SPORT
en
5PEL
Een gebroken Oranje-elftal
handhaaft een prachtig record.
MAANDAG 1 FEBRUARI 1937
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
Nederland dwingt Duitschland een
gelijk spel af.
Scheidsrechter O LECLERCQ (Frankrijk).
VAN NELLEN HEETJANS BAKHUYS VAN SPAENDONCK WELS
VAN HEEL ANDERIESSEN PAAUWE
CALDENHOVE WILDERS
Nederland: HALLE
Doelpunten van v. Nellen en
van Spaendonck, uitstekend
spel van Wilders.
DüSSELDORF, 31 Januari. (Van een spe-
cialen A.N.P.-verslaggever).
Na een spannenden wedstrijd, in zeer
hoog tempo gespeeld, is het Neder-
landsch elftal er op het nippertje in
geslaagd een gelijk spel tegen de Duit-
schers te bewerkstelligen, en daar
mede is het aantaluitwedstrijden,
waarin Oranje achter elkaar ongesla
gen bleef, tot 12 opgevoerd. Het trot-
sche record is ongebroken gehand
haafd, maar het hing in het Rijnsta
dion dezen middag wel aan een heel
dun draadje. Voor het Duitsche elftal
is het een minder prettige verrassing
geweest, dat Nederlandsche doelpunt
in de allerlaatste minuut, waardoor een
zekere overwinning teloor ging. Het
gelijke spel is voor het Nederlandsche
elftal een buitengewoon verdienstelijke
prestatie, gezien het feit, dat hét een
zeer zware uitwedstrijd betrof, als
mede het onverwacht moeten spelen
met drie debutanten. Maar in de na
beschouwing zullen wij hierop uitvoe
rig terugkomen.
DE WEDSTRIJD.
Een vriendelijk winterzonnetje bescheer!
het Rijnstadion, waarheen wij ons reeds
vroeg hadden begeven. Een vergelijking
met het Olympisch stadion te Amsterdam
zou ongetwijfeld ten nadeele van Düssel-
dorf uitvallen, immers te Amsterdam
machtige tribunes en een indrukwekkende
accomodatie, hier een betrekkelijk kleine
„overdekte" en verder slechts open tribu
nes met vrijwel uitsluitend staanplaatsen.
Voor deze bijzondere gelegenheid zijn
rondom de athietiekbaan banken neergezet,
tegenover de eeretribune, een beetje in de
lucht zwevend, wat primitief bovendien,
houten stellages zijn geplaatst, noodtribu-
nes voorstellend, zoo uit den Haag, waar
zij voor de huwelijksfeesten van Prinses
Juliana en Prins Bernhard hadden dienst
gedaan, naar Düsseldorf overgebracht.
De aanvang der ontmoeting was op half
drie (Duitsche tijd) bepaald, doch reeds
twee uren van tevoren waren de eerste
toeschouwers gekomen.
Het Rijnstadion, ver buiten het centrum
der stad gelegen, is zeer moeilijk te berei
ken, met auto's zelfs vrijwel onmogelijk.
Velen gingen wandelen, de meesten kozen
de tram.
In het stadion was de organisatie behoor
lijk geregeld. De muziek van de rijksweer
bracht onvermoeid vroolijke marschliede-
ren ten gehoore. En vroolijk wapperden de
vlaggen in den wind, uitsluitend haken
kruisvanen met alleen een rood-wit-blauwe
vlag in het midden, geflankeerd door een
vlag met de zelfde kleuren, doch verticale
banen, dit ter eere van den Franschen
scheidsrechter Leclercq.
Natuurlijk moesten de Nederlandsche
spelers en officials van te voren nog het
veld keuren en zelfs de directeur van het
Amsterdamsche stadion Jan van den Berg
kwam even een kijkje nemen. Hij als ex
pert mocht er niet aan ontbreken.
Dat veld had een harden ondergrond met
een door den dooi weeke oppervlakte, het
geen het veld „zwaar" bespeelbaar maakte.
