Groote fabrieksbrand te Alphen aan den Rijn.
Het vreeselijk ongeluk bij Weert, waar een auto met vier personen in de Zuid-Willemsvaart is ge
reden, heett aan alle inzittenden het leven gekost De zwaar beschadigde wagen op het droge Inzet:
de gebroeders Th en F Peeters. resp rechts en links, twee der slachtoifers
Een felle brand heeft het fabrieksgebouw en kantoor van de N.V. .Rhemania* te Alphen
aan den Rijn in de asch gelegd. Een overzicht van de ruïne
De stranding van het kustvaartuig „Jos Maria" nabij Egmond. - Het schip in zijn benarde positie
De geredde bemanning van het kustvaartuig .Jos Maria'' dat in den nacht van Zondag
op Maandag ter hoogte van Egmond strandde
Op de IJ ponten te Amsterdam werd
Maandag een veikeers-enquete gehou
den met het oog op de toekomstige
Dlartnen voor den I Murmel
Ook de Volendamsche jeugd verwacht met blijde spanning de komst van
St. Nicolaas en bij haar speelt de klomp een groote rol op de avonden die den
5den December vooratgaan
FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten,
door
ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
15)
Dat zal het teeken van zijn waardig
heid zijn, meent Diesel ernstig. Ieder
mensch heeft nu eenmaal behoefte om de
aandacht op zich te vestigen.
Zoo draag ik b.v. het sportinsigne op
m'n jas om de Rifkabylen te laten zien, dat
ik op sportgebied van alle markten thuis
ben. En u bent, zoo vaak als wij u zien,
getooid met een of ander kostbaar sieraad
nu is het weer een armbandhorloge, be
zet met zulke schitterende brillanten, dat
m'n oogen er pijn van doen. En dat alles
om een armen kerel aan het verstand te
brengen: hier heb je niets te zoeken en te
hopen.
Nini Collyn is plotseling ernstig gewor
den. Zij staart eenigen tijd zwijgend naar
de verblindend-witte huizen van Ceuta en
zegt dan peinzend: Misschien moet een
mensch af en toe ook wel eens de aandacht
op zich vestigen door dingen, welker bezit
hij niet direct als een behoefte gevoelt....
Diesel begrijpt niet, wat zij bedoelt en
tracht door vragen een nadere verklaring
te krijgen, maar het meisje acht het on
derwerp hiermee afgedaan Handig tracht
zij het gesprek op het briefje te brengen,
dat ook in het gezelschap, waartoe bij be
hoort, zooveel reden- tot wantrouwen
heeft gegeven
Diesel heeft zijn portefeuille al uit den
zak gehaald, als hij haar plotseling vraagt
waarvoor zij het eigenlijk noodig heeft.
Toch niet voor dien Adonis, die zich
zoo ijverig bemoeit met u te beschermen?
informeert hij wantrouwend.
Nini beseft volkomen, dat zij het briefje
nooit in handen krijgt, als zij zijn vraag
overeenkomstig de waarheid beantwoordt.
Maar het liegen gaat haar toch ook niet
gemakkelijk af en terwijl zij nog overlegt,
hoe zij dezen lastigen klip moet omzeilen,
steekt Diesel zijn portefeuille alweer in
den zak. Ja, ja, dat zou die snaak wel wil
len, zegt hij met een geringschattend
lachje.
Dacht hij werkelijk, dat ik zoo dom
was hem dit corpus delicti zoo gemakkelijk
in handen te spelen? Dan kan hij lang
wachten.
Nini tracht het over een anderen boeg
te gooien. Wat denkt u eigenlijk van dien
meneer en van mij? vraagt zij beleedigd.
Maar Diesel is niet van zijn stuk af te
brengen en na een oogenblik aarzelen zegt
hy gedecideerd: Van u slechts het aller
beste; van hem het tegendeel!
De „Ukami" is intusschen langzaam de
vrywel verlaten haven van Ceuta binnen
geloodst. Aan de kade ligt slechts een Ame-
rikaansch vrachtschip, dat kolen inneemt
en nog een kleine Spaansche kruiser.
Op den wal echter is het een drukte van
belang. Dertig, veertig auto's maken een
helsch lawaai. Oude, verwaarloosde wa
gens zijn het, bestemd om de passagiers
van de ..Ukami" naar Tetuan te brengen. De
vertegenwoordiger van de stoomvaartmaat
schappij onderhoudt zich vanaf den wal
met den purser aan boord in het Duitsch;
met de chauffeurs van de havelooze taxi's
echter spreekt hij Spaansch. Hij schijnt nog
al opgewonden, want de „Ukami" is ten
gevolge van het zware weer in de Golf van
Biscaye te laat aangekomen. Het is al vijf
uur en de afstand tot Tetuan bedraagt min
stens veertig kilometer.
