Het zesde regiment veldartillerie
S)e £öicbcfi^0ou4cmt
Het zesde regiment veldartillerie te Leiden herdacht Vrijdag zijn 60-jarig
bestaan. In verband hiermede stelde het regiment zich in de Doelen
kazerne op, waar overste C. de longh een toespraak hield
De burgemeester van Athene heeft te Hamburg de tewater
lating verricht van het daar gebouwde motorschip .Athene".
Het oogenblik, waarop het schip de helling verlaat
In den nacht van Zondag op Maandag a.s. zal de eerste rolbascule-spoorbrug
over de Oosterdoksluis te Amsterdam in gebruik worden gesteld, waarmede
in de uitvoering der spoorwegwerken tusschen Centraal- en Muiderpoortstation
een belangrijke phase bereikt is
De nieuwe gezant van Venezuela heeft Vrijdag zijn geloofsbrieven aar»
H. M. de Koningin overhandigd. Het vertrek der legatie, de gezant Z. Exc.
Gustavo Herreire (midden) en de ceremoniemeester van de Koningin, jhr.
van Sickinghe (rechts)
In het groote kamp van de .Royal Air
Force te Uxbridge (Eng.) zijn de
repetities voor het groot militair feest
in Olympia Hall te Londen in vollen
gang. Athletieknummers worden
ingestudeerd
De Oostenrijksche posterijen geven
voor .Moederdag" een specialen post
zegel uit
FEUILLETON.
DE GOUDEN BRUG
Roman van Hanno Flessen.
(Nadruk verboden).
59)
„Het is goed, dat je dat inziet, Johanna.
Je zult dat besef noodig hebben. Het hu
welijk met een kunstenaar beteeker* geen
eeuwigen Zondag. Het kent, als geen rider,
naast onvergelijkelijk mooie uren ook tal-
looze, die slechts van strijd vervuld zijn.
Het stelt vóór alles, zeer hooge eischen aan
het zielsbegrip van de vrouw".
In een plotselinge impuls werpt Johan
na zich aan Renate's hals.
Zacht streelen de vingers van de vrouw
het blonde hoofd aan haar schouder. Dan
zegt ze:
„Maar, je bent zelf immers ook kunste
nares" en overgaande in een losseren toon,
welke alleen in staat is de wat verlegen
stemming te verbreken, laat ze er op vol
gen: „Maar één ding verlang ik per se van
je: dat je morgen je lessen bij professor
Schuhmacher hervat. Je hebt nu lang ge
noeg geluierd. Waarvoor denk je eigenlijk,
dat je je stem hebt gekregen....?"
„Laat thans Sophie het maar niet hoo
ienlacht Johanna.
„Tante SophieTante Sophie is een
engel", antwoordt Renate, „maar van kunst
heeft ze geen verstand Overigens't is
goed, dat je me er aan herinnertIk heb
nu eindelyk tijd om haar eens te gaan op
zoeken.... Zeg haar, dat ik morgen kom,
ja'**
8le.°°rt3 weer opnieuw leest Sylvester Von-
Vsffg da regels op het ivoorkleurige pa
pier, dat in den rechterbovenhoek het
naamcliché van Hotel Imperial te Ween en
draagt:
Lieve Sylvester!
Nu je, dank zij de goede zorgen van
zuster Elisabeth, weer hersteld bent, is
het oogenblik gekomen om te starten.
Ja, ja, want dit is nu de start van je le
ven, dat op 1 Januari 1936 begon en waar
in ik nu eenmaal zoo'n belangrijk aan
deel heb gehad. Daarom heb ik dan ook
min of meer de voorzienigheid gespeeld
en je symphonic voor 't juiste forum ge
bracht. En daar heeft je werk ten slotte
voor zichzelf gesproken. Het Weensch
Philharmonisch orkest zal het in zijn
Meiconcert als feestelijk besluit van het
seizoen ten gehoore brengen. De dirigent
Julius Seeger, verwacht je zoo spoedig
mogelijk. Pak dus je koffer en ga naar
Weenen. Mij zul je hier niet meer aan
treffen. Ik reis verder en verdwijn voor
een paar weken uit je leven tot je
concert. Dat zal dan een mooi weerzien
worden, niet alleen met jou, maar ook
met je lieve, jonge verloofde. Johanna
verwacht je. Zij verwacht je in een gren-
zenlooze, alles begrijpende liefde.
Ja, Sylvester, lieve vriend, ik heb je
verleden begraven. Ik moest dat wel
doen, want anders ware de levensredding
in den Oudejaarsnacht slechts half werk
gebleven Ja, zelfs nog minder dan dat!
Want men neemt de grootste verantwoor
delijkheid op zich in het oogenblik, waar
op men een mensch het leven schenkt.
De voornaamste plicht is daarom die der
ouders tegenover hun kinderen En eerst
door het vervullen van die plicht krijgt
het vierde gebod zijn ware beteekenis.
Betreed nu rustig den weg, die ik je
bereid heb. Hij is veilig en overzichte
lijk. Leef bewust, dan zal je goed le
ven in den besten zin Je bent een van
God begenadigd kunstenaar en ook te
dezen opzichte geldt dus het „Noblesse
oblige"! Vergeet dat nooit!
