Aan den vooravond
van de Wereldjamboree.
Koning Farouk van Egypte, wiens kroning Donderdag plaats Ten behoeve van de deelnemers aan de vierdaagsche afstandsmarschen is
vond neemt bij zijn vertrek uit Alexandrië op reis naar Cairo door het korps pontonniers over de Maas bij Cuyk een pontonbrug geslagen,
afscheid van de autoriteiten De manschappen aan den arbeid
Hollandsche klompen hebben de bijzondere belangstelling der buitenland-
sche padvinders die deelnemen aan de Wereldjamboree te Vogelenzang
Het vaatwerk van een vierpersoons-tent op het terrein der Wereldjamboree
is tamelijk uitgebreid, getuige bovenstaand interessant snapshot
De voorzitter van het Londensche Brandweer Comité reikte
in het nieuwe hoofdkwartier onderscheidingen en prijzen uit
aan die leden van het corps, die zich op eervolle wijze had
den onderscheiden
Aan den vooravond van de Wereldjamboree te Vogelenzang
Een overzichtfoto van een der talrijke subkampen op het uit
gestrekte Jamboree-terrein
Het tank-stoom
schip .Rufina", ge
bouwd bij de Ned.
Scheepsbouw Mij.
te Amsterdam voor
rekening van de
Curagaosche
Scheepvaart Mij.
te Den Haag, ge
reed voor de tech
nische proefvaart
FEUILLETON
WELKOM THUIS
De wonderlijke belevenissen
van dr. Kaiser lien
door
WILL AMBERG.
(Nadruk verboden).
31)
Maar terugkeeren was onmogelijk; zij
scheen zijn aanwezigheid gevoeld te heb
ben. Want plotseling keerde zij zich om,
wierp een blik door de zaal en ontdekte
hem. En tot zijn voldoening constateerde hij
dat zij over zijn aanwezigheid'niet minder
verbaasd was dan hij over de hare.
Even scheen zij ineen te krimpen; de los
heid van haar houding veranderde in een
soort gedrongen sluwheid, die haar niet
paste. Schuldbewustzijn is een onbarmhar
tige modeleur!
Het was dwaasheid, dat hij naar haar ta
fel ging; dat begreep hij zelf. Hij had haar
met verachting moeten straffen, haar moe
ten negeeren, alsof zij voor hem niet meer
bestond. Maar de gewoonte bleek ook nu
sterker dan het verstandig overleg. Reeds
stond hij voor haar en op hetzelfde oogen-
blik dook ook reeds naast hem het dienst
vaardige kellnerinnetje op met de stereoty
pe vraag:
,,'t Zelfde als gisteren, doctor?"
Daar zat hij nu tegenover haar en had
moeite in haar onmiddellijke nabijheid te
constateeren, dat schijn bedriegt. Maar toch
was hij grover tegen haar, dan in zijn be
doeling lag. Er lag iets hoonends in zijn
stem, toen hij begon: „Ik moet zeggen, ik
bewonder uw moed. In uw plaats zou ik er
toch de voorkeur aan hebben gegeven zoo
spoedig mogelijk te verdwijnen. U ziet, dat
de politie mij niet zoo lang heeft vastgehou
den, als u waarschijnlijk gedacht had.
Een oogenblik staarde zij hem verbaasd
aan, maar zij scheen het niet noodig te oor-
deelen op zijn insinuaties in te gaan.
Haar kalmte ergerde hem. „En wat denkt
u te doen, als ik de rollen nu eens om
draai? Als ik nu eens naar de politie ga en
haar klaren wijn schenk over uw persoon?"
En toen zij bleef zwijgen, vervolgde hij
op den toon van een commissaris, die een
misdadiger een verhoor afneemt: „Wie is
meneer Stolzenberg en wie is de man, die
zich voor mij heeft uitgegeven?"
Langzaam kwam er eenige verandering
in haar houding. Groot en vragend keek zij
hem aan. Intense verbazing teekende zich
op haar gelaat af. Maar hij hield dat nog
steeds voor huichelarij.
„Laten wij het kort maken!" zei hij hoo-
nend. „Ik ben van de comedie volkomen op
de hoogte. Ik ken de rol van den man,
die voor dr. Kaiserilen moest spelen, de rol
van meneer Stolzenberg en uw rol. Mis
schien kunt u mij bij gelegenheid nog wel
eens vertellen, wie de rol van mijn secre
taresse op zich heeft genomen?"
Haar gelaat drukte nu een en al ontstel
tenis uit. „Het komt mij voor, dat hier van
'n gruwelijk misverstand sprake is."
Het was het eerste, wat zij dezen ochtend
zei, maar het kwam er uit op een toon,
alsof haar een steen van het hart was ge
nomen.
Dit laatste ontging hem echter. Hij ge
voelde slechts behoefte haar zoo grof mo
gelijk de waarheid te zeggen.
„Inderdaad is hier sprake van een gru
welijk misverstand. U begrijpt mij name
lijk absoluut verkeerd, als u denkt, dat ik
met u en uw bende eenige consideratie zal
gebruiken. Ik garandeer u, zoowaar ik Kai
ser lien heet
Hij zweeg plotseling, want hij wist eigen
lijk zelf niet precies, wat hij bij de echt
heid van zijn naam zou garandeeren.
