Minister Deckers bezichtigt
eendenfokkerijen.
Zelfs de spoorbrug
op Charing Cross
te Londen wordt
benut voor het
plaatsen van tribu-
nes voor de kro
ningsfeesten
Minister mr. dr. L. N. Deckers bracht Dinsdag een bezoek
aan eenige eendenfokkerijen op de Veluwe. De minister
(met bolhoed) tijdens de bezichtiging van een eendenfokkerij
te Ermelo
Als een vreemdeling Den Briel bezoekt, wordt hij terstond
gewezen naar het 1 April-monument, dat echter als een fort
door prikkeldraadversperring is omgeven
Noodgeld in Spanje,
uitgegeven. Wat
zooals dit thans te Santander word
de werkelijke waarde ervan is?....
De Scots Guards repeteer en voor de inspectie door den Hertog van Glou
cester, welke op 6 Mei a s. zal plaats hebben. Een overzicht tijdens de
oefening in den Tower te Londen
Koning George Vi van Engeland heeft Dinsdag In gezelschap van koningin
Elizabeth het nieuwe Zeevaart-museum te Greenwich geopend
FEUILLETON
DE VIERDE MAN
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
(Nadruk verboden).
44)
„Wel", Informeerde Adams, wiens stem
ming niets te wenschei. scheen over te la
ten, belangstellend, „heeft het feest tot dus
ver aan de verwachtingen beantwoord?"
„Volkomen", antwoordde Wils, terwijl hij
een diepe teug uit zijn glas nam, dat een
goed gedisciplineerde kellner onmiddellijk
bij zijn terugkomst aan de tafel opnieuw
had gevuld. „Ik geloof, dat dit een der
beste réunies op dit gebied is, die ik ooit
heb meegemaakt".
„Ja, jullie krartenmenschen hebben er
buitengewoon slag van een avond als deze
te organiseeren", prees Adams, in adoratie
opkijkend naar een slanke Pierrette, die ra
kelings het tafeltje passeerde en hem van
achter haar masker een ondeugenden blik
toewie'rp.
„Maar zelfs een avond als deze zonder
zulke vertegenwoordigsters van het schoo-
ne geslacht zou als een tuin zonder bloe
men zijn", spotte Wils, wien de bewonde
ring van zijn metgezel voor de Pierrette
niet ontgaan was.
„Inderdaad", lachte Adams, „maar ik ge
loof, dat ik niet de eenige ben, die er zoo
over denkt. Vraag het maar eens aan den
inspecteur, die daar eindelijk ook weer bo
ven water komt. Na zich zóó lang met dat
porceleinen figuurtje te hebben bezigge
houden, zal deze jouw opmerking zeker
kunnen beamen."
Inderdaad naderde Sanders op dit oogen-
blik het tafeltje, waar hij zich in een fau
teuil naast den reporter liet neervallen.
„Lafenis! M'n koninkrijk voor een glas
champagne", kreunde hij met een smach-
tenden blik op den kellner, die onmiddel
lijk op den koelei toeschoot.
„Allicht", hoonde Adames, maar Sanders
kreeg geen gelegenheid meer om hem op
dit veelzeggende stopwoord van antwoord
te dienen, want nog voor hij zijn glas, dat
hij onmiddelijk naar de lippen had ge
bracht, geheel had kunnen ledigen, zette
de band een verleidelijke tango in, welke
den oud-Hollandschen meester aan een be
lofte herinnerde, die hij aan een, als vrou
welijke helft van een Russisch danspaar
triomfen vierende jonge dame had weten
af te dwingen.
De beide anderen keken hem na, tot de
vele dansende paren hem aan hun oog ont
trokken.
„Ik geloof, dat de introductiekaart aan
hem welbesteed is", zei Wils na een pauze.
„Dat schijnt zoo", antwoordde Sanders,
maar zijn stem klonk zoo afwezig, dat de
reporter hem een onderzoekenden blik toe
wierp. Dit bleek den inspecteur echter niet
te ontgaan, want hij wendde thans hei
hoofd om en terwijl hij zich eenigszins
voorover boog. zei hij op gedempten toon:
„De omstandigheden laten mij geen tijd
tot een uitvoerige explicatie.'Miel. Luister
dus goed naar mij wat ik je nu in 't kort
zal zeggen: We naderen het einde van het
raadsel-Leuvensteyn en overeenkomstig
m'n belofte, die ik je in Dusselorf deed,
noodig ik je bij deze uit van de laatste acte
getuige te zijn. Zorg er voor, dat je tegen
twaalf uur aanwezig bent in de blauwe
salon op de eerste étage waar je je achter
een der «ordijnen voor het tweede raam
kunt verbergen. Wacht daar rustig op de
dingen, die komen zullen en verbaas je over
niets. Je kunt alles aan mij overlaten en
wanneer alles verloopt, zooals ik dat ver
wacht, heb je niets anders te doen dan nog
dezen nacht een sensationeele primeur naar
de „Mercuur" te telefoneeren. Ik moet nu
gaan. Tot straks dus".
