De begrafenis van den leerling-vlieger Mets.
to
Voor de Kerstmarkt. - De ronde Breton, die lijn pluimvee pe-soonlijk naar de
markt te Parijs kwam brengen
Een minister op klompen. Mr. dr. L. N. Deckers, minister van Landbouw en Visscherij,
bracht Maandag een bezoek aan het Rijksvee-quarantainestation te Hoek van Holland in
verband met de verzending van stamboekvee naar Engeland, welke op 4 Januari a.s. voor
het eerst sinds 1913 weer zal plaats hebben. In het midden de minister
Walter Pridgeon, de bekende Engel-
sche amateur schaatskampioen, in
'training te Spalding voor de komende
kamDioenscharKw«»d«*riidftn
De inwoners ven den Helder werden Maandag in de gelegenheid gesteld, te défileeren langs het stoffelijk overschot De begraienis van den leerling-vlieger A. F. Mets, die bij het vliegtuigongeluk nabij Schiphol om het
van hun overleden burgervader, den heer W. F. G. L Driessen, waarvan veelvuldig gebruik werd gemaakt leven kwam. Een foto van de droeve plechtigheid op de Algemeene Begraafplaats te Heemstede
De sloopmgswerkzaamheden van de bij Egmond aan Zee gestrande sleepboot .Drente" vorderen thans snel, zoodat binnen afzien-
baren tijd nog maar heel weinig van deze sleepboot te bespeuren zal zijn
FEUILLETON.
ALS IEMAND
YERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten.
j door
ARNOLD BARTEL,
r fNadruk verboden).
Gotfieb Pirzel koestert, sinds hij aan de
Saksisch-Bobeemsche grens voor een smok-
keiaar werd aangezien, een nacht in het
icachot moest doorbrengen en zijn naam,
[aan deze geschiedenis verbonden, in alle
kranten prijkte, een hevige vrees voor de
rpers. Hfj is en blijft nu eenmaal een pech-
vogel.
f Jean Martin dringt er op aan zoo snel
mogelijk naar Monte Carlo te vertrekken.
En hij blijkt het volkomen aan het rechte
leind te hebben gehad: noch vóór, noch in
|het Casino wordt meneer Pirzel verwacht.
iOok bij den uitgang van de tanradbaan
heeft men tengevolge van de drukte, welke
tijdens het onweer heerschte, het gezochte
paar niet opgemerkt.
Aan het station vergaat het him even-
teoo.
Als Jean Martin verneemt, dat er juist
.een D-trein vertrokken is, seint hij naar
Tiet grensstation Ventimiglia een nauw
keurig signalement van de drie verdachten.
En hij behoeft niet al te lang op het politie
bureau te wachten, want al spoedig wordt
hem daar per telefoon medegedeeld, dat
men mevrouw Manescu bij de passencon-
trole gearresteerd heeft. Zij houdt echter
hardnekkig vol aan den diamantendiefstal
onschuldig te zijn en er is ook geen enkel
sieraad op haar gevonden. Haar plotseling
vertrek zou een gevolg zijn van het feit,
dat een zekere meneer Pirzel het haar
voortdurend lastig maakte. Alexander Po
podotschi, dien zij slechts vluchtig kende,
zou met de auto van dien meneer Pirzel
naar Juan-les-Pines terugrijden. Men zegde
echter toe haar in arrest te zullen houden,
tot haar onsohuld volkomen vast zou
staan.
Met dit wel zeer povere resultaat moe
ten de achtervolgers zich voorloopig tevre
den stellen, en min of meer terneer ge
slagen keeren allen naar Juan-les-Pins te
rug.
Het feest der diamanten in Juan-les-
Pins heeft nooit plaats gehad, maar des
ondanks is de wereld er niet onkundig van
gebleven.
Hendrik van Berquem is aanvankelijk
diep onder den indruk van het gebeurde.
Alle moeite, alle hooge kosten zijn voor
niets geweest
Maar als meneer Sporoke, die zijn wagen
nooit aan Popodotschi geleend heeft van
zijn bezoek aan de Lerinsche eilanden te
rugkeert, slaagt deze er in voor zijn vriend
van Berquem de kwestie in een geheel an
der licht te stellen.
Maar m'n lieve man, zegt hij, hem har
telijk op den schouder kloppend, wat zit je
nu toch zoo in de put? Je bent toch zeker
hoog verzekerd? En wat je daarboven bij
verspeelt moet je maar van je reclamebud
get afschrijven.
Dat is het nu juist wat me t meest er
gert: m'n heele reclame-campagne is in het
water gevallen.
Hoezoo ai 't water gevallen? Je re
clame begint toch pas! Zoo*n millioenen
diefstal laten de kranten zich niet ontgaan.
Wat anders in het gunstigste geval met een
paar korte berichten afgedaan was, wordt
nu een kolommen in beslag nemende sen
satie. Zelfs het kleinste blad zal een foto
van de gestolen sieraden plaatsen en er een
uitvoerige beschrijving aan wijden. Wat
wil je nog meer? Jammer, dat autodiefstal
len aan de orde van den dag zijn, zoodat er
in de kranten bijna geen melding meer van
wordt gemaakt!
