Het vliegtuigongeluk in de Fransche Alpen.
In de aula der Universiteit te Amsterdam vond Maandag de inauguratie plaats van prof dr. B. J. O. pe Aartsbisschop van Canterbury bracht Zondag een bezoek aan Baldwin in Downing Street te Londen. Bij zijn
Schrieke, welke plechtigheid door den Javaanschen zeltbestuurder Pangeran Adipati Ario Mangkoe is
Negoro, zijn gemalin en burgemeester De Vlugt werd bijgewoond vertrek betoogde een groote menigte ten gunste van den Komng
Bij het ongeluk van een Duitsch vliegtuig in de Fransche Alpen nabij Grenoble onden zes personen den dood. Het wrak van het
Op de Maaldrift te Leiden is Maandag aan den 1sten luitenant J. van
Waning en den 1sten luitenant der militaire administratie J. Palland het
onderscheidingsteeken voor langdurigen dienst als officier uitgereikt door
den commandant van het 6de regiment veldartillerie luit -kol. C. de longh
'Talrijk zijn de groote gebouwen te
Madrid, die tengevolge van het hevig
bombardement in puinhoopen veranderd
zijn. Een totaal verwoest huis
Het paleis Noordeinde te den Haag wordt in feestkleed gestoken voor het aan
staand huwelijk van H. K. H. Prinses Juliana met Z. D. H. Prins Bernhard. Het
aanbrengen van de dennenversiering
FEUILLETON
HELGA'S WEDDENSCHAP
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
21)
Vingergaard, 12 Maart.
Zevende rapport.
Lieve Grete!
Dus hebben we nu lente! Spoedig zul
len dag en nacht even lang zijn. Op een
zonnig plekje heb ik blauwe anemonen ge
vonden, donkere, zacht als zijde, met ge
bogen hoofdjes, moedig en toch angstig
tegelijk. Onderweg kwam ik den heer Bech
tegen en toonde hem vol blijdschap m'n
anemonen.
Zijn ze niet snoezig? zei ik.
Ja, als je ze maar- kon zien met het
bloote oog, meende hij, maar ik heb
geen vergrootglas bij me.
Anderen noemden ze onvoldragen. Ze
willen allemaal zoo graag geestig zijn. Maar
één ding staat intusschen vast: Ik heb bij
na uitgekomen anemonen gevonden.
Maar wat je doet, spreek nooit met
oudere menschen over hel voorjaar en
zulke dingen. Het lijkt wel of het ze er
om te doen is, iemand1 blijde vertrouwen
den kop in te drukken met hun sombere
voorspellingen. Daar heb je nu bijv. Bech:
Maart kan de ^lleronpleizierigste winter
maand zijn, die we hebben En vader neemt
er April ook nog bij. Hij schrijft: Maart
en April zijn onaangename maanden in ons
klimaat. Als je in het bosch gaat wande
len, zorg dan altijd een krant bjj je te
hebben. Ik zal hem nog verder citeeren:
Kranten hebben de prachtige eigenschap
koude en vocht te isoleeren; maak het je
daarom tot gewoonte, steeds een krant on-
de je te leggen, wanneer je vóór St. Jan
buiten op den grond gaat zitten. Maar
tante Aleksandra slaat het record:
Bedenk, dat er voor einde Mei geen spra
ke is van voorjaar. Tot zoolang moet je
dikke kousen en extra onderkleeren dra
gen, als je niet de kans wilt loopen jicht,
catharr en andere narigheid te krijgen.
Ik heb nooit geloofd, dat het mogelijk
was iets anders te verbinden aan het
woord „lente", dan wat scnoon en heerlijk
is: Bloemen en zonneschijn en zuiden
wind en vochtige, geurende aarde, en brui
sende beken en Lichte avonden en liefde.
Maar voor zoover ik nu begrijp, dekt het
bij oudere menschen heel andere voorstel
lingen op: scherpe, gure winden, plotse
linge temperatuurswisseling, rheumatiek.
rk hoop, dat het nog even zal duren, voor
ik tot laatstgenoemde categorie ga behoo-
ren, hoewel ik al bedenkelijk ->ud begin te
worden. Volgende maand twintig! Toen
Stein hier was, vertelde hij aan Lotten en
Lotten vertelde het aan mij, dat sen actrice
tegen hem gezegd ïad: Wij toonelspeelsters
moeten ons al vanaf ons twintigste jaar jon
ger gaan maken; want als we met liegen
wachten tot we dertig zijn, is het te laat,
dan gelooft niemand ons meer. Hm. Het
lijkt mij niet kwaad, de volgende maand
zeventien te worden. Het is voorjaar! En
het leven is heerlijk!
