HELGA'S WEDDENSCHAP
Na den ontzettenden brand in Crystal Palace te Londen Een overzicht
in een der uitgebrande transepten. Op den voorgrond het door het
vuur verwrongen metaal
->e verkoop der postzegels en prentbriefkaarten ten bate van
het misdeelde kind is Dinsdag in ons land begonnen. De
stand op het hoofdpostkantoor te Amsterdam
Een detail van de ruïne, welke door
den catastrophalen brand in Crystal
Palace te Londen werd aangericht
Aan den arbeid op de internationale
handwerktentoonstelling in Royal Hor
ticultural Half te Londen
Tengevolge van den Noord-Westerstorm is Dinsdagmiddag een groot gedeelte van de Rotterdamsche
binnenstad onder water getoopen Een der overstroomde straten
De traditioneele .Wall Game* op het Eton College had Maandag
weer onder groote belangstelling plaats. Een snapshot uit den
.strijd*
FEUILLETON
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
16)
Het dreigement van een pak slaag be
staat niet voor Lilian en Alex Bever-Han-
sen. Hun mama heeft ten strengste bevolen,
dat ze met zachtheid behandeld moeten
worden.
Dezen dag had men mij ondanks alles
de eer aangedaan, me de zorg toe te
vertrouwen over de twee kleine dotten. Ik
stelde nederig al mijn talenten tot hun
dienst; ik bood aan, te teekenen, sprookjes
te vertellen, te zingen en te dansen. Min
achtend, langgerekt gebrul was het ant
woord.
Ik stelde voor, vadertje en moedertje
te spelen, de slee te nemen en naar buiten
te gaan, dat we zouden doen „alsof" we
naar Amerika gingen.
Gebrul, enkel gebrul.
Laurense stak haar hoofd om de deur
en vroeg, of er een varken geslacht werd,
maar trok zich haastig terug zonder eenige
poging tot hulp. De kwestie is, dat zij Li-
lan en Alex kent van vorige logeerpartijen.
Ze waren er bijna aan toe, een nieuw
voorstel te accepteeren, dat er op neer
kwam, mijn aloude wekker grondig te on
derzoeken en voor goed onbruikbaar te
maken, maar zij bedachten zich op het
laatste nippertje en brulden. Wanneer
niet op dit oogenblik onze wonderchauf-
feur als een deus ex machina was versche
nen, vrees ik, dat hun lieve engelenwan
getjes kennis gemaakt zouden hebben met
mijn ijzeren vuist. Nog een minuut, en
hun gebrul zou me gebracht hebben over
de grens, waar men denkt aan de gevol
gen van zijn daden. Frigaard kreeg blijk
baar sterk den indruk, dat hier iets ge
daan moest worden, want hij greep Lilian,
tilde haar op z'n schouder en danste met
haar rond, het erf over, tot het gebrul ver
anderde in schaterend lachen, zette haar
neer en nam Alex, daarna daarna Lilian,
en zoo verder, tot ze allebei vergeten had
den, dat er eenige reden tot huilen was.
Zoo eenvoudig is het! zei hij en ver
dween. Kim jij je voorstellen, dat man
nen zich zooveel verbeelden?
Maar dit was eigenlijk niet, wat ik je
wilde vertellen, kinderen heb je zelf meer
dan genoeg in je eigen betrekking. De si
tuatie, zooals deze zich dien eigen namid
dag ontwikkelde, is intusschen het vermel
den waard. Den heelen dag deed ik m'n
uiterste best in m'n kwaliteit van gezel
schapsdame van den jongenheer en de jon
gejuffrouw Bever-Hansen. Ik stond hun
toe, me uit te knijpen gelijk een citroen,
al mijn kunsten, zelfs het loopen op m'n
handen en voeten, moest ik vertoonen. Een
en ander schijnt hen echter te sterk te heb
ben aangegrepen, want hier later op den
middag vielen ze tegen alle gewoonten in,
op den divan in de heerenkamer in slaap;
en ik kan je vertellen, dat ik blij wasl Ik
hou van kinderen, dat weet je, maar het
is mogelijk, dat ik intensief ben in den om
gang met ze. Terwijl ze sliepen maakte ik
van de gelegenheid gebruik, te onderzoe
ken, hoe het was, weer eens in een ge-
makkelijken stoel te verzinken. De heeren
kamer op Vinger is het gezelligste ver
trek, wat je je kunt voorstellen. Geld al
leen heeft 't zoo niet kunnen maken. Een
stil, goudbruin behang stemt tot rust, zoo
dra men binnen komt, en maakt je vrien
delijk tegenover de geheele wereld. Diepe
stoelen van rood geitenleder strekken let
terlijk de armen naar je uit, gereed je
op te nemen. Dezelfde vriendelijke neiging
betoont het tapijt, waarin de voeten ver
zinken als in veerend mos.
