Het Kampvuur gloeit in het duister
DINSDAG 3 AUGUSTUS 1937
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD - PAG. 9
Gezellig gedrang op de Jamboree Wie zijn de beste
Padvinders B. P. glanst van tevredenheid
HOE DRUK HET WEER WAS.
Ook gisteren is het op de Jambo
ree weer een drukte van belang
geweest en er waren tal van mo
menten dat men op de breede Baks-
laan zich slechts schuifelend in de
richting van den hoofdingang van
het terrein kon voortbewegen.
Des middags lijkt het kamp wel een ker
misterrein, maar dan dat van een kermis
uit den goeden ouden tijd, en vooral op het
centrale punt, het groote marktterrein, kein
men elkaar soms nauwelijks passeer en.
Het is één wriemelende massa en velen,
die elkaar hebben beloofd op de Jamboree
samen te komen, moeten, wanneer zij geen
bepaalde plaats van ontmoeting hebben af
gesproken, tot de teleurstellende ontdek
king komen, dat zij den middag maar op
hun eentje moeten doorbrengen.
Vervelen doen zij zich dan echter ook
niet, want er is zooveel interessants te
zien.
Allen keeren na het bezoek met prettige
indrukken huiswaarts en velen zullen onge
twijfeld hun bezoek nog eens herhalen.
Hoewel het heden welpendag is, waren
er gisteren reeds zeer veel van deze aspi
rant-verkenners op het terrein en het was
interessant te zien, hoe deze kleinen ook
al waren aangetast door den hier bestaan-
den ruilhandel, en hoe zij belust waren op
handteekeningen, welke hun groote broers
met goedmoedige bereidwilligheid in hun
boekjes plaatsten.
„Change!" hoorden wij een
welp je vragen, waarbij hij een mes
liet zien Zijn oogen gingen daar
bij hunkerend naar een dasspeld
van een grooten Amerikaanschen
scout en deze gaf glimlachend aan
het verzoek gevolg en vol vreugde
toonde de welp zijn nieuw bezit
aan zijn akeela.
Dergelijke tooneeltjes kan men
dagelijks duizenden malen mee
maken en deze geven mede luister
aan de gezellige sfeer, welke op de
Jamboree heerscht.
Een onderhoud met
Baden Powell
WIE ZIJN DE BESTE PADVINDERS?
„Nog nooit sedert het jaar 1212
zijn er zooveel jonge menschen uit
alle landen der aarde bijeen ge
weest als thans; toen was het, om
dat zij ter Kruisvaart meenden te
moeten trekken naar het Heilige
Land om het werk, dat him vade
ren niet hadden kunnen voltooien,
tot een goed einde te brengen He
laas, zij bereikten him doel niet.
Maar er is niettemin een typische
overeenkomst tusschen het doel van
dezen massalen Kinder-kruistocht
en de Jamboree der padvinders.
Immers, de jeugd van alle landen
tracht thans ook een doel te be
reiken, waarbij de ouderen jam
merlijk tekort zijn geschoten: de
verbroedering der naties en de be
vestiging van den wereld-vrede.
Nu, twintig jaar na den vrede van
Versailles, is er nog geen vrede
alom, maar de jeugd is er op uit,
den vrede op te bouwen door thans
reeds die onderlinge vriendschaps
banden te sluiten en, ofschoon dit
groote werk nog in de kinderschoe
nen staat, geloof ik, dat wij het
wel tot een goed einde zullen bren
gen...."
Zoo sprak Lord Baden Powell of
G i 1 w e 11, de Chief Scout der padvin
dersbeweging, gisternamiddag tijdens een
interview, dat hij in het hoofdkwartier van
de Wereld- Jamboree vertegenwoordigers
van buitenlandsche en binnenlandsche pers
toestond. Het interview werd geleid door
C R. T. baron Krayenhoff, den voorzitter
van de pers- en propaganda-commissie van
de Jamboree.
„U bent reeds eerder in Holland ge
weest", zoo leidde deze het gesprek in,
„maar we zouden nog eens graag van u
hooren, welken indruk u van ons land hebt.
En bevalt u Vogelenzang? Bent u voldaan
over het kampterrein.
