De begrafenis vanjhr.Ruys de Beerenbrouck.
H. K. H. Prinses Juliana heeft Dinsdag te Almelo de opening der tentoonstelling
van werkstukken, vervaardigd op de ontwikkelings- en ontspanningscursussen van
het plaatselijke crisis-comité bijgewoond. De Prinses bij aankomst aan de Groote
Sociëteit, waar de tentoonstelling gehouden wordt
Door het invullen van formulieren kon
men naar de opbrengst van de crisis
collecte, welke Dinsdag te Rotterdam
gehouden werd, raden
De stoet met het stoffelijk overschot van wijlen jhr. mr. Ch. J. M. Ruys de Beerenbroucck verlaat huize
„Sulderas" op weg naar de kerk te Vierakker
De verjaardag van Adolf Hitler werd te Berlijn gevierd met een
legerparade, waarbij de gemotoriseerde afdeelingen een groote plaats
innamen
Bij de adelborsten op het Instituut der
Kon. Marine te Willemsoord had Dins
dag de senaatsoverdracht plaats. De
commandant van het instituut, kapt.-
luitenant ter zee, C. van Asbeck, draagt
het vaandel over aan den nieuwen senaat
De -goede oude tijd" op de bres voor den .crisis-tijd" bij de
collecte, welke Dinsdag te Rotterdam voor het Crisls-comrté
werd gehouden
De begrafenis van wijlen jhr. mr. Ch. J. M. Ruys de Beerenbrouck te
Vierakker. Een overzicht van de plechtigheid op het kerkhof
FEUILLETON.
DE GOUDEN BRUG
Roman van Hanno Plessen.
(Nadruk verboden).
60)
Terwijl hij zachtjes kreunt, glijden zijn
handen tastend over den deken. Renate
neemt ze in de hare.en houdt ze vast.
Een oogenblik is de zieke wat rustiger. Dan
rukt hij zioh uit de zwakke greep van de
vrouw los, werpt zich op zijn zijde en
steunt:
„Jaag me niet weg, Monika.Geloof
hem niet!Nee, meneer Rung, tiendui
zend duizend voor Gertrud Breda....
Mar got moet niet alles hebben...."
„Sylvester, ach, luister toch, Sylvester..."
stamelt Renate hulpeloos.
„Dorstkomt het nauw hoorbaar
over zijn lippen.
Zij wil het meisje niet bellen en haalt
daarom liever zelf iets can te drinken.
Als ze met 'n glas limonade in de kamer
terugkeert, heeft de zieke het bed verla
ten, om steeds nog in een ijlende droom
in de zakken van zijn colbert, dat over
den stoel hangt, te zoeken.
Het gelukt Renate hem weer in zjjn bed
terug te brengen, zij het ten koste van een
groot deel der limonade. Hij schijnt nu
echter geen dorst meer te bespeuren. Totaal
uitgeput, ligt hij bijna doodstil. Zijn slaap
wordt nu iets rustiger en dat stemt ook Re
nate wat kalmer. Zachtjes staat ze op om
zijn kleeren. welke hij door elkaar heeft
gehaald, weer behoorlijk neer te leggen
en eenige kleinigheden, welke er uit zijn
gevallen, op te raden. Een zakoekeen
notitieboekje....-een kam.... een porte
feuille.... Uit deze laatste valt een klein
strookje papier op den grond. Zij bukt er
zich naar. Het is een postwisselrecu, afge
geven aan het postkantoor te Innsbruck
voor een, door Sylvester Vonberg gestort
bedrag van 3.300 mark ten name van mej.
Mar got Sellert, tooneelspeelster, Munchen,
Gisellastraat 3
Totaal verbijsterd staart Renate op het
papier, dat aan duidelijkheid niets te wen-
schen overlaat. Zij :eent te droomen....
waant zich het slachtoffer van een plotse
linge verstandsverbijstering, haar terwijl ze
zich met de smalle hand nerveus over het
voorhoofd strijkt, moet ze zichzelf erken
nen, dat het de naakte werkelijkheid is.
onloochenbaaronmiskenbaaral
leen wat onsamenhangend.en ver
wardEen poging om rustig na te den
ken wordt verijdeld door de klanklooze
stem van den malaria-patiënt:
„Je moet me helpen, Emma....! Je
moet.... Deze eene maal nog.... de
laatste maal...." En dan plotseling met
stemverheffing vervolgt hij: „Het gaat om
alles.om Johanna.Jo, ik kan im
mers niet leven zonder jou.Jo, lieve.
liefste Jo, je mag-niet van van me weg
gaanIk kan je immers niet missen..
Jo, ik wil je niet evrliezen.niet.
En dan nog eenmaal in een laatste krachts
inspanning: „Johanna.
Het voor een aangeteekende verzending
gemaakte pakje met Johanna's ring ver
dwijnt in Szartossy's zak. Daarna sluit hij
de knoopen van zijn skipak en bekijkt hij
zichzelf nog eens in den spiegel. Hij knikt
zijn eigen beeld toe. Hij is tevreden. Er
is niets aan hem te zien. Totaal niets
En nu weg.zoo spoedig mogelijk. Zich
eerst van dien ring ontdoen.en dan.
Er wordt geklopt.
