BUITENLAND
Bij Examens en Openbaar Optreden
SATERDAG 20 JUNI 1936
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BUD - PAG. 6
BELGIE.
blijft men kalm en helder door het gebruik van Mijnhardt's Zenuwtabletten. Glazen buisje 75 ct.
DE ALGEMEENE STAKINGS
TOESTAND
De kalmte is weergekeerd te Quareg-
non. De aldaar, evenals te Jemappes op
gerichte barricaden zijn weer door de sta
kers opgeruimd. Te Cuesmes moest men
tot laat in den morgen werken, daar brie
venbussen, palen van het electrische net
enz. waren omvergeworpen. Talrijke aan
houdingen hadden plaats. In Henegouwen
is alles rustig, doch groepen stakers blij
ven trachten de andere werklieden tot
staking aan te zeten. Dit is niet alleen het
geval in Henegouwen, doch ook in de pro
vincie Luik, waar men onder bedreiging
de landarbeiders tot staking aanspoort.
Stakingen zijn voorts nog uitgebroken te
Aalst, in Oost-Vlaanderen; te Deynze sta
ken de arbeiders van 3 fabrieken. Te
Brussel wordt in vele fabrieken gestaakt,
terwijl het werk in de haven gedeeltelijk
stilligt. Ook te Leuven is de staking aan
gevangen. Te Namen is eveneens in vele
fabrieken het werk tsilgelegd, en de mees
te winkels zijn daar gesloten. Ook het tram
verkeer ligt in laatstgenoemde stad stiL
De minister van binnenlandsche zaken
heeft den gouverneur verzocht alle samen
scholingen te doen verbieden. Te Gent
breidt de staking zich meer en meer uit.
Een groep stakers, ongeveer 200 man sterk,
is de verschillende werkplaatsen der bouw
onderneming afgeloopen, en heeft de ar
beiders genoodzaakt te staken. Een 3-tal
vrachtauto's werd door de stakers overval
len en de vervoerde koopwaar afgeladen.
Een groep stakers is voorts een groot wa
renhuis binnengedrongen en heeft daar
het werkzame personeel gedwongen, den
arbeid neer te leggen. Er hadden verschil
lende arrestaties plaats. De staking heeft
zich verder uitgebreid in de textiel- en de
metaalindustrie. Tal van fabrieken en
werkplaatsen hebben hun poorten geslo
ten. De bedienden van verscheidene dezer
ondernemingen hebben zich bij de staking
aangesloten. Ook bij verschillende, taxi-be
drijven werd het werk stilgelegd, en men
vreest dat het trampersoneel dit voorbeeld
zal volgen.
Naar uit Antwerpen wordt gemeld, is
men algemeen van meening, dat een op
lossing in de staking der dokwerkers na
bij is. De onderhandelingen bij den gou
verneur der provincie tusschen werkgevers
en de leiders der transportarbeiders gaan
voort. Aan den anderen kant zijn echter
de kolenlossers en kolenvervoerders in
staking gegaan voor loonsverhooging. Te
vens is een beweging aan den gang onder
de in loondienst varende schippers en de
metaalbewerkers.
Principieel accoord geratificeerd
De paritaire commissies 'der gasindustrle,
der electriciteitsbedrijven, P. T. T. en
spoorwegen, glasfabrieken, meubelfabrie
ken, hotel- en restaurantbedrijven, abat
toirs, slagerijen, klompenmakerijen, choco
ladefabrieken, hebben het principieel ac
coord, dat Woensdag tot stand was geko
men tusschen de werkgevers en werkne
mers, geratificeerd op de volgende punten:
wederaanpassing der loonen, betaalde va-
cantie, vakvereenigingsvrijheid.
Het vierde punt, geleidelijke invoering
van de 40-urenweek in gevaarlijke en
moeilijke industrieën, wordt nog bespro
ken.