Lord Baden Powell, de grijze Chief Scout,
die er echter nog steeds jeugdig uitziet,
glimlacht en zegt aarzelend: „Ik verheug
me er over, dat deze Jamboree hier in Hol
land gehouden wordt. Zooals ik Zaterdag
reeds in mijn antwoord op de rede van
H. M. de Koningin heb gezegd, kennen wij
Nederland alleen als het land met zijn
grootsche historie, met zijn ontdekkingsrei
zigers en zijn vele groote mannen op ge
bied van kunst en wetenschappen. Maar
bovenal omdat dit een land van den vre
de is geworden, binnen welks grenzen
reeds vele conferenties en besprekingen in
het belang van den wereldvrede zijn ge
houden. En reeds daarom alleen is Neder
land een ideaal land voor een gebeurtenis
als de Jamboree. Bovendien is het kamp
terrein prachtig gelegen.
„En dat de Jamboree een succes is, hebt
u allen gisteren en vandaag al kunnen be
merken. Dat is niet in de laatste plaats
te danken aan hen, die zich met de orga
nisatie en de leiding hebben belast; dat
zijh menschen, die weten, wat werken is!
Daar is b.v. de uitgebreide organisatie van
de voedselvoorziening, de politie, het hos
pitaal, onderdeelen van de Jamboree, die
alle uitstekend functionneeren. En aan die
goede organisatie is het te danken, dat de
Jamboree uit materieel oogpunt ongetwij
feld een succes zal worden."
Lord Baden Powell vergeleek toen de
Jamboree met den Kinder-kruistocht van
1212 en legde er nogmaal sden nadruk op,
dat de padvindersbeweging nog maar pas
begonnen is en de „goodwiH"-gedachte nog
steeds goeiende is. „Vriendschap tusschen
de landen, hechte banden van verbroede
ring tusschen alle naties, ongeacht, ras,
politiek of geloof, dat is ons doel!" riep de
Chief Scout met verheffing van stem uit
„U begrijpt, dat wij er ons zeer over ver
heugen, dat u Holland waardig hebt ge
keurd voor de Jamboree", merkte baron
Krayenhoff op.
„Wij zijn blij, dat Holland ons heeft uit-
genoodigd.antwoordde Lord Baden
Powell onmiddellijk ad rem!
„Welke indruk hebt u gekre-
ge van de Nederlandsche padvin
ders?"
„De Nederlandsche jongens lij
ken zooveel op de Engelsche, dat
ik ze eigenlijk als dezelfde be
schouwantwoordde de Chief
Scout lachend, „I am very fond
of the Dutch boys!"
„Wat valt u op, wanneeh u deze Jambo
ree vergelijkt met de vorige!" werd er ge
vraagd.
„Och, alle Jamborees zijn vrijwel ge
lijk", was het antwoord, „het eene land is
misschien wat meer géschikt, omdat het
wat gunstiger gelegen is, maar een be
paald opmerkelijk verschil bestaat er tot
nog toe niet tusschen deze groote kamp
feesten. Wat wel zeer verheugend is," is, dat
wij hier zoo ver van de groote stad zitten;
trouwens, dat moet ook voor een goed
kampeerterrein.
„Welke indruk hebt u gekregen van het
Nederlandsch-Indische contingent?"
„Very nice; they were excellent!"
Een vertegenworodiger van enkele Hon-
gaarsche dagbladen vroeg uiteraard of
Lord Baden Powell ook een vergelijking
kon trekken met de Jamboree die enkele
jaren geleden in Gödöllö is gehouden en
deze in Vogelenzang.
„In Gödöllö hadden we de heuvels dicht
bij en konden de jongens veel aande zweef-
vliegsport doen. Dat was wel een voordeel
en dandat mooie weer.... Maar hier
hebben we de zee vlakbij!" haastte de
Chief Scout er aan toe te voegen
Een der Fransche journalisten stelde een
bijzonder aardige vraag, waarop Lord Ba
den Powel een even gevat antwoord
had. De vraagt luidde:
„Hoe zoudt u op deze Jamboree
uit al de padvinders, die hier te
zamen zijn, die verkenners kupnen
kiezen, die het best padvinder
zijn?"