Trouwens niet altijd. Tjonge nog aan toe,
hoe ingewikkeld, ronduit gezegd miserabel
kan het dikwijls zijn. Een paar dagen ge
leden miste mevrouw Bech een van haar
juweelen, zoo'n modernt „veiligheidsspeld"
van platina, met drie briljanten. Groote ver
warring. Het heele huis werd onderstebo
ven gekeerd, zonder resultaat. Dus moest
de speld gestolen zijn Maar door wie? Gas
ten waren er op het oogenblik niet. Lau-
rense is hier al vijftien jaar en doodeerlijk
met een piekerig haarknoedeltj- en ouder-
wetsche opvattingen. Andreas komt even
min In aanmerking; hij gaat iederen vryen
Zondag naar de kerk en heeft oogen als
een pasgeboren kind, blauw en onschul
dig. Olga? Neen, Olga behoort tot een der
meest geziene families van 't dorp, dikwijls
kan ze echt mal en oppervlakkig zijn,
maar oneerlijkheid in deze familie uit
gesloten. Ola is hier al even lang als Lau-
rense, zijn trouw is de jaren door be
proefd. Dus bleef alleen over Helga Bre
der Haraldsen. Zij, die hier kwam met het
meest schitterende getuigschrift zonder te
weten hoe je een servet moest vouwen of
hoe je de koffie moest klaren. Zij, die on
dergoed droeg van zijden tricot en Fran
sche liedjes zong. Zij, die op haar handen
kon loopen en als 't er op aankwam best
een weggeloopen circuskind zou kunnen
zijn.
Je begrijpt, de verdenking viel op mij.
Dat had ik er van, dat ik geheimzinni
ger deed, dan streng genomen noodzakelijk
was. Boontje komt om zijn loontje. Het
was een ellendige tijd. Zij beschuldigden
me niet ronduit, maar uit alles bleek hun
wantrouwen; als een ijzige wind sloeg hel
me tegen, wanneer ik de kamers binnen
trad. M'n collega's konden wel is waar niet
aannemen, dat ik zoo slecht was. dat moet
ik ze tot hun eer nageven. Doch ook rond
om de keukentafel was de stemming zeer
gedrukt. Dit duurde zoo drie dagen, en
het is onmogelijk er schriftelijk een juiste
voorstelling van te geven, hoe eindeloos
lang deze drie dagen waren. Gedurende de
zen korten tijd leed en dacht ik meer dan in
mijn heele vorige leven tezamen, en het is
een wonder, dat myi. haar niet grijs ge
worden is. Wel zijn er midden op mijn
hoofd eenige haren, die een bedenkelijke
kleur hebben, maar Laurense beweert, dat
ze enkel wat blonder zijn.
Deze nachtmerrie had drie etmalen ge
duurd, toen de oplossing kwam, die een
ware verademing bracht. Mevrouw Bech
kreeg per aangeteekenden brief haar speld
terug van een stoomerij uit de stad met
de mededeeling, dat deze op haar grijze
crêpe de chine japon was blijven zitten.
Ja, heb ik aldoor niet gezegd, dat ze
wel terecht zou komen! zei mevrouw Bech
en keek me aan met een blik, waaruit dui
delijk een slecht geweten sprak.
Maar wat ze gezegd had, was iets heel
anders: Ik weet zekei dat ik mijn broche
in het bakje op mijn toilettafel gelegd heb,
voor ik naar beneden ging om te ontbij
ten: dat had ze eiken en telkens weer
herhaald, met de niet uitgesproken con
clusie, dat de speld op haar toilettafel ge
legen moest hebben, toen ik boven kwam
om de kamer te doen.
Nu is het voorbij, en dus weer verge
ten, hoewel ik helaas hierdoor een bittere
ervaring rijker geworden ben, wat zich niet
laat wegredeneeren. Het is wel door harde
ervaring, dat menschen wijzer worden en
banger. Jong en moedig is misschien ten
deele hetzelfde als jong en dom, wat
dunkt jou, hooggeachte vriendin?
Wat hij dacht? Geen idee van. Maar
den dag, dat het raadsel opgelost werd,
floot hij driemaal achter elkaar de Mar
seillaise. Geloof jij, dat ik dit niet moet
opvatten als een uiting van sympathie?
Intusschen profiteer ik geweldig van me
vrouw Bech's berouw: sinaasappels na ta
fel zyn een herhaaldelijk extratje, en dik
wijls verscheen Lotten met de graphofoon
in de keuken. Zeg Helga, u hebt zoo
veel smaak, zegt mevrouw Bech, en in
haar stem klinkt groot vertrouwen kunt
u me niet helpen een nieuw model te be
denken voor een japon? Of: Helga
u bent zoo ontwikkeld, hebt u misschien
ook lust, binnen te komen om te luisteren
naar een lezing in de radio? Maar het top
punt van beminnelijkheid was, dat Lau
rense en mij een plaats in de auto werd
aangeboden, toen meneer Bech op een dag
naar de stad moest.
Na vijf maanden onthouding van alles
wat winkelen en inkoopen doen heet,
brandde ik van kooplust. Dus gingen we
rechtstreeks naar de winkelstraten. Lau
rense, die een aangeboren wantrouwen
heeft tegen de stad en derzelver bewoners,
omknelde krampachtig haar handtaschje,
alsof ze vreesde ieder oogenblik te zullen
worden overvallen en geplunderd Lauren
se heeft zooveel verhalen uit de tijdschrif
ten gelezen over onschuldige meisjes, die
in het verderf gelokt zijn, dat ze weet wat
iemand te wachten staat; en iederen keer,
dat een arme stakker van een man bij on
geluk naar haar keek, kreeg hij een woe
denden blik terug. Daarna knikte ze mij
met een trotsch gezicht toe, dat zooveel
wil zeggen als: nee, het geeft dien bruta
len stadschen kerel niets, mooi weer te
spelen tegen Laurense Mobakke.
(Wordt vervolgd).