Even voor half drie werd per luidspreker
in het Nederlandsch bekend gemaakt, dat
Smit en Weber niet zouden meespelen, en
dat voor hen resp. Heetjans en Wilders in
vielen. Men voelde als het ware het gea-
•geeren in ongunstigen zin van de vele dui
zenden Nederlanders, die de tribunes be
volkten, bij het vernemen van deze mede-
deeling. Niettemin bleek het „legioen" nog
optimistisch gestemd te zijn, want niet lang
daarna schalde over het stadion het zoo
welbekende lied „Wij zijn niet bang".
Men had de sympathieke gedachte beide
elftallen tegelijk te laten opkomen en zoo
verschenen de beide aanvoerders Szepan
en van Heel tegelijk met hun mannetjes op
het veld. Met den scheidsrechter en de
grensrechters in het midden stelden allen
zich met het front naar de eeretribunes op.
De rijksweer speelde het Wilhelmus, mee
gezongen door alle aanwezige Nederlanders.
En het Duitsche publiek bleef niet achter,
donderend klonk het „Deutschlandlied"
gevolgd door de eerste strophe van het
Horst Wessellied in het stadion.
Scheidsrechter Leclercq riep de beide
aanvoerders tot zich, Szepan was gelukki-
aan van Heel, de Duitscher koos den
wind, die over de lengte van het veld stond,
maar niet van bijzondere kracht was, mee.
Om vijf minuten over half 3 bracht Bak-
huys den bal aan het rollen.
Reeds dadelijk werd in hoog tempo ge
speeld, waarbij de eerste aanvallen door de
Nederlanders weiden geleid. Het spel werd
goed open gehouden en vooral van Nellen
kreeg vele ballen toegespeeld, waarmede
hij steeds goed werk deed Het spel was
nauwelijks enkele minuten oud, toen een
voorzet van den D.H C.-er bij van Spaen
donck belandde, die in vollen ren naast
schoot.
De eerste tegenaanval van Duitschland
was reeds direct gevaarlijk, toen Halle over
een ver naar voren gespeelden bal heen
rolde, doch het leder ging gelukkig uit. De
Duitschers kwamen echter terug, kort sa
menspelend, tik-tak ging de bal van voet
tot voet. steeds in de breedte.
Daardoor kregen onze backs voortdurend
gelegenheid door goed opstellen de aan
vallen te breken en de eigen voorhoede
met verre trappen aan het werk te zetten,
Hier stelde Bakhuys van Spaendonck in
de gelegenheid een schot te lossen, doch
wederom zocht de Rotterdammer het doel
op de verkeerde plaats. Janes werd bij een
der Nederlandsche aanvallen geblesseerd,
doch van ernstigen aard was het niet,
want spoedig speelde hij weer op volle
kracht mede. Langzaam maar zeker kwa
men de Duitschers in de meerderheid en
Günther kreeg een prachtige gelegenheid
de score te openen. Caldenhove redde op
het laatste moment. Nauwelijks was men
aan Hollandsche zijde van den schrik be
komen, of een prachtig opgezette aanval
der Duitschers werd besloten met een kei
hard schot van Szepan, hoog in het linker
hoekje, maar Halle wierp zich met een
sprong naar den bal, tipte hem met de
handen er uit, het leder vloog tegen de
lat,- sprong terug in het veld, maar het
gevaar was verdwenen. Een formidabel
schot van den Schalkespeler. Uit onze
aanteekeningen blijkt, dat in deze periode
het initiatief aan den kant der Duitschers
was. We noteerden een moeilijke situatie
voor het Hollandsche doel, toen na een
hoekschop Halle nog juist kans zag een
schot over de lat te tippen. Direct daarna
ontsnapte ons doel op het nippertje aan
een doorboring, toen Günther, die geheel
vrij voor doel stond, met een keurig ge
plaatst schot Halle dacht te verrassen.
