11
I FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten,
door
ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
14)
Zij zijn het er ook over eens, dat het aal-
do van hun gemeenschappelijke reiskas
bedenkelijk vermindert, zoodat zij van het
voor dezen middag en morgen aangekon
digde uitstapje van Ceuta naar Tetuan en
van Malaga naar Granada zullen moeten
afzien. Jammervooral Volkers die
kunstgeschiedenis studeert, had zich zoo
veel van het Alhambra voorgesteld. Maar
veertig gulden per persoon voor dat uit
stapje naar Granada neen, dat zou al te
licht va ardigd zijn
Maar Snavel is bereid zich op te offe
ren. Hij zal wel in Malaga blijven; de bei
de anderen kunnen dan rustig meegaan,
want voor twee man kunnen zij wel beta
len. Volkers en Diesel zijn diep getroffen
door zooveel edelmoedigheid; zij weten niet
dat de trip het onderwijzeresje ook te duur
is en dat het daarom Snavel niet zoo heel
gwaar valt van de reis afstand te doen.
Als z(j gedrieën hun geld nog eens na
tellen, voegt, zonder dat zij het bemer
ken, Alexander Popodotschi zich bij hen.
Hij neemt de groene zonnebril van zijn
omvangrijke neus, veegt met een zeemle
deren doekje zorgvuldig de glazen schoon
en zegt:
Als ik u, afgaande op mijn reiserva
ringen, een raad mag geven, verzuimt u
dan de gelegenheid niet om Granada met
haar vele kunstschatten te gaan zien. 't Is
werkelijk niet zoo duur als u denkt, wan
neer u maar geen auto van de maatschap
pij neemt. Als u zich in de haven met den
chauffeur van een huurauto in verbinding
stelt, zult u voor de helft van den prijs
klaar komen, wanneer een van u tenmin
ste een beetje kan handelen Als ik u
daarmee van dienst kan zijn, zal ik met
genoegen mijn bemiddeling verleenen. Ver
moedelijk zult u met het Spaanseh wel niet
zoo heel erg vertrouwd zijn.
Dit aanbod lokt het drietal wel aan;
Snavel informeert haastig, of zoo'n huur
auto ook aan vier personen plaats biedt,
hetgeen Popodotschi tot zijn voldoening
bevestigend beantwoordt. En zoo komen zij
dan overeen, dat zij den volgenden mor
gen gaarne van zijn zoo vriendelijk aan
geboden hulp gebruik zullen maken, 't Is
ten slotte een geweldig meevallertje, want
daar Popodotschi hen met de hand op het
hart verzekerd heeft, dat zij dan min
stens vijftig gulden goedkooper zullen uit
komen, kunnen zij vanmiddag, in plaat3 van
in Ceuta te blijven, dat weliswaar ook tot
Afrika behoort maar zich overigens niet in
gunstigen zin van andere havensteden on
derscheidt, een ontdekkingstocht in het
donkere werelddeel maken.
Popodotschi raadt hen vooral aan eens
een bezoek te brengen aan Tetuan. Dat
is de onvervalschte Oriënt. En als zij daar
prijs op stellen, is hij gaarne bereid hen
als gids terzijde te staan.
Wellicht belooft hij geheimzinnig
dait hij hen het een en ander kan laten
zien, wat hun anders zeker ontgaan zou.
Afgezien nog van het feit, dat zy lie
ver onder elkaar blijven, is de heer Po
podotschi, ondanks zijn wat opdringerige
bereidwilligheid, hun vrij onsympathiek en
Lou Volkers wijst dit aanbod dan ook vrien
delijk, maar gedecideerd van de hand.
Dan haalt de heer Popoditschi de schou
ders op, maakt met zijn handen een bewe
ging van „dan" kan ik er ook niets aan
doen" en zegt: Ik dacht, dat de heeren het
geheimzinnige juist aan zou trekken, maar
ik bemerk wel, dat ik mij met m'n men-
schenkennis ook nog kan vergsisen. De
jeugd zoekt de avonturen nu eenmaal daar
waar zy niet zyn. Byvoorbeeld in papier
snippers.
Apropos: zoudt u mij die niet eens wil
len laten zien? Of bent u misschien al zoo
verstandig geweest om ze overboord te
gooien?
Diesel heeft de geheimzinnige snippers
weliswaar zorguvuldig in zijn portefeuille
geborgen, maar hy ziet er vooralsnog de
noodzakelijkheid niet van in, waarom hij
ze aan dezen nieuwsgierigen vreemdeling
ter hand zou stellen, en daarom zegt hij
eenvoudig: Natuurlyk heb ik ze nog, want
ik vind die geschiedenis lang niet zoo on
schuldig als u. 't Spyt me echter, dat ik ze
niet kan laten zien, want ik heb alles be
neden in m'n koffer geborgen.
Popodotschi dringt niet verder aan.
Met een van weinig belangstelling ge
tuigend: „Ach zoo", stapt hij van het on
derwerp af en maakt hen dan op de bree-
de Bocht van Tanger opmerkzaam en op
de stad Tarifa, waarby hy er wat overbo
dig op wijst, dat zy nu om het zuidelykste
punt van Europa varen.
