerst zullen de Ame
rikanen hun gloednieuwe klompen met
recht kunnen waardeeren.
De klompenzaak is trouwens
nog steeds de beste beklante van
de winkeltjes op het marktterrein.
Eiken dag voeren de treinen
nieuwe voorraden klompen aan,
voorraden, die in enkele uren
weer zijn uitverkocht. De vraag
is enorm!
Overigens kunnen we melden, dat de
autogrammen-rage kennelijk een klein
beetje geluwd is. Trouwens de padvinders
zelf krijgen er langzamerhand ook genoeg
van.
Ook Haarlem blijft profiteeren van de
Jamboree. Er heerscht in de stad vooral
's avonds eiken dag een opgewekte druk
te. Tal van padvinders, die verlof krijgen
buiten het kamp te gaan, brengen een be
zoek aan de stad en de verschijning van
wat Schotten, Franschen, Britsch Indiërs,
Egyptenaren of Australiërs brengt tel
kens weer duizenden menschen op den
been.
Aanbod van Lord Barnard.
Naar de „Tel." verneemt heeft lord Bar
nard, leider der 200 Durham scouts op de
Jamboree, Raby Castle aangeboden als
plaats voor de volgende Jamboree.
In Ramy Castle (Eng.) werd 't vorige jaar
met veel succes een Jamboree van pad
vinders der Noordelijke graafschappen ge
houden.
Gong voor den Chief-scout.
Het Indische contingent heeft tijdens het
bezoek van den Chief-scout aan het kamp
een groote koperen gong aan lord Baden
Powell aangeboden, welks als etensgong
in Gilwellpark, het internationale trai-
nigscentrum in Engeland, zal worden ge
bruikt.
Ze hadden hem!.
„Ik heb hem! Ik heb hem!" zoo hoor ik
enkele verkenners tegen elkaar bezig, als
ik verder het kamp doortrek.
Wie ze hadden? Wel niemand minder
dan B.P. zelf hadden ze gekiekt, toen hij
op wandel was door het kamp. De Chief
heeft laten meedeelen, dat hij liefst heeft,
dat de jongens aan het werk blijven,
wanneer hij het kamp bezoekt. Dus ge
beurt het. Maar het was toch nogal aan
lokkelijk hem eens gauw te fotografeeren.
En ze hadden hem!
„Gevonden voorwerpen".
Dezen namiddag stond er een groot
bord naast het demonstratie terrein, met
een zeer opvallend opschrift. En wat er
op stond. Met groote letters las je daar:
Verloren Welpen!
En werkelijk daar zaten de verdwaal-
De Belgische padvinders op de Wereldjamboree voerden Dinsdagmiddag in de Arena
op het jamboree-terrein een spel .De Vos Reynaerde" op. De deelnemers bijeen
de schapen zeven in getal! Als U de de
monstraties al bij gewoond heeft, zal U
dat niet verwonderen. Ook dezen namid
dag was de wijde arena weer tot op de
bovenste rijen beset met bezoekers. En
tusschen die duizenden bezoekers van
vandaag waren heele horden met welpen
te bespeuren, die als een school visschen
achter hun akela's over het immense
terrein zwierven.
Wat een dag voor al dat bewegelijke
gedoe! Ze keken en keken, van alle kan
ten werd akela bij haar arm getroken:
akela, akela!
Begrijpt U dan, dat er op een dag nog
maar zeven onder het bord voor verloren
welpen terecht komen.
De muziek zweeg de bee-
nen bleven omhoog.
Dezen middag demonstreerden de Bel
gen, Engelschen Hongaren en Polen. De
demonstraties van de Belgen waren wel
van zeer uiteenloopend karakter. Met 'n
Belgische gemoedelijkheid werd eerst
„Van de Vos Reinaerde" gespeeld in groot
formaat! Het spel gaf grappige momen
ten. De volgende demonstratie gaf even
wel nog grappigere oogenblikken, hoewel
ze zoo niet waren bedoeld. Want hoe zou
men bij gymnastische oefeningen zoo iets
verwachten. En toch gebeurde het. Er
staan n.l. op de arena groote luidsprekers
opgesteld die de muziek uitzenden,
waarmee de gymnatische oefeningen en
dansen worden begeleid. Maar wat ge
beurt er dezen namiddag? Stel u voor een
groot veld waarop een paar honderd jon
gens aan het oefenen zijn. Ze liggen op
'n moment op hun rug en zwaaien met
armen en beenen. Daar raken de luid
sprekers defect en prompt blijft heel de
groote groep in den stand liggen totdat
de muziek weer inviel. Toen hetzelfde
echter nog enkele keeren gebeurde, ga
ven ze het toch maar op.
Onze Nederlandsche jongens hebben
een uitgesproken gevoel voor talen. Dat
bleek b.v. vanmorgen weer opnieuw. Ze
waren naar Amerika geweest, waar de
scouts 'n bal spel aan het beoefenen wa
ren. Eerst staan ze te kijken, de onze en
vermaken zich met het „sierlijke En
gelsch" dat de Amerikanen elkaar toe-
brommen. Dan informeert een van de
Hollanders hoe het spel heet en de Ame
rikaan antwoordt: catch bal. Zie je wel,
merkt een van onze jongens op: kaats
bal!
Krijgsrumoer.
Terwijl ik zit te tikken in mijn licht-
paleis hoor ik buiten strijdkreten, ja be
slist, ik hoor het meer en meer korterbij
komen. Ik kan het niet langer uithouden
en wat zie ik? De Denen zijn slaags ge
raakt met de Hollanders. Maar schrik
niet, het gevecht is trots het krijgsrumoer
vriendschappelijk. Ze zijn het spel aan het
doen: paard en ruiter.
De strijdkreten blijken dan ook meer
vreugdekreten te zijn, dat ze met zooveel
broeders verkenners tegen mekaar spe
len kunnen.
Zoo gaat het leven in de Jamboree stad.
'n Volgende keer zal ik u nog eens van
de verbroedering vertellen die hier tus
schen de landen tot stand komt.
J. v. B.