Maar hij had buiten den waard, in casu
Wilders gerekend, want de laatste dook
op het laatste moment op de doellijn op.
Het tempo aan beide zijden bleef zeer
hoog opgevoerd. Waren de Duitschers mis
schien iets sterker in het veld, hoewel niet
bepaald gevaarlijk, van een bepaald over-
.wicht was toch geen sprake. Nu eens
zweefde de bal voor het Nederlandsche
dan weer voor het Duitsche doel. Een
voorzet van Wels werd keurig door Bak
huys ingekopt, maar doelman Jakob was
op zijn post. De Oranjehemden kwamen
terug en van Heel kreeg een kans om te
schieten, maar de bal ging naast. Was in
den beginne van Nellen het meest aan het
werk gezet, nu kwam er een periode-Wels.
De kleine rechtsbuiten, zwaar gedekt door
Münzenberg, wist zich herhaaldelijk vrij
te spelen. Na 20 minuten wist hij zijn be
wakers weer eens te vèrschalken, plaatste
keurig voor doel. keeper Jakob liep uit,
stompte den bal het veld in, Wels schoot
weer in, maar Janes kopte den bal uit
den doelmond. Weer passeerde Wels Mün
zenberg, een paés naar Bakhuys volgde,
maar het schot van onzen midvoor be
zorgde Jakob geen moeilijkheden. Dank
zij het wisselende spel in het veld droeg
de strijd van den beginne af een spannend
karakter, waarbij uitstekend voetbal werd
te zien gegeven.
Duitschland leidt.
Zoo ging het eerste half uur voorbij
en nog steeds was de score blank. Op
een moment, dat Pauwe den linksbui
ten Günter even vrij spel liet, kreeg
de laatste een kans, zijn schot kwam
tegen de lat terecht, de terugspringen
de bal werd door Lehner opgevangen,
even aarzelde onze verdediging met
ingrijpen en de bal lag al achter Halle.
Een mooi doelpunt was het niet, maar
het gaf de verhouding op dat moment
goed weer (10).
We vreesden, dat deze achterstand een
nadeeligen invloed opliet moreel van onze
ploeg, toch al ietwat" geschokt door het
feit, dat op het laatste moment twee in
vallers moesten worden opgesteld, zou heb
ben. Want Duitschland bleef na dit doel
punt sterk in den aanval, maar telkenmale
werd het spel te kort gehoüden, zoodat
onze verdediging volop de gelegenheid
kreeg zich tijdig te herstellen, in te grij
pen en weg te werken.'"Toch zag Hohmann
J:ans een hard en zuiver schot te lossen,
dal Halle echter keurig stopte. Bij het weg
werken liet hij den bal even uit de han
den vallen, doch de Duitschers profiteerden
met van het foutje van onzen doelman. De
minuten verstreken snel, zoo leek het al
thans voor den neutralen toeschouwer, wel
een bewijs overigens welk een spannend
karakter deze wedstrijd had.
De gelijkmaker.
Op het moment, dat iedereen zich
reeds verzoende met de gedachte, dat
de rust met een 10 voorsprong der
Duitschers zou ingaan, kwam de ge
lijkmaker.
Wels zette een van zijn bekende keu
rige boogballetjes voor het Duitsche
doel, Jakob liep uit, raakte den bal
aan, doch kon het leder niet stevig
grijpen. Van Nellen was toegeloopen,
nam den bal op den voet, schoot in.
Münzenberg trachtte het schot nog uit
doel te houden, doch de bal was de
lijn reeds gepasseérd (11).
Van Spaendonck gaf voor alle zekerheid
den bal nog een trapje extra. De gelijkma
ker was gescoord.
In de resteerende vijf minuten voor de
rust kwamen de aanvallen slechts van Ne
derlandsche zijde, een schot van van Nel
len belandde juist in de-handen van Jakob
en toe was het pauze.
De tweede helft.