Zij stond op trad op hem toe.
„Zou het niet beter zijn, als we eens ver
standig met elkaar praten, dr. Kaiser-
lien?" vroeg zij, met een flauw glimlachje
en nu hoorde hij plotseling weer die war
me klank en de bezonnen kalmte in haar
stem.
„Praten? Praten?" overwoog hij het voor
stel. Hij trok zich nu terug in het defen
sief. „Er valt niets te praten. U denkt toch,
hoop ik niet, dat ik mij nog eens voor den
gek laat houden?"
„Het komt mij voor, dat wij elkaar voor
den gek hebben gehouden", antwoordde
zij, als in gedachten.
Maar nog gaf Kaiserlien zich niet ge
wonnen. „U zult mij toch niet willen wijs
maken, dat u mij gisteren louter voor de
grap als oplichter bij de politie hebt aan
gegeven?"
„Neen", gaf zij eenigszins verlegen toe,
„dat wil ik niet. Maar wat kan ik u vertel
len, dat mijn onbezonnenheid mij een slape-
loozen nacht heeft bezorgd. Ik had u meer
vertrouwen behooren te schenken".
Even zweeg zij; daarna liet zij er met
eenigen nadruk op volgen: „Overigens
schijnt u ook mij niet heelemaal te vertrou
wen. Ik heb het gevoel, dat wij langs elkaar
heen praten."
„Ik wil u bij -voorbaat er op opmerk
zaam maken, dat ik geen woord geloof van
hetgeen u mij te vertellen hebt, zoolang u
mij niet den naam en de verblijfplaats van
uw handlangers hebt genoemd."
„Misschien wilt u mij eerst wel in de ge
legenheid stellen iets tot mijn verdediging
aan te voeren", antwoordde zij, half dee
moedig, half verwijtend.
„Gaat uw gang!" permitteerde hij, ter
wijl hy de houding aannam van een rech
ter, die den delinquent welwillend toestaat
ook iets in het midden te brengen. Hij voel
de zich thans verre in de meerderheid.
„In de eerste plaats", begon zij haar
pleidooi, „ken ik geen meneer Stolzenberg
en evenmin weet ik, wie de man is, die uw
rol speelde. U wilde dat zoo even niet ge-
looven. Goed! Dat moet u weten. Maar
waarom verlangt u eigenlijk van mij, dat
ik u volkomen vertrouw, terwijl u mij voor
een soort misdadigster schijnt aan te zien.
U zult toch bezwaarlijk kunnen ontkennen,
dat u zich aan mij als dr. Kyrmayer hebt
voorgesteld?"
„Neemt u mij niet kwalijk!" viel hy haar
in de rede. „Dacht u misschien, dat ik zoo
dwaas zou zijn mij onder de gegeven om
standigheden onder mijn waren naam be
kend te maken?"
„Ik weet niet, wat u onder de gegeven
omstandigheden verstaat", antwoordde zij
glimlachend. „Ach juist ja, dat wilde u niet
gelooven. Welnu, gebruikt u dan eens een
beetje fantasie. Stelt u zich eens voor, dat
ik niet Edith Gotron ben, mar iemand an
ders, dat ik b.v. Therese Muller heet, aan
wie u zich als dr. Kyrmayer hebt voorge
steld. En neemt u dan verder eens aan, dal
op zekeren dag die Therese Muller, die een
onschuldig, goedgeloovig wicht is dat u vol
komen vertrouwt, door een heer wordt
aangesproken, die haar meedeelt, dat de
man, die zich als dr. Kyrmayer in haar ver
trouwen heeft gedrongen, in werkelijkheid
anders heet. Wat dacht u dan dat, Therese
Muller in zoo'n geval zou doen?"
„U had mij om opheldering kunnen vra
gen", antwoordde hy effen.
„Neen, dat kan ik niet. Ik moet u name
lijk nog iets vertellen: de man, die Therese
Muller op straat aansprak laten we hem
maar Hasenstab noemen, zoodat ik direct
weet, wien ik bedoel, deelde mij n.l. alleen
mee, dat u niet dr. Kyrmayer bent, maar
tevens een oplichter, maar in het bijzonder
een huwelijkszwendelaar!"
„U doelt op het onderhoud, dat u gister
namiddag met meneer Hasenstab bij het
postkantoor hebt gehad?"
„Juist! U schijnt volkomen op de hoog
te te zijn en desondanks verwondert u zich
over een en ander? Nu, dan zult u misschien
ook wel weten, dat ik meneer Hasenstab
den rug heb toegedraaid. Voor denuncianten
heb ik nog nooit anders dan afkeer ge
koesterd en toen die man scheen te den
ken, dat ik daarop zou ingaan, vond ik dat
bepaald beleedigend. Ik heb hem eenvou
dig laten staan."
Dat was geen leugen. Hij had de geheele
scène van uit zijn kamer gevolgd.
„En verder?" verzocht hij haar voort te
gaan.
(Wordt vervolgd).