Geen overeenstemming In Antwerpen
De onderhandelingen, die tusschen de
Antwerpsche stakers en de werkgevers ge
voerd werden onder leiding van den gou
verneur der provincie Antwerpen, baron
Holvoet, en waarvan verwacht werd, dat
zij tot een spoedige overeenstemming zou
den leiden, zijn toch nog afgesprongen. De
werkgevers willen niet verder gaan dan
een loonsverhooging van 7 francs, de ar
beiders houden vast aan hun eisch van 14
francs. Een door baron Holvoet voorge
stelde tusschen-oplossing n.l. een loonsver
hooging van 10 francs werd verworpen.
De gedelegeerden der werkgevers zijn nog
in den loop van den avond gisteren tele
fonisch door minister-president van Zee
land naar Brussel ontboden voor het ple
gen van nader overleg.
FRANKRIJK.
Frankrijks financieel
program.
EXPOSé VAN MINISTER AURIOL IN DE
KAMER.
De minister van Financiën, Vincent
Auriol, heeft gistermiddag in de Kamer een
uiteenzetting gegeven van den huidigen
financieelen toestand. In zijn inleiding
wees de minister er op, dat de regeering
het noodig acht het land de waarheid te
zeggen. In de laatste vier jaren, aldus ver
volgde Auriol was het in evenwicht bren
gen der begrooting de voornaamste zorg
van hen, die meenden, dat de hervatting
van het oeconomisdh leven vooral afhing
van een herstel der financiën des lands,
tegelijk met een besnoeiing der prijzen in
het binnenland om deze aan te passen bij
de wereldprijzen.
Snelle en uitgebreide bezuinigingen, een
drukking van de kosten van levensonder
houd vormden het program. Daarbij kwa
men salarisvermlnderingene e.d. Dit was
een poging van deflatie zonder precedent.
De besnoeiingen op de uitkeeringen aan
oud-strijders, ambtenaren, plaatselijke ge
meenschappen en renteniers kunnen voor
en d935 op meer dan 5 milliard wor
den geschat, bij welke opoffering voor de
laatste beide jaren een overbelasting kwam
van 1.320 millioen.
Het deficit op de begrooting.
Het resultaat van de financieel© wetten
der laatste vier jaren had een overschot
van 10.800 millioen moeten opleveren. De
vergelijking tusschen de begrooting van
19311932 en die van 1936 geeft een wer
kelijke vermindering Weer van 6.460 mil
lioen francs.
Vooral het verwachte evenwicht werd
niet bereikt. Het deficit voor 1934 kan
worden geschat op 8800 millioen, voör 1935
op 10 miliard, en voor 1936, te rekenen op
1 Juni, op 6 7 milliard.
Ten aanzien van de prijzen wees Auriol
op de tegenstelling tusschen de daling der
groothandelsprijzen en den weerstand van
de prijzen in den kleinhandel. Dit verklaart
tegelijkertijd het mislukken der pogingen
het ©economisch leven weer op gang te
brengen en het falen der deflatiepölitiek.
Tegen devaluatie.
Vervolgens gaf Aurnol antwoord aan de
devaluisten. Auriol weerlegt verschillende
argumenten en verklaart zich te zullen
houden aan het standpunt dat de regee
ring heeft aangenomen, toen zij zich voor
de beide Kamers voorstelde: een stand
punt, dat in overeenstemming is met den
wil van het land. „Er is dus nu één enkele
politiek, zeide hij, een beroep op de natie,
zich zelf te redden en haar munt te red
den".
Auriol noemt deze poging mogelijk.
Hij schat het Fransche kapitaal, dat niet
deelneemt aan het nationale bedrijfsleven
op 60 miliard; 25 milliard hiervan is uit
gevoerd naar het buitenland, 4 miliard is
in particuliere goudvoorraden belegd en 30
milliard is opgepot.
