2)e Êeidócfve 0ou4cmt
Een hartelijke groet. Evenals andere Nederlandsche schepen werd
ook het m.s. „Demp© op rijn terugreis van Ned Indië in de Straat
van Gibraltar door Nederlandsche oorlogsbodems geconvooieerd. De
O 15 langszij de .Dempo"
De Gouverneur-generaal van Ned Indiê heeft een bezoek gebracht
aan het eiland Bali De G-G. verlaat de Kirtija Liet-inck, waai een
verzameling wordt aangelegd van oud Balineesche geschriften op
lontarbladeren
Mr.G Deketh. burgemeester van Soest,
die Donderdag j.l. tijdens den intocht
van H K H. Prinses Juliana en Z. K. H.
Prins Bernhard in zijn gemeente onwel
werd. is thans overleden
Voor het eerst sinds den wereldoorlog is een Duitsch oorlogs
schip in de haven van Algiers aangekomen. Hierboven de
.Leipzig* op de reede
De voorzitter der Internationale Kamer van Koophandel is Dinsdag met eenige leden per K L.M.-vliegtuig
.Koetilang* van Schiphol vertrokken voor een rondreis door Centraal- en Oost Euroga
Voor het oprichten der kampen van
de soldaten, die bij de aanstaande
kroningsfeesten te Londen dienst zullen
doen, zijn de werkzaamheden in vollen
gang, waarvan hierboven een aardig
snaoihot in Kensington Gardens
FEUILLETON
DE VIERDE MAN
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche),
door
*nx> VAN F WOUD.
(Nadruk verboden).
38)
Een van haar overhandigde hy een visite
kaartje, dat hij reeds gereed had gehouden
en terwijl hij het stukje carton vergezeld
liet gaan van een geldstuk, dat het me.sje
waarschijnlijk meer belang inboezemde, zei
hy:
„Wilt u over een kwartier de bewoonster
van Kamer No. 53 zeggen dat deze heer
haar m de ontvangsalun wenscht te spre
ken. Denkt u er wel aan: over een kwar
tier!"
Het meisje, dat den haar zoo plotseling
overrompelenden bezoeker, die overigens
een zeer betrouwbaren indruk maakte, rriin
of meer verbaasd h io aangestaard, kreeg
zelfs geen gelegenheid om te antwoorden,
want even snel als de oude heer was geko
men. bleek hij ook weer verdwenen. Zij
wierp een blik op het visitekaartje, dat den
naam Erich Friedrich Fedorra vermeldde,
daarna op het geldstuk en liet vervolgens
beide voorwerpen haastig in den zak van
haai schort glijden, toen zij bemerkte, dat
haar collega, d:e in de andere kamer werk
te, nieuwsgierig haai hoofd om de deur
stak.
Sanders was inmiddels teruggerend naar
de kamer van zijn overbuurvrouw, waar
hij, zonder een moment te aarzelen, binnen
ging. Zooals hij verwacht had, was het ver
trek vrijwel op dezelfde wijze gemeubi
leerd als zijn eigen kamer. In een der hoe
ken by het raam stond een divan. Daarach
ter bevond zich een radiator van de cen
trale verwarming, welke door een der over
gordijnen gedeeltelijk bedekt werd en tus-
schen die radiator en den buitenmuur
hij had dat op z'n kamer reeds gezien
was een vrij hoekje, waar hij zich met eeni
ge moeite wel in kon wringen. Weliswaar
zou de warmte, die de radiator uitstraalde,
bij 'n lang verbiijf ondraaglijk worden maar
zoolang behoefde hij het waarschijnlijk niet
uit te houden en de schuilplaats, geheel
verborgen door de dichte plooien van het
gordijn, was overigens zoo mooi, dat hij
dit inconviënt maar over het hoofd moest
zien.
Nauwelijks had hy zich in den warmen
hoek geinstalleerd, waarbij hij nog gele
genheid vond in het zware gordijn, dat hem
verborg, een nauwelijks zichtbaar kijkgat
te knippen, toen opnieuw het zoemend ge
luid van de lift weerklonk en onmiddel
lijk daarop de pseudo-verpleegster met een
telegram in de hand binnentrad.
Sanders hield den adem in. Zij begaf
zich in de richting van den divan, maar
reeds onder het loopen verbrak zy het ze
gel en zonder zich den tijd te gunnen om
te gaan zitten, nam zij van den inhoud van
het telegram kennis. Hoewel de inspecteur
de woorden niet kon ontcijferen, stond zij
nu zoo dicht bij hem, dat hij het aantal op
het formulier geplakte regels kon tellen.
En terwijl hij roerloos de bewegingen van
de, zijn tegenwoordigheid in het minst niet
vermoedende vrouw gadesloeg, drong zich
steeds sterker het besef aan hem op, dat dit
telegram de ontknooping van het raadsel
beteekende en het alleen door kennis te
nemen van den inhoud mogelijk zou zijn
den werkelijken dader van den moord op
bankier Leuvensteyn in handen te krijgen.
