3)e %eAdóch<i(&öufaMÜ
De n euwe Grieksche postzegels di agen
een specialen opdruk van den datum
3 November T935. den teiugkeer van
Konmg George
In Pulchrl Studio te den Haag Is Donderdagmiddag door den minister van Landbouw en Visscherij,
mr. dr. L N. Deckers (geheel links), de Jubileum-Kerstbloemententoonstelling geopend
De beroemde Treptow-sterrewacht te Berlijn bestaat veertig jaar Een
toto van den grooten telescoop dezer sterrewacht. weike kijker
21 meter lang is en tot de grootste ter wereld behoort
FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
Ww studenten.
door
ARNOLD BARTEL,
(Nadruk verboden).
24)
Maar Diesel blijkt toch, ondanks zijn
jeugd, niet iemand, die louter op vermoe
dens afgaat. Hij wil weten waar hij aan
toe is en ten slotte is er maar één, die
hem volledig kan inlichten en dat is Nini
Collyn in eigen persoon. Dies staat hij op
om zich naar de eerste klasse te begeven.
Een étage hooger, op het zonnedek, is
eveneens de eene ligstoel naast de andere
geplaatst en allen zijn bezet met menschen,
die zich volkomen overge/en aan de
schoonheid der natuur om hen heen. Nini
ligt wat afgescheiden van de anderen en
heeft haar oogen gesloten. Zij draagt een
lichtgroene sportjurk en als eenig sieraad
een met diamanten bezette speld.
Die speld ergert Diesel en zij maakt hem
onzeker. Welk meisje als zij zou in staat
zijn zich een «oo kostbaar kleinood aan te
schaffen? H*> Khift sia.uv
f>vtar urn» blik siaat Nini de oogen op,
kni.?;>eri feger. het felle zonlicht en
als :e he. kent, zegt zij met een lieve
giuruóch; Dat is aardig, dat u me eens
komt opzoeken! Ik dacht al, dat u boos
was.
Neen boos ben ik niet. Maar ik zou
u toch wel wat willen vragen.
Vragen staat vrij, lacht zy hem toe.
Diesel werpt een blik om zich heen.
Hier zijn te veel nieuwsgierige ooren
zegt hij na een korte pauze. Kunnen wij
niet samen een wandeling om het schip
maken?
Nini is werkelijk nieuwsgierig, wat er
komen zal en gaat derhalve bereidwillig
mee.
Er komt evenwel langen tijd niets, want
het blijkt veel moeilijker Nini te zeggen wat
hij op het hart heeft dan hij gedacht had.
Eindelijk weet hij zich te vermanen en dan
gaat hij recht op zijn doel af: Bent u wer
kelijk zoo onmetelijk rijk, dat u zich al
die kostbare sieraden kunt veroorlooven?
Nini is verbluft. Die vraag nad zij aller
minst verwacht. Maar nu hij er zelf over
begint, is zij bereid open kaart te spelen.
Waarom wilt u dat weten? Zie ik er
misschien uit, of ik ze gestolen heb?
Dat natuurlijk niet. bindt Diesel, min
of meer geschrokken in. Maar....
En nu moet het hooge woord er dan maar
uit er kome van wat wil:
Toch ook niet zoo, dat u ze zelf ge
kocht hebt.
Wat wilt u daarmee zeggen?
Ik wil niets dan de waarheid weten:
is er werkelijk iemand die uw gunst met
diamanten koopt?
Eén oogenblik staart Nini Collyn hem
sprakeloos aan, maar dan schieten haar
blauwe oogen plotseling vuur.
Ezel! zegt ze woedend en meteen
draait ze zich om en loopt weg.
Nog nooit heeft dit woord iemand pret
tiger in de oogen geklonken dan nu Harry
Diesel. Het is overtuigender dan alle uit
voerige explicaties en hij vindt de kwalifi
catie bepaald treffend.
Maar of Nini hem de vraag zoo licht zal
vergeven? Hij ziet wel in, dat dat niet zoo
gemakkelijk zal gaan en dat hij iets bui
tengewoons zal moeten doen om haar ver
gevensgezind te stemmen.
Op dit oogenblik echter krijgt hij daar
toe geen gelegenheid. Hij zoekt overal,
maar vindt haar noch op het dek noch in
een der salons. Ten slotte klopt hij zelfs op
de deur van haar hut; eveneens tever
geefs, Dat zij haar hoofd in de kussens ver
bergt, opdat hij niet zal hooren, dat zij
schreit, weet Diesel niet. En zoo komt hij
onverrichter zake terug. Er blijft hem
niets anders over dan met zijn beide vrien
den krijgsraad te houden.
Nog eenmaal krijgt de „Ukami" het met
de zee te kwaad. Als men den volgenden
morgen wakker wordt en de drie studen
ten met iets van weemoed constateeren,
dat de laatste dag van hun zeereis is a'an-
gebroken, zien zij door de patrijspoort van
hun hut hoe de horizon langzaam rijst en
daalt.