Voor de „gevluchte" kapitalen biedt de
minister amnestie aan Hij zal bij de kamer
een wetsontwerp te dezen aanzien aanbie
den, waaraan hij toevoegde, dat fraude bij
Ontdekking zeer zwaar zal worden gestraft
en mogelijk tot confiscatie van de tegen
waarde der niet aangegeven goederen kan
leiden.
Er zullen onderhandelingen worden ge
opend met de regeeringen van buursta
ten om gezamenlijk belastingvlucht en be
lastingontduiking tegen te gaan. Voorts is
veel kapitaal gevlucht uit vrees of in de
hoop op devaluatie. De verklaringen der
regeering zullen een einde maken aan deze
vrees of deze hoop. Overigens zullen de ka
pitalen terugkeeren, wanneer het oecono-
misch leven zal zijn hervat.
Ook een beroep op de spaarders.
Auriol kondigde vervolgens aan, dat na
dat maatregelen zijn genomen ter verde
diging van de aandeelenmarkt, hij over
enkele dagen een beroep zal doen op de
spaarders voor bons op korten termijn en
in kleinen coupures, om ze in het geheele
land te plaatsen. Hij zal daartoe niet alleen
gebruik maken van de credietinstellingen,
doch ook de bemiddeling inroepen der
ambtenaren van financiën en der poste
rijen. In afwachting daarvan zal hij van
de Banque de france vragen een blanco
crediet: „openlijk, direct, zonder schaamte
en zonder huichelarij".
Indien de bons gunstig worden ontvan
gen, zal hij geen gebruik maken van een
crediet. Daarna zal kunnen worden over
gegaan tot een hervorming van het belas
tingstelsel Het is niet de bedoeling de
Banque de France afhankelijk te maken
van den Staat, maar om de oeconomische
belangen des lands te bevorderen. De par
ticuliere banken zullen niet genationali
seerd worden, maar de noodzakelijke con
trole daarop zal worden georganiseerd,
evenals die op de naamlooze vennootschap
pen. De regeering zal eenige orde stellen
op de verschillende credietinstellingen. Zij
zal zich bezig houden met een verlaging
van den rentevoet en het gebruik van
chèques in den buitenlandschen handel.
Quadratuur van den oirkel!
Na de redevoering van Auriol nam de
zitting van de Kamer geschorst.
Bij de hervatting der zitting nam de
vroegere minister van Financiën, Paul
Reynaud, het woord. Hij begon met het
beroep op de nationale solidariteit, dat de
minister er had gedaan, te prijzen, aldus
zeide hij:
„Gij wilt de prijzen doen stijgen en de
munt handhaven en dat is de quadratuur
van den cirkel".
DE STAKINGSBEWEGING
Dreigende staking bij electrische centrale
voorkomen.
De dreigende staking bij de electrische
centrale der hoofdstad heeft men kunnen
voorkomen. Ofschoon nog geen volledige
overeenstemming tusschen werkgevers en
werknemers bestaat, hebben de arbeiders
besloten, den arbeid voort te zetten in de
hoop op een spoedige regeling. De knechts
in de varkensslachterijen hebben voor he
den de staking afgekondigd.
In het algemeen neemt de stakinggolf
zoowel te Parijs als in de provincie verder
af. Slechts in eenige provinciesteden zijn
gisteren nieuwe conflicten uitgebroken. Te
Brest hebben de arbeiders der gasfabrie
ken het werk neergelegd. Te Nice wordt
in het vervoerbedrijf gestaakt.
DE SANCTIE-KWESTIE.
De Italiaansche pers over de rede van Eden.
Alle Italiaansche bladen bespreken de
rede van Eden, die het „Giornale d'Italia"
qualificeert als een belangrijk document,
niet slechts Voor wat de gevolgen betreft
mét betrekking tot de sanctie-politiek, doch
omdat het erkennen van begane fouten en
het tenietdoen ervan, wanneer zij gevaar
lijk worden, een opmerkelijke uiting van
kracht is. De erkenning van deze fouten,
is volgens het „Giornale d'Italia" nog niet
volkomen, want zij strekt zich niet uit tot
de noodlottige gerechtelijke dwaling der
sanctielanden, Italië als een aahvallerstaat
te hebben beschouwd. Desondanks echter ie
de erkenning van Eden veelbeteekenend
en wellicht beslissend en vormt zij een les
voor andere, minder stoutmoedige sanctie-
landen, die nog een wisselvallige politiek
vogen.