De piccolo van het hotel brengt de mid
dagpost.
Ongeopend steekt Szartossy den brief
van Rudolf von Berg met het poststem
pel Southampton bij zich....
Dan verlaat hij zijn kamerdraait
tweemaal den sleutel in het slot om en
loopt rustig de, met een dikke looper be
dekte trap af. Bij de office geeft hij zijn
kamersleutel af.
„Ik heb een en ander in Innsbruck te
doen.... mogelijk blijf ik daar overnach
ten", zegt hij tot den portier, die van zijn
mededeeling met een serviele buiging ken
nis neemt.
Dan keert Stefan Szartossy zich om, om
heen te gaan. Op hetzelfde oogenblik
dat hij zijn hand naar de deur uitsteekt,
wordt deze van buiten geopend. Bijna was
hij met Therese in botsing gekomen, die
in groote haast en vrijwel buiten adem
naar binnen stormt.
„Heb ik daar even geluk, dat ik u bijna
in de armen val", brengt ze er hijgend uit.
„Mevrouw laat u hartelijk groeten en....
alstublieft, al het andere staat hierin...."
Daarmee dutvt zij den verbaasden Szar
tossy een brief in de handen.
„Dank je", zegt hij, terwijl hij haastig
het couvert open scheurt. Met intense be
langstelling leest hij, wat Renate hem in
vluchtige, duidelijk haar geagiteerdheid
verradende woorden meedeelt:
Terwijl ik gisteren nog hoopte je spoe
dig tot een bezorv te kunnen uitnoodi-
gen, moet ik thans reeds noodgedwongen
je hulp inroepen. Kom spoedig! Ik doe
een beroep op onze vriendschap!
R. L.
„Een auto.direct.beveelt Szar
tossy den portier. Dan wenit hij zich tot
Therese:
„Wat is er met mevrouw gebeurd?"
„Me mevrouw zelf niets Maar zij zit
in angst over meneer, die plotseling zoo
ernstig ziek is geworden.... met hooge
koorts.... en mevrouw weet niet wat ze
doen moetWaarom ze mij naar u stuurt
in plaats van naar een dokter, weet ik niet
Ik heb er niet naar durven vragen,
omdat mevrouw er zelf zoo ellendig uit
zagHet meisje springen zoowaar de
tranen in de oogen.
Op hetzelfde oogenblik rijdt de bestel
de auto voor
Binnen een half uur brengt de chauf
feur Szartossy en het meisje bij de Lan
taarn.
In de hall komt Renate den man tege
moet. Hij ziet haar pijnlijk vertrokken ge
laat en zijn ongerustheid doet haar begroe
ting vrijwel voor hem verloren gaan.
„Gelukkig, dat je er bent, Stefan.... Ik
dank je, dat je zoo snel gekomen bent..."
Hij maakt een afweerende handbewe
ging. „Dat ws toch vanzelfsprekend.Ik
heb maar een bedenking en dat is, of ik
een dokter zal kunnen vervangen. Therese
heeft me intusschen al verteld, wat er aan
de hand is."
„Sylvester zei me, dat het aanval van
malaria was, die hij in den oorlog heeft
opgeloopen. En hij heeft me hem laten be
loven, dat ik niet de hulp van een dokter
zou inroepen. Hij scheen daar een haast
kinderlijke angst voor te hebben, maar nu
is zijn temperatuur zoo snél opgeloopen,
dat hij ijlt Ik kon dat werkelijk niet laiv
ger alleen verdragen.En niet alleen <k
plotselinge ziekte op zichzelf boezemt nw
angst in.er is nog iets anders, dat me.
dat ik.ach, Stefan, ik besn zoo blij,
dat je er bent". Daarmee grijpt ze de hand
van den man en deze geste is wel een zeei
duidelijk bewijs van haar behoefte aan
steun en hulp.
Bij het hooren van den, zoo weinig aüe-
daagschen naam „Sylvester", heeft Szar
tossy even versteld gestaan, maar hij heef!
zich van elke interruptie onthouden om
Renate rustig te laten uitspreken. Nu zegl
hij geruststellend:
„Wij zullen wel alles in orde brengen.
Renate Als oud-frontsoldaat weet ik met
malaria wel raad.en alle ander ge zorgen,
die je kwellen, zullen we gezamenlijk wei
uit den weg ruimen. Moed en vertrou
wen, dat is alles! Dat je m ij dat vertrou
wen in zoo ruime mate schenk, verheugt
me oprecht Ik hoop het te rechtvaardi
gen."
„Je aanwezigheid alleen reeds is me een
groote geruststelling", verzekert Renate,
„maar voor we naar den patiënt toegaan,
moet ik aan hetgeen ik je gisteren mee
deelde nog toevoegen, dat je in hem een
oude kennis zult terugzien. Door alles wat
hij heeft meegemaakt en dat hem op de
rand van den dood heeft gebracht, is hij
echter zoo menschenschuw geworden, dal
hij voorloopig niemand wilde zien. Enfin,
daar is nu ook verandering in gekomen
zelfs wanneer hij niet plotseling ziek zon
zijn geworden...." Zij zwijgt met een iet
wat verwarde uitdrukking op het bteeta
gelaat
(Wordt vervolgd)/'