Wanneer je alls met Seeger hebt be
sproken, ga dan met Johanna naar Gro
ningen. Je ouders verlangen naar hun
jongen, uit wien een mensch is ge
groeid en die nu op weg is beroemd te
worden! Voordien echter moet je in Wee
nen nog twee bezoeken afleggen en wel
bij mijn oom Graaf Royter in de Beatrix-
gasse 5 en by baron Berlingen, den in
tendant van de Staatsopera r beide
muziekliefhebbers waren het, die je werk
bij 't Philharmonisch orkest introduceer
den. Daar vóór heb ik me evenwel ook
verzekerd van een zeer loffelijke critiek
van Ernst Rung in Dresden. Deze, zoo
wel als kapelmeester Stieler te Leipzig
voorspellen je talent het meest mogelijke
succes. Vele goede wenschen voor je toe
komst moet ik je ook overbrengen van
prof. Rheberger uit Hamburg. Hetzelfde
geldt voor Margot Sellert en Gertrud
Breda. Emma Koch behoeft niet meer te
naaien. Zij wordt binnenkort de vrouw
van Maximiliaan Goll, wien ze een klein
kapitaaltje mee ten huwelijk brengt, dat
hem in staat zal stellen tot een uitbrei
ding en verplaatsing naar een betere om
geving van zijn antiquariaat
Dat is wel heel wat nieuws in eens, bes
te Syivester, maar vóór je in Weenen
bent, zullen nog heel wat uren verloo-
pen en in dien tijd zal je wel lang tot
het besef zijn gekomen, dat het alles
niets bijzonders is en het eigenlijk alleen
zoo en niet anders kon worden
En nu: Een voorspoedige reis! En alle
goeds! RENATE.
Een luid kloppen op de deur belet Syl
vester Vonberg den brief voor de zoo-
v eels te maal opnieuw te lezen.
„Wat is er?" vraagt hy ongeduldig en
afwezig.
„De auto wacht", meldt zuster Elisa
beth.
„De koffer is al ingeladen", voegt The-
rese er aan toe.
„Wat voor auto....? Wat voor kof
fer
„Nou voor de reis natuurlijk.... Wij
zijn met alles precies op tijd klaarAls
u nu niet voortmaakte missen we den trein
nogTherese wordt bijna handtaste
lijk bij zooveel onbegrijpelijke passieve re
sistentie van den man, die er totaal ver
bluft en wat hulpeloos bijstaat.
„Het is goed, Therese; ga jij intusschen
maar naar beneden. Ik zal hier wel helpen",
besluit zuster Elisabeth. En als het meisje
vertrokken is, zegt ze tot Sylvester:
„Ik heb m'n instructies ven mevrouw
Lien en brengt u zelf nog naar den trein.
Daar kan ik u gerust aan uw lot overla
ten. U bent nu weer volkomen hersteld".
Daarmee helpt ze Sylvester met rustige
beslistheid in de bontjas, welke over haar
arm hangt.
„Mevrouw von Lien...." Duidelijk den
klemtoon leggend op het, door hem zelf
er aan toevoegende adellijke praedicaat,
herhaalt de portier van Hotel Imperiaal
te Weenen Stefan Szartossy's vraag. „Tja....
die had kamer 86, maar ik weet niet, of ze
er nog is.... de koffers zijn tenminste al
afgehaaldde rekening is ook al be
taaldmaar ik zal eens even laten in-
formeeren.en hij wenkt zijn protégé,
liftboy No. 5.
Stefan Szartossy volgt den ge-uniform
den jongeling den trap op naar de eerste
verdieping en stuurt hem met een respec
tabele fooi weg, als op zijn kloppen op de
deur van kamer 86 Renate's stem ant
woordt
Zij staat geheel reisvaardig voor den
grooten toiletspiegel en trekt juist haar
handschoenen aan. Zonder zich om te kee-
ren, zegt ze tot den binnentredende, in
wien ze niemand anders dan een lid van
het hotelpersoneel vermoedt:
„Als er nog iemand naar me mocht vra
genwilt u wel zeggen.... dat ik juist
vertrokken ben...."
„Renate.
Snel draait ze zich om en een diepe blos
kleurt haar wangen
„Oh...."
„Ik kon eenvoudig niet langer braaf
en gehoorzaam wachten...." Rustig en
vastberaden treedt hy op haar toe.
Renate glimlacht en strekt beide armen
naar hem uit:
„Wat heerlijk, dat je op het juiste mo
ment ook.... ongehoorzaam kunt zyn....
Stefan.
„Joy istenem", roept Stefan Szartossy's
trouwe Andor, oppasser b.d, thans major-
domus, uit volle borst, terwijl tranen van
blijdschap hem over de dikke wangen rol
len. Dat is toch waarlijk een onverwacht
geluk! Zyn oude kapitein is eindelijk ge
trouwd en keert met zijn jonge vrouw te
rug in het fraaie huis in de Andrassy ut.
Triomfantelijk zwaait hij het telegram uit
Londen boven zyn hoofd, terwijl hy het
geheele dienstpersoneel bijeen roept:
„JulcziEtelkaImrekom
vlug.Koop alle bloemen by elkaar, die
er in Boedapest te krijgen zyn...."
EINDE.
