FEUILLETON
HELGA'S WEDDENSCHAP
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
23)
De zwoele broeikas-atmosfeer, welke hier
heerscht, is veelzeggend. Een kapperssalon
kan men bijna beschouwen als een broei
kas voor vrouwelijke schoon. Het is het
lichamelijke, het vergankelijke, dat hier
aan de zeer aparte atmosfeer verleent. En
niet langer behooren het plein, de markt,
of de pomp, genoemd te worden in ver
band met vrouwelijken drang tot mede
deelzaamheid. Niet de pomp, doch de stoel
van den kapper moet thans het symbool
zijn.
Neem plaats in een hokje van een fri-
seersalon en ge kunt er zeker van zijn,
vanuit alle andere hokjes wijsheid op te
doen, hetzij deze betreft bijzonder vet
haar, roos, de toevallen van mevrouw 01-
sen, de echtscheiding van Hansen of de
laatste revue. Indien ik journaliste was en
geen onderwerp wist voor mijn dagelij k-
sche bydragen, zou ik rustig naar den coif
feur gaan en me laten knippen of ondu-
leeren, en de onderwerpen zouden me
vanzelf van alle zijden toestroomen. Doch
wanneer men het niveau der vrouw zou
moeten beoordeelen naar het gepraat in
den kapperssalon, dan dan konden we
beter meteen naar huis gaan en naar bed
Terwijl ik dit keer onder de tang zat,
kreeg ik een lange reeks verontrustend-
schokkende details te hooren van huwe
lijks-drama's. Ze kwamen van uit de
droogkamer. Rechts hadden ze het over
lichaamstoename op lateren leeftijd in
den vorm van dubbele kinnen en dikke
enkels, en links werd Laurense zoo goed
mogelijk opgevroolijkt. Ja, nu zullen we
u mooi maken, juffrouw! zei een allerlief
ste meisjesstem. U hebt er geen idee
van, hoe u zult opknappen. Ze worden alle
maal tien jaar jonger met kort haar. Of
het nog altijd modern is? Dat zou ik den
ken. Waarom zou u die armzalige piekjes
sparen? Of je op deze manier vroeger kaal
wordt? Wat een onzin. Hebt u gelezen, dat
je dan een baard krijgt, zegt u? Praatjes.
Nee, om u 'de waarheid te zeggen, ik geloof
dat u werkelijk allerliefst zult worden. U
hebt juist den goeden vorm van hoofd,
juffrouw,mooi gebogen. Uw verloofde zal
gewoon niet weten wat hy ziet. Hebt u
geen verloofde? Nee, als u mij er tusschen
nemen wilt, moet u vroeger opstaan, juf
frouw. Nou, dan zullen we dus maar be
ginnen. Hartkloppingen, zegt u? Maar lie
ve mensch. Kijk nu eens naar dat korte
staartje, is dat iets, om met alle geweld te
willen houden? Ja, natuurlijk is het goed
genoeg, zoo bedoelde ik het niet. Wilt u
niet? Doet u het niet? Nee, nee, we dwin
gen hier niemand. Maar het zou u beslist
reuze staan. Het is haast zonde, als ik
denk aan uw achterhoofd. Maar net zoo
u wilt. Nee, het is niet waard, daarvoor
slapelooze nachten door te maken.
Aldus ging het. Het werd stil in de hok
jes rondom; allen begrepen, dat zich hiei
een klein drama afspeelde, en ieder was
benieuwd naar den afloop. Laurense had
nog tijden lang hartkloppingen, en was
niet weinig verontwaardigd omdat de coif-
feuse heur haar een kort staartje en pieke
rig had genoemd.
Buiten voor Deichman troffen we Fri-
gaard. Daar had hij z'n heelen ochtend
doorgebracht, terwijl wij onzen tijd had
den verdaan aan louter ijdele onbenullig
heden. Zijn energieke kin liegt niet. Weet
je, het zou me niets verwonderen, als hij
het nog eens ver bracht.
Ik vertelde lachend, dat ik al mijn geld
had uitgegeven. Waarop hij tamelijk koel
zeide, dat ik zien moest, een millionair aan
den haak te slaan. Net alsof ik niet met
m'n geld kan doen, wat ik zelf wil. En
ik heb er geen oogenblik aan gedacht,
iemand aan den haak te slaap. Eigenlijk
moest ik boos zijn. Maar, zooals ik al zoo
dikwijls heb toegegeven, mijn eenige ge
brek is, dat ik al te goed en te verdraag
zaam ben.
Je moet nu op geen enkele manier eenig
verband zoeken tusschen het voorafgaande
en het feit, dat ik 's middags de zwarte ja
pon aan Tutt heb overgedaan op afbeta
ling. Ik had alleen bedacht, dat ik eigen
lijk voorloopig niets had aan een rag
dunne en gedecolleteeerde gekleede japon,
en tegen het volgend jaar zal de mode
allicht weer anders zijn.