Ten zeerste verrast is meneer Sporcke,
als Gotlieb Pirzel hem 's avonds den gesto
len auto onbeschadigd en met vele betui
gingen van leedwezen terugbrengt. Maar
nu heeft Hendrik van Berquem zijn gevoel
voor humor in zooverre teruggevonden,
dat hij Sporcke van harte geluk kan wen-
schen met de prachtige reclame, welke den
afzet van zijn product ongetwijfeld ten goe
de zal komen. Er zijn tegenwoordig zooveel
lieden, die een kleinen snellen wagen voor
een overhaaste vlucht kunnen gebruiken....
Nini Collyn is minder gemakkelijk gerust
te stellen. Zij is wanhopig en geeft zich
zelf voortdurend de schuld van den ge
slaagden diefstal. Hendrik van Berquem
tracht haar dit uit het hoofd te praten. Ook
als zij in haar kamer gebleven was, zou
men er in geslaagd zijn zich van de siera
den meester te maken. De man met de bloe
men zou er zeker niet voor zijn terugge
deinsd haar neer te slaan. En dan was het
in ieder geval nog beter zoo
Overigens heeft men ook van dezen bloe-
menman reeds'een spoor ontdekt. Zijn
broek, zijn stroohoed en de leege mand
beeft men in de kamer van Slivkowitsch
gevonden. Hij zelf is weliswaar verdwenen,
maar men schijnt een spoor van hem te
hebben gevonden, dat naar Marseille leidt.
En werkelijk: nog denzelfden avond wordt
hy daar gearresteerd. Hij blijkt slechts over
geringe geldmiddelen te beschikken en ook
bij hem wordt geen enkele diamant ge
vonden. Er behoeft dus niet aan te worden
getwijfeld, dat de buit zich in handen van
Alexander Popodotschi bevindt. Maar on
danks alle ijverige nasporingen wordt men
omtrent diens verblijfplaats niets wijzer.
Zoodat ten slotte Hendrik van Berquem
en de Verzekeringsmaatschappij niets an
ders overblijft dan een bedrag van 10.000
pond uit te loven voor hen, die inlichtingen
kunnen verstrekken, welke leiden tot de
opsporing van de gestolen ju woelen.
Harry Diesel acht zich dien volgenden
morgen zedelijk verplicht een bezoek aan
Nind te brengen om haar te troosten. Haar
oogen zijn nog rood van het schreien en
als zü over de diamanten begint, stroomen
de tranen opnieuw langs haar wangen.
Juist door die tranen echter voelt Die
sel zich zeer schuldbewust,
Als ik niet zoo idioot-jaloersch op
Jean Martin was geweest, zou die Popo
dotschi er nooit in geslaagd zijn mij zoo
beet te nemen! verzekert hij heftig. Maar
ja, ik heb van het begin af aan gemeend,
dat die Martin iets tegen u in het schild
voerde en dat ik u tegen hem moest be
schermen.
Het doet Nini bepaald goed, dat te ver
nemen en nu voelt zij zich op haar beurt
verplicht hem te bekennen, dat zij zeer ze
ker nooit neen nooit! haar kamer ver
laten zou hebben, als madame Manescu
haar niet gewaarschuwd had, dat hij
Diesel daar buiten in levensgevaar ver
keerde.
Dat vindt Diesel nu weer gezellig om te
hooren en het geeft hem zelfs zooveel moed
dat hij, ietwat verlegen durft vragen: Dus
dan houdt u toch een beetje van me?
Dan lacht ze: Ach een beetje? Over
een beetje moesten wij liever niet spreken!
Diesel weet niet direct hoe hij dat moet
uitleggen, maar daar het in dergelijke ge
vallen altijd 't verstandigste is het beste
aan te nemen, vraagt hij aarzelend: Dus
verschrikkelijk veel.
Misschienantwoordt Nini lachend.
Maar wat hebt u daar eigenlijk aan', als u
toch gelooft, dat er iemand is, die zich door
middel van juweelen van mijn gunst heeft
weten te verzekeren?
Diesel is ddep terneergeslagen of hij doet
althans zoo. U hebt destijds gelijk gehad en
ik ben het nu geheel met u eens: ik was
een groote ezel, toen ik mij dat door Po-
podoschi op den mouw liet spelden.
Wat? Dus was dat ook al de schuld
van dien verschrikkelijken Popodotschi?
vraagt Nini, wien door Diesel's bekentenis
een pak van het hart is genomen. En nu
vertelt zij hem ook wie en wat zij eigen
lijk is. In de eerste plaats van goede Ant-
werpsche familie. Haar grootvader zelfs
burgemeester, haar vader echter jong over
leden en een goede naam diens eenige na
latenschap. Daardoor was zij genoodzaakt
de handen uit de mouwen te steken en in
haar onderhoud te voorzien door het ver
vaardigen van imitatie-juweelen. Hendrik
van Berquem, die met haar familie be
vriend was, had haar verzocht aan de door
hem te organiseeren diamantfeesten mee
te werken. En zoo komt het, dat zij nu
Kostbare sieraden en even kostbare toilet
ten draagt, welke noch gekocht, noch ge
schonken zijn. (Wordt vervolgd).