Herinneringen aan de Golf van Biscaje
worden opgehaald. Zal dat, wat zij daar be
leefd hebben, zich hier, in de Golfe du
Lyon, nog eens herhalen?
Het ziet er inderdaad naar uit. Volkers
laat een kernachtige verwensching hoo
ren en meneer Slickowitsch in de bovenste
kooi steunt en jammert, of zijn laatste uur
geslagen is.
Frissche lucht is nu hoofdzaak. Zij zien
daarom van hun bad af en inderdaad: bo
ven op het dek voelen zij zich, ondanks het
slingeren van het schip als oude zeerob
ben. De andere passagiers schijnen zich
minder snel aan de omstandigheden te
kunnen aanpassen.
Het dek der Toeristenklasse is althans
vrijwel geheel verlaten en terwijl de mist
al zijn krachten beproeft op het zonnezeil
boven hen, biedt een beschut hoekje hun
dan ook volop gelegenheid om eens rustig
van gedachten te wisselen over het pro
bleem. dat Diesel zoo nu aan het hart ligt.
Hij heeft hen gisteren reeds deelgenoot
gemaakt van het onaangename onderhoud,
dat hij met Nini gehad heeft. Zijn beide
vrienden zijn thans van meening, dat de
kwalificatie „Ezel" meer dan verdiend was.
Hoe kan je nu ook zoo stom zijn een
jonge dame zoo iets te vragen, verwijt
Snavel hem.
En dat nog wel op een verdachtma
king van een zoo onbetrouwbaar individu
als die Popodotschi! valt Volkers hem bij.
Na onze ervaringen op de reis naar Ma
laga is toch wel gebleken, dat wij met dien
vriend heel voorzichtig moeten zijn!
Dat weet ik allemaal wel, weert Diesel
wat heftig, af. Maar begrijpen jullie dat
dan niet; ik moet toch eindelijk eens we
ten, wat ik aan Nini heb!
Wat is dat nou? vraagt Snavel, ver
baasd. Wat je aan haar hebt? Maar man,
wat gaat het jou nu eigenlijk aan, of zij
haar brillianten koopt of dat zij ze zich
door deze of geene cadeau laat doen?
Nu wordt het Diesel toch al te bar.
Ik geloof dat de kwalificatie „Ezel"
nu langzamerhand ook op jullie van toe
passing wordt, zegt hij gemelijk.
Aha raadt Volkers, heb je dan ern
stige bedoelingen?
Ernstige bedoelingen Diesel haalt
de schouders op, alsof hij die uitdrukking
wat al te antiek vindt. Ik mag Nini graag
en derhalve wensch ik te weten, waar ik
aan toe ben. 't Een of het ander: of ze is
zoo gefortuneerd, dat ik in haar oogen niet
veel anders ben dan het bekende mops
hondje, dat de maan aanblafte, of die Po
podotschi heeft gelijk. Zien jullie een an
dere mogelijkheid?
Neen die zien de beide anderen ook
niet. Slechts op dit eene punt zijn zij het
volkomen met elkaar eens, dat hier aan
boord een of ander complot wordt ge
smeed, dat tegen Nini Collyn persoonlijk
of tegen haar diamanten gericht is en dat
de Notenkraker, madame Manescu en nog
een of andere derde persoon daarbij de
hand in het spel hebben. En bovendien zijn
zij unaniem van oordeel, dat daartegen iets
moet worden gedaan. Ten slotte komen zij
overeen den kapitein van hun vermoedens
en ontdekkingen in kennis te stellen.
Diesel wordt als afgevaardigde naar hem
toé gestuurd. Hij vindt hem aan het ont
bijt in zijn ruime, lichte huit boven het
sloependek, waar alle trappen voorzien
zijn van het bordje: „Verboden toegang".
Hij is verrast, als hij Diesel plotseling
voor zich ziet staan. Als hij hem een stoel
heeft aangeboden, luistert hij vriendelijk en
geinteresseert naar hetgeen de jonge pas
sagier uit de Toeristenklasse op het hart
heeft, maar als Diesel aan het einde is van
zijn verhaal, blijkt het niet zoo heel veel
indruk op hem te hebben gemaakt.
(Wordt vervolgdt
Laval en Eden op het station te Parijs voor hun
gezamelijk vertrek naar Geneve
Een overzicht van de groote pluimveetentoonstelling
van „Ornithophilia", welke in het Jaarbeursgebouw
te Utrecht geopend is
Ski training in Davos Deememers uit
ve« schillende lanaen oefenen zich te
Da*os thans, om z'ch bmnenko t naar
Garmisch Partenk>rchen te begeven
voor oe internationale wedstrijden. Een
prachtig snapshot