„De beste padvinders?" Even
dacht de Chief Scout na. „Dat zijn
zij, die hier de meeste vrienden
maken! Vriendschap, niet alleen
voor het oogenblik, niet voor twee
weken, maar vriendschap voor al
tijd, vriendschap, die onderhou
den moet worden door correspon
dentie, door elkar op te zoeken."
Het korte, doch aangename onderhoud
met „B P." was daarmee ten einde.
GROOT KAMPVUUR.
Op de gpoote kampvuurplaats is gister
avond het eerste kampvuur gehouden,
waarbij ook publiek was toegelaten. Naar
schatting waren ongeveer tienduizend be
langstellenden aanwezig. Het is een ideale
plaats voor een kampvuur, waarbij het pu
bliek van glooiende hellingen alles kan
gadeslaan.
Nadat het vuur op Indiaansche wijze door
middel van bogen op het podium was ge
maakt, sprak de kampvuurder als volgt:
Roode gloed, roode gloed,
Uw honger zal worden gevoed,
Vergeet ons niet, heete gloed,
Gij doet ons goed,
Als het jaar ten einde spoedt,
Verwarm ons met uwen gloed.
Onderwijl was het vuur naar de brand-
plaats gebracht, waar het raadsvuur werd
ontstoken, waarna de leider vervolgde:
Witte gloed, witte gloed,
Blinkend in den nacht.
Van u wordt ons het heil verwacht.
Zooals de vlam ten hemel stijgt,
Zoo moge ons leven gericht zijn.
Zooals de houtblokken in gloeihitte zijn,
Zoo moge ons streven gericht zijn.
Zooals het vuur onzen kring verwarmt,
Zoo moge het de wereld verwarmen.
Deze woorden geven duidelijk de betee-
kenis weer, welke aan een kampvuur moet
worden gehecht en de deeltiemers zijn
daarvan ook allen diep doordrongen.
Men moet zoo'n kampvuur hebben mee
gemaakt. om de eigenlijke stemming te
kunnen aanvoelen.
Met het opzeggen van de Padvinderswet
door een aantal verkenners, nam 't eigen
lijke kampvuur een aanvang, waarbij de
kampvuurleider, de heer van Voorthuizen,
zeer spoedig de meest geestdriftige stem
ming onder de duizenden wist te brengen.
Op begeesterende wijze wist hij de massa
te doen mee-yellen en zijn yell „Vogelen
zang" op het slaan van den big-ben was
een kostelijke vondst.
Alle nummers van het programma, welke
verder werden opgevoerd, stonden op hoog
peil. We willen hiervan slechts noemen de
schitterende weergave door de Indische
jongens van een vischvangst in de Mol uk -
sche Zee, welk nummer buitengewoon in
den smaak viel.
Hoe later het werd en de duisternis be
gon in te vallen, des te fantastischer werd
het kampvuur, waarvan de vlammen hoog
oplaaiden en de aanwezigen in breeden
kring belichtten.
Het was een mooie avond en ongetwij
feld zullen velen opnieuw van de gelegen
heid gebruik maken Woensdag en Zater
dag eenzelfde kampvuur mee te maken.
PRINS TSJITSJTBOE BEZOEKT HET
JAPANSCHE KAMP.
Om vijf Uur gistermiddag heeft Prins
Tsjitsjiboe een bezoek gebracht aan het Ja-
pansche kamp. Er was een macht menschen
voor uitgeloopen naar de kleine ruimte,
waar de Japanners, achter de heuvels, die
het kampterrein van de arena scheiden,
een kleine ruimte hebben gereserveerd. Er
was nu een feestelijke versiering aange
bracht en het contingent had zich voor de
ontvangst van den Prins met zorg gekleed.
Varia
U kunt het misschien iets eigenaardigs
vinden, dat ik u op Maandag een hors
d'oeuvre-schotel voor wil zetten, maar deze
voormiddag heb ik werkelijk niets anders
klaar kunnen krijgen. U zult zien, het was
werkelijk hors d'oeuvre varié.
Een hopeloos geval indien
zoo iets bij verkenners be
staat.
