Grasbaanraces te Alkmaar.
ama
ïj
DE GOUDEN BRUG
Puck van Heel, de aanvoerder van
Feyenoord, wordt na het behalen van
het afdeelings-kampioenschap door zijn
club in triompf op de schouders van
zijn sportmakkers van het veld gedragen
Mr C. J. J. de Joncheere, die wegens
gezondheidsredenen ontslag zal nemen
als vice-president van de Rechtbank
te den Haag
Perry, de wereld-tenniskampioen, in actie tijdens de wed
strijden welke hij Zaterdag tegen onzen landgenoot Timmer
in Amsterdam speelde
Christiaens, de Belgische doelverdediger (midden), die in den wedstrijd
Nederland - België geblesseerd raakte, heeft Zaterdag het Wilhelmina-zieken-
huis te Amsterdam, waar hij verpleegd werd, hersteld verlaten
Pijnenburg, winnaar sprint (links voor); Slaats, winnaar onafhankelijken (rechts
voor) en Falck Hansen, 2e in den sprint (achter) tijdens de openingswed
strijden op de Wielerbaan te Ginneken, rijden hun eereronden
3)e SéidócHe 6ou/fccmt
Houtop (links), winnaar van alle seniores-races
bij de moiorwedsirijden op de grasbaan Ie Alk
maar, in de finale legen Jac Al
FEUILLETON.
Roman van Hanno Plessen,
(Nadruk verboden).
43)
Dan glijdt hij snel de helling af.
Zoodra de Lantaarn uit het gezicht is,
maakt hij een grooten boog in de richting
van de Lanser Hoogten, een beboschte heu
vel in de nabijheid van het Hotel Lanser-
meer. Terwijl hij zijn tocht vervolgt, over
denkt hij den wanhopigen toestand, waarin
hij zich bevindt
Kort nadat aan zijn heerenleven in Se
bastian Vonberg's villa in Nymphenburg
een eind was gekomen, had hij Margot Sel-
lert leeren kennen. Op de gebruikelijke
wijze had hij zijn verblindend vuurwerk
voor haar afgestoken en het was hem in
derdaad gelukt ook deze /koel berekenen
de, verstandige vrouw in zijn zorgvuldig
gespannen netten te verstrikken. Eenmaal
in liefde ontvlamd, was Margot Sellert
een wiiLg slachtoffer gebleken, dat zich,
ook ai door hun gemeenschappelijke artis-
ticite t en algeheel opgaan in de kunst liet
verblinden. Dat was de laatste innerlijke
vlucht van zijn leven geweest vóór hij in
de diepten van Munchen Au verzonk
Uit een overkropt gemoed haalt Sylves
ter Vonberg moeizaam adem. Hij heeft de
Lanser kerk bereikt, welke omgeven
door het kerkhof het middelpunt van
het dorp vormt. Hij staart naar de graf-
I-ruisen en leest mechanisch de sobere op
schriften Zou men nu werkelijk on
der zoo'n steen rust en vrede kunnen vin
den? Angst en ontzetting maken zich van
hem meester. Zijn hart bonst alsof het uit
een zal springen. Het bloed stijgt hem naar
de slapen en laat roode kringen voor zijn
oogen dansen. Het dorpskerkhof begint om
hem heen te draaien. Hij ziet geen grafstee-
nen meer, alleen nog grimassen, verwron
gen grimassen, die hem hoonend en on
barmhartig aangrijnzen. Hij wordt doods
bleek en voelt zich wankelen.... Slechts
met moeite weet xij zich staande te hou
den door steun te zoeken tegen den muur
van het kerkhof.
„Voelt meneer zich misschien niet goed?"
hoort hij een oud boertje, dat verlegen
zijn pijp tusschen de lippen heen en weer
schuift, vragen. Dat geeft hem zijn zelfbe-
heersching terug. Hij werkt zich met moei
te overeind, mompelt iets en haast zich
verder.
Hij moet precies op tijd op de afgespro
ken plaats zijn en mag Margot in geen en
kel opzicht irriteeren, als hij niet bij voor
baat elke mogelijkheid wil afsnijden om
haar gunstig, mild en toegeeflijk jegens
hem te stemmenIn den grond van zijn
hart echter weet hij zeer wel, dat Margot
Sellert onverbiddellijk zal zijn. Want mo
gen dan ook alle vrouwen zich weerloos
door hem hebben laten exploiteeren. mogen
allen, meer om minder gemakkelijk in
haar lot berustend, onder de puinhoopen
van zijn fantastische leugengebouwen zijn
bezweken en uit motieven, die evenzoo ver
schillend waren als haar temperament,
met al het leed en onrecht, dat hij haar
heeft aangedaan, uit zijn leven zijn geschei
den. Margot Sel'ert is uit ander hout ge
sneden. Zij zal hem voor haar zwakheid
laten boeten. Zij zal wraak voor zijn bedrog
nemen. Zij zal geen edelmoedigheid be-
toonen, nu het lot hem in haar macht heeft
gebracht. Want achter het uiterlijk con
crete feit, dat de authentieke informatie
van het particulier Recherche bureau
Schwarzer over Sylvester Vonberg's avon
tuurlijk leven met deze woorden omschreef
„Van belang is nog slechts een korte om
gang met de actrice, Margot Sellert", heeft
zich het volgende afgespeeld:
Tijdens een periode, waarin de actrice
zich schier elk uur van den dag aan haar
kunst wijdde, werd zij door een collega in
kennis gebracht met Sylvester Vonberg
en daarmee kwam plotseling een eind aan
haar gewone zelfbewustheid en haar even
wichtige planmatigheid. Hij veroverde
haar stormenderhand en zij gaf zich aan
hem over, willoos en zonder eenigen tegen
stand. De omgang met den begaafden mu
sicus kwam haar artistiek talent ten goe
de, maar dat was ook het eenige, wat op
de debetzijde van deze kennismaking kon
worden geboekt.