Het Italiaansche volk, aldus besluit het
blad, kan trotsch zijn op deze politieke en
möreelé overwinning, die de éclatante mili
taire overwinning completeert. Thans
wacht Italië met zijn gebruikelijke kalmte
op de aanstaande beslissingen van Genève,
waarop het zijn nieuwe politieke oriëntee
ring voor de naaste toekomst zal kunnen
baseereh.
Met sancties zullen ook tegensancties
worden opgeheven.
Van bevoegde Italiaansche zijde wordt
ten aanzien van de door Italië getroffen
maatregelen van afweer tegen de sancties
verklaard, dat, wanneer de sancties worden
opgeheven, ook de tegensancties zullen
verdwijnen.
IS ER WEL EEN ABESSIJNSCHE
REGEERING?
De Abessijnsche legatie publiceert een
verklaring, waarin medegedeeld wordt, dat
de Negus in Engeland vele telegrammen
heeft ontvangen uit Gore in West-Abessy-
nië, waarin wordt gezegd, dat de oude re
geering in functie blijft onder regentschap
van Bitwodecf Walda Teadik. De telegram
men waarvan het laatste Donderdagmorgen
is ontvangen, geven bijzonderheden over
den vorm van de regeering, die thans
functionneert en melden, dat de centrale
zoowel als de locale, regeering en haar
werkzaamheden verrichtten en dat alles
normaal verloopt. De keizer heeft bericht
ontvangen, dat de burgerbevolking en de
nog gemobiliseerde troepen hem trouw zijn.
Negus weigert afstand te doen.
In een onderhoud met de „Daily Mail"
heeft de Negus opnieuw verklaard, dat hij
de kroon onmogelijk nu of in de toekomst
kan opgeven. Abdicatie zou een lafheid te
genover zijn vaderland zijn.
BUITEWLAKDSCHE BERICHTE»
DERTIEN SCHOOLKINDEREN
VERDRONKEN.
Bij een schooluitstapje der stedelijke
school in Machias ln den Amerikaanschen
staat Ohio werden de kinderen ook mee
genomen op een motorboottocht over het
Gardiner-meer. Door nog niet bekende oor
zaak kantelde plotseling de motorboot, met
het gevolg, dat 15 kinderen in het water
terecht kwamen. Een groot aantal hunner
kon niet zwemmen. Velen trachtten zich
nog aan de boot vast te klemmen en aldus
boven water te blijven, maar voordat hulp
ter plaatse was aangekomen, waren reeds
dertien kinderen onder water verdwenen.
Toen eindelijk reddingspogingen konden
worden ondernomen, duurde het slechts
kort voor alle drenkelingen aan land waren
gebracht. De dertien kinderen, die reeds
gezonken waren, bleken reeds te zijn over
leden. Bij de beide anderen hadden de po
gingen om de levensgeesten weer op te
wekken, succes.
MILITAIRE RUPSAUTO IN RAVIJN
GESTORT.
Twee dooden.
Een Belgische militaire rupsauto, die aan
de manoeuvres deelnam, is nabij Houffalize
in een bocht in het fijne grint geslipt, en
na een buiteling gemaakt te hebben in een
50 Meter diep ravijn gestort. Een sergeant
en een soldaat werden gedood. De chauf
feur en een tweede soldaat liepen verwon
dingen op.
I.
OVERSTROOMINGEN IN DEN
KAUKASUS.
Talrijke huizen verwoest.