De drie studenten hebben met Europa
echter afgedaan. Europa is dat, wat men al-
tyd heeft, of het nu Andalusië of de groo-
te IJpolder heet. Daar aan de overzijde
echter ligt Afrika het andere, onbeken
de werelddeel, zy het dan, dat zy er voor-
loopig nog niet veel meer van zien dan
eenige, uit de zee oprijzende kale bergen,
argewisseld door strooken groen land en
aan de kust een ry groene dennen.
Snavel is enthousiast,
Dus hier draagt Atlas het hemelge
welf, zegt hij pathetisch. En dat zyn de
zuilen van Hercules, als waarschuwings-
teeken opgesteld voor allen, die zich ver
der op den Oceaan wilden wagen. Maar
als hy aanstalten maakt om de Odysseus
van Dante te citeeren, valt Volkers hem
onbarmhartig in de rede.
Het schijnt, dat ons Snaveltje zich
voor deze reis uitstekend geprepareerd
heeft. Enfin, morgen in het Alhambra
hoop ik me ook te laten hooren!
Popodotschi heeft met een minzame glim
lach afscheid van hen genomen, maar zy
blyven niet lang alleen, want zijn plaats
wordt spoedig ingenomen door Nini Col-
lyn.
U schynt op de hoogte te zijn! zegt
zy waardeerend, zich tot Snavel wendend.
Dachten de oude Grieken, dat daar buiten
de hel was?
Neen integendeel; zy verwachten
daar het Elyzium, het verblijf der zaligen.
De hel is altijd dat, wat men zelf kent;
slechts in het onbekende verwacht men een
paradijs.
Allen zyn diep onder den indruk als zy
den nauwen doorgang passeeren, welke
Europa van Afrika scheidt.
Slechts Diesel, die geen oog afwendt van
de rotsen van Gibraltar, zegt: „Ik heb res
pect voor het doorzicht van de Engelschen,
die op deze zeestraat de hand hebben we
ten te leggen en daarmee aLs het ware drie
werelddeelen in hun macht hebben.
Steeds duidelyker komt Gibraltar ia
zicht. Steil ryzen de massieve rotsen uit
de zee omhoog. Recht ertegenover, op de
Afrikaansche zijde, ligt op een smal schier
eiland de stad en citadel Ceuta, de Spaan-
sche afweervesting, welke echter heel wat
minder ontzag inboezemt. In een breede,
halve cirkel zijn de huizen er omheen ge
bouwd. Aanvankelijk ziet men niets an
ders dan het verblindend schitteren van
een witte massa in de zon. Eerst wanneer
het oog hier eenigszins aan gewend is, ont
waart men eenige gebouwen. Hooge hui
zen zyn het met platte daken en daar zy
boven den lagen bergketen uitsteken, ma
ken zy den indruk van wolkenkrabbers.
't Lykt wel, of wy in Amerika aanko
men, zegt Nini Collyn lachend.
Gedienstig overhandigd Snavel haar den
gemeenschappelijken kijker, want al gaat
zyn hart ook naar een ander uit in Ni-
ni's nabijheid kan hij zich toch niet geheel
aan haar bekoorlyken invloed onttrek
ken.
Neen dat is Amerika toch niet,
lacht ze, als zy hem den kijker teruggeeft.
Kyk maar: daar aan den overkant op de
kade staat een sjeik een sjeik met een
parapluie onder een stralend blauwen he
mel en in een omgeving, waar vermoede
lijk in geen maanden zelfs maar een drup
pel regen gevallen is.
(Wordt vervolgd).
S)e
Door het ontploffen van een brandende
benzinelamp werd te Veghel een op
slagplaats totaal verwoest. Van de
hevigheid der explosie geeft boven
staande foto een duidelijk bee'd
Binnen met ai te langen tijd zal de
eerste Nederlandsche .Pou du Ciel"
zich in de lucht verbetten als product
van amateur-vliegtuigbouw Het toestel
in een der loodsen op de Marinewerf
te Amt'erHam
De begrafenis van den Itaiiaanschen vliegenier Birago eer der leden van het .Disperato°=
eskader, die tijdens een luchtaanval op Amba Alagi door machinegeweervuur der
Abessijnscbe krijgers werd gedood
Het schilderij, dat dooi H K. H. Prinses Juliana
is geschonken als hoofdprijs voor de prijsvraag
van de weldadigheidspostzegels voor het kind,
welke op 21 December a s zal gehouden worden
Het Nederlandsche kampioenschap groot biljart kader 71/2 werd Zondagavond commissie voor het ruitertourisme van aen A.N W.B heelt Zaterdag te den Haag
in de hoofdstad behaald door den heer De Leeuw. De kampioen met zijn Pf'izen uitgereikt aan de winnaars van den .rondrit te paard door Nederland 1935".
echtgenoote heer A Spanjaard, voorzitter van het comité, overhandigt een der prijzen