Om vijf minuten over half 4 werd het
spel hervat. Oranje nam dadelijk het heft
in handen. Zou het een berucht kwartier
tje worden? Een kopbal van Bakhuys, uit
een voorzet van Wels, stopte Jakob wel,
doch hij begin dé fout den bal uit de han
den te laten vallen. Münzenberg wist
toen niet beter te doen dan het leder tot
hoekschop te trappen. Deze eerste hoek
schop werd spoedig door een tweede ge
volgd, welke door Jakob het veld "werd in-
gestompt. Het overwicht van Oranje duur
de echter niet zoo heel lang, en al spoedig
golfde het spel op en neer, met de Duit
schers nu gevaarlijker dan voor de rust
om 't eenvoudige feit, dat zij het open spel
toepasten. Vooral Lehner, de gevaarlijke
rechtsbuiten, werd aan het werk gezet. Hij
aarzelde, niet zelf te schieten en eenmaal
zag Halle zich gedwongen 't scherpe schot
in den hoek tot corner te verwerken. We
kregen den .indruk, dat beide elftallen het
consigne hadden gekregen alles op alles te
zetten en wellicht werd men daarbij geleid
door de gedachte, dat de ploeg, die het
eerst er in zou slagen een doelpunt te ma
ken, groote kans op de uiteindelijke zege
zou hebben.
Beide middenlinies bleven voortdurend
achter en bewaakten de aanvalslinies ste
vig. Szepan vervulde echterbij de Duit
schers op schitterende wijze den rol van
verbindingsspeler, waardoor de gapingen
in het Duitsche elftal niet zoo groot wa
ren. Goldbrunner bewaakte, evenals voor
de rust, Bakhuys nauwlettend en slechts
zelden heeft onze middenvoor zich m deze
ontmoeting kunnen vrijspelen. Eenmaal
slaagde hij er wel in, toen loste hij uit
moeilijke positie een verraderlijk schot,
maar deze kogel werd door Jakob vallen
de gered. Het was onbegrijpelijk, dat op
een dergelijk zwaar veld het hooge tempo
door alle spelers volgehouden kon worden.
De Duitsche aanvallen bleven een open
karakter behouden, maar Caldenhove en
Wilders muntten in deze periode boven
alle anderen uit. Bakhuys probeerde het
in zijn eentje, doch zijn schot ging over.
Duitschland leidt andermaal.
Het was bepaald jammer, dat door
een fout van Halle de strijd bijna een
beslissende wending zou krijgen. Na
een half uur spelen gaf Szepan een af
gemeten pass aan Lehners.Deze-was door
van Heel vrijgelaten, een fout van den
Rotterdammer zou men zeggen, doch
daar komen wij in onze beschouwing
nog op terug. Even bracht de Duit
sche rechtsbuiten den bal op, van vrij
verren afstand loste hij een hard laag
schot, recht op Halle aan.
Onze doelman gleed uit, viel over
den bal heen en de Duitschers hadden
vrij onverwacht de leiding heroverd
(2—1).
De Duitschers namen het spel even in
handen en menigeen vreesde nog voor een
derde doelpunt. Vijf minuten voor tijd kop
te Goldbrunner, zich bukkend, en trapte
Bakhuys tegelijk naar den bal. De Duit
sche spil, die den geheelen wedstrijd zich
voortreffelijk van zijn taak, Bakhuys te
bewaken, gekweten had, werd aan het
neusbeentje gewond. Hij was gedwongen
het veld te verlaten en met tien man speel
den de gastheeren de ontmoeting uit. Sze
pan nam onmiddelijk de spilplaats in en
bewaakte Bakhuys even trouw als' Gold
brunner daarvoor had gedaan.
Nog gelijk.