In den Kaukasus hebben groote over
stroomingen plaats gehad. De Koera is bui
ten haar oevers getreden en heeft de stad
Talisji en talrijke dorpen onder water ge
zet, als gevolg waarvan honderden stuks
vee zijn omgekomen en verscheidene hui
zen verwoest werden.
Er dreigen nog meer rivieren buiten
haar oevers te treden. De verbindingen
zijn verbroken-
BRAND OP EEN FR AN SC HEN KRUISER.
Op den Fransdien kruiser Georges Ley-
gues" die voltooid wordt op de werf van
Denhoet, is Vrijdag brand uitgebroken. Het
vuur ontstond in een der onderste ruimen,
Waarin groote voorraden kurk waren op
geslagen. Zes arbeiders konden niet meer
langs den gewonen weg naar buiten ko
nten. Zij moesten bevrijd worden door het
uitsnijden van een deel van de wand. Het
vuur was weldra gèbluscht.
MOORDAANSLAG OP JOURNALIST.
Op den hoofdredacteur van het tijdschrift
„Erpana" Sr. Miquel Alcarez, een bekend
Katholiek Spaansch journalist, is te Orense
een moordaanslag gepleegd. De toestand
van St. Alcarez, die door drie kogels werd
getroffen, is hoogst ernstig. De moorde
naars konden ongehinderd ontkomen.
BRUTALE BANKOVERVAL.
Op klaarlichtendag hébben gangsters een
overval gepleegd op de National Bank
Farmingdale -op Long Island te New York.
Zij slaagden erin te ontkomen met een buit
van 12.000 dollar.
DAT SCHIP WAS ER VROEG BIJ!
Uit Riga wordt gemeld: Het mailschip
„Nednieks" is bij de tewaterlating doóf tot
nu toe onbekende oorzaak gezonken. Er
zijn geen slachtoffers te betreuren.
SACRAMENTSDAG IN SPANJE.
Openbare Processies bleven achterwege.
De luisterrijke processies, welke ieder
jaar op Sacramentsdag door de straten der
Spaansche steden en dorpen trekken, zijn
dit jaar geheel achterwege gebleven. On
danks de bedreigingen der Rooden, ondanks
de gespannen toestand, die er overal
heerscht, begaven dichte drommen men-
schen zich naar tie kerken en kathedralen,
waar luisterrijke godsdienstplechtigheden
plaats vonden. In Sevilla werd de menigte
die zich in en op het plein voor de Kathe
draal bevond, op 20.000 personen geschat.
Op het oogenblik, dat de zegen met het
Allerheiligste werd gegeven, neigden de tal-
looze vlaggen en banieren van allerlei or
ganisaties naar den grond, terwijl de me
nigte luide jubelde. Dezelfde ontzaggelijke
menigte begeleidde den Kardinaal Aarts
bisschop naar zijn paleis, terwijl onophou
delijk de kreten weerklonken „Leve Katho
liek Spanje", „Leve de Kerk", „Leve Sa
cramentsdag". De duizendkoppige menigte
trok den tuin van het Bisschoppelijk Paleis
binnen en bleef voortdurend jubelen, tot
de Kardinaal op het balkon verscheen en
de menigte zijn zegen gaf. Ook in talrijke
andere steden is het tot dergelijke groot-
sche geloofsdemonstraties gekomen.
RUITEN VAN KERK TE DANTZIG
VERNIELD.
Gisternacht hebben groepen nationaal-
socialisten alle ruiten ingegooid van de St.
Nicolaaskerk te Dantzig. Hoewel de politie
tijdig gewaarschuwd was, werd niemand
gearresteerd.
Het orgaan der oppositie van rechts:
„Nationalzeitung", dat van het incident
melding maakte, werd vóór de verschij
ning reeds in beslag genomen.
Revolutie van melaatschen
Meer dan 250 Melaatschen leverden in de
barre woestijn een veldslag tegen de
Egyptische troepen.
JERUZALEM, 15 Juni 1936.