Vonberg verontschuldigde zijn totaal
gebrek aan middelen met het reeds zoo
vaak beproefde excuus: tijdelijk vaststaan
de kapitalen, belangrijk koersverlies bij
gedwongen verkoop, enz., enzVolko
men geloofwaardig betoogde hij, dat hij
hoewel natuurlijk in het bezit van een be
langrijk vermogen tijdelijk niet in staat
was een eenigszins behoorlijk bedrag zon
der koersverlies los te maken. Onder alle
mogelijke voorwendselen en uitvluchten
slaagde hij er in telkens weer groote be
dragen van Margot te leenen.
Hoewel hij haar alles ontnam en steeds
weer opnieuw eischte en verlangde, wist
hü zich met zeldzame virtuositeit als de ge
ver voor te doen en Margot te suggeree-
ren, dat het een onderscheiding voor haar
was hem tijdelijk te mogen helpen. Het was
vanzelfsprekend, dat hij haar alles dubbel
en drievoudig zou teruggeven en zijn be
loften voor hun verdere, gemeenschappe
lijke toekomst groeiden intusschen tot in
het gigantische. Af en toe ontwaakte wel
iswaar bij de, in wezen toch nuchtere en
verstandige, slechts door haar liefde ver
blinde vrouw, eenig argwaan, maar hij ver
stond nu eenmaal meesterlijk de kunst de
ze in den kiem te smoren.
Zij vertrouwde hem steeds weer op
nieuwBlindelingsEn hij bedroog
haar, zooals hij ook zijn andere slachtof
fers bedrogen had. Hij liet het geld, dat
hij zich voor zakelijke transacties door
haar liet geven aan de speeltafel en in
andere obscure gelegenheden en zij voelde
zich slechts gelukkig als kunstenares en
als vrouw, niets vermoedend van den af
grond, welke haar bedreigde.
Op zekeren dag vroeg Sylvester haar
om een bedrag van 800 mark. Hij had het
geld onmiddellijk noodig, naar hij zeide
voor het betalen van hypotheekrente, in
werkelijkheid echter om een dringende
speelschuld af te doen. Margot was niet
in staat hem het verlangde bedrag te ge
ven.
De voortdurende leeningen hadden
haar, vroeger met zooveel zorg beheerde
financiën danig in de war gebracht en hoe
wel zij over het algemeen een zeer goed
inkomen genoot, was dit ten slotte toch
niet toereikend om aan de buitensporige
eischen van Vonberg te voldoen. De wil
om hem opnieuw te helpen was nochtans
in dezelfde mate als vroeger aanwezig en
zoo liet ze zich ten slotte door hern overre
den het benoodigde bedrag op te nemen
op een kostbare brillianten rivière, welke
haar vroeger eens na een gastvoorstelling
door een bewonderaar was vereerd. De
moeilijke gang naar de bank van leening
waarvoor zij terugschrok, nam Vonberg
met bereidwillige ridderlijkheid voor zijn
rekening, haar daarbij de verzekering ge
vend, dat hij het sieraad uiterlijk voor de
eerste van de volgende maand zou inlos
sen.
De eerste termijn verstreek, zonder dat
zich ook maar in het minst iets veranderde
in het leven, dat Sylvester Vonberg op kos
ten van Margot Sellert leidde. Deze laat
ste, wie er alles aan gelegen was te voor
komen, dat haar eigendom, tengevolge van
een niet tijdig voldoen der verschuldigde
rente, publiek zou worden verkocht, ver
langde het pandbriefje. Tevergeefsch ech
ter. Steeds weer had Sylvester tientallen
uitvluchten bij de hand en ten slotte be
weerde hij zelfs de zaak reeds te hebben
geregeld.
Of dit wellicht niet overtuigend genoeg
had geklonken of dat een toevallige ont
moeting met den man, die haar het sie
raad geschonken had haar daaraan herin
nerde, bleef vooralsnog duister, maar hoe
het zij, dit maal geloofde ze hem niet.
Zonder hem iets te zeggen, begaf zij zich
naar de bank van leening. Daar vernam
ze, dat Sylvester het sieraad voor het
hoogst mogelijke bedrag, n.l. 3000 mark, had
beleend.... Zij betaalde de verschuldigde
rente en keerde schier bovennatuurlijk
kalm naar huis terug....
(Wordt vervolgd).