Spaansche militairen met groote, naar
achteren oploopende kepi's en h el-gele
koppels en riemen, soldaten van het Vreem
denlegioen in bruin veldtenue, breede
kniebroek en vuilwitte puttees, de Alpine
muts op het hoofd, Spaansche en Afrikaan-
sche havenarbeiders hangen slungelig rond
en concentreeren al hun aandacht op het
vreemde schip.
Koopliedenbouwen haastig hu stalle
tjes op.
Kleurige tapijten worden op straat uitge
spreid, bonte shawls op schilderachtige
wijze gedrapeerd en marokkaansche leder
werk te kijk gesteld.
Als de eerste passagiers van boord gaan,
worden zij van alle zijden bestormd met
prentbriefkaarten en snuisterijen en als
daarmee de kooplust nog niet voldoende
blijkt aangewakkerd, trekken de kooplieden
hen eenvoudig aan den arm mee naar him
kramen.
Het is warm en stoffig. De passagiers
hebben bij het verlaten van het schip
nummers gekregen en trachten nu aan de
hand daarvan de voor hen bestemde auto
te vinden. De organisatie schijnt echter
niet geheel in orde te zijn, want overal ziet
men hulpelooze menschen, die allen om
den agent van de maatschappij roepen. Als
deze ten slotte ook geen raad meer weet,
duwt hij de passagiers in de eerste de beste
auto, die hem voor de neus staat. Klassen
verschil bestaat er niet meer. Wie geld
heeft om aan het uitstapte naar Tetuan deel
te nemen, behoort tot de eerste klasse, on
verschillig of hij aan boord eerste, tweede
of Toeristenklasse reist.
Gotlieb Pirzel heeft reeds eenige uren
geleden in de Straat van Gibraltar met
verbazing gezien hoe aan boord de eene
troepehelm na de andere opdook en hoe
de toekomstige Afrikaners, farmers en
missionarissen in korte broek, hooge laar
zen en een breedgerande Cowboyhoed aan
tafel verschenen.
De heer Pirzel heeft gevoel voor zulke
romantiek en bij het aanschouwen van de
ze uitrustingen, vindt hij zichzelf met den
stroohoed, welke zijn mama zoo zorgvul
dig voor hem heeft nigepakt, min of meer
belachelijk. Na rijp beraad heeft hij bij
den scheepskapper, die zich ook belast
met den verkoop van alerlei kleine ge
bruiksvoorwerpen, een echte tropenhelm
op den kop weten te tikken. Die beschermt
hem niet alleen tegen de zon, maar zal
ook later in Chemnitz, als souvenir en Afri-
ka-reliquie nog uitstekende diensten be
wijzen.
Weliswaar is door vertraging van de
„Ukami" de zon reeds dalende als de eer
ste auto's zich in beweging zetten, zoodat
een speciale bescherming tegen haar tropi
sche stralen eigenlijk niet meer noodig is,
maar daar stoort Gotlieb Pirzel zich niet
aan Wie wat bijzonders heeft, moet dat
ook laten zien.
Zoowel voor zichzelf als voor madame
Manescu heeft Pirzel zich bij den admini
strateur in het bezit gesteld van de, voor
die reisje naar Tetuan benoodigde biljet
ten. Hij heeft haar het geld voorgescho
ten en er bij den administrateur in het bij
zonder op aangedrongen er voor te zor
gen, dat zij be ien in dezelfde auto ko
men te zitten. Maar bij het van boord
gaan heeft hij haar in het gedrang uit het
oog verloren en nu staat hij in kuitbroek
en troepenhelm aan den wal, tracht tever
geefs de zwerm kooplieden, welke zich
om hem heen verdringen, af te weren en
ziet verbijsterd toe hoe de eene wagen na
den andere vertrekt.
Eindelijk ontdekt hij een, in het wit ge-
kleede dame, die vanuit een der auto's
alle pogingen in het werk stelt om zijn
aandacht te trekken. Met moeite slaagt hij
er in zich uit den kring van zwetsende
kooplieden te bevrijden, maar als hij de
taxi heeft weten te bereiken, bemerkt hij,
dat het de Baltische barones is, die in haar
wagen nog een plaatsje vrij heeft.
Woedend en teleurgesteld keert hij zich
van haar af. Verdraaid-nog-toe waar
bleef die Roemeensche nu toch? Altijd die
last met die vrouwen!
Plotseling ontdekt hij haar in een taxi,
welke op het punt staat te vertrekken. Zij
is in druk gesprek gewikkeld met Nini
Collyn.
De heer Pirzel zwaait met beide armen
om den chauffeur te bewegen te stoppen
en inderdaad blijkt deze daartoe geneigd.
Ach, m'n waarde meneer Pirzel, zegt
Vadame Manescu met een onschuldig-mee-
warig gezicht. Heeft u nog geen plaats? Ja,
hier is eigenlijk ook alles bezet.
(Wordt vervolgd).