Kan men zich iets vreeselijkers voorstel
len dan een opstand van melaatschen? En
toch in de onmiddellijke nabijheid van
Kairo is een een veldslag geleverd tusschen
Egyptische soldaten en 250 melaatschen;
het waren haast geen menschen meer, maar
levende lijken en wrakstukken van men
schen, die besloten hadden om tot iederen
prijs hun vrijheid te heroveren.
De bewakers die met het toezicht waren
ibelast, werden overrompeld en de melaat
schen begaven zich met stokken en latten
gewapend op weg. In tegenstelling met de
melaatschen van Boekarest, die uit de
leprozenkolonie waren ontsnapt om naar
de hoofdstad op te rukken, hadden de me
laatschen van Kairo geen ander doel dan
naar huis terug te keeren.
Tenslotte was men genoodzaakt het leger
te hulp te roepen, om de melaatschen te
dwingen naar hun kolonie terug te keeren;
de strijd duurde acht volle uren; 31 sol
daten werden zwaar gewond en 48 melaat
schen moesten naar het ziekenhuis worden
overgebracht.
Waar doffe wanhoop heerscht.
Het dorp Abou-Zabal ligt op enkele kilo
meters afstand van Kairo. Niemand zal het
in zijn hoofd krijgen om daar voor zijn
plezier heen te gaan. Het dorp ligt aan den
rand van de woestijn, dich bij een kanaal
waarin vuil water staat; het is een gevan
genis waar niemand het kan uithouden.
Wanneer men de melaatschenkolonie van
uit de verte uit de woestijn ziet oprijzen,
dan krijgt men den indruk dat men alles
heeft gedaan om aan de moorddadige hitte
te ontsnappen. In enkele eenvoudige ge
houwen wonen 250 melaatschen. Zij hebben
den geheelen dag niets te doen en zij
dooden hun leegen tijd met enkele bezig
heden, die zij zich zelf hebben geschapen:
zij fabriceeren sandalen van stroovlecht-
werk voor al de leden van de kolonie. Weer
'anderen kweeken een soort meloenen die
•uitstekend smaken. De melaatschen hebben
slechts twee dingen te doen: hun bed opma
ken en zich onderwerpen aan het genees
kundig onderzoek.
De melaatschen Wonen daar en blijven
wachten tot de dood hun redding brengt.
Maar er heerschte een groote ontevreden
heid, omdat ieder symptoon of zelfs maar
een glimp van liefde en medelijden ont
brak. Enkele dagen geleden vroegen 23 me
laatschen om toch weer naar huis te mogen
terugkeeren. De bewakers wisten hen aan
een zacht lijntje te houden en telefoneerden
intusschen naar den directeur van de me
laatschenkolonie, die zich te Kairo bevond;
hij gaf aan de 'bewakers den raad om de
melaatschen maar te laten vertrekken, doch
tegelijkertijd waarschuwde hij de politie die
de patiënten onderweg tegenkwam êti heil
met geweld naar de kolonie terugbracht.'
De eerste en ongelukkig afgeloopen on
derneming had bij de melaatschen Véél
kwaad bloed gezet. Onder leiding Van een
zekere Mohammed Soliman el Zaki werd
een heel strategisch plan uitgewerkt om de
zoozeer verlangde vrijheid te heroveren.
Intusschen stelde de directeur der ihrich-
ting een uitgebreid onderzoek in en onder
vroeg de melaatschen óf zij soms klachten
hadden.
„Zijt gij niet graag hier?" Is het eten
soms niet naar den zin?"
„Ja toch wel".
„Is de ligging en huisvesting soms niet
goed?"
neen, wij hebben daarover niet té
klagen".
„Maar wat Scheelt er dan aan?"
Als de voorzitter van den Raad van Be
heer zélf komt, zullen wij het wel zeggen.
Een veldslag in de woestijn.
