3)e £eidóoke 6ou/fcomt
Van Vliet, die Zondag te Amsterdam het bil jar tkampioen-
schap van Nederland cadre 71/2, behaalde, aan stoot in
zijn laatste partij tegen Dommering
De gemeenten Baarn en Soest bereiden zich voor op een grootsche
ontvangst van het vorstelijk echtpaar, dat binnenkort zijn intrek in het paleis
Soestdijk zal nemen Een detail van de illuminatie, die Zaterdagavond proel
brandde
H. K. H. Prinses Juliana bij het verlaten van het paleis Voorhout te den
Haag, waar door de Koninklijke Familie een bezoek werd gebracht, teneinde
zich van de inrichting op de hoogte te stellen
Het moment, waarop H. M. de Koningin, door het doorhakken van den
kabel, Neerlands grootste passagiersschip, de .Nieuw Amsterdam", van de
werf der Rotterdamsche Droogdok Mij. van stapel laat loopen
In verband met het verblijf van de
Engelsche Koninklijke familie op Wind
sor Castle, heeft voor het eerst sinds
1935 een dubbele wacht haar post
weer betrokken.
Door de nationalistische regeering in
Spanje worden nieuwe postzegels uit
gegeven, welker opbrengst geheel voor
liefdadige doeleinden bestemd zal zijn
FEUILLETON
DE VIERDE MAN
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
(Nadruk verboden).
30)
Opnieuw bladerde hij thans in een reis
gids, ditmaal in die van de Duitsche Spoor
wegen. Om 6.48 vertok de eerste sneltrein
van Emmerik. Het beste zou dus zijn nu
eerst nog wat rust te nemen en dan om
half drie met de auto te vertrekken.
Onmiddellijk trof -ij de noodige voorbe
reidingen, liet zich met den hoofdcommis
saris verbinden, dien hij in korte trekken
van een en ander op de hoogte stelde en
gaf een der chauffeurs opdracht hem om
half drie met een snellen wagen van zijn
woning te komen halen.
Het was intusschen kwart over elf ge
worden. Opnieuw greep hij naar de tele
foon, schakelde automatisch het nummer
van Wils in en wachtte tot hij diens stem
hoorde.
„Hallo, ouwe jongen, heb je zin in een
nachtelijk auto-ritje?.... Waarheen? Dat
zal ik je onderweg wel vertellen. Maar
't kan een paar dagen durenGeen
bezwaar? Accoord! Neem je pas en een
koffertje met wat toiletbenoodigdheden
mee en vervoeg je precies half drie aan
mijn huis.... Opblijven? Ben je dwaas
kerel. Neem nog een paar uurtje rust, je
zult het noodig hebben. Tot straks!"
Vijf minuten later zat hij in een taxi
die hem naar zijn woning bracht.
Emil Wils had zich, overeenkomstig het
advies van den inspecteur, ter ruste bege
ven doch de snelle opeenvolging van ge
beurtenissen was oorzaak, dat hij den slaap
niet kon vatten. Zijn gang naar de woning
van inspecteur Sanders, wien hij van zijn
wantrouwen jegens de verpleegster deelge
noot had gemaakt, leek hem reeds eenige
dagen geleden en toch waren in werkelijk
heid sindsdien niet veel meer dan twaalf
uren verloopen. Wat was er in al dien tijd
al niet gebeurd: het verwijt van van Manen,
die niet hebben kon, dat hij zijn taak als
verslaggever wat serieuzer opvatte dan de
meesten zijner collega's, het interview met
zuster Robert, die hem, blijkens haar over
haast vertrek, scheen te hebben doorzien,
de ontmoeting met den geheimzinnigen
bezoeker op het portaal, die hem opzette
lijk den rug had toegekeerd, daarna weer
naar de krant om het onderhoud met de
verpleegster uit te werken, bezoek aan het
hoofdbureau, de club in Palais Royal, wéér
naar het bureau en wéér naar de woning
van de verpleegsterhet leek een film,
waarvan intusschen het eind nog niet te
zien was. Zijn voorgenomen reis naar Den
Haag, om te onderzoeken waar de pseudo-
verpleegster gesolliciteerd kon hebben, was
nu overbodig geworden. Juffrouw Martens
had immers pertinent beweerd, dat haar
huurster precies om 9 uur was thuis geko
men. Ze kon dus onmogelijk in Den Haag
geweest zijn, zelfs wanneer ze op het per
ron onmiddellijk een electrischen trein naar
Amsterdam terug had genomen. In dat ge
val zou ze toch minstens twee en een half
uur noodig gehad moeten hebben om weer
thuis te komen en daar ze om 7.10 was ver
trokken.... Neen, dat was uitgesloten.
Maar hoe had de zaak zich dan toegedra
gen? Ze had toch inderdaad in den trein
gezeten; de conducteur, zoowel als de fo
rens uit Haarlem hadden haar immers ge
zien. En wie was de vierde man, die ban
kier Leuvensteijn moest hebben vermoord?
