De huldiging en ontvangst te Soest.
Na Baarn heeft Donderdag ook Soest het vorstelijk echtpaar
een feestelijke en enthousiaste ontvangst bereid. H. K. H.
Prinses Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard voor het raadhuis
te Soest
De sleepboot .In-
dus" van L Smit
Co op weg met
den baggermolen
„Lady Willington"
van Londen naar
Cochin China
Het eerste gereedgekomen wegvak van den nieuwen rijksweg
den Haag - Utrecht bij Voorburg is Donderdag voor het ver
keer opengesteld
Voor de spoorwegen In Algiers worden speciale moderne
aërodynamische locomotieven In dienst gesteld
De Hertog van Kent stelde deze week de grootste steenkool-Installatie ter
wereld, te Bolsover geconstrueerd, In werking
Het nieuwe raadhuis van Uithoorn Is Donderdag officieel geopend door den
waarnemend commissaris der Koningin in Noord-Holland, mr. J. B. Bomans.
De Uithoornsche jeugd brengt den autoriteiten een zanghulde voor het
raadhuis
FEUILLETON
DE VIERDE MAN
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, Ud der Centrale Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
(Nadruk verboden).
84)
De beminnelijke glimlach op het gelaat
van den rechercheur scheen plotseling te
verstijven.
„Aha, ia u van de pers?" antwoordde hij
en zijn toon klonk aanmerkelijk koeler,
toen hij vervolgde: „Tja, dat is een kwes
tie, die de commissaris zal moeten beoor-
deelen. Myn opdracht luidt slechts u te
verzoeken mij naar het bureau te volgen.
Ik vermoc5 echter, dat uw vriend den com
missaris inmiddels reeds van uw antece
denten op de hoogte zal hebben gesteld, al
kan ik u dan wel in vertrouwen mededee-
len, dat het hier bij de politie niet usance
is bij het onderzoek van een zaak de
hulp in te roepen van verslaggevers."
De hautaine toon, waarop deze laatste
worden gesproken waren, prikkelde Wils.
„Van hulp inroepen door de politie is
geen sprake", antwoordde hij, nu eveneens
met de nood «ge reserve. „Het spijt me, dat
ik zoo openhariig was u in te lichten over
mijn verhouding tot inspecteur Sanders. Ik
had daarmee kunnen wachten tot ik tegen
over den commissaris sta."
De rechercheur haastte zich nu den re
porter te verzekeren, dat het allerminst in
zijn bedoeling hsd gelegen, hem of de Hol-
l&ndsche politie, aan wie men zelfs met be
trekking tot deze zaak veel vesrchuldigd
was, te beleedigen. Hij meende echter aan
vankelijk een collega tegenover zich te
hebben en dat had ten slotte aanleiding ge
geven tot dit misverstand. Politiemenschen
dat zou de heer Wils in zijn intiemen om
gang met inspecteur Sanders wel bemerkt
hebben, waren nu eenmaal van een bijzon
der slag, dat het gewone, burgerlijke leven
min of meer ontgroeid was en zich daarbij
niet goed meer kon aanpassen.
De reporter vond deze verontschuldiging
vrij dwaas, maar waar de man thans weer
overvloeide van beleefdheid en met veel
strijkages zijn blunder trachtte te herstel
len, riep hij den kellner om af te rekenen
en maakte hij zich gereed den rechercheur
te volgen.
Voor den ingang van het café aan de
Konigsallee wachtte een zware Mercedes,
waarvan de chauffeur, beleefd salueerend,
het portier opende, toen het tweetal na-
naderde. De rechercheur gaf opdracht te
rug te rijden naar het bureau en een mi
nuut later stoof de wagen de Konigsallee
af in de richting van de Corneliusplatz.
De politieman was thans weer een en al
welwillendheid. Met groote belangstelling
informeerde hij naar den toestand in Hol
land, dat hij, tijdens eenige korte bezoeken
aan Arnhem en Den Haag had leeren waar-
deeren, waarbij hij intusschen niet naliet
zijn gast te wijzen op de bezienswaardig
heden van Dusseldorp, die vooral in het
stadsdeel, dat zij nu doorkruisten, bijzonder
talrijk vertegenwoordigd waren.
Met onverminderde snelheid raasde de
wagen over den Hindenburgwall en vervol
gens door de stille straten van de langs
den Rijn gelegen villawijk. Daar deze in het
Zuiden begrensd wordt door een klein wan
delpark, dat onmiddellijk aan het oude
stadsdeel met de Alte Jakostrasse aansluit,
verwonderde het Wils geenszins, dat het
bureau van de derde sectie zich in deze
omgeving bevond.
