Door het ontijdig omtrekken van een wissel ontspoorde Vrijdag te Gouda
een goederentrein op weg naar Rotterdam. Van de zes derailieerende
wagens kantelden er vijf. Een overzicht op de plaats der ontsporing
De afdeeling electriciteit der Delttsche gemeentebedrijven bestond 25 jaar, bij
welke gelegenheid de directie Vrijdagmiddag recipieerde. De burgemeester
van Delft, mr. G van Baren, feliciteert den directeur ir. F. J. Swartwout de Hoog
Een hoogbejaard stemgerechtigde brengt haar biljet naar
de bus bij de Donderdag in Engeland gehouden ver*
kiezingen
FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten.
2)
ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
Volkers klopt breed lachend, zijn vriend
op den schouder, terwijl hij vergenoegd op
merkt: Volgens het prospectus zullen
wij zes volle uren in het zwarte wereld
deel zijn. Voor opgravingen zul je dus wel
geen tijd hebben!
Ook al niet erg. Prentbriefkaarten en
postzegels zullen er wel te krijgen zijn en
dat is voldoende om juist zooveel jalouzie
te verwekken, als je van je medemenschen
noodig hebt.
De anderen stemmen lachend hiermee in
en dan komen zij overeen eerst him ba
gage onder te brengen om daarna hun pas-
sage-biljetten bij het agentschap der ree-
derij af te halen.
In de beste stemming en met de wat
luidruchtige overmoedigheid, jonge men-
schen eigen, slenteren zij door de middag-
drukke straten van de vreemde stad. Alles
is hier anders dan in Holland en geniet al
leen daarom reeds hun belangstelling. De
politie-agent, die het verkeer regelt, doet
dat anders dan zijn collega in Amsterdam,
de cafébezoekers, die zich op het overvol
le terras in de zomerzon koesteren, trek
ken de aandacht door de onbekende ver-
frisschingen, welke voor hen op de mar
meren tafeltjes zfjn geplaatst en de recla
meborden aan de winkels bieden een gun
stige gelegenheid voor een kleine repetitie
van de edele Fransche spraakkunst.
Met de taal valt het overigens nogal mee.
Het is voor het meerendeel Vlaamsch, wat
zij hier in het centrum van de Belgische
havenstad hooren en al klinkt het dan ook
nog wat vreemd, sommige brokstukken van
gesprekken zijn wel verstaanbaar.
En plotseling, midden in de stad in een
drukke straat zien zij Nini Colijn. Zij we
ten weliswaar niet, dat dit en evenmin wie
Nini Collyn is, maar dat diet op dit oogen-
blik niets ter zake. Zij zien haar voor 'n
étalage staan en dat is voldoende om hen
in extase te brengen. Op eenigen afstand
blijven zij eveneens staan en hun bewon
derende blikken hangen aan het jonge
meisje voor den winkel. Hetgeen te veront
schuldigen is, want Nini Collijn is inder
daad bijzonder knap: een slanke, blonde
verschijning, elegant en toch niet te op
zichtig gekleed, zooals dat een halve Fran-
gaise betaamt. Zij zijn niet van de plaats
weg te slaan en storen zich niet aan de
nieuwsgierige blikken der voorbijgangers,
die met verholen spot het drietal gade
slaan.
Tjonge, tjonge", meent Diesel. Heb je
ooit zoo'n meisje gezien?
Nini Collijn denkt er niet aan haar
weg te vervolgen. Haar belangstelling voor
de mode-artikelen in de étalage is verdwe
nen, maar met echt vrouwelijke voldoe
ning geniet zij van den indruk, dien zij
op het drietal schijnt te maken en zonder
dat een hunner het bemerkt, volgt zij al
hun bewegingen, welke door het venster
werden weerspiegeld. Vóór haar in de éta
lage tusschen crêpe marocain en velours
chiffon ziet zij de bewondeernde gezichten
der drie studenten. Geheel links dat van
Snavel, die een zwart omrande bril draagt
en wiens geheele uiterlijk zelfs onder deze
omstandigheden den ernstigen blokker en
wetenschappelijken onderzoeker verraadt.
Naast hem Lou Volkers, de kleinste van de
drie weliswaar, maar toch een stevig ge
bouwde jongen met een gezonde gelaats
kleur, energieke treken en donkerblond,
achterover gekamd haar. Tenslotte Diesel,
slank en gespierd, type van den all-round
sportsman, eveneens donkerblond en grij
ze oogen, die opgewekt de wereld inkij
ken. Alle drie zijn zij blootshoofd en ook
alle drie dragen zij grijze confectiepak
ken, maar Diesel zit 't zijne nochtans of
de beste coupeurs er hun la-achten op heb
ben beproefd.