En vóór dat Wils van zijn verbazing over
deze, op dit oogenblik wel allerminst ver
wachte mededeeling van den inspecteur,
bekomen was bleek deze reeds in den win
tertuin te zijn verdwenen.
„De oplossing van het raadselnu
op dit uurin deze omgeving? Wanneer
het Sanders niet geweest was, die hem
daarvan de verzekering had gegeven, zou
hij gedacht hebben, lat men een loopje
met hem wilde nemen. Sinds Zaterdag
ochtend, toen de inspecteur hem de belofte
had afgedwongen geen vragen met betrek
king tot deze affaire meer te zullen stel
len, had hij geweten, dat het einde van
deze geschiednis naderde ei. dat hij elk uur
van den dag een telefoontje van het Hoofd
bureau kon verwachter om van lat einde
getuige te zijn, maar zelfs geen seconde
was de gedachte bij hem opgekomen, dat
lezen avond, in een carnavalsroes, het
mysterie van den treinmoord zou worden
jpgehelderd Drie dagen lang had hij zich
het hoofd gepijnigd met de vraag wie de
schuldige zou kunnen zijn. Na hetgeen hij
van Sanders vernomen had, zag hij al spoe
dig de mogelijkheid, welke zich hier voor
de politie opende om achter de identiteit
van den dader te komen, ja, hij had er zich
zelfs eenigszins over verbaasd, dat men
daarvoor zooveel tijd noodig bleek te heb
ben tot men hem nu plotseling voor een
fait accompli stelde en dat wel op een tijd
stip, waarop hij, voor het eerst sinds hij van
de misdaad kennis had gekregen, de heele
geschiedenis voor een oogenblik uit het
hoofd had weten te zetten.
Hij wierp een blik op de, speciaal voor
dit feest op het podium geplaatste enorme
klok, welke kwart voor twaalf wees. „Tegen
twaalf uur", had Sanders gezegd, en daar
hij zich eerst nog van de ligging van de
blauwe salon op de, hoogte moest stellen,
werd het dus langzamerhand tijd, dat hij
zich gereed maakte om aan de invitatie ge-
vplg te geven.
Langzaam slenterde hij de zaal uit naar
de ruimte hall, waar menig geëchauffeerd
paar in de ruime clubfauteuils zich wat
koelte trachtte toe te wuiven. Een breede
marmeren trap leidde naar de eerste ver
dieping .waar Wils niet lang naar de door
Sanders aangeduide plaats behoefde te zoe
ken. Ongeveer in het midden van de gang
bevond zich een ruime salon, welke, naar
hij zich nu herirnerde, vooral eenige ver
maardheid genoot bij een aantal bridge
clubs uit de residentie, welker leder, deze
rustige omgeving hadden uitverkoren om
zich aan dit edelste aller Kaartspelen te
kunnen wijden. Op dezen avond echter, nu
de N. P. V. op Hotel Esplanade beslag had
gelegd en voor haar gaster van buiten ook
alle kamers op de eerste en tweede étage
had gereserveerd, hadden de bridgers hun
tenten elders moeten opslaan en de blau
we salon, waarvan het bestaan zeker
slechts aan enkelen der bezoekers van het
bal bekend was, bleek dan ook, hoewel de
deuren noodend openstonden, geheel ver
laten te zijn.
Zooals het smaakvol gemeubileerde en
van een rustige, intieme sfeer doortr ekken
vertek daar lag, zag het er allerminst naar
uit, alsof zich hier over eenige minuten het
laatste bedrijf zou afspelen van een moord
zaak, die gedurende eenige dager geheel
Nederland in spanning had weten te hou
den en onwillekeurig aarzelde WiL dan ook
even alvorens aan de aanwijzingen, die
Sanders hem verstrekt had. gevolg te ge
ven Hoewel er geen menschelijk wezen te
bekennen was, had de reporter toch het ge
voel, dat hij zich hier niet allen bevond.
Bij nadere beschduwing leek he' hem lang
niet onmogelijk, dat iemand, of wellicht
zelfs meerdere personen, zich achter de
dichte overgordijnen, de meubelen in een
der hoeken of misschien ook achter de ge
sloten schuifdeuren, die ter linkerzijde toe
gang schenen te geven tot een andei ver
trek, verborgen hielden, doch daar San
ders hem niet had opgedragen hiernaar 'een
onderzoek in te stellen, talmde hij thans
niet langer, doch liep rechtstreeks toe op
het tweede venster, dat, evenals de andere
ramen, door zware portières was afgesloten.
Op hetzelfde moment, dat hij een der gor
dijnen terugsloeg om zich daarachter te
verbergen, klonk echter een hem welbe
kende stem, die hem fluisterend toevoegde:
„Schrik niet, Miel. Ik ben het. Kom bin
nen. 't Is hier best uit te houden!"
(Wordt vervolgd).