Op dit oogenblik behoefde hij daaraan
evenwel niet te denken, Zuster Robert
scheen vooralsnog niet van plan het be
langrijke telegram los te laten; zij liep er
nu mee naar het raam, waar ze het nog
maals doorvloog om daarna in gedachten
verzonken naar buiten te staren.
Het was doodstil in het vertrek. Slechts
de divan schéidde thans de vrouw voor het
venster van den inspecteur, dien de gering
ste beweging zou hebben verraden. Hij be
hoefde zijn arm slechts uit te strekken om
het telegram, dat de andere nog steeds in
de nu omlaaghangende linkerhand hield,
in zijn bezit te krijgen, maar ook onder
deze critieke omstandigheden verloor hij
de voorzichtigheid niet uit het oog, vast
overtuigd als hij was, dat zijn kans nog
zou komen.
Reeds nu eenige minuten keerde de
vrouw, die Sanders voor zichzelf ook nu
nog steeds „de verpleegster" bleef noemen,
zich met een gedeicdeerd gebaar om en be
gaf zich naar de deur, waarnaast een elec-
trische schel was aangebracht. Eenige
oogenblikken later verscheen een kellner,
wien zij verzocht een spoorboekje te bren
gen en toen de man vertrokken was om het
verlangde te halen, nam zij plaats op een
der beide fauteuils in het midden van hel
vertrek, waar zij zich voor de derde maal
in den inhoud van het telegram verdiepte.
Eindelijk scheen zij de geseinde mededee
ling van buiten te kennen. Zij stond althans
met een zucht op, nam een klein, lederen
handkoffertje, dat naast de waschtafel op
den grond stond en sloot daar het telegram
in weg. Juist toen zij hiermee gereed was,
meldde de kellner zich met het spoorboekje
Eenige minuten lang nam dit haar nu in
beslag. Hardop de getallen en stations bij
zich zelf herhalend, noteerde zij de uren
van vertrek en aankomst der treinen in
een kleine zakagenda tot een hernieuwd
kloppen op de deur, dat Sanders, die het
in zijn hoekje langzamerhand benauwd be
gon te krijgen, als muziek in de ooren
klonk, haar in deze bezigheid stoorde.
Op haar half ongeduldig, half verwon
derd „Binnen" verscheen het kamermeisje
dat haar een visitekaartje overhandigde en
deze beweging vergezeld liet gaan van de
mededeeling, dat de eigenaar „das gnadige
Fraulein" onmiddellijk wenschte te spre
ken.
De verpleegster wierp een verbaasden
blik op het kaartje, terwijl het meisje ge
duldig bij de deur bleef wachten.
„Erich Friedrich Fedorra" las zij hardop,
de woorden bijna spellend, en Sanders zag
vanuit zijn hoekje hoe zij haar schouders
optrok en aanstalten maakte het kaartje
aan het meisje terug te geven. Terwijl zij
haar arm reeds uitstrekte, scheen zij zich
plotseling te bedenken.
„Wat wenscht die meneer?", vroeg ze,
doch hierop moest de gedienstige het ant
woord schuldig blijven.
„Hij zei, dat het slechts om vijf minuten
te doen was". Sanders stelde tot zijn
voldoening vast, dat het meisje de ruime
fooi inderdaad wenschte te verdienen
„Ik heb hem in de ontvangsalon gelaten.
Het leek my dat hij u dringend wenschte
te spreken."
De omstandigheid, waarin zy verkeerde
in aanmerking genomen, was het zeker
niet te verwonderen, dat de nieuwsgierig
heid bij de verpleegster de overhand ver
kreeg. Nog een oogenblik scheen zij te
overleggen, of zij, zonder haar eigen vei
ligheid in gevaar te brengen, aan de uit-
noodiging gevolg kon geven, naar toen het
kamermeisje, wie de verandering in haar
houding niet ontgaan was, aanstalten
maakte de deur te openen, was haar be
sluit genomen. Met een majestueus ge
baar schreed zij langs het meisje heen, dat
haar op den voet volgde.
Voor hetgeen hem nu te doen stond, had
Sanders niet meer tijd noodig dan één mi
nuut. Met één sprong was hij over de di
van en twee tellen later had hij het kof
fertje naast de waschtafel geopend. Het te
legram lag boven op. Slechts éénmaal be
hoefde hij het door te lezen en reeds stond
de inhoud onuitwischbaar in zyn geheu
gen gegrift.
Reis onmiddellijk door naar Berlijn,
Kurfurstenstrasse 12, zelfde naam. Sein
omgaand Staverman, telegraaf restante
Amsterdam of alles nog in orde.
Draag niets af. Kan spoedig nadere be
richten verwachten.
Dertig seconden nadat de verpleegster
de kamer verlaten had. stond ook Sanders
op de gang «n juist toen de eerste ver
baasd en ontstemd, omdat zij hier niemand
had aangetroffen, de ontvangsalon, die in
den rechtervleugel op dezelfde étage ge
legen was. weer wilde verlaten, trad Erich
Friedrich Fedorra met een hoffelijke bui
ging binnen.
(Wordt vervolgd).