Natuurlijk maak je plannen, je doet dit
zelfs iedere morgen weer opnieuw, als je
voor de krant uitgaat, hoewel er vaak niets
van terecht komt.
Deze morgen trok ik uit in subkamp L
waar ik mijn zomerhuis betrokken heb.
„Op nieuws uit" zeggen ze als ze m'n
notablok bespeuren.
Deze morgen vroeg me evenwel een van
de jongens heel iets anders. Ik zou dat
haast een hopeloos geval kunnen noemen,
als er die voor verkenners bestaan ten
minste.
Daar had me de patrouilleleider in de
keuken brood, haring, melk, chocolade
poeder, aardappelen en havermout. Voor ik
m'n kamp verliet vroeg hij me, wat hij nu
klaar moest maken voor den middag.
Ik heb het wijselijk aan hem overgela
ten en was alleen nieuwsgierig, wat ik
's middags te eten zou krijgen. Zal ik het
u zeggen?
De kok had puike havermout gekookt,
brood met haring is een echt Hollandsch
eten en wat zou u denken van een kop
chocolade na? Was dat nu hors d'oeuvre?
Wat een verkenners-maag lijden kan!
De beminnelijke Prins.
Maar ook mijn wedervaren van dien
voormiddag was van denzelfden aard als
het menu van den kampkok. Ik zou op zoek
gaan naar de Oostenrijkers, want men had
mij gevraagd, zooveel mogelijk inlichtingen
in te winnen over Scouting in de wereld.
Maar mijn weg naar Oostenrijk leidde
langs Finland. Dat zijn aardige frissche
kerels. Daar zat er een op zijn gemak zijn
kameraad uit te teekenen. Een aardig Tno-
ment om even te kieken, dacht ik. En ter
wijl ik rustig me met mijn object bezig
houd, is ondertusschen Prins Gustaaf Adolf
bij hen op bezoek gekomen. Een eenvou
diger en rustiger verkennersleider kunt u
zich moeilijk voorstellen. De prins praat
met de leiders en verkenner? alsof hij in
het Finsche kamp thuis hoort, kruipt een
tent binnen en terwijl heb ik mooi de ge
legenheid om te kieken.
De Prins informeerde, waar ik was in
gedeeld in het kamp en of ik er veel werk
had. Ik heb maar geen wedervragen ge
steld, hoe aanlokkelijk het was deze onge
vraagde gelegenheid te benutten voor een
interview, ik heb hem gewaardeerd om z'n
beminnelijkheid, waarmee hij met iederen
broeder verkenner omgaat en wilde die
heerlijke sfeer niet verstoren. Wel heb ik
beloofd een afdruk van de foto's op te
sturen.
Frankrijk-Polen.
Dit is nu geen verdrag tusschen twee
naties of ook geen voetbalmatch, maar een
echte verbroedering was het zeker. Wappe
rende vlaggen, schettterende muziek. Dat
kun je hier ieder oogenblik van den dag
hooren. Sommige contingenten hebben
heele muziekcorpsen van verkenners mee
gebracht. In keurige formatie rukten de
Polen uit, de rood witte vlaggen wap
perden, het koper schetterde. De kleine ver
kenner, die op wacht stond bij de poort van
het Fransche hoofdkwartier was niet uit
het veld geslagen, toen hij die heele groep
door het kamp recht op zich zag aanko
men, maar diende ze heel correct aan bij
den Franschen hoofdverkenner. Toen kwam
er in enkele oogenblikken een ongekend
leven in het Quartier General des Scouts
de France. Er werd geyelld, ja zelfs ge
speecht. U heeft wel eens van Fransche
welsprekendheid en geestdrift gehoord;
hier had u ze. Twee volkeren verbroeder
den in zekeren zin in hun jeugdige verte
genwoordigers.
Als de Jamboree voorbij is, moeten ze de
verkenners afvaardigen naar Congressen en
Conferenties enz. U zult zien, ze zijn er in
een minimum van tijd mee klaar en het is
zeker goedkoop, want ze kampeeren im
mers toch.
Bezoek in het kamp.