Men moet weten dat Nahas Pagcha, de
voorzitter van den Raad van Beheer tege
lijkertijd Minister van Volksgezondheid is,
maar deze maakt zich niet bezorgd over
hêt lot der melaatschen. Daarom oordeelde
Mohammed Söliman el Zaki het noodig om
zijn kameraden te overtuigen, dat zij zelf
hun recht moesten zoeken. Tegen 4 uur in
den namiddag trokken zij, gewapend met
stokken en latten en voorzien van de noo-
dige steenen, dié zij hadden weggebroken
uit de muur die in aanbouw was, naar de
uitgang van het kamp, waar zij de bewakers
overrompelden.
Een der bewakers had toch nog kans ge
zien om naar een naburig dorp te telefo-
neeren waar onmiddellijk twee compag-
niën „boulouks ghaffars", gewapend en met
helmen uitgerust, de opstandige melaat
schen tegemoet trokken.
In de woestijn kwam het tot een bloedig
treffen. De soldaten waren er weinig op
gesteld om met de melaatschen in nauw
contact te komen. Zoo goed en zoo kwaad
het ging sloegen zij met de kolven van hun
geweren naar de melaatschen die alle sla
gen trachtten af te weren of te ontwijken.
De invallende duisternis kwam de melaat
schen te hulp en het begon er op te lijken
dat de leprozen ongehinderd naar de stad
zouden kunnen oprukken. Om 9 uur
's avonds bleven de melaatschen meester
van het terrein. Zij hadden een groote voor
raad primitieve munitie weten te verzame
len: want in de woestijn liggen zeer veel
steenen. De soldaten waren wel genood
zaakt om krasse maatregelen te gaan nemen
en toen de duisternis viel openden zij het
vuur en schoten met lichte hagel op de me
laatschen. Toen beschouwden deze hun kan
sen als hopeloos, en wellicht gedreven door
den honger keerden zij terug naar de me
laatschen kolonie. Om elf uur 's avonds
werd de laatste vluchteling op enkele kilo
meters afstand van de melaatschenkolonie
aangetroffen en per auto terug gebracht.
Toen de melaatschen thuisgekomen wa
ren zagen zij eerst goed welke groote ver
woestingen zij in de kolonie hadden aan
gericht. Want om zich te bewapenen had
den zij deuren verbrijzeld en de planken
van hun bedden stuk geslagen. De hoofd
schuldigen begonnen toen beangst te wor
den en deden nogmaals een poging om te
ontvluchten. Toen zij echter over den muur
wilden klimmen, werden zij na herhaalde
lijke waarschuwingen door de wachters be
schoten, zoodat zij zich opnieuw moesten
overgeven. Toen werd een uitgebreid on
derzoek ingesteld dat meer dan 24 uur in
beslag nam. Ongeveer 32 melaatschen ver
klaarden dat zij totaal genezen waren en
dat zij tegen hun zin werden opgesloten,
omdat de dokter anders niet voldoende pa
tiënten had. Een hunner wilde naar huis
gaan, omdat zijn vrouw in blijde verwach
ting was. Weer 58 anderen verklaarden dat
zij wel wat anders te doen hadden dan hun
tijd te verspillen in de melaatschenkolonie:
er was werk genoeg op den akker en men
kon zijn zaken toch niet onbeheerd achter
laten! In ieder geval wenschten zij een
meer menschwaardige behandeling, want
al waren zij dan melaatsch, zij bleven toch
in ieder geval mensch. De directeur deed
toezegging dat er verschillende verbeterin
gen zouden worden aangebracht. Boven
dien zou hen worden toegestaan dat zij be
zoek mochten ontvangen, maar dan moes
ten de verwoestingen die waren aangericht,
eerst hersteld worden.Dat begrepen de
melaatschen ook wel en 's anderendaags be
gonnen zij te (herstellen wat zij zelf ver
nield hadden.... Zij hadden weer hoop
we kennen „de Bilt" zoo
langzamerhand... (Lach Welt).