Wat wisten ze nu eigenlijk nog? Goed be
schouwd: niets. Nog niet eens, of de ver
pleegster werkelijk medeplichtigheid kon
worden ten laste gelegd. En toch lag de op
lossing van het raadsel alleen in een scher
pe bewaking van deze verdachte.
Intusschen viel het niet te ontkennen, dat
hun kansen om de zaak tot een goed einde
te brengen, de laatste uren belangrijk wa
ren verminderd. Zoolang de verpleegster in
de stad was geweest en onkundig bleef van
het feit, dat zij verdacht werd, bestond de
mogelijkheid,- dat zij op een of andere ma
nier met haar medeplichtigen in aanraking
zou komen. Maar nu? Ze had er de lucht
van gekregen, dat zij bewaakt werd en had
daarom de vlucht genomen naar het buiten
land, waar niet alleen haar arrestatie heel
wat moeilijker zou zijn, maar bovendien de
kens bestond, dat zij alle relaties met haar
handlangers voorloopig zou verbreken....
Met dat al bleek het een interessant ge
val, dat zeker de moeite waard was om er
z'n gewone journalistieke bezigheden een
paar dagen voor aan anderen over te la
ten en het vooruitzicht, dat het tweede be
drijf in het buitenland zou spelen, vermocht
de aantrekkelijkheid voor een amateur-de
tective als hij nog slechts te verhoogen.
't Was tegen eenen voor hij eindelijk in
slaap viel en reeds een uur later waar
schuwde hem een ratelend afloopende wek
ker, dat het tijd was zich voor den nachte
lijken autorit met inspecteur Sanders ge
reed te maken.
Schier geruischloos gleed de zware acht-
cylinder, die uiterlijk in geen enkel opzicht
aan een politie-auto herinnerde, de spaar
zaam verlichte stad uit. Een stoere chauf
feur in 't eenvoudige uniform, dat zijn vak-
genooten gewoonlijk plegen te dragen, hield
met zekere hand het stuur, terwijl Sanders
en Wils, diep in den kraag van hun jas ge
doken, de beenen omhuld door een plaid,
het zich achterin zoo behaaglijk mogelijk
hadden gemaakt.
„Ik zou je den raad willen geven voor
loopig te trachten nog een paar uurtjes van
je verloren nachtrust in te halen, wanneer
ik niet wist, dat je natuurlijk smacht naar
eenige opheldering met betrekking tot on
zen nachtelijken tocht", zei Sanders, ter
wijl de laatste lantaarns langs de Amstel
voorbij gleden.
„Een beetje benieuwd ben ik wel, ja.
Overigens ben ik, ondanks je zwijgzaamheid
gedurende de vijf minuten, die we in dezen
zeer comfortabelen wagen doorbrengen,
toch alweer iets wijzer geworden. De reis
gaat naar Duitschland enals je nu nog 10
minuten wacht, kan ik je ook vertellen of
Rijnland dan wel Westfalen het doel van
den tocht is", antwoordde Wils.
„Zóó lang zal ik je geduld maar niet op
de proef stellen, beste jongen. Je hebt met
deze opmerking alweer zoo'n duidelijk be
wijs van je scherpzinnigheid geleverd, dat
ik me waarlijk gelukkig prijs zoo'n assis
tent in m'n onmiddellijke nabijheid te heb
ben. Straks zullen we den weg naar
Utrecht in slaan en daaruit volgt dus, dat
we vermoedelijk eenige dagen in het Rijn
land zullen doorbrengen, We gaan naar
Dusseldorp, Miel; bij mijn terugkomst op
het bureau heb ik bericht gekregen, dat
zuster Robert daarheen getrokken is, mis
schien wel met het doel om het carnaval
mee te vieren."
Sanders gaf zijn metgezel nu een volle
dige explicatie van hetgeen zich na de mis
lukte huiszoeking in de woning van de
verdwenen verpleegster had afgespeeld.
Deze luisterde aandachtig tot de inspec
teur zijn verhaal geëindigd had en dit be
sloot met de woorden:
Zóó Miel, staan op het oogenblik de za
ken en ik heb alle reden om aan te nemen,
dat je er geen spijt van hebt aan m'n invi
tatie om mee te gaan gevolg te hebben ge
geven."
„Niet het minst! Alleen hoop ik, dat onze
expeditie niet al te lang zal duren, want ten
slotte bestaat er ook nog zoo iets van een
„Mercuur", die dergelijke uitstapjes van
haar redactieleden slechts waardeeren kan,
wanneer er voldoende copie inzit."
„Man", antwoordde de inspecteur
lachend, „als alles achter den rug is, heb
je stof genoeg voor eenige tientalen kolom
men, waarvan de lezers zullen smullen, 't
Moet je directie ten slotte toch ook wat
waard zijn iemand in dienst te hebben, die
zulke buitengewone speurderskwaliteiten
aan den dag legt en zijn relaties met het
hoofdbureau zóó netjes weet uit te bui
ten."
(Wordt vervolgd).