Gisteren voor het eerst kwam er bezoek
in het kamp. En niet mis: 40 duizend, de
eerste Zondag. De andere dagen waren het
enkel persmenschen of fotografen, die eens
kwamen kijken. Van beide wil ik u iets
vertellen, maar het eerste houd u voor u,
dat spreken we af.
In de vroegte komt er een fotograaf op
bezoek en maakt enkele opnamen en ter
wijl hij even wacht in een tent steekt hij
een sigaar op. Een leider fluistert den an
der wat in. Er was een sigaar in het kamp!
Gelukkig merkte de fotograaf bijtijds,
waarom hij wat lang moest wachten: de
twee leiders genoten mee van de heerlijke
sigaar, ze hadden het heele kamp nog niet
gerookt. Maar vertelt u het niet verder,
want anders achterhaalt de eene leider, die
de gekregen sigaar bewaren wilde, waar
om hij 's avonds vergeefs ernaar gezocht
heeft
Op den middag begint de stroom van de
duizenden, die het kamp komen bezoeken.
Een dame en een heer informeeren naar
subkamp VIII. Ze hebben al een kwartier
geloopen. Ik roep mijn plattegrond ter hulp
om des te beter den weg te kunnen wij
zen. En als ik het gevonden heb en ik hen
zeg, dat het wel bijna een half uur loopen
is, verzucht de dame: in die tijd ben ik
met het vliegtuig van België gekomen!
Ik vertelde in het begin, dat ik op weg
was naar Oostenrijk om te informeeren
naar verkeennen bij hen en vooral iets te
weten te komen van het godsdienstig le
ven. Ik vond eindelijk een aalmoezenier.
Dat is niet zoo eenvoudig als bij ons, want
de meeste buitenlandsche aalmoezeniers
dragen een verkenners-uniform. Doch de
aalmoezenier was zoo druk bezig met za
gen en spijkeren van een eerepoort, dat ik
hem aan het werk gelaten heb.
Toen ben ik gaan doen als een echte
Jamboreeër. Ik ben gaan changen. De
nieuwste Oostenrijksche postzegels!
De demonstraties beginnen.
Maandagmiddag zijn ook de demonstra
ties in de arena begonnen, die toegankelijk
zijn voor het publiek. Terwille van het pu
bliek hebben de contingenten nogmaals ge
defileerd voorbij de officieele tribunes, hoe
wel maar met een klein gedeelte van hun
contingent. Maar alle naties trokken weer
met hun vlaggen voorbij. De arena lag daar
wijd en breed uitgestrekt in den koelen
middag. De dubbele rij vlaggen van alle
deelnemende naties wapperde met hun
verscheidenheid van kleuren tegen den
verren achtergrond van boomen en land
huizen, terwijl het breede grasveld van de
arena vol stroomde met de verkenners, die
dezen middag zouden demonsreeren.
Het meest interessante was wel de dui
zend Schotten, die in hun rokjes en witte
shirts Schotsche dansen uitvoerden. Mid
den op het veld stelde zich hun band van
pijpers op ,die de dansen begeleidden. Dit
was zoo fleurig en zoo rythmisch, dat ieder
een er zich over verwonderde. In groepen
van circa 20 dansten de duizend Schotten
met een regelmaat, alsof het er een paar
dozijn waren.
Ook de Nederlanders hebben dezen mid
dag gedemonstreerd.. Ze zijn nogal veelzij
dig opgetreden. Ropespinning,-seinen, tent-
opzetten, vendelzwaarien, het zijn nog
maar enkele vaardigheden, die werden ge
toond.
Ook dezen middag had de Chief
Baden Powell met echtgenoote en
dochter weer op de tribune plaats
genomen. Deze keer vertrok hij
evenwel voor de afloop. Ik heb een
vaag vermoeden waarom. Het ver
luidt n.l. in het kamp, dat B. P. vo
rige Zaterdag moeite had uit de
enorme menigte van enthousiaste
jongens weer weg te komen. Hij
was werkelijk verloren geraakt
tusschen zijn vrienden.
I. v. B.
6
Voor het eerste kampvuur, dat Haandagavond op de Wereldjamboree te Vogelenzang werd ontstoken en waarbij het
publiek tegenwoordig mocht zijn, bestond een enorme belangstelling