't Is toch tragisch, dat je je met zoo'n
schat van een meisje niet in behoorlijk
Nederlandsch onderhouden kunt, zegt hij
eindelijk, als ze lang genoeg naar het fi
guurtje voor de uitstalkast gestaard heb
ben. Maar ik zou haar toch verschrikkelijk
graag eens hooren praten. Snavel toon
jij nu eens, wat je geleerd hebt! Raap al
je kennis van het Fransch eens bij elkaar
en vraag haar den weg naar het kantoor
van de reederij!
De aangesprokene aarzelt een oogenblik,
maar ten slotte wil hij zich voor zijn vrien
den toch niet blameeren. Energiek treedt
hij op de jonge dame toe, kucht een paar
maal, maakt daarna een correcte buiging
en stamelt: Pardon, mademoiselle.... s'il
vous plait.... pouves-vous me dire....
Met een ruk keèrt het meisje zich om
en lachend klinkt het in de ooren van den
verbaasden Snavel: U kimt tegen mij gerust
Nederlandsch spreken.
Bedremmeld komen de beide anderen na
derbij.
M*n hemel, stottert Diesel, dan....
dan hebt u zeker alles verstaan wat we
gezegd hebben?
Ik heb niet meer verstaan dan ik
wilde.
De bewondering bij het diretal stijgt ten
top.
Dan bent u zeker Hollandsche? tracht
Snavel uit te vorschen.
Neen ik ben Vlaamsche. Maar
mijn moeder komt uit Rotterdam. En als
u me nu vertelt welke reederij u zoekt,
zal ik u er heen brengen.
Als Volkers, plotseling zijn moed terug
vindend, haar vertelt, dat zij bij de Duit-
sche Zuid-Afrika Lijn moeten zijn, vraagt
zij glimlachend: Vertrekt u morgen met
de Uk ami?
Het drietal is met stomheid geslagen. Hoe
weet zij dat in 's hemelsnaam?
O, hier in Antwerpen kennen wij elk
schip, dat aan het Bolwerk ligt, zegt zij,
verklarend.
Het gesprek wil niet vlotten, omdat de
l drie studenten zich eigenlijk voor elkaar
geneeren en zich alleen wenschen met hun
nieuwe kennis, maar desondanks zijn zij
veel te vlug naar hun zin bij het kantoor
van de Scheepvaartmaatschappij. Eerst dan
in het vooruitzicht van een spoedige schei
ding, raken de tongen los.
Snavel wil alles van het Museum Plan
tin weten, het fraaie patriciërshuis van een
boekdrukker uit de 16e eeuw met zijn, voor
bibliofielen zoo aantrekkelijke inventaris.
Lou Volders interesseert zich meer voor
de kathedraal en de schilderijen van Ru
bens.
Diesel echter is stil. Hij stelt er zich mee
tevreden naar de stem van het aardige
meisje te kunnen luisteren. Maar eindelijk
moet zij toch gaan. Zij schudt alle drie
hartelijk de hand, zegt lachend Tot ziens!
en verwijdert zich haastig.
De drie studenten kijken haar besluite
loos na. Elk van hen zou haar willen vol
gen, maar geen hunner durft dat openlijk
te erkennen.
Ik geloof vast en zeker, dat zij met
dat tot ziens een zekere bedoeling
had, zegt Diesel eindelijk, na een diepe
zucht.
Nu je 't zegt, valt Snavel enthousiast
bij, mij viel het op, dat ze bij dat tot ziens
veelbeteekenend glimlachte.
Het komt mij alleen maar voor, dat
bij jullie de wensch de vader van de ge
dachte is, antwoordde Lou Volkers spijtig.
Wat praat je nou van een wensch?
zegt Diesel, plotseling ongeduldig, als hij
ziet hoe de afstand tusschen hen en Nini
Collijn steeds grooter wordt. Het komt hier
alleen maar op den wil aan!
Alles goed en wel, meent Snavel,
maar ons programma dan?
Man, loop met je programma! Het
huis van dien boekdrukker staat er al vier
honderd jaar en de kathedraal nog veel
langer. Zij zullen er nog staan, als wij al
lang in het oude mannenhuis zitten. Maar
dat meisje, die Nini....
....Is den hoek om, valt Volkers hem
in de rede. Als we haar nog willen inha
len, moeten wij opschieten.
En zonder dat er verder nog een woord
gesproken wordt, stormen zij weg. Helaas,
heinde en ver is er van Nini Collijn niets
meer te bespeuren.
(Wordt vervolgd).
3)e £<ridóchz Qowvoml
De 5000ste voorstelling van de Blauwe Vogel".
Jushny gaf Vrijdagavond in den Stadsschouwburg te Amsterdam de 5000ste
opvoering van zijn .Blauwe Vogel*. Na afloop had een huldiging plaats,
waarvan hierbij een foto
Bij het zilveren jubileum der afdeeling
Electriciteit van de Delftsche gemeente
bedrijven werd Vrijdag door het per
soneel aan de gemeente een tegel
tableau aangeboden
Loopgravenwerk De in opleiding
zijnde Duitsche recruten ontvangen
het eerste onderricht in de moderne
oorlogsvoering