De kamer is een kleine wereld op zich
zelf, doch geen afgeslotene; de boekenkas
ten langs de wanden en de reusachtige
globe in den hoek brengen den ademtocht
van de groote, bonte, heerlijke wondere
wereld daarbuiten. Door teer-gele gordij
nen dringt het licht naar binnen en wordt'
warm en mild, en achter de ramen staan
de boomen gelijk silhouetten tegen den he
mel fijn vertakte treurberken, een in
gewikkeld patroon tegen den veranderen
den achtergrond van lucht.
Dien middag glansde de hemel in het
Westen wazig, lichtend groen, als het wa
ter in een aquarium. Wie kan heelemaal
verstandig blijven, alleen in een scheme
rige kamer, met rond zich de levende sfeer
van een ten einde spoedenden winterdag?
Ik kon het niet. Ik verlangde te praten
met een ander mensch, ik verlangde te
glimlachen tegen iemand, mezelf mooi te
maken en geheimzinnig, de goden en
de psychi-analyse allen weten, wat ik al
niet verlangde.
En het lot was mij gunstig. Binnen
trad monsieur Frigaard met een armvol
berkeblo eken voor den haard.
Hij deed of hij verrast was, toen hij me
zag. Mannen zijn in den regel dom en al
lerliefst als ze probeeren willen zich an
ders voor te doen.
Ik haalde hem over, in een van de heer
lijke roode stoelen te gaan zitten: doe het,
zei ik, en u zult zien, u voelt u meteen ab
soluut „man van de wereld".
Nee, ik voel me enkel belachelijk, zei
hij, als de kat weg is, dansen de muizen.
Maar toch bleef hij, en dat was de hoofd
zaak, want hij is werkelijk verschrikkelijk
aardig. Hij is echt verstandig en beslist ont
wikkeld. En in z'n kin heeft hij een diep
kuiltje, had ik je dat al verteld? O ja, we
hadden het reuzen gezellig samen. Ik voel
de me weer als behoorend tot de socieity
van een kleine stad, met vrijheid tot niets
doen en flirten.
Wie bent u eigenlijk? vroeg hij.
Een verkleede koningsdochter, lachte
ik, niet van plan de sluier van geheimzin
nigheid, die mijn persoon omhulde, op te
lichten en mezelf daardooi minder interes
sant te maken. Maar wie bent u?
In ieder geval geen koningszoon, zei
hy als ik vooruit komen wil in de we
reld, zal ik dit door eigen kracht moeten
bereiken.
Daarop vertelde hij me, dat zijn ouders
dood waren en dat hij zelf moes* voorzien
in z'n onderhoud en probeeren, zich ver
der te ontwikkelen. Hij wilde ingenieur
worden. Artium had hij in één jaar ge
daan. Deze betrekking op Vinger had hij
tijdelijk aangenomen, omdat ze goed be
taald werd en hem veel gelegenheid liet
voor studie, maar hij verlangde er naar,
hard aan het werk te kunnen gaan. De
Bech's wisten niet van zijn plannen en am
bities, die hen verder wel niet zouden in
teresseeren, naar hij in alle bescheidenheid
veronderstelde. Hij beklaagde zich vol
strekt niet. Wel zou hij later klaar zijn
dan anderen van zijn leeftijd, maar op den
langen duur was dat van geen belang.
Ingenieur wilde hij worden. Natuurlijk.
Dat had ik al lang kunnen raden. Hij is
zoo energiek, begrijp je, zoo modern, en
dan houdt hij van alles, wat draait en
snort en zweeft. Hij behoo beslist tot de
menschen, die iets poëtisch zien in een
motor.
Hij is dus geen millionairszoon, zooals de
chauffeurs in de Amerikaansche films ge
woonlijk zijn; hij is i°ts hoogers, een
energieke, vooruitstrevende jonge man, die
zich niet uit het veld laat slaan door de
moeilijkheden en hindernissen, vast be
sloten zich een positie te veroveren. Nu
lach je, Grete. Dat dqe je altijd, als ik ern
stig praat. Maar wees zoo goed te beden
ken, dat ik negentien ben, en dat ik wer
kelijk af en toe behoefte voel, me waardig
en ernstig uit te drukken;
Eigenlijk had ik zijn vertrouwen op ge
lijke wijze moeten beantwoorden. Maar ik
ben aan handen en voeten gebonden aan
dat contract. Ga nooit een weddenschap
aan dit is de raad van een vriendin, die
er ondervinding van heeft.
De kinderen sliepen, en hun regelma
tige ademhaling maakte de sfeer gezellig
en huiselijk. Een enkelen keer keken we
even naar de klok, maar daar bleef het
ook bij. En toen we de globe te pakken
kregen, vergaten we alles om ons heen.
Want natuurlijk kun je onmogelijk naar
een globe kijken, zonder plannen te ma
ken voor een reis. die je gaat doen zoodr?
je den hoofdprijs trekt uit de loterij.
(Wordt vervolgd).