Heetjans raakte twee minuten voor het
einde gekwetst en we zagen hem op het
middenveld rondstrompelen, toen van
Heel met een laatste inspanning een aan
val opzette. Schitterend bracht de Rotter
dammer den bal op, gaf óp het juiste mo
ment aan Wels over. Deze schoot onmid
dellijk met een boogballetje voor van
Spaendonck. Janes en keeper Jakob spron
gen tegelijk naar den bal. Van Spaendonck
slaagde er in den bal mét het" hoofd in
deel te werken en 55 seconden voor het
einde had Nederland gelijk gemaakt.
Nauwelijks was er afgetrapt, of de heer-
Leclercq blies het eindsignaal.
NABESCHOUWING.
Het is, wij schreven het reeds, een zeer
zware uitwedstrijd voor het Nederlandsche
elftal geweest. De Duitschers kwamen goed
voorbereid in het veld, met den vasten wil
de Oranjeploeg. dat in geheel Europa ge
vreesde elftal, te overwinnen. Het was
voor de gastheeren een eerezaak te zege
vieren en nochtans is "men daar niet in
geslaagd. Dit Duitsche elftal was met al
zijn fouten en gebreken toch als heel sterk
te bestempelen en in een uitwedstrijd te
gen een dergelijke ploeg een gelijk spel te
behalen is een hoogst verdienstelijke pres
tatie, een verrichting, van het Nederlandsch
elftal, welke nog lang in herinnering zal
blijven. Daar kwam nog bij, dat onze ploeg
op het laatste moment gewijzigd moest
worden. Men wilde ge en risico met We
ber en Smit loopen in verband met hun
blessures, immers invallers worden vol
gens de tegenwoordige bepalingen der F.
I. F. A. niet toegestaan. Drie nieuwelingen
zaten er dus in het elftal, een experiment,
hetwelk men door de omstandigheden nu
eenmaal moest nemen. Over Wilders en
van Spaendonck kan men best tevreden
zijn, minder is dat het geval met Heetjans,
die zich in dit milieu nog niet volledig
heeft kunnen aanpassen, hetgeen overi
gens volkomen begrijpelijk is. Men miste
Smit wel heel erg, de voorhoede had in de
nieuwe formatie beslist aan kracht inge
boet. Met den snellen, bewegelijken schot
vaardigen Smit in het elftal, nu eens in
teruggetrokken positie spelend, dan weer
mee met de andere voorhoedespelers op
trekkend, was onze aanval zeker gevaar
lijker geweest.
De Duitsche tactiek.
De Duitsche tactiek kwam op het vol
gende neer. In de eerste plaats moest Bak-
huys „geschaduwd" worden en het dient
gezegd, Goldbrunner heeft zich op uit
muntende wijze van zijn taak gekweten.
De momenten, dat Bakhuys zich inderdaad
vrij heeft kunnen bewegen, waren te tel
len. Dientengevolge was ook zijn schot lam
gelegd, en moeten de doelpunten van de
andere spelers komen. Het was, zooals Van
Nellen ons na den wedstrijd schertsend
zeide: Voor doelpunten maken hebben wij
geen midvoor noodig, dat zullen de Duit
schers wel bemerkt hebben. Onze meening
is, dat met Smit in de aanvalslinie de
Duitschers het veel en veel zwaarder te
verantwoorden zouden hebben gehad en dat
doelman Jakob heel wat meer en zeker
ook moeilijker werk zou hebben moeten
opknappen.
De Duitsche backs dekten onze buiten
spelers, de spelers der middenlinie het
binnentrio, een tactiek, waartegen men
heel moeilijk het juiste tegenspel kan vin
den. Snel open spel is dan het parool met
Het kranige Nederlandsch elftal, dat, niettegenstaande een handicap van drie invallers, tegen het Duitsche team in het stadion
te Düsseldorf een oeliik «oei behaalde
De opstelling was als volgt:
Duitschland: JA KOB
JANES MÜNZENBERG
GELLESCH GOLDBRUNNER KITZINGER
LEHNER HOHMANN FRIEDEL SZEPAN GÜNTHER
DWOFG3EL