's Middags was ik samen met Tutt en
Sofie en een massa van hun vrienden,
waaronder een student in de rechten, die
een aantal processen verbaal opmaakte op
onzen naam. Zoo kreeg ik er een: „Helga
Breder wordt veroordeeld tot een boete
van 15 kronen wegens dronkenschap en
straatschenderij." Ik weet niet, wat jij er
van denkt? Even was ik van plan, het met
1 April naar huis te sturen, maar kwam
daar later op terug: de aardigheid is wat al
te grol
Het was een echt gezellige pan, maar ik
was heelemaal uit onzen vroegeren con
versatietoon en ons oude jargon geraakt,
en dan wordt je licht critisch. Ach, ach,
wat nemen al deze vader-zoontjes de zaken
gemakkelijk op. Ze vinden blijkbaar, dat
een overvloed van geld en alle mogelijke
pretjes niet meer dan hun goed recht is.
En dan waren ze zoo ongelooflijk trotsch
op hun eigen geestigheden; het scheen
wel of iedere banaliteit beschouwd werd
als een meesterlijke prestatie. Als ik ze
wat beter had leeren kennen, deze hee-
ren studenten, dan zou ik daar wel over
heen gekomen zijn, maar nu moest ik al
door denken aan Hans Frigaard, die er naar
snakte, te kunnen studeeren en werken,
terwijl de tijd verging met het verdienen
van het noodige voor z'n onderhoud.
Steeds beter begin ik te begrijpen, hoe hij
zoo strak en gesloten geworden is.
Weet je, Tutt en Sofie vonden, dat ik
veranderd was door m'n leven in de wil
dernis, zooals ze het noemden. Je wordt
toch zeker niet verstandig, zeiden ze.
Dat mankeerde me nog! Ik werd werke
lijk ongerust. Ja, dat zou heusch een mooie
historie zijn. Jij hebt toch nog geen beden
kelijke symptomen opgemerkt, wel?
Het bezoek aan de stad werd besloten
met een vlieg-visite aan oom en tante, die
op geen enkele wijze blijk gaven, de vo
rengenoemde bezorgdheid te deelen. Vol
gens afspraak was ik 's avonds op tijd pre
sent en reden we terug naar ons dorp. Lau
rense en ik waren allebei gelukkig, weer
„thuis" te wezen, wat meneer Bech, die
spraakzaam was en opgewekt, bijzonder
naar 't zin scheen. We hadden het echt
knus op den terugweg. We gaapten en
'•«dden allemaal kramp in onze beenen,
behalve dan Frigaard; hij gaapt nooit en
als hij kramp In z'n beenen heeft, zegt hij
het in ieder geval niet. We hoorden als 't
ware bij elkaar, we hadden elkaar noodig,
we verlieten de koude, vreemde stad en er
gens in een groot, ruischend park stond een
gezellig, warm, licht huis. Waar ieders
plaats was in dit huis, deed er op dit
oogenblik minder toe.
Het zal minstens een jaar duren, eer
ik weer naar de stad ga, verklaarde Lau
rense, toen ze eindelijk zat op den rand
van haar bed en haar pijnlijke teenen in
een kom warm water hield. Dat malle
schaap, dat iets van mijn haar te zeggen
had!
Den volgenden iag echter was ze de
strapatzen weer in zooverre te boven, dat
ze luide verkondigde, oe fijn zulk een uit
stapje naar de stad was. Toen we al onze
inkoopen lieten zien, voelde 01a zich als
gewoonlijk geroepen, geestig te zijn.
Loop niet al te hard als je die mooie man
tel aan hebt, zei hij tegen ne. anders
denken de menschen rog, dat de brand
auto er aankomt. Van Laurense in haar
hemelsblauwe jumper zei hij, dat het ter
rein. hm, tamelijk, heuvelachtig was. Lau
rense kreeg een kle«'r van verontwaardi
ging, terwijl Olga een stukje brood in het
verkeerde keelgat schoot en ze op haar rug
geklopt moest worden.
Nu staat Paschen voor de deur en houdt
ieders gedachten bezig. Morgen en vele
dagen daarna zal er groote schoonmaak
zijn. 't Is niet iederen dag kermis! Alle ra
men van het huis komen voor mlin reke
ning: ze vinden zeker, dat het net een
goed werkje is voor een weggeloopen cir
cuskind.
'Wordt varvoltzdL
De ramp van het K.L.M.-vllegtuig de .Lijster" op het vliegveld Croydon. De brandweer tijdens het blusschingswerk van het wrak. - (Deze foto moest, daar de luchtvaartverbindingen met het vasteland
door den mist verbroken waren, van Londen telegrafisch vla Berlijn naar Nederland worden overgebracht)
Terwijl anders eerst met Kerstmis de eerste tulpen
in den handel komen, zijn thans reeds de eerste
exemplaren op de Amsterdamsche veiling aange
voerd. Een snapshot in een der .trek'-kassen te
Hoogwoud
veikeersbrug over het Hollandsch .Diep aan den Moerdijk, die Zaterdag door H. M. de Koningin officieel
voor het verkeer zal worden opengesteld
De meisjes- ver pleegden van het Doofstommen-
instituut aan de Ammanstraat te Rotterdam ver
vaardigen een tafellaken, vingerdoekjes en thee
muts als huwelijksgeschenk voor H. IC H. Prinses
Juliana