Juist wilde hij in dezen zin een opmer
king maken, toen zijn aandacht getrokken
werd door een auto, welke uit tegenover
gestelde richting naderde en waarvan de
bestuurder zich alle moeite scheen te ge
ven den chauffeur van de Mercedes te be
duiden, dat hij moest stoppen. Merkwaar
digerwijze maakte deze onmiddellijk aan
stalten aan dezen wensch gevolg te geven,
doch Wils verkeerde over de reden hiervan
niet lang in twijfel, want bijna tegelijker
tijd wendde zich de naast hem zittende re
chercheur, wien een en ander evenmin ont
gaan was, tot den chauffeur, met de woor
den: .(Stop even, Kurt. Het schijnt, dat
Oswald een boodschap voor ons heeft".
Inderdaad werd nu het portier van den
anderen wagen geopend door een heer, die
haastig uitstapte en snel de straat overstak.
De rechercheur boog zich met een korte
verontschuldiging over Wils heen en open
de nu op zijn beurt het portier. De andere
wendde zich, na den reporter vluchtig ge
groet te hebben, tot diens metgezel, die in
eenigszins gebogen houding bleef staan.
„Heb jij het proces-verbaal van de zaak-
Mayer bij je?"
Het antwoord op deze, schijnbaar zeer
onschuldige vraag, ontging Wils, want plot
seling wist hij zich van twee kanten aan
gegrepen en nog eer hij 'een hand tot zijn
verdediging had kunnen uitsteken, voelde
hij, hoe een donkere kap op zijn gezicht
werd gedrukt en een weeë, ondraaglijke
lucht hem in neus en mond drong. Slechts
gedurende een oogenblik, te kort om zelfs
maar aan weerstand te kunnen denken,
drong het tot hem door, wat hier gebeurde.
Een overval.... chloroform! Dan ontspan
de zich de last op zijn borst. Zijn aanval
lers lieten hem los.... Hij trachtte zijn
arm op te heffen, doch deze scheen van
lood. Nog werd het licht door de zwarte
kap verduisterd en een lichte druk op
zijn gelaat bewees, dat 't ding door iemand
werd vastgehouden. Zwaar suisde en gons
de het in zijn ooren, een gevoel van inten
se loomheid deed hem alle belangstelling
voor zijn omgeving verliezen.... Met een
ruk zette de wagen zich weer in beweging
....Fluisterende stemmen, onverstaanbare
woorden, die langzaam wegstierven, dron
gen moeizaam tot hem door.
Sanders op het oorlogspad.
Inspecteur Sanders had op het hoofdbu
reau van politie, waar hij zich bij de afdee-
ling „Kriminalpolizei" vervoegd had, een
dankbaar gehoor gevonden. De mededee-
lingen van den Hollandschen collega, wiens
achtervolging van een beruchte landgenoo-
te geleid had tot de ontdekking van een
verblijfplaats'van misdadigers, die met
eenige reden verdacht worden van een
serie in de omgeving van Dusseldorp ge
pleegde en tot dusver onopgehelderde in
braken, hadden niet nagelaten eenigen in
druk te maken op den dienstdoenden com
missaris, die onmiddellijk eenigen zijner
beste speurders liet ontbieden om de te
treffen maatregelen gezamenlijk onder de
oogen te kunnen j zien.
Unaniem was men van oordeel, dat het
wenschelyk was den terugkeer van recher
cheur Evertsen af te wachten alvorens zelf
in te grijpen. Wellicht was de rechercheur
er in geslaagd nadere bijzonderheden met
betrekking tot de bewoners van het gehiem-
zinnige pand te weten te komen, welke bij
het verdere onderzoek of een eventueel
noodzakelijken overval van belang zouden,
kunnen zijn.
Sanders stelde echter onmiddellijk de
voorwaarde, dat zijn belangen, welke vrij
wel uitsulitend betrekking hadden op de
faits et gestes van de pseudo verpleegster,
door het optreden der Dusseldorpsche auto
riteiten niet zouden worden geschaad.
Hij begreep zeer wel, dat men hier op het
hoofdbureau meer interesse had voor de
bewoners van het perceel in de Alte Jakob-
strasse dan voor de zaak, die hem naar Dus-
seldorf had gevoerd en het leek hem daar
om geenszins overbodig zijn buitenland-
schen collega's op het hart te drukken voor
al geen stappen te ondernemen zonder zijn
voorkennis. Tot eiken prijs moest hij trach
ten te voorkomen, dat de pseudo-verpleeg-
ster er de lucht van kreeg, dat zij gevolgd
werd en, afgaande op den, in dit verband
min of meer bedenkelijken dienstijver van
de Duitsche rechercheurs, leek hem dit ge
vaar geenszins denkbeeldig.
De toezegging van den commissaris, dat
niets buiten hem om zou worden onderno
men, stelde hem ten slotte gerust en als re
sultaat van de bespreking kwam men voor-
loopig overeen, dat Sanders weer naar ho
tel „Zweibruckenhof" zou gaan om daar
den terugkeer van Evertsen af te wachten.
Met dezen zou hij zich dan wederom aan
het hoofdbureau vervoegen, waarna verde
re maatregelen in gezamenlijk overleg zou
den kunnen worden vastgesteld.
(Wordt vervolgd).
